บทที่ 18 จะให้หลัวหมิงชดใช้ด้วยเลือด? กลับถูกเยี่ยฉางอันสังหารในพริบตา! กองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหินยอมรับความพ่ายแพ้!
บทที่ 18 จะให้หลัวหมิงชดใช้ด้วยเลือด? กลับถูกเยี่ยฉางอันสังหารในพริบตา! กองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหินยอมรับความพ่ายแพ้!
ตูม!
ในชั่วขณะนี้ ทั่วทั้งเน็ตระเบิด!
ทุกคนตื่นเต้นจนตัวสั่น ภาพอันน่าสะพรึงกลัวของหลัวหมิงที่โหดเหี้ยมราวกับปีศาจวนเวียนอยู่ในใจของทุกคน!
นี่คือสัตว์ร้ายที่น่าสะพรึงกลัวจริงๆ!
"โอ้แม่เจ้า! นี่ นี่ นี่!"
"นี่คือพลังของปีศาจระดับ SSS เหรอ! ถึงกับสังหารเจิ้งเผิงได้อย่างง่ายดายขนาดนี้เลย!"
"เฮ้ย ความต่างสี่ระดับ เขาบอกจะข้ามก็ข้ามเลยเหรอ?"
"หลัวหมิงคนนี้เก่งเกินมนุษย์ไปแล้ว! พลังการต่อสู้นี่ สายตาของเขาเมื่อกี้ เสียงคำรามของเขา ฉันดูแล้วยังกลัวเลย!"
"เก่งกาจไร้เทียมทานแล้ว! แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นปีศาจระดับ SSS ลงมือ!"
"เหมือนพี่น้องราชาตดเปิดความเร็ว ขึ้นสวรรค์ไปเคียงบ่าเคียงไหล่กับพระอาทิตย์เลยนะ!"
เพื่อนๆ ในห้องไลฟ์ต่างอ้าปากค้าง
หลัวหมิงฆ่าเจิ้งเผิงง่ายเหมือนฆ่าไก่ฆ่าหมา!
"หลัวหมิง นี่คือพลังที่แท้จริงของนายสินะ... ฮึ ฮึๆๆๆ!"
สายตาของซูหว่านชิงหม่นหมอง ตอนแรกเมื่อเจิ้งเผิงบอกว่าจะท้าทายหลัวหมิง ความจริงแล้วเธอยังมีความหวังอยู่นิดหน่อย
หวังว่าเจิ้งเผิงจะสามารถเอาชนะหลัวหมิงได้จริงๆ ล้างความอับอายของเธอ
แต่ผลลัพธ์กลับเกินความคาดหมายของเธอไปมาก
หลัวหมิงใช้เพียงไม่กี่กระบวนท่าก็เอาชนะเจิ้งเผิงที่แข็งแกร่งขนาดนั้นได้ ทำให้โลกทัศน์ของซูหว่านชิงพลิกกลับอีกครั้ง
เพียงลำพังเธอคนเดียว ไม่สามารถเทียบกับหลัวหมิงได้อีกต่อไปแล้ว เว้นแต่...
"เจิ้งเผิง! ลูกพ่อ!"
ในตอนนี้ เจิ้งเทาที่รีบมาจากที่ไกลส่งเสียงคำรามด้วยความโศกเศร้าและโกรธแค้น!
"แกฆ่าลูกชายข้า! ข้ามีลูกชายแค่คนเดียว! แกฆ่าเขา ข้าก็จะฆ่าแก!"
ตูม!
พลังอันแข็งแกร่งระเบิดออกมาจากร่างของเขา
"แปลงร่าง! ยักษ์หินปีศาจ!"
โครม!
เสียงระเบิดดังก้องระหว่างฟ้าและดิน
ทันใดนั้น ยักษ์หินสูงร้อยจั้งก็ปรากฏตัวขึ้นบนพื้นดิน
ยักษ์หินตนนี้มีร่างสีม่วงเขียว ราวกับแกะสลักจากหินแกรนิต ดวงตาทั้งสองเปล่งแสงสีแดงเข้ม ศีรษะขนาดใหญ่เท่ากับบ้านหลังหนึ่งจ้องมองหลัวหมิง
นี่คือปีศาจที่เจิ้งเทาปลุกพลัง ยักษ์หินปีศาจระดับ S ในฐานะอาวุธสงครามขนาดใหญ่ของกองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหิน มักสร้างผลงานยอดเยี่ยมในการต่อสู้กับปีศาจขนาดใหญ่นอกกำแพง
พละกำลังมหาศาล การป้องกันน่าทึ่ง จุดอ่อนเดียวคือความเร็วที่ช้าเกินไป หากเจอผู้แข็งแกร่ง ก็จะกลายเป็นเป้าขนาดใหญ่
ตูม!
ยักษ์หินค่อยๆ ยื่นมือใหญ่ออกมา บดบังท้องฟ้าและแผ่นดิน ครอบคลุมสนาม ยื่นมาคว้าหลัวหมิง
"กล้าฆ่าลูกชายข้า! ข้าจะฆ่าแกก่อน!"
ตูม!
ฝ่ามือนั้นฟาดลงมาอย่างรวดเร็ว ทรายร่วงหล่นลงมา นักเรียนทั้งหลายต่างวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงด้วยความตกใจ!
"หยุดนะ!"
อาจารย์ใหญ่ทั้งสี่เห็นสถานการณ์ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก
เจิ้งเทาคนนี้สูญเสียลูกชาย เสียสติไปแล้ว ลงมือโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้น!
พวกเขาอยากจะหยุดยั้ง แต่พวกเขาทั้งสี่คนระดับทองจะต้านทานผู้บัญชาการกองทัพระดับไพลินได้อย่างไร!
ช่วยอะไรไม่ได้!
"หยุดนะ!"
ในตอนนี้ โม่รู่เทียนตะโกนเสียงดัง
ในฐานะหัวหน้ากองทัพของมณฑลซิงไห่ เขามีหน้าที่ปกป้องความปลอดภัยของหลัวหมิง
"เจิ้งเทา อย่าทำอะไรด้วยอารมณ์! หลัวหมิงเป็นอัจฉริยะของต้าเซี่ย การฆ่าอัจฉริยะของต้าเซี่ย นายรู้ไหมว่าจะมีผลอะไรตามมา!"
โม่รู่เทียนตะโกนถามอย่างดัง
"เขาเป็นอัจฉริยะของต้าเซี่ย แล้วลูกชายข้าไม่ใช่หรือ! ทำไมลูกชายข้าต้องตาย แต่เขาตายไม่ได้!"
เสียงทุ้มต่ำของยักษ์หินดังก้องฟ้า
"การต่อสู้เดิมพันด้วยชีวิตเป็นสิ่งที่ลูกชายนายเสนอเอง! ไม่ว่าเป็นตายก็ไม่ต้องพูดถึง!"
"ฝีมือสู้ไม่ได้ นายไม่สามารถไปโทษหลัวหมิงได้!"
"ไอ้เรื่องหมาๆ! ข้าไม่สนใจ! ลูกชายข้าตายแล้ว! เขาต้องตายเหมือนกัน!"
"โม่รู่เทียน นายหลีกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นข้าจะฆ่านายด้วย!"
เจตนาฆ่าของเจิ้งเทาเข้มข้น ตอนนี้ไม่มีใครในที่นี้สามารถหยุดเขาได้
เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะฆ่าหลัวหมิง แก้แค้นให้เจิ้งเผิง!
"หยุดนะ!"
เสียงตะโกนให้หยุดดังมาเป็นครั้งที่สาม
"หยุดบ้านแกสิ!"
เจิ้งเทาด่าอย่างโกรธเกรี้ยว
แต่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดมือแต่อย่างใด
"เจิ้งเทา แกพูดอะไรนะ!"
ตูม!
ร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเจิ้งเทาอย่างกะทันหัน เป็นชายวัยกลางคน สวมเสื้อคลุมสีเลือด
เขาลอยอยู่ตรงหน้าเจิ้งเทา จ้องมองดวงตาสีแดงฉานคู่นั้นของอีกฝ่าย
"เจิ้งเทา นายมีความสามารถพูดต่อหน้าฉันอีกครั้งไหม!"
ดวงตาของเจิ้งเทาฉายแววตกตะลึง
"ท่าน...ท่านหัวหน้ากองกำลัง ท่านมาได้อย่างไร?"
ถูกต้อง ผู้มาคือหัวหน้ากองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหิน หลี่เซวี่ย
แม่ทัพรบของกองทัพ พลังระดับหยกม่วง!
"เจิ้งเทา! รีบยกเลิกการแปลงร่างเดี๋ยวนี้!"
หลี่เซวี่ยพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึง
"ข้าไม่! ไอ้หมอนี่มันฆ่าลูกชายข้า! ข้าต้องฆ่ามันเพื่อแก้แค้นให้ลูกชาย!"
เจิ้งเทาตะโกนเสียงดัง
"นายบ้าไปแล้วหรือ! เจิ้งเทา ความตายของลูกชายนายเป็นเพราะฝีมือตัวเองสู้ไม่ได้! การต่อสู้เดิมพันด้วยชีวิต จะไปโทษคนอื่นได้อย่างไร!"
"อีกอย่าง..."
เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เจิ้งเทา กระซิบเบาๆ
"ไอ้หมอนี่เป็นคนของมังกรเงินเก้าชั้นฟ้าเยี่ยฉางอัน เยี่ยฉางอันพูดเองกับปาก ถ้ามีคนรังแกเด็กคนนี้ เขาจะไม่ปล่อยไว้แน่! นายจะให้กองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหินของฉันตายไปกับนายด้วยหรือ!"
"นั่นเป็นมังกรเงินเก้าชั้นฟ้าเยี่ยฉางอันนะ! นาย! เจิ้งเทานายจะไปยุ่งกับคนระดับนั้นได้ยังไง!"
หลี่เซวี่ยต่อว่าอย่างเดือดดาล
สีหน้าของเจิ้งเทาเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดอย่างยิ่ง
"ข้าไม่ยอม! ท่านหัวหน้ากองกำลัง! ข้าจริงๆ แล้วไม่ยอม!"
"มันฆ่าลูกชายข้านะ!"
เจิ้งเทาตะโกนด้วยความโกรธ เขาเกือบจะคลุ้มคลั่งไปแล้ว
"เจิ้งเทา นายไม่มีทางเลือก! โทษก็โทษลูกชายนายที่อ่อนแอเกินไป! ฝีมือสู้ไม่ได้!"
"บนเวทีเดิมพันชีวิต ต่อให้เขาฆ่าทั้งครอบครัวนาย นายก็ต้องอดทนไว้! ได้ยินไหม! เจิ้งเทา!"
"ฉันบอกนาย ตอนนี้การถ่ายทอดสดยังเปิดอยู่ บางทีมังกรเงินเก้าชั้นฟ้าเยี่ยฉางอันอาจจะเห็นทุกอย่างนี้ ถ้าเขามา ฉันก็ช่วยนายไม่ได้แล้วจริงๆ!"
"รีบยกเลิกการแปลงร่าง แล้วไปกับฉัน!"
หลี่เซวี่ยกำชับอีกครั้ง
เจิ้งเทายืนนิ่งอยู่กับที่ สายตาของเขาจับจ้องที่หลัวหมิงไม่วางตา
หลัวหมิงจ้องกลับอย่างไม่หวาดกลัว
เขาเห็นเจตนาฆ่าอันเข้มข้นในดวงตาของอีกฝ่าย
หากไม่ใช่เพราะวันนี้พลังของตนไม่เพียงพอ เขาจะต้องสังหารเจิ้งเทาที่นี่แน่นอน การปล่อยศัตรูที่มีความเป็นปรปักษ์กับตนขนาดนี้ไว้ ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเลย
เมื่อเห็นหลัวหมิงจ้องกลับมาอย่างไม่หวาดกลัว เจิ้งเทายิ่งโกรธมากขึ้น อยากจะตบหลัวหมิงให้ตายตอนนี้เลย
แต่มือใหญ่นั้นที่บดบังอยู่เหนือศีรษะของหลัวหมิง กลับไม่สามารถกดลงมาได้
"ท่านหัวหน้ากองกำลัง ข้าจะต้องอดทนกลืนความโกรธไว้แบบนี้จริงๆ หรือ!"
เจิ้งเทาถามอย่างไม่ยอมแพ้
หลี่เซวี่ยทำหน้าจนปัญญา เขากำลังจะเอ่ยปาก
แต่กลับได้ยินเสียงกึกก้องดังมาจากท้องฟ้า
"ถ้าทนไม่ได้ ก็ไปตายซะ"
จากนั้น แสงหอกก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
"นี่คือ...มังกรเงินเก้าชั้นฟ้าเยี่ยฉางอัน? เขามาแล้ว!"
หลี่เซวี่ยแสดงท่าทางตกใจอย่างยิ่ง
"ไม่ถูกต้อง นี่เป็นเพียงพลังการต่อสู้ของเขา ตัวเยี่ยฉางอันไม่ได้มาที่นี่!"
"น่ากลัวเหลือเกิน นี่คือพลังของมังกรเงินเก้าชั้นฟ้าหรือ!"
ตูม!
ในอากาศ แสงหอกขนาดมหึมาราวกับมังกรเงินคำรามใส่ท้องฟ้า เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
ฉึก!
มันพุ่งลงมาจากท้องฟ้า พุ่งเข้าใส่เจิ้งเทา
"รองหัวหน้ากองกำลังเยี่ย! ได้โปรดให้หน้าฉันสักครั้ง! ไว้ชีวิต..."
แต่หลี่เซวี่ยพูดไม่ทันจบ
ฉึก!
แสงหอกกลายเป็นแสงสีเงินพุ่งทะลุฟากฟ้า ทิ่มลงมาจากกระหม่อมของเจิ้งเทา ร่างใหญ่ร้อยจั้งของเขาราวกับถูกฟ้าผ่า ระเบิดออกทันที แตกเป็นเศษหินชิ้นเล็กชิ้นน้อย ร่วงลงสู่พื้นดิน
แสงหอกที่ทะลุร่างของเจิ้งเทาปักลงบนพื้นดินตรงๆ
ไม่นานหลังจากนั้น แสงหอกค่อยๆ จางหายไป
เหลือเพียงหินธาตุที่แตกหักอยู่บนพื้น
เจิ้งเทา...ตาย!
"นายเป็นอะไร คู่ควรให้ฉันต้องให้หน้าด้วยหรือ?"
"ผู้ที่ทำร้ายอัจฉริยะของต้าเซี่ย ให้ตัดสินโทษฐานทรยศประเทศทั้งหมด ประหาร"
"กองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหินของนายมีข้อคัดค้านไหม?"
"หรือว่า...เจิ้งเทาเป็นคนที่กองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหินของนายสั่งการอยู่เบื้องหลัง?"
สีหน้าของหลี่เซวี่ยเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดอย่างยิ่ง
แต่สุดท้ายก็ก้มศีรษะอันสูงส่งลง
"ไม่เกี่ยวกับกองกำลังศักดิ์สิทธิ์เลือดหินของเรา เป็นความผิดของเจิ้งเทาคนเดียว รองหัวหน้ากองกำลังเยี่ยสังหารได้ดีแล้ว หลี่เซวี่ยไม่กล้ามีข้อคัดค้านใดๆ"
ทันใดนั้น ทั้งสนามก็โกลาหล!
(จบบทที่ 18)
