บทที่ 5 กู้เงิน
บทที่ 5 กู้เงิน
จางอี้ตอบ "ผมชื่อจางอี้ เรื่องที่ผมจะสั่งอาหาร 500 โต๊ะ ทางนั้นมีปัญหาไหมครับ?"
ผู้จัดการตกใจ เรื่องแบบนี้ ตั้งแต่โรงแรมเปิดทำการมายังไม่เคยเจอ
แต่ออเดอร์ใหญ่ขนาดนี้ ถ้ามา พวกเขาก็ต้องรับ
"คุณจาง อาหาร 500 โต๊ะก็เป็นเงินหลายล้านหยวน ถ้าคุณต้องการ ทางเราจะเตรียมให้ทันที แต่ต้องจ่ายเงินมัดจำ 200,000 หยวนมาก่อนนะครับ"
จางอี้ตอบ "ไม่มีปัญหาครับ เดี๋ยวส่งเลขบัญชีมา ผมจะโอนเงินให้"
มีเงินก็ทำได้ง่าย ผู้จัดการตอบตกลงทันที แล้วก็แอดวีแชทของจางอี้ ส่งเลขบัญชีธนาคารมาให้เขา
จางอี้โอนเงิน 200,000 หยวนไปโดยไม่ลังเล
ฝ่ายผู้จัดการ หลังจากยืนยันกับฝ่ายการเงินว่าได้รับเงินมัดจำแล้ว เขาก็รีบสั่งงานแต่ละแผนก
"เร็วๆ เข้า! เรามีออเดอร์ใหญ่ ให้ฝ่ายจัดซื้อรีบเตรียมของ ฝ่ายครัวงดรับออเดอร์อาหารสั่งกลับบ้านอื่นๆ ก่อน!"
"ต้องทำอาหาร 500 โต๊ะที่ลูกค้าสั่งให้เสร็จภายในหนึ่งวัน!"
...
อีกด้านหนึ่ง หลังจากวางสาย จางอี้ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "ถึงแม้ว่าเงินจะไร้ค่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า แต่ตอนนี้ถ้าอยากซื้อของ มันก็ยังต้องใช้เงินจ่ายอยู่ดี"
ในมือของเขา มรดกที่แม่ทิ้งไว้ให้ รวมกับเงินเก็บของเขาเอง มีทั้งหมดประมาณ 2 ล้านหยวน
คราวนี้ หายไปครึ่งหนึ่ง พูดตามตรงก็ยังเสียดายอยู่บ้าง
แต่เมื่อคิดอีกที นี่ก็เป็นเรื่องดี
หลายคนมีเงินเก็บเยอะแยะ สุดท้ายก็กลายเป็นเศษกระดาษ
ไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสใช้เงินให้หมด
"แต่ต่อไปยังมีหลายอย่างที่ต้องใช้เงิน ฉันต้องหาวิธีหาเงินเพิ่ม"
สายตาของจางอี้มองไปที่บ้านของเขาทันที
บ้านหลังนี้อยู่ในเขตวงแหวนรอบกลางของเมืองเทียนไห่ มีพื้นที่ 120 ตารางเมตร ย่านที่พักอาศัยสร้างเสร็จเมื่อ 10 ปีก่อน
ตามสถานการณ์ปัจจุบัน ตารางเมตรละมากกว่า 40,000 หยวน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง บ้านหลังนี้ตอนนี้มีมูลค่าอย่างน้อย 5 ล้านหยวน
"ใช่แล้ว ฉันไปจำนองบ้าน นี่ก็มีเงินแล้ว!"
จางอี้ยิ้มเยาะ เงินก้อนนี้กู้มาแล้วไม่ต้องคืน สบายสุดๆ
เขารีบออกจากบ้าน ขับรถไปธนาคารเพื่อทำเรื่องกู้เงิน
ระหว่างทาง เขาได้รับข้อความจากฟางหวี่ฉิง
"จางอี้ วันหยุดสุดสัปดาห์น่าเบื่อจัง อยากมีคนพาฉันออกไปเที่ยว"
จางอี้มองด้วยหางตาแวบเดียว แล้วก็โยนโทรศัพท์ไปข้างๆ
เขามาถึงธนาคารเพื่อทำเรื่องกู้เงิน
เนื่องจากจางอี้กู้เงินจำนวนมาก และเอกสารครบถ้วน บ้านก็ซื้อด้วยเงินสด
ดังนั้น การกู้เงินจึงผ่านอย่างรวดเร็ว แต่ทางธนาคารให้เขากู้แค่ 4 ล้านหยวน
จางอี้ไม่ได้ต่อรอง เพราะยังไงก็เป็นเงินที่ได้มาฟรีๆ เขาก็ไม่มีเวลามาเถียงกับทางธนาคาร
หลังจากเซ็นชื่ออย่างรวดเร็ว ทางธนาคารก็โอนเงินเข้าบัญชีของเขา
"แบบนี้ หักเงินที่ใช้ซื้ออาหารไปแล้ว 1 ล้านกว่าหยวน ในมือฉันก็ยังเหลือประมาณ 5 ล้านหยวน"
"น่าจะพอสำหรับตกแต่งบ้านใหม่ แต่ฉันยังต้องซื้อยา อาวุธยุทโธปกรณ์จำนวนมาก เงินพวกนี้อาจจะไม่พอ"
จางอี้ลูบคาง เริ่มคิดหาวิธีหาเงินเพิ่ม
ในตอนนี้เอง เด็กหนุ่มผมทองคนหนึ่งเห็นจางอี้ที่กำลังครุ่นคิด ดวงตาของเขาเป็นประกาย รีบเดินเข้ามา
"เฮ้ พี่ชาย ต้องการใช้เงินหรือเปล่า?"
จางอี้เงยหน้ามองเด็กหนุ่มผมทอง
"นายเป็นใคร?"
รอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กหนุ่มผมทองยิ่งกว้างขึ้น เขาลดเสียงลงถาม "ฉันแค่ถามว่าตอนนี้พี่ชายต้องการใช้เงินหรือเปล่า? แล้วทางธนาคารไม่ยอมให้กู้?"
เมื่อจางอี้ได้ยินคำพูดนี้ เขาก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้าทำอาชีพอะไร
ต้องเป็นพวกปล่อยเงินกู้นอกระบบแน่ๆ!
จางอี้คิดแผนการได้
เขาถอนหายใจ แสร้งทำเป็นลำบากใจ "ใช่แล้ว ธุรกิจที่บ้านผมต้องการเงินทุนหมุนเวียนอย่างเร่งด่วน แต่ทางธนาคาร..."
จางอี้พูดถึงตรงนี้ เขาก็จงใจทำสีหน้าลำบากใจ
เด็กหนุ่มผมทองก็ทำท่าทางเข้าใจ
คนที่สามารถกู้เงินจากธนาคารผ่านช่องทางปกติได้ ใครจะไปกู้เงินนอกระบบ?
เขาพูดกับจางอี้ "ใช่แล้ว ตอนนี้ธนาคารเข้มงวดเรื่องการกู้เงินมาก! มีกฎเกณฑ์มากมาย เงินก็ออกช้า"
"แต่พี่ชาย ถ้าพี่ชายต้องการใช้เงินอย่างเร่งด่วน ผมสามารถช่วยได้นะ"
จางอี้มองเด็กหนุ่มผมทองอย่างระมัดระวัง
"นาย? นายทำได้จริงๆ เหรอ? ฉันต้องการหลายล้านหยวนเลยนะ!"
เมื่อเด็กหนุ่มผมทองได้ยินว่าเป็นธุรกิจใหญ่ สายตาของเขาก็ดูตื่นเต้นมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
เขาหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้จางอี้
"บริษัทของเราเชี่ยวชาญด้านการช่วยเหลือผู้คนให้พ้นจากความทุกข์ยาก ตราบใดที่คุณต้องการใช้เงิน หาเราก็ไม่ผิดหวัง!"
