5
บทที่ 5: พร้อมรอการเรียกจากเจ้านายเสมอ
“พี่เขย เดี๋ยวคุณไปทำงานเถอะ ฉันจะอยู่ที่บ้านกับซีซีแล้วช่วยเธอทำการบ้าน”
หลังจากทานอาหารเสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว หลี่มั่นหนี่พูดขึ้น
“อืม ฉันจะกลับมาประมาณสองทุ่ม”
“ถึงตอนนั้นเธอยังมีรถบัสไปโรงเรียนอยู่ด้วย”
ตอนนี้เพิ่งจะห้าโมงเย็น หยางห่าวตัดสินใจว่าจะออกไปทำงานส่งอาหารอีกสามชั่วโมง เพื่อเผาผลาญอาหารที่เพิ่งทานไป
เขาพักสักครู่ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปทำงาน
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาหยุดพักมื้อเย็น มีการสั่งอาหารจำนวนมาก เขาได้ใช้ความชำนาญในการรับออร์เดอร์สามรายการพร้อมกัน
จนถึงเกือบสองทุ่ม ช่วงเวลาการจราจรหนาแน่นก็เริ่มผ่านไป
“ติ๊ง ตู้คูปองของคุณได้รับออร์เดอร์ใหม่แล้ว”
หยางห่าวพึ่งจะหายใจออกลึกๆ เสียงแจ้งเตือนของแอพส่งอาหารดังขึ้นอีกครั้ง
เขามองไปที่หน้าจอ เห็นว่าจุดรับอาหารอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ร้อยเมตร เป็นร้านปิ้งย่าง
หยางห่าวจึงขับมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าไปยังร้านได้อย่างรวดเร็ว
“หมายเลขออร์เดอร์ 018 พร้อมแล้วหรือยัง?”
หยางห่าวพูดและรายงานหมายเลขออร์เดอร์กับพนักงานที่ยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์
“รอสักครู่”
พนักงานตอบอย่างไม่สนใจ ขณะที่กำลังเล่นมือถือ
สถานการณ์แบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติ หยางห่าวจึงนั่งลงในพื้นที่รอ
“พี่ห่าวหรือคะ??”
เขาเพิ่งนั่งลง เสียงคุ้นเคยดังขึ้น
หยางห่าวหันไปมองแล้วก็เลิ่กลั่ก
ผู้ที่เรียกชื่อเขาคือหญิงสาวที่หน้าตาดีแบบธรรมดา แต่มีเสน่ห์และดูน่ารักในสายตาของเขา
หญิงสาวคนนี้คือซูเหมยจู ซึ่งเคยเป็นผู้จัดการร้านหม้อไฟของหยางห่าวตั้งแต่เขาเปิดร้านแรก ซูเหมยจูอายุ 18 ปีเมื่อตอนนั้น เธอออกจากโรงเรียนและมาทำงานที่ร้านหม้อไฟของเขาเป็นครั้งแรก
ซูเหมยจูฉลาดและทำงานหนัก จนหยางห่าวตัดสินใจเลื่อนตำแหน่งเธอเป็นผู้จัดการร้านเมื่อเขาเปิดร้านหม้อไฟที่สอง และเธอยังคงทำงานกับเขาจนร้านหม้อไฟทั้งหมดปิดตัวลงในปีที่ผ่านมา
“เหมยจู ไม่เจอกันนาน”
หยางห่าวรู้สึกสบายใจที่ได้เจอซูเหมยจูอีกครั้ง เขารู้สึกว่าอดีตพนักงานที่เชื่อถือได้ของเขากำลังเติบโต
เมื่อซูเหมยจูเริ่มทำงานในตอนที่เธออายุ 18 ปี ตอนนี้เธอก็อายุ 28 ปีแล้ว เวลาผ่านไปสิบปี เธอไม่ใช่เด็กสาวที่สดใสอีกต่อไป
“พี่ห่าวช่วงนี้เป็นยังไงบ้างคะ?”
ซูเหมยจูมองไปที่หยางห่าวด้วยความเป็นห่วง ดวงตาของเธอมีรอยแดงเล็กน้อย
“ดีครับ ตอนนี้ไม่ทำธุรกิจแล้ว ชีวิตเบาสบาย”
หยางห่าวหัวเราะและยักไหล่
ซูเหมยจูอยากพูดอะไรเพิ่มเติม แต่พนักงานคนหนึ่งก็เดินมาด้วยท่าทางรีบเร่ง “ผู้จัดการคะ มีลูกค้าต้องการคืนสินค้า”
“อืม ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”
ซูเหมยจูตอบด้วยรอยยิ้มขอโทษ ก่อนจะบอกหยางห่าวว่า “พี่ห่าวค่ะ ฉันเพิ่งกลับมาในช่วงปีใหม่ หากมีเวลาว่างแล้วมาเจอกันค่ะ ติดต่อกันผ่านแอพwechat”
“ได้ครับ ไปทำงานเถอะ”
หยางห่าวพยักหน้าให้ ซูเหมยจูมีประสบการณ์และความสามารถในอุตสาหกรรมร้านอาหาร ถ้าเธอเปิดร้านใหม่ มันก็คงจะดีสำหรับเธอ
ในช่วงที่หยางห่าวมีร้านอาหารถึงห้าแห่ง ซูเหมยจูช่วยดูแลสามแห่ง
“หมายเลขออร์เดอร์ 018 พร้อมแล้ว”
พนักงานเรียกเขาไปที่เคาน์เตอร์
หยางห่าวหยิบอาหารและรีบออกจากร้าน
ในร้าน
ซูเหมยจูจัดการกับลูกค้าที่ไม่พอใจเสร็จแล้ว หันไปมองที่พื้นที่รอ ลูกค้าที่คุ้นเคยก็หายไปแล้ว
เธอจ้องมองไปยังที่ที่หยางห่าวพึ่งอยู่ด้วยความเหม่อลอย
เมื่อปีที่แล้ว ร้านหม้อไฟทั้งหมดของหยางห่าวปิดตัวลง นอกจากหยางห่าวที่เศร้าหมอง เธอเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เศร้าที่สุด
ตอนแรกเธอเพียงแค่ต้องการทำงานหาเงิน แต่หลังจากได้ทำงานกับหยางห่าวก็เริ่มชอบเขา
เธอทำงานอย่างหนักหวังว่าจะได้รับการยอมรับจากหยางห่าวมากขึ้น
หยางห่าวก็เห็นความสามารถของเธอและเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการร้าน แต่เธอไม่กล้าบอกความรู้สึกของตัวเอง กลัวว่าหากล้มเหลวแล้วความสัมพันธ์ที่มีอยู่จะถูกทำลาย
หลังจากนั้นเมื่อหลี่หมานซูมาที่ร้าน เธอก็เห็นหยางห่าวคบหากับหลี่หมานซูและแต่งงานกัน
ซูเหมยจูก็ต้องเก็บความรักไว้ในใจ และทำงานหนักเพื่ออยู่เคียงข้างหยางห่าวด้วยวิธีอื่น
แต่เมื่อปีที่แล้วทุกอย่างจบลงแล้ว เธอไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ใกล้เขาอีกต่อไป และกลับไปที่บ้านเกิด เธอได้รับการจัดหาคู่จากแม่ พบกับคู่เดทหลายคน แต่ก็ไม่สามารถทำให้ใจเธอผ่อนคลายได้
จริงๆ แล้วเธอรู้ว่าไม่ใช่เพราะคุยไม่เข้ากัน แต่เพราะในใจเธอยังมีความผูกพันอยู่
เมื่อถึงช่วงปีใหม่ เธอก็กลับมายังเมืองเจียงเฉิงอีกครั้ง
“พี่เหมยจู คุณรู้จักพนักงานส่งอาหารเมื่อกี้ไหมคะ?”
ขณะซูเหมยจูเหม่อลอยอยู่ พนักงานหญิงคนหนึ่งก็แตะที่แขนของเธอแล้วถามด้วยความสงสัย
“เขาคือเจ้านายเก่าของฉัน”
ซูเหมยจูตอบ
“อ้าว?”
“เจ้านายเหรอคะ?”
พนักงานหญิงทำหน้าสงสัย ดูเหมือนจะสงสัยว่าเจ้านายทำไมถึงทำงานส่งอาหาร
“เจ้านายเก่าค่ะ”
ซูเหมยจูเสริม
“เข้าใจแล้ว”
พนักงานหญิงหัวเราะและพูดว่า “พี่เหมยจู คุณคงรู้สึกดีใจมากใช่ไหม ที่เห็นเจ้านายเก่าเป็นพนักงานส่งอาหาร”
“คิดอะไรอยู่นะ!”
ซูเหมยจูตบหัวพนักงานหญิงเบาๆ “ไม่ใช่ทุกเจ้านายที่เหมือนเจ้านายปัจจุบันของเรา”
“เขาเป็นเจ้านายที่ดี เขาเป็นกันเองกับพนักงานและให้การสนับสนุนมาก”
“อ๋อ?”
“ดังนั้นเขาคือเจ้านายที่ดีเหรอคะ?” พนักงานหญิงมีท่าทางประหลาดใจ เธอทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟมาแล้วสองปี แต่ยังไม่เคยเจอเจ้านายที่ดีตามที่เล่าขานกัน
ซูเหมยจูยิ้ม “ถ้าเขาเปิดร้านใหม่อีก ฉันก็ยินดีที่จะไปทำงานกับเขา”
พูดจบ ซูเหมยจูหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดแอพwechatแล้วเข้าไปที่การสนทนากับหยางห่าวซึ่งเป็นข้อความล่าสุดที่ส่งไปช่วงปีใหม่
เธอลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะพิมพ์ข้อความและส่งไป: “สถานการณ์ทางเศรษฐกิจดีขึ้นเรื่อยๆ พร้อมรอคำเรียกจากเจ้านายเสมอ!”
“พี่เหมยจู เขาทำงานส่งอาหารแล้วนะ!”
“คุณจะไปทำงานส่งอาหารด้วยกันหรือเปล่า?”
พนักงานหญิงที่ยืนข้างๆ ยิ้มเยาะ
“ถ้าเขาต้องการฉัน ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ทำ”
ซูเหมยจูยิ้มและยักไหล่เบาๆ
“อ๊ะ?”
พนักงานหญิงตกใจนิดหน่อย ก่อนจะทำหน้ามึนงง: “พี่เหมยจู คุณยังชอบเขาอยู่หรือเปล่า?”
ซูเหมยจูไม่ตอบโดยตรง แต่ตบหัวพนักงานหญิงเบาๆ อีกครั้ง: “ไปทำงานเถอะ อย่าเพิ่งยุ่งเกี่ยวกับเรื่องลับๆ!”
(จบบทนี้)
เปิดเรื่องใหม่ฝากติดตามด้วยค่ะ ลงทุกวันค่ะ เวลา 7.00 และ 7.05 สองเวลา วันล่ะสองตอน