บทที่ 14 อุณหภูมิต่ำสุดขีด ฉันมองดูความวุ่นวายภายนอกด้วยรอยยิ้ม
บทที่ 14 อุณหภูมิต่ำสุดขีด ฉันมองดูความวุ่นวายภายนอกด้วยรอยยิ้ม
ยุคน้ำแข็งได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
เมืองเทียนไห่ทางตอนใต้ของประเทศจีน หิมะตกหนัก อินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยการพูดคุย บางคนบ่น บางคนดีใจ
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า หิมะตกหนักและอุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็วครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ชั่วคราว แต่มันจะคงอยู่และขยายวงกว้าง
ในที่สุด มันจะนำมาซึ่งภัยพิบัติที่ไม่มีใครสามารถทนได้
แต่ในตอนนี้ จางอี้กำลังนอนอยู่บนโซฟาที่บ้าน เพลิดเพลินกับอุณหภูมิมากกว่า 20 องศาเซลเซียสในเซฟเฮาส์ จิบเบียร์บัดไวเซอร์เย็นๆ อย่างสบายใจ
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของจางอี้ก็มีเสียงเตือนข้อความดังขึ้น
เขามองดู ปรากฏว่าเป็นคนในกลุ่มแชทบนมือถือที่กำลังคุยกัน
มีทั้งกลุ่มเพื่อนร่วมชั้น กลุ่มเพื่อนที่ชอบอะไรเหมือนๆ กัน และกลุ่มเจ้าของบ้านในย่านที่พักอาศัย
"พระเจ้า ทำไมจู่ๆ หิมะถึงตกหนักขนาดนี้ พยากรณ์อากาศก็ไม่ได้บอก!"
"หนาวจนตื่นกลางดึก ฉันต้องรีบเปิดเครื่องทำความร้อนเลย"
"ไม่ต้องพูดถึง เครื่องทำความร้อนบ้านฉันมันกากมาก เปิดมาครึ่งวันแล้ว มันยังหนาวขึ้นเรื่อยๆ"
"ไม่รู้ว่าอากาศหนาวแบบนี้จะนานแค่ไหน? ฉันยังไม่ได้ซื้อเสื้อผ้ากันหนาวเลย!"
ทุกคนต่างพูดคุยกัน แสดงความรู้สึกของตัวเอง
แต่จางอี้รู้สึกได้ว่า คนส่วนใหญ่ไม่ได้สนใจเรื่องอุณหภูมิลดลงอย่างกะทันหัน พวกเขากลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
จางอี้รู้ดีว่า นี่เป็นแค่ชั่วคราว
เขาอ้าปากหาว และไม่คิดจะดูต่อ
เขากลับไปที่เตียงนอนอุ่นๆ ของตัวเอง จางอี้ห่มผ้าห่มขนห่าน และหลับตาลงอย่างสบายใจ
เตียงของเขานุ่มสบายมาก เป็นของหรูหราที่เขาย้ายมาจากคลังสินค้าของวอลมาร์ท
โดยเฉพาะที่นอน ว่ากันว่าเป็นรุ่นเดียวกับที่ดาราหญิงคนหนึ่งใช้ และมีราคา 3 ล้านหยวน
ข้างนอกหิมะตกหนัก ลมหนาวพัดแรง ในบ้านเตาผิงกำลังลุกไหม้ อุณหภูมิกำลังอุ่นสบาย
ในสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบายแบบนี้ จางอี้ก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
...
เช้าวันรุ่งขึ้น จางอี้ถูกปลุกด้วยเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือ
เขาลืมตาขึ้น ปรากฏว่าเป็นดอกบัวขาวฟางหวี่ฉิงที่โทรมา
เพราะถูกขัดจังหวะการนอนหลับ อารมณ์ของจางอี้จึงก็ไม่ค่อยดีนัก
เขากดรับสาย ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ฮัลโหล โทรมาหาฉันแต่เช้ามีอะไร?"
ฟางหวี่ฉิงได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของจางอี้ เธอก็อึ้งไป
แต่ไม่นาน เธอก็พูด "จางอี้ วันนี้อากาศข้างนอกหนาวมากเลย! ตอนที่นายกักตุนเสบียง นายรู้ล่วงหน้าหรือเปล่าว่าอุณหภูมิจะลดลง?"
