บทที่ 37 บุกเข้าไปฆ่า

บทที่ 37 บุกเข้าไปฆ่า

ด้วยความเกลียดชังต่อจางอี้ และความปรารถนาในบ้านของเขา ดอกบัวขาวทั้งสองจึงร่วมมือกันอีกครั้ง

แต่สำหรับวิธีแย่งบ้านของจางอี้มา พวกเธอต้องปรึกษากันอย่างรอบคอบ

"ถ้าไปแย่งบ้าน พวกเราสองคนอาจจะสู้จางอี้ไม่ได้ เราต้องพึ่งพาคนอื่น"

แม้แต่เวลาปกติ พวกเธอสองคนก็สู้จางอี้ไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้พวกเธอทั้งหนาวทั้งหิว แต่จางอี้กลับแข็งแรง ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเครื่องดื่ม

หลินไฉ่หนิงกัดฟัน "หรือว่าเรียกเพื่อนบ้านมาช่วย?"

ฟางหวี่ฉิงมองเธออย่างเย็นชา

"เธอโง่หรือไง?"

"ต่อให้เสบียงในบ้านของจางอี้เยอะแค่ไหน มันก็ไม่พอแบ่งให้คนเยอะขนาดนั้นหรอก!"

"ดังนั้น ยิ่งคนรู้น้อยยิ่งดี"

หลินไฉ่หนิงถามอย่างร้อนใจ: "งั้นเธอว่าจะทำยังไง?"

ฟางหวี่ฉิงพูดอย่างภาคภูมิใจ "พวกเราก็เรียกโจวเผิงมาสิ!"

โจวเผิงเป็นทาสรักของเธอ เชื่อฟังฟางหวี่ฉิงทุกอย่าง

แม้ว่าจางอี้จะเคยเป็นทาสรักของฟางหวี่ฉิง แต่เขาก็มีสมอง ไม่ยอมให้ฟางหวี่ฉิงควบคุม

แต่โจวเผิงคนนี้ เขาเป็นคนโง่ ให้เขาไปตายเขาก็ยอมทำ

ดังนั้น ฟางหวี่ฉิงจึงตั้งใจจะให้โจวเผิงช่วยเธอแย่งบ้านของจางอี้มา

หลินไฉ่หนิงปรบมือหัวเราะ "เป็นความคิดที่ดี! ทาสรักมันใช้ได้จริงๆ"

ฟางหวี่ฉิงรีบโทรหาโจวเผิง

ตอนนี้ โจวเผิงผอมจนเหลือแต่กระดูก

ในฐานะพนักงานคลังสินค้า ที่บ้านของเขามีของกินเยอะ แต่ของพวกนั้นส่วนใหญ่ให้ฟางหวี่ฉิงไปหมดแล้ว

โจวเผิงไม่รู้ตัวเลยว่า เขาโดนหลอก เขายังคงรู้สึกดีใจ คิดว่าตัวเองทุ่มเทให้เธอขนาดนี้ ต่อไปฟางหวี่ฉิงต้องแต่งงานกับเขาแน่ๆ

พอเห็นเบอร์ของฟางหวี่ฉิง เขาก็ลืมความหิวโหยและความหนาวเย็น รีบวิ่งไปหาเธอ

พอเขามาถึงบ้านของฟางหวี่ฉิง ฟางหวี่ฉิงก็เข้ามาหาเขา ทำหน้าเศร้า เล่าว่าจางอี้ลวนลามเธอ

"ฮือๆๆ จางอี้มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน!"

"ฉันแค่ไปขออาหารจากมัน มันกลับให้ฉันไปนอนกับมัน"

"โจวเผิง นายก็รู้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงมั่วๆ"

โจวเผิงเห็นฟางหวี่ฉิงร้องไห้ แล้วก็นึกถึงว่าเธอโดนรังแก เธอก็รีบมาหาเขา ทำให้เขารู้สึกดีใจมาก

ดูสิ ทำไมเธอถึงไม่ไปหาคนอื่น ทำไมถึงต้องมาหาฉันล่ะ ใช่ไหม?

แสดงว่าฉันมีความสำคัญกับเธอ!

นี่คงเป็นความรักสินะ!

โจวเผิงรู้สึกว่า ถึงเวลาที่เขาต้องแสดงความเป็นลูกผู้ชายแล้ว

บางที อาจจะทำให้ฟางหวี่ฉิงยอมเป็นของเขา!

ดังนั้น เขาจึงตบหน้าอก และพูดว่า: "ไอ้สารเลวจางอี้! มันกล้าทำแบบนี้กับเธอ ฉันจะฆ่ามันให้เอง!"

ฟางหวี่ฉิงและหลินไฉ่หนิงมองหน้ากัน คิดในใจ: ทาสรักนี่มันช่างหลอกง่ายจริงๆ

พวกเธอเตรียมคำพูดไว้เยอะแยะ แต่ยังไม่ได้ใช้เลย โจวเผิงก็รับปากที่จะจัดการจางอี้แล้ว

ฟางหวี่ฉิงจับแขนของโจวเผิง มองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"ที่บ้านของจางอี้มีของกินเยอะแยะ แถมยังมีเตาผิงอีก ที่นั่นอบอุ่นมาก"

"ไอ้สารเลวคนนี้ มีสิทธิ์อะไรไปอยู่ในบ้านแบบนั้น ใช่ไหม?"

"โจวเผิง พวกเราหาวิธีแย่งบ้านของมันมาสิ ต่อไปนี้ พวกเราอยู่ด้วยกันที่นั่น ดีไหม?"

โจวเผิงไม่ชอบจางอี้ตั้งแต่แรก

เพราะจางอี้หล่อกว่าเขา แถมยังรวยกว่าเขา

เมื่อก่อน พวกเขาทั้งสองคนชอบฟางหวี่ฉิง แต่ฟางหวี่ฉิงชอบจางอี้มากกว่าเขา

ตอนนี้ โจวเผิงโดนฟางหวี่ฉิงจับแขน เขารู้สึกถึงสัมผัสที่แผ่วเบาผ่านเสื้อผ้า 7-8 ชั้น

ในใจก็รู้สึกเหมือนเป็นผู้ชนะ

เขารีบพูดว่า "ฮ่าๆๆ ดี! หวี่ฉิง เธอวางใจ เรื่องนี้ฉันจัดการเอง!"

พอเห็นโจวเผิงตกลง ฟางหวี่ฉิงก็พูดต่อ "แต่นายต้องระวังตัวนะ จางอี้มันเป็นคนเห็นแก่ตัว ถ้าพวกเราไปแย่งบ้านของมัน มันอาจจะสู้กลับ"

"ดังนั้น พวกเราต้องพกอาวุธไป แถมยังต้องลงมือก่อน!"

หลินไฉ่หนิงก็พูด "ฉันว่า เราฆ่ามันทิ้งเลยดีกว่า!"

เธอเกลียดจางอี้มากที่สุด

เพราะเธอส่งรูปส่วนตัวให้จางอี้ แต่จางอี้ไม่เพียงแต่ไม่หวั่นไหว กลับบอกว่าเธอดำเกินไป!

ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เธอคงอยากตาย

ดังนั้น จางอี้ต้องตาย!

พอได้ยินคำพูดนี้ โจวเผิงก็ลังเลเล็กน้อย

การฆ่าคน มันพูดได้ง่ายๆ แต่พวกเขาก็ใช้ชีวิตในสังคมที่เจริญแล้วมา 20 กว่าปี

การลงมือฆ่าคน มันไม่ง่ายอย่างที่คิด

พอเห็นโจวเผิงลังเล ฟางหวี่ฉิงก็ทำหน้าบึ้งตึง

"ทำไม นายไม่เห็นด้วยงั้นเหรอ?"

