บทที่ 34 คนขี้เหร่เรื่องเยอะ

บทที่ 34 คนขี้เหร่เรื่องเยอะ

จางอี้ด่าฟางหวี่ฉิงชุดใหญ่ บอกธาตุแท้ของเธอที่เป็นดอกบัวขาว ผู้หญิงจอมปลอม ผู้หญิงที่หวังรวย

นี่มันแทงใจดำของฟางหวี่ฉิงอย่างรุนแรง

แม้ว่าเธอจะรักเงิน ชอบมีอะไรกับผู้ชายหลายคน แต่เธอก็คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ดี

การถูกจางอี้เยาะเย้ยแบบนี้ ทำลายความมั่นใจของเธอ

เพราะแม้แต่จางอี้ที่เป็นแค่คนชนชั้นกลาง ยังดูถูกเธอ แสดงว่าเสน่ห์ของเธอไม่พอ ย่อมไม่สามารถหาเศรษฐีรุ่นที่สองมาแต่งงานได้

หลังจากวางสาย จางอี้ก็เห็นฟางหวี่ฉิงส่งข้อความเสียงมาเป็นชุด

ไม่ต้องฟังก็รู้ว่ากำลังด่าเขา

แต่จางอี้สนใจไหม?

แน่นอนว่าเขาไม่สนใจ

ในวันสิ้นโลก ดอกบัวขาวคนนี้จะค่อยๆ ตายท่ามกลางอุณหภูมิต่ำสุดขีดและความอดอยาก

จางอี้แค่แกล้งเธอ ดูสภาพที่น่าอนาถของเธอเท่านั้น

เขาจะไปโกรธคนตายทำไมล่ะ ใช่ไหม?

เมื่อเห็นดอกบัวขาวโมโห เขากลับรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

"ฮ่าๆๆๆ!"

จางอี้หัวเราะอย่างมีความสุข

เขาเดินไปที่ห้องครัว หยิบไวน์ Romanée-Conti ขวดหนึ่งออกมาจากตู้เย็น

ไวน์ขวดนี้ราคา 200,000 หยวน ตอนที่อยู่ในคลังสินค้าของวอลมาร์ท มันถูกเก็บไว้ในตู้แช่ไวน์ที่มีอุณหภูมิคงที่

ไวน์แบบนี้ จางอี้มีไม่เยอะ แค่ไม่กี่สิบลังเท่านั้น

วันนี้อารมณ์ดี เลยเอาออกมาฉลองสักหน่อย

ที่บ้านเขาไม่มีทางขาดไฟฟ้า เพราะตอนตกแต่งบ้านใหม่ เขาได้ปรับปรุงวงจรไฟฟ้าทั้งหมด

เชื่อมต่อกับแหล่งจ่ายไฟสำรอง และเครื่องกำเนิดไฟฟ้าไร้เสียง

พลังงาน เขาไม่ขาดแคลนเลย

เขามาถึงห้องนั่งเล่น จัดโต๊ะอาหารอย่างพิถีพิถัน

หอยทากอบชีสฝรั่งเศส สเต็กโทมาฮอว์ก ปลานึ่งซีอิ๊ว เป็ดย่างจินหลิง บวกกับไวน์ Romanée-Conti ราคา 200,000 หยวน

ในวันสิ้นโลก กฎเกณฑ์ทางสังคมต่างๆ กำลังหายไปอย่างรวดเร็ว

จางอี้ไม่สนใจกฎเกณฑ์ในการกินอาหาร อยากกินอะไรก็กิน อยากจับคู่ยังไงก็จับคู่

เขายังสามารถกินคาเวียร์เป็นข้าวได้เลย

ชีวิตที่หรูหราแบบนี้ คงหาได้ยากในโลกปัจจุบัน

เพราะวันสิ้นโลกมาถึงอย่างกะทันหัน แม้แต่คนที่มีอำนาจและเงินทองมากที่สุด พวกเขาก็ไม่ทันเตรียมตัว

อย่างเช่น สวี่ฮ่าว พ่อของเขาเป็นประธานบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียงในเมืองเทียนไห่

แต่ในความทรงจำของจางอี้ พ่อของเขาตายหลังจากวันสิ้นโลกมาถึงครึ่งเดือน

เพราะทรัพย์สินของเขากลายเป็นเศษกระดาษ แถมตาแก่ที่อ้วนฉุยังไม่มีความสามารถในการเอาชีวิตรอดในวันสิ้นโลกอีก

...