เสียงของฟางหวี่ฉิงสั่นเล็กน้อย เหมือนกำลังกัดฟันทนอะไรบางอย่าง
จางอี้ได้ยิน มุมปากมีรอยยิ้มเยาะเย้ย
ดอกบัวขาวคนนี้ ไม่มีธุระก็ไม่โทรหาเขาสินะ?
เขาพูดอย่างเฉื่อยชา "ฉันก็แค่ได้ยินเพื่อนพูดถึงเฉยๆ ไม่คิดว่าอุณหภูมิจะลดลงมากขนาดนี้"
เขาเปิดผ้าห่ม อุณหภูมิในห้องสูงมาก ทำให้เขาเหงื่อออกเล็กน้อย
จางอี้สวมรองเท้าแตะ เดินออกไป เมื่อมาถึงหน้าต่างบานใหญ่ ภาพที่คุ้นเคยก็ทำให้ดวงตาของเขาเป็นประกาย
หิมะข้างนอกท่วมทับทั้งเมือง ตอนนี้เขามองไม่เห็นถนนและพุ่มไม้ข้างทาง
มองเห็นแค่โครงร่างของอาคารในเมือง ชั้นหนึ่งของบ้านหลายหลังถูกท่วมไปแล้วกว่าครึ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น หิมะยังคงตกอย่างต่อเนื่อง เกล็ดหิมะสีขาวตกลงมาบนพื้นดินอย่างไม่หยุดหย่อน
ฟางหวี่ฉิงที่อยู่อีกฝั่งของสาย เธอยังคงพูด "ไม่แปลกใจเลยที่นายกักตุนของไว้เยอะขนาดนั้น จางอี้ นายนี่มันเลวจริงๆ เรื่องแบบนี้ไม่บอกฉันล่วงหน้า ฉันหนาวจนจะแข็งตายอยู่แล้ว!"
จางอี้ขมวดคิ้ว ไม่คิดว่าเธอจะกล้ามาบ่นว่าเขา!
เขาวางสายทันที แล้วโยนโทรศัพท์ไปข้างๆ
จากนั้น เขาก็ไปอาบน้ำอุ่นอย่างสบายใจในห้องน้ำ
จากนั้นก็นำเนื้อวัว A5 ระดับท็อปออกมาจากมิติพื้นที่ อาหารเช้าก็กินสเต็กกับสปาเก็ตตี้แล้วกัน
ตอนกินอาหารเช้า เขาเปิดทีวีดูข่าว
ตอนนี้อุณหภูมิเพิ่งจะลดลง ไฟยังไม่ดับ ดังนั้นทีวียังดูได้ตามปกติ
แต่ถึงแม้จะไฟดับ จางอี้ก็เตรียมแหล่งจ่ายไฟสำรอง เครื่องกำเนิดไฟฟ้าหลายสิบเครื่อง และน้ำมันเบนซินจำนวนมากไว้แล้ว
เรื่องพลังงาน อย่างน้อยก็ใช้ได้สามร้อยปี!
หลังจากเปิดทีวี จางอี้ก็เปลี่ยนไปช่องข่าวเช้า
แม้ว่าเขาจะเกิดใหม่ และรู้ว่าข้างนอกเป็นยังไง
แต่ในตอนนี้ การดูสถานการณ์ข้างนอกก็เป็นวิธีฆ่าเวลา
ที่สถานีข่าว พิธีกรสองคนสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนา
ต้องรู้ก่อนว่า สถานที่แบบสถานีโทรทัศน์ เครื่องทำความร้อนส่วนกลางย่อมไม่เคยขาดแคลน และเป็นสถานที่ที่ได้รับความร้อนเป็นอันดับแรก
แต่พิธีกรต้องสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนา แสดงว่าอุณหภูมิถึงจุดที่เครื่องทำความร้อนส่วนกลางไม่สามารถต้านทานได้
พิธีกรหญิงมองกล้อง พยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง "เมื่อคืนที่ผ่านมา มวลอากาศเย็นรุนแรงได้พัดถล่มทั่วโลก ทำให้อุณหภูมิโลกเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง อุณหภูมิลดลง 70 ถึง 100 องศาเซลเซียส"
"เกี่ยวกับสาเหตุของมวลอากาศเย็นครั้งนี้ กรมอุตุนิยมวิทยากำลังตรวจสอบ"
"ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หวังว่าทุกคนจะดูแลตัวเองให้อบอุ่น และพยายามอย่าให้เป็นหวัด"
"ถ้าไม่จำเป็น ทุกท่านก็อย่าออกไปข้างนอก"
"ทางการจะแก้ไขปัญหานี้อย่างเหมาะสม หวังว่าทุกคนจะไม่ตื่นตระหนก"
"อย่าแพร่ข่าวลือ อย่าเชื่อข่าวลือ และอย่ากักตุนเสบียง พายุหิมะจะผ่านไปในไม่ช้า"
จางอี้ได้ยินคำพูดของพิธีกรหญิง เขาก็หัวเราะเยาะ
หลังจากยุคน้ำแข็งมาถึง ถ้าอยากมีชีวิตรอด งั้นก็ต้องพึ่งตัวเอง ถ้าโง่เง่าอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ทำอะไร พวกเขาก็ต้องตายก่อนเป็นกลุ่มแรก
มุมขวาบนของทีวี แสดงอุณหภูมิภายนอกของเมืองเทียนไห่ -65 องศาเซลเซียส!
ต้องรู้ก่อนว่า เมื่อวานตอนกลางวัน อุณหภูมิสูงสุดของเมืองเทียนไห่ยัง 15 องศาเซลเซียส นั่นหมายความว่าอุณหภูมิลดลง 80 องศาเซลเซียส!
จางอี้ยักไหล่ อุณหภูมิลดลงขนาดนี้ เหมือนกับชาติที่แล้วไม่มีผิด
แต่ตอนนี้ เขาใส่ชุดนอน จิบไวน์แดง กินสเต็กกับสปาเก็ตตี้ ไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็นข้างนอกเลย
เพราะนี่คือเซฟเฮาส์ที่เขาใช้เงิน 8 ล้านหยวนสร้างขึ้นมา เขายังเน้นเรื่องฉนวนกันความร้อนเป็นพิเศษ ดังนั้นอุณหภูมิภายในบ้านแทบจะไม่รั่วไหลออกไป
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของจางอี้ก็มีเสียงเตือนดังขึ้นอีกครั้ง
เขารู้สึกสนใจ อยากรู้ว่าเพื่อนบ้านที่เคยหัวเราะเยาะเขา กำลังคุยอะไรกัน
สิ่งแรกที่เห็นคือข้อความของฟางหวี่ฉิง
"จางอี้ ทำไมนายวางสายฉันล่ะ!"
"ข้างนอกหิมะตกหนัก ฉันออกไปไม่ได้ นายซื้อของกินไว้เยอะไม่ใช่เหรอ? ขอยืมฉันหน่อยได้ไหม พอพายุหิมะผ่านไป ฉันจะคืนให้"
จางอี้เลิกคิ้ว มุมปากมีรอยยิ้มเย็นชา
ดอกบัวขาวคนนี้ฉลาด รู้ว่าหิมะตกหนักขนาดนี้ ของกินจะแพงมาก
เธอไม่อยากเสี่ยงออกไปข้างนอกท่ามกลางอุณหภูมิ -60 ถึง -70 องศาเซลเซียส เธอก็เลยอยากขออาหารจากเขาสินะ?
แต่จางอี้รู้ว่า ภัยพิบัติน้ำแข็งครั้งนี้จะนานมาก และไม่ได้ผ่านไปง่ายๆ
ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่มีทางให้ฟางหวี่ฉิงกินแม้แต่คำเดียว!
ชาติที่แล้ว เขาถูกดอกบัวขาวคนนี้หลอก และให้ของกินในบ้านเขากับเธอไปเยอะมาก
สุดท้าย เธอกลับฆ่าเขา แล้วยังอยากจะหักซี่โครงของเขาไปต้มซุปกินอีก!
ผู้หญิงแบบนี้ ตอนนี้จางอี้แค่อยากจะแกล้งเธอ แล้วก็ดูว่าเธอจะตายอย่างน่าอนาถยังไง?
เมื่อคิดแบบนี้ มุมปากของเขาก็มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ส่งข้อความไปหาฟางหวี่ฉิง
"เธอบอกช้าไปหน่อย ของที่ฉันกักตุนไว้กินเกือบหมดแล้ว ดูสิ นี่คือสเต็กที่ฉันเพิ่งทอดเมื่อเช้า!"
หลังจากพูดจบ จางอี้ก็ถ่ายรูปตัวเองกับสเต็กและไวน์แดงบนโต๊ะ
เขาจงใจถ่ายให้เห็นตัวเองที่ใส่ชุดนอน แล้วก็ส่งไปให้ฟางหวี่ฉิง
