บทที่ 155 บางสิ่งต้องมีคนทำ!
เมื่อนิ้วของหลินอี้สัมผัสร่างที่แข็งเป็นน้ำแข็งนั้น ภาพเหตุการณ์กระจัดกระจายเริ่มปรากฏขึ้นตรงหน้า หลินอี้เห็นมุมหนึ่งของโรงเรียนหลังฝนต้นฤดูร้อน เขากำลังคุยกับเด็กสาวคนหนึ่งที่ใบหน้าเลือนราง จากนั้นเขาเห็นภาพวันที่เขาสาบานตนเข้าประจำการ ดอกไม้สีแดงติดอยู่ที่อกเสื้อ สุดท้ายคือความเจ็บปวดรุนแรงที่หลัง...