ตอนนี้ ในห้องเช่าของฟางหวี่ฉิงและหลินไฉ่หนิง

ฟางหวี่ฉิงสติแตก ทุบข้าวของอย่างโมโห พลางด่าจางอี้อย่างสาดเสียเทเสีย!

ถ้าเป็นปกติ เธอคงไม่โมโหมากขนาดนี้

แต่ตอนนี้ เธอได้เห็นชีวิตที่แสนสุขของจางอี้ เหมือนกับสวรรค์

สภาพแวดล้อมที่อบอุ่น สะดวกสบาย อาหารชั้นเลิศมากมาย ล้วนเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดในยุคน้ำแข็ง

สวรรค์อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่เธอกลับเข้าไปไม่ได้ เธอรับไม่ได้เด็ดขาด!

"จางอี้ ไอ้สารเลว แกมันเป็นตัวอะไร? ถึงกล้ามาด่าฉัน!"

"ถ้าไม่ใช่เพราะพายุหิมะ ฉันไม่แม้แต่จะมองแก!"

ฟางหวี่ฉิงตะโกนอย่างโมโห

หลินไฉ่หนิงที่นั่งอยู่บนโซฟา มองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความดูถูก

"ก็เพราะเธอเล่นมากเกินไป ไม่งั้นตอนนี้ พวกเราก็สามารถเพลิดเพลินกับอาหารอร่อยๆ และเตาผิงที่อบอุ่นในบ้านของจางอี้ได้แล้ว!"

ฟางหวี่ฉิงพูดอย่างเย็นชา "เขามันเป็นตัวอะไร? แค่มีบ้านหลังหนึ่งกับเงินเก็บหน่อยเดียว!"

"ฉัน ฟางหวี่ฉิง จะแต่งงานกับเศรษฐี และเป็นคุณนาย!"

หลินไฉ่หนิงขมวดคิ้ว "แต่ตอนนี้ จางอี้มีของกินเยอะแยะ ที่บ้านยังมีเตาผิงให้อบอุ่น นี่มันดีกว่าเศรษฐีรุ่นที่สองอีกนะ"

เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง หิมะตกหนัก ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

สองวันที่ผ่านมา เธอได้ข่าวจากโทรศัพท์มือถือ โลกทั้งใบถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ

เธอพูดอย่างกังวล "พายุหิมะครั้งนี้ จะตกตลอดไปเลยเหรอ?"

ในทีวี เหลือแค่ช่องทางการของรัฐบาลไม่กี่ช่องที่ยังคงให้กำลังใจประชาชน

ผู้เชี่ยวชาญสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนา พูดอย่างสั่นๆ ว่า ภัยพิบัติจะผ่านไปในไม่ช้า

ประชาชนของเรามีพลัง การยืนหยัดคือชัยชนะ

แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้า มีทีท่าว่าภัยพิบัติจะผ่านไปหรือเปล่า?

หลินไฉ่หนิงกอดตัวเอง "ถ้าหิมะตกแบบนี้ตลอดไป แม้ว่าพวกเราจะไม่แข็งตาย เราก็ต้องอดตายอยู่ที่บ้าน"

คำพูดของหลินไฉ่หนิง ทำให้ความโกรธในใจของฟางหวี่ฉิงกลายเป็นความกลัว

สิบวันแล้ว พวกเธอถูกขังอยู่ในบ้านมาสิบวันแล้ว

สิบวันนี้ ยาวนานกว่าสิบปี ถ้าไม่เคยประสบกับเรื่องแบบนี้ คนเราจะไม่เข้าใจว่ามันทรมานมากแค่ไหน

มันสามารถทำให้จิตใจของคนเราสับสนได้

แม้ว่าฟางหวี่ฉิงและหลินไฉ่หนิงจะเป็นดอกบัวขาว

แต่ในฐานะผู้หญิงอายุยี่สิบกว่าปี จิตใจของพวกเธอก็อ่อนแอมาก

เมื่อเผชิญกับพายุหิมะที่ไม่รู้ว่าจะหยุดเมื่อไหร่ พวกเธอก็นึกถึงแต่ความตาย

ฟางหวี่ฉิงขดตัวอยู่บนโซฟา นึกถึงบ้านของจางอี้ที่อบอุ่นและมีอาหารอุดมสมบูรณ์

เธอพูดอย่างเศร้าใจ "มันไม่ยุติธรรม! ทำไมจางอี้ถึงได้ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย ฉันสวยขนาดนี้ ทำไมต้องลำบากขนาดนี้ด้วย!"

หลินไฉ่หนิงมองฟางหวี่ฉิง และไม่พูดอะไร

เธอห่มผ้าห่ม หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา หาเบอร์ของจางอี้ในรายชื่อ

ไม่นาน จางอี้ก็ได้รับข้อความจากหลินไฉ่หนิง

จางอี้กำลังดื่มไวน์ชั้นเลิศ กินอาหารหรูหรา

เมื่อเห็นข้อความเข้ามา ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความสนุกสนาน

ในวันสิ้นโลก การดูผู้หญิงพวกนี้ดิ้นรนอย่างเจ็บปวด มันสนุกกว่าการดูหนังเสียอีก!

จางอี้มองข้อความที่หลินไฉ่หนิงส่งมา

"จางอี้ ฉันเห็นนายด่าฟางหวี่ฉิง ฉันดีใจกับนายมากเลย"

"จริงๆ แล้ว ฉันรู้มานานแล้วว่าฟางหวี่ฉิงเป็นผู้หญิงที่รักเงิน เธอไม่เคยสนใจนายจริงๆ หรอก"

"ฉันหวังมาตลอดว่าวันหนึ่งนายจะมองเห็นธาตุแท้ของเธอ ดีมาก ยินดีด้วยที่นายตาสว่าง!"

จางอี้หัวเราะ "หึหึ"

"เพื่อนพลาสติกจริงๆ ขายฟางหวี่ฉิงเร็วขนาดนี้"

แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ เหมือนคำกล่าวที่ว่า นกย่อมเลือกเกาะกิ่งไม้ที่เหมาะสม คนย่อมเลือกคบคนที่เหมือนกัน

หลินไฉ่หนิงและฟางหวี่ฉิงต่างก็ไม่ใช่คนดี

เขาตอบกลับ "อืม ไม่เป็นไร"

หลินไฉ่หนิงพูดต่อ "ที่ผ่านมา ฉันเห็นนายตามจีบฟางหวี่ฉิง ฉันเสียใจมากเลย"

"จางอี้ จริงๆ แล้ว... ฉันชอบนายมานานแล้ว นายรู้ไหม?"

"ตอนนี้นายเลิกกับฟางหวี่ฉิงแล้ว พวกเราคบกันเถอะ!"

จางอี้เกือบจะพ่นไวน์ที่เพิ่งดื่มเข้าไป

"เชี่ย! ผู้หญิงที่หวังรวยคนนี้ ช่างตรงไปตรงมาจริงๆ!"

เขาส่ายหน้า "คิกคิกคิก เห็นแก่ตัวจริงๆ! ดูเหมือนว่าสิบวันที่ผ่านมา เธอคงลำบากมากสินะ?"

ในอดีต หลินไฉ่หนิงก็ไม่เคยสนใจจางอี้

แม้ว่าเงื่อนไขของเธอจะไม่ดี แต่เธอก็คิดว่าตัวเองเป็นเทพธิดาเช่นกัน

แต่ตอนนี้ เพราะเธอเห็นจางอี้ปฏิเสธฟางหวี่ฉิง แถมยังเห็นชีวิตที่หรูหราของจางอี้ เธอก็อยากจะฉวยโอกาสนี้ทันที