ตอนที่ 223 มาเถิดทุกท่าน!
ตอนที่ 223 มาเถิดทุกท่าน!
เชร์อยู่บ้านเพื่อดูแลไอร่า
เชร์ไม่อยากทำให้เธอเบื่อ จึงพูดถึงเรื่องบางอย่างที่เกิดขึ้นในชนเผ่าเมื่อเร็ว ๆ นี้
เมื่อเขากล่าวถึงนักพยากรณ์ ไอร่าถามว่า “คราวนี้นักพยากรณ์มาจากวิหารใด”
“นักพยากรณ์ทั้งสองมาจากวิหารเดือนดับและวิหารต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์”
ไอร่าตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินคำว่า ‘วิหารต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์’ “วิหารต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ส่งคนที่มาที่นี่เหรอ”
“อืม เป็นอสูรขนนกตัวเมีย ข้าได้ยินว่านางเป็นสหายเก่าของบุหรง”
ไอร่ายิ้ม “บุหรงมีสหายเยอะเสียจริง”
ตอนแรกมีตัวลิ่น และตอนนี้มีนกตัวเมีย
เชร์กล่าวว่า “นางมีนามว่าซิวหุ้ย นางอยากเจอเจ้ามาโดยตลอด”
“เจอข้า เพื่ออะไร” ไอร่าสับสน
“ข้าไม่รู้ แต่ข้าได้บอกบุหรงไปแล้วว่าอย่าให้นางอยู่ใกล้เจ้า”
ไอร่าไม่สนใจ “ไม่เป็นไร ในเมื่อนางเป็นสหายของบุหรง ข้าก็ควรจะไปพบนาง”
เชร์สัมผัสหน้าท้องของเธอ การจ้องมองของเขาอ่อนโยน “เจ้าเพียงแค่อยู่บ้านอย่างเงียบ ๆ สักระยะก็พอ ข้าไม่รู้ว่าซิวหุ้ยดีหรือร้าย มันคงจะไม่ดีหากนางทำร้ายเจ้าและลูก”
ไอร่าติดอยู่ระหว่างหัวเราะและร้องไห้ “เราเพิ่งสมสู่กันเมื่อคืนเองนะ ข้ายังไม่ท้องเลยด้วยซ้ำ เหตุใดเจ้าถึงคิดไปไกลถึงเพียงนั้น”
เชร์รู้สึกกังวล
แต่เขายืนกราน “เผื่อไว้ก่อน ไม่เสี่ยงจะดีกว่า”
“ได้ ได้”
แม้ว่าไอร่าจะสนใจวิหารต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์มาก แต่เธอก็ล้มเลิกความคิดที่จะพบกับซิวหุ้ย เพื่อไม่ให้เชร์ต้องเป็นกังวล
อย่างไรก็ตามยังมีเวลาอีกมาก เธอสามารถไปที่วิหารต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ได้ในอนาคต ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน
บางทีตอนนี้เธออาจดื่มซุปเนื้อมากเกินไป ไอร่ารู้สึกว่าท้องของเธอบวม
เธอพยายามลุกขึ้น แต่เนื่องจากแขนของเธออ่อนแรง เธอจึงไม่สามารถลุกจากเตียงได้ เธอดูเหมือนเต่าตัวน้อยที่โง่เขลา
เชร์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาอุ้มเธอขึ้นและกอดเธอ “เจ้ากำลังจะไปที่ใด”
ไอร่าพูดด้วยความเขินอาย “ข้าอยากไปห้องน้ำ”
เธอมักจะพูดคำแปลก ๆ ที่ไม่คุ้นเคย เชร์ไม่เคยเข้าใจพวกมันมาก่อน แต่หลังจากใช้เวลากับเธอ เขาก็เข้าใจ
รวมถึงความหมายของการไปเข้าห้องน้ำด้วย
“ข้าจะพาไปเอง” เขาอุ้มเธอออกจากห้องนอน
ขาของไอร่าอ่อนแรง เธอไม่สามารถยืนได้เอง
แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต่อต้าน แต่เธอก็ไม่สามารถหนีจากมือใหญ่ของเชร์ได้ เขาถอดชุดชั้นในของเธอออก
เธอนั่งบนถังเพื่อฉี่ ขณะที่เชร์ยืนเฝ้า
ไอร่าปกปิดใบหน้าของเธอด้วยความลำบากใจ
เมื่อธยาน์กลับมา เขานำไข่นกถุงใหญ่มาด้วย
เขายื่นไข่ให้กับเชร์
“ทำอาหารให้ไอร่ากินสิ จะได้บำรุงร่างกาย”
เชร์เปิดถุงแล้วเห็นว่ามีไข่ของนกหนามอยู่ข้างใน
เป็นที่รู้กันทั่วไปว่านกหนามเป็นนกที่ก้าวร้าวและรักไข่ของพวกมันมาก
ไข่ของนกหนามมีรสชาติอร่อยและสามารถบำรุงร่างกายได้ อสูรหลายตัวถูกนกหนามเหล่านี้ข่วนขณะที่จะขโมยไข่ของพวกมัน ในกรณีที่ร้ายแรง พวกมันถึงกับเสียชีวิตและกลายเป็นอาหารในท้องของนก
ธยาน์ได้รับไข่นกหนามมากมายในครั้งเดียว เขาอาจจะขุดรังทั้งหมดออกมา
เชร์มองเขาขึ้น ๆ ลง ๆ “เจ้าไม่ได้ถูกนกหนามข่วนใช่หรือไม่”
“ข้าไม่เป็นไร”
จากนั้น ธยาน์ก็ขึ้นไปชั้นบน
