บทที่ 14 : สังหารครั้งแรก!
บทที่ 14 : สังหารครั้งแรก!
"ใช่แล้ว…ไม่มีทางมีใครรู้!"
"เอาล่ะ…วันนี้ไม่ว่าเจ้าจะเขียนหรือไม่เขียน, เจ้าก็จะต้องตาย!"
"แต่พวกข้าสามารถช่วยทำให้เจ้าตายอย่างไม่ทรมานได้!"
"โปรดอย่าสงสัยในความสามารถของพวกข้า พวกข้าอยู่ในยุทธภพมานาน…ถ้าเจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่อย่างทรมานก็จดเคล็ดวิชาบ่มเพาะพลังออกมาซะดีๆ"
คนในยุทธภพสิบกว่าคน เริ่มหมดความอดทน…เเละต่างก็เริ่มข่มขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ดี!"
"ข้าเองก็อยากจะลองดูเหมือนกันว่าพวกเจ้ามีวิธีอะไรที่จะทำให้ข้ามีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทรมานได้!"
หลินเสวียนชักดาบออกมา
คมดาบของเขาส่องประกายแวววาว เเละเผยให้เห็นถึงความเย็นยะเยือก!
"ของดี!"
"ดาบเล่มนี้ คุณภาพเยี่ยมมาก…มันเป็นอาวุธชั้นยอด!"
"มันต้องเป็นของข้า!"
"ฮึ่ม, เจ้าหนู….ถ้าเจ้าอยากตายอย่างทรมานงั้นพวกข้าก็จะสนองให้”
“รอข้าตัดขาตัดเเขนเจ้าทั้งสองข้างก่อน…แล้วมาดูกันว่าตอนนั้นเจ้าจะยังปากดีเเบบนี้อยู่หรือไม่!”
"ฆ่ามัน!"
ชายร่างกำยำคำราม พร้อมกับพุ่งเข้าหาหลินเสวียนด้วยดาบในมือ!
ดูจากท่าทางที่โหดเหี้ยมแล้ว…นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาลงมือ
เเละในยุทธภพ, เขาน่าจะเป็นถึงยอดฝีมือระดับสอง!
"ฉัวะ!"
เเต่ยังไม่ทันที่ชายร่างกำยำจะเข้ามาใกล้…หลินเสวียนก็เหวี่ยงดาบในมือออกไปก่อนเเล้ว!
ครืนนนน!
เมื่อหลินเสวียนฟันดาบออกไป พลังชีวิตในร่างกายของเขาก็พลุ่งพล่านราวกับทะเลเดือด!
บนคมดาบที่ส่องประกาย, มีรัศมีสีเลือดพุ่งออกมาสามฟุต!
ฉัวะ!
รัศมีดาบสีเลือดฟาดฟันลงมา!
ทันใดนั้น, ดาบในมือของชายร่างกำยำกลับเปราะบางราวกับทำจากดิน
มันถูกผ่าเป็นสองท่อนอย่างง่ายดาย!
ฉัวะ!
รัศมีดาบสีเลือดที่แผ่กลิ่นอายกระหายเลือด เเละพุ่งทะลุผ่านร่างของชายร่างกำยำ….ผ่าร่างของเขาออกเป็นสองส่วนอย่างง่ายดาย!
ตูม!
หลังจากที่รัศมีดาบสีเลือด ตัดดาบและฆ่าชายร่างกำยำแล้ว…มันยังพุ่งต่อไปไกลหลายสิบเมตร ตัดต้นไม้รอบๆขาดสะบั้น ก่อนที่จะสลายไปในอากาศ
"นี่..."
เมื่อเห็นเลือดที่สาดกระเซ็นและร่างที่ถูกผ่าเป็นสองส่วน
หลินเสวียนก็อดรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้!
วิชาดาบคลั่งสามวิถี!
วิชาดาบที่แต่ละดาบล้วนแข็งแกร่งกว่าดาบก่อนหน้าหนึ่งส่วน!
นี่เป็นครั้งแรกที่หลินเสวียนได้ใช้มัน
เเละเขาก็ไม่คิดเลยว่าแค่ดาบแรก…มันก็มีพลังที่รุนแรงมากมายขนาดนี้!
"สมเเล้วที่เป็นวิชาที่ฝึกฝนยากที่สุด!"
เดิมทีหลินเสวียนรู้สึกไม่ค่อยดีที่ต้องฆ่าคนเป็นครั้งแรก
แต่ตอนนี้, เขาถูกความดีใจเข้ามาแทนที่ความรู้สึกผิดเรียบร้อยแล้ว
[ได้สังหารชีวิตเเละได้เห็นเลือด…วิชาดาบคลั่งสามวิถี เข้าใจเจตนาแห่งโทสะ, พลังของวิชาดาบคลั่งสามวิถีเพิ่มขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์!]
ในตอนนี้ มีกล่องข้อความปรากฏขึ้นในหัวของหลินเสวียนอีกครั้ง
เเละสิ่งนี้ทำให้หลินเสวียนดีใจอย่างยิ่ง
แค่ฆ่าคนไปคนเดียว, วิชาดาบคลั่งสามวิถีก็บรรลุได้แล้ว!
การบรรลุครั้งