บทที่ 340 หยางเสี่ยวเทียน ในที่สุดเจ้าก็มาเสียที
จงเหล่ยผู้ดูแลห้องหนึ่งหยางเสี่ยวเทียนแสยะยิ้มหยาม พร้อมสอดปากกล่าวโทษสีหน้าไม่สลด “เหล่ยจื่อ ศิษย์น้องกัวนั้นแข็งแกร่งคงกระพัน ไฉนต้องลอบโจมตีเจ้าด้วยเล่า” “เจ้าเพียงไม่คู่ควรกับศิษย์น้องกัว มิแปลกอันใดหากจะถูกทุบตีจนลอยกระเด็นไปเช่นนั้น กล้ากล่าวหาศิษย์น้องได้อย่างไรว่าไร้ยางอายทำร้ายเจ้า!” เหล่ย...