ไข่ของนมหนามมีขนาดเท่าฝ่ามือของผู้ใหญ่ เชร์เลือกหนึ่งในนั้น หลังจากตอกไข่แล้ว เขาผสมเนื้อไก่สับลงไป ก่อนจะนำไปนึ่งเป็นไข่ตุ๋นที่ทั้งเนียนและนุ่ม
ในตอนกลางคืน ไอร่ายังคงนอนอยู่บนเตียง ในมื้อเย็นมีเพียงคอนริ ธยาน์และลูก ๆ เท่านั้น
เชร์ถือไข่ตุ๋นร้อน ๆ ขึ้นไปชั้นบนและป้อนให้ไอร่า
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้กินไข่นกหนาม เธออดไม่ได้ที่จะตกใจกับเนื้อสัมผัสที่นุ่มนวลและเรียบเนียนของมัน มันเหมือนพุดดิ้ง เธอกินไข่ตุ๋นจนหมดชามในคราวเดียว
ไอร่าเรอ “นี่ไข่อะไร อร่อยจัง”
เชร์เช็ดปากของเธอ “เป็นไข่ของอสูรนกหนาม”
“นกหนาม?” ไอร่าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนกชนิดนี้มาก่อน
เชร์แนะนำลักษณะของนกหนามและกล่าวว่า “ธยาน์ไปหาไข่เหล่านี้มา เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมาก”
หัวใจของไอร่าอบอุ่นขึ้น “ธยาน์ใจดีมาก”
เชร์ลูบศีรษะของเธอ “พักผ่อนให้สบาย ข้าจะลงไปก่อน”
“อืม”
คืนนี้ ไอร่านอนกับเชร์
เชร์สงสารเธอและไม่ได้สมสู่กับเธออีก
เขาโอบเธอไว้ในอ้อมแขนและสัมผัสถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอ เขารู้สึกถึงความสุขอันเงียบสงบ
หลังจากพักผ่อนมาหนึ่งวันหนึ่งคืน ในที่สุดไอร่าก็สามารถลุกจากเตียงได้ แต่ท่าทางการเดินของเธอยังคงอึดอัดมาก
เชร์กล่าวว่า ใ"ห้ข้าพาเจ้าลงไปดีหรือไม่”
“ไม่เป็นไร ข้าเดินได้เอง”
ไอร่าใช้มือข้างหนึ่งจับเอวที่เจ็บของเธอ และมืออีกข้างจับผนังขณะที่เธอค่อย ๆ เดินลงบันได
ในขณะนี้ คนอื่น ๆ ในบ้านตื่นกันหมดแล้ว
คอนริกำลังเล่นกับเด็ก ๆ ที่ลานบ้าน เมื่อไม่นานมานี้คลอเดียเริ่มชอบการต่อสู้ เธอยังพยายามท้าทายพ่อของเธอด้วย
คอนริยินดีกับเรื่องนี้
เขาตบลูกสาวที่รักของเขาลง จากนั้นแตะศีรษะของเธอแล้วบอกเธอด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าต้องเร็วกว่านี้ อย่าเอาแต่มองไปข้างหน้า...”
ตอนแรกคลอเดียไม่มั่นใจและรู้สึกว่าพ่อของเธอพูดมากเกินไป
ต่อมาหลังจากถูกทุบตีเจ็ดถึงแปดครั้งติดต่อกัน ในที่สุดเธอก็มั่นใจ เธอเริ่มฟังคำแนะนำของพ่อของเธออย่างระมัดระวัง และปรับปรุงรูปแบบการต่อสู้ของเธอทีละน้อย
คอนมุ คอนลิน และคอนชัวเฝ้ามองอย่างกระตือรือร้น
พวกเขายังต้องการคำแนะนำจากพ่อด้วย
บางทีอาจเป็นเพราะการจ้องมองของลูกชายช่างน่าสงสารเกินไป ในที่สุดคอนริจึงยอมจำนนและเรียกพวกเขา
“เอาล่ะ ทุกคนเข้ามาเลย”
ลูกชายของเขารุมไปข้างหน้าทันที ในที่สุดพวกเขาก็ถูกทุบตีทั้งหมด
เมื่อเลี้ยงดูลูกชาย ทัศนคติของคอนริค่อนข้างเย็นชา
“ลุกขึ้นแล้วเข้ามาอีก”
ลูกหมาป่าลุกขึ้นอีกครั้งและตะครุบเขาพร้อมกับหอน
ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาถูกทุบตีอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่กี่รอบ ลูกหมาป่าก็ถูกทุบตีจนหน้าบวม พวกเขานอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขตาย ทั้งสามตัวหูตก
เธอรีบโบกมือให้เด็ก ๆ “ใครทำกับพวกลูกแบบนี้”
ลูกหมาป่าล้อมรอบเธอ ถูฝ่ามือของเธอขณะที่พวกเขาส่งเสียงครวญคราง
คลอเดียก้าวไปข้างหน้าเพื่ออธิบายว่า “เรากำลังขอคำแนะนำจากพ่อ”
เมื่อเทียบกับน้องชายที่โดนเล่นงานอย่างหนักหน่วง พี่สาวคนโตมีความสุขมากกว่า เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เธอยังได้รับคำชมจากพ่อของเธอด้วย
“อย่างที่คาดไว้เลย ลูกสาวคนสำคัญของพ่อ เจ้าเรียนรู้ได้เร็ว ในอนาคตเจ้าจะกลายเป็นนักรบหญิงที่ทรงพลังที่สุดในเผ่าอย่างแน่นอน”