"จางอี้มันรังแกฉันขนาดนี้ นายยังใจอ่อนกับมันอีก ดูเหมือนว่าที่นายเคยบอกว่ารักฉัน มันเป็นเรื่องโกหกสินะ? ฮึ่ม!"

พอเห็นฟางหวี่ฉิงโกรธ นิสัยทาสรักของโจวเผิงก็กำเริบ

เขารีบพูดว่า "อย่าๆๆ หวี่ฉิง อย่าโกรธ ฉันฟังเธอๆ ก็ได้!"

ตราบใดที่ได้ฟางหวี่ฉิง การฆ่าคนเขาก็ยอมทำ!

เพราะตอนนี้เป็นวันสิ้นโลก ศีลธรรมของคนค่อยๆ เสื่อมลง

ฟางหวี่ฉิงพูดว่า "งั้นก็ดี เรารีบไปกันเถอะ!"

"ถึงตอนนั้น พวกเราหาวิธีหลอกให้จางอี้เปิดประตู พอมันเปิดประตู พวกเราก็..."

เธอทำท่าปาดคอ

หลินไฉ่หนิงก็หยิบอุปกรณ์ที่เตรียมไว้มา

มีดทำครัว 2 เล่ม ท่อนเหล็ก 1 อัน ซึ่งเป็นราวตากผ้าที่เธอถอดออกมา

โจวเผิงหยิบมีดทำครัว 1 เล่ม ซ่อนไว้ในเสื้อแจ็คเก็ตหนาๆ

หลังจากเตรียมตัวเสร็จ พวกเขาก็ไปที่บ้านของจางอี้ด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

พอมาถึงหน้าประตูบ้านของจางอี้ ฟางหวี่ฉิงและหลินไฉ่หนิงก็ถืออาวุธ ซ่อนตัวอยู่ข้างๆ เพื่อไม่ให้จางอี้เห็นผ่านตาแมว

พวกเธอส่งสัญญาณให้โจวเผิงเคาะประตู หลอกจางอี้ให้ออกมา

โจวเผิงพยักหน้า เอื้อมมือไปจับมีดทำครัวที่ซ่อนไว้ในเสื้อแจ็คเก็ต เขาก็รู้สึกมั่นใจ

เขายื่นมือไปเคาะประตู

"จางอี้ จางอี้ อยู่บ้านไหม? ฉันโจวเผิง!"

พอได้ยินเสียงข้างนอก จางอี้ก็รู้สึกสงสัย

"โจวเผิง?"

แม้ว่าเขาและโจวเผิงจะทำงานที่คลังสินค้าเดียวกัน แต่ปกติก็ไม่ได้สนิทกัน

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังเคยมีปัญหากัน เพราะชอบฟางหวี่ฉิงทั้งคู่

ไอ้หมอนี่มาหาเขา คงไม่มีเรื่องดีแน่ๆ เพราะในวันสิ้นโลกแบบนี้ คงไม่มีข่าวดีอะไรหรอก

จางอี้ไม่ได้ไปเปิดประตู แต่เปิดทีวี ดูกล้องวงจรปิด

นั่นไง… เขาเห็นภาพข้างนอก

เห็นผู้หญิงสองคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างประตู ถือมีดทำครัวและท่อนเหล็ก ทำหน้าตาเหี้ยมโหด ทำให้จางอี้รู้สึกหนาวสั่น

แม้ว่าเขาจะเตรียมตัวอย่างดี แต่ความโหดเหี้ยมของผู้หญิงสองคนนี้ก็ทำให้เขาตกใจมากอยู่ดี

"อยากฆ่าฉัน? พวกแกคู่ควรงั้นเหรอ!?"

จางอี้ยิ้มเยาะ ดวงตาสีดำเต็มไปด้วยจิตสังหาร

ใครจะฆ่าใคร ยังไม่แน่!