จางอี้มองดู บนนามบัตรเขียนว่า "บริษัทให้บริการทางการเงินตั่วตั้วไต้"
ส่วนชื่อของเด็กหนุ่มผมทองคือ ผู้จัดการฝ่ายธุรกิจ หูเจิ้งหัว
จางอี้พูดอย่างตื่นเต้น "พวกนายให้ฉันกู้เงินได้จริงๆ เหรอ? ฉันต้องการ 5 ล้านหยวน ตราบใดที่พวกนายสามารถช่วยฉันผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้ ฉันรับรองว่าอย่างมากสามเดือนก็จะคืนเงินให้!"
หูเจิ้งหัวหัวเราะ "เรื่องนี้คุยกันได้ บริษัทของเรามีความสามารถมาก เชี่ยวชาญด้านการช่วยเหลือคนที่ขาดแคลนเงินทุนอย่างพวกคุณ"
"ไปกันเถอะ เรื่องนี้เราไปคุยกันที่บริษัทดีกว่า"
จางอี้พยักหน้าด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง แล้วก็เดินตามหูเจิ้งหัวไปที่บริษัทของพวกเขา
บริษัทที่ว่า อยู่ในอาคารสำนักงานที่ห่างไกล
หลังจากเข้าไปข้างใน หูเจิ้งหัวก็พาจางอี้ไปที่ห้องทำงานของเจ้านาย
เจ้านายของบริษัทปล่อยกู้นี้ดูตัวใหญ่ แต่กลับสวมสูทบาเลโน่แบรนด์ดัง
เห็นได้ชัดว่าพยายามสร้างภาพลักษณ์ของบริษัทที่เป็นทางการ
แต่หว่างคิ้วของเขากลับมีความดุดันอยู่บ้าง
ถ้าไม่ได้ต่อสู้ดิ้นรนในสังคมมานานหลายปี คงไม่มีความรู้สึกแบบนี้
หูเจิ้งหัวแนะนำสถานการณ์พื้นฐานของจางอี้ให้กับเจ้านาย "ผู้จัดการ นี่คือลูกค้าที่อยากจะกู้เงินจากเรา"
เจ้านายชื่อเฉินสง เมื่อเห็นจางอี้ เขาก็ยิ้มและเชิญจางอี้ให้นั่งลง
"คุณจาง ไม่ทราบว่าคุณอยากจะกู้เงินเท่าไหร่ครับ?"
ตามที่คาดไว้ของบริษัทปล่อยเงินกู้นอกระบบ เนื้อหาของการสนทนานั้นเรียบง่ายและตรงไปตรงมามาก
บริษัทแบบนี้ ไม่ได้เป็นทางการอยู่แล้ว ดังนั้น จึงไม่มีกฎเกณฑ์มากมาย
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขามีวิธีมากมายที่จะทำให้คุณคืนเงิน ไม่ต้องกังวลว่าคุณจะเบี้ยวหนี้
จางอี้พูด "ผมอยากจะกู้ 5 ล้านหยวน"
เฉินสงขมวดคิ้ว "โอ้! นี่ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ นะครับ แต่คุณจาง ผมบอกไว้ก่อน ดอกเบี้ยของเราสูงมาก คุณต้องเตรียมใจไว้"
หูเจิ้งหัวพูดอยู่ข้างๆ "ธุรกิจของคุณจางต้องการเงินทุนหมุนเวียนอย่างเร่งด่วน พอธุรกิจหมุนเวียนได้แล้ว เงินก้อนนี้ก็หาคืนได้อย่างรวดเร็ว ใช่ไหมครับ?"
ทั้งสองคนร้องเพลงสลับกัน จางอี้เห็นทุกอย่าง
จางอี้ยังคงแสร้งทำเป็นรีบร้อน "ใช่ครับ ผมจะคืนเร็วๆ นี้ ดอกเบี้ยสูงก็สูงเถอะ! ขอแค่คุณให้ผมกู้เงินก็พอ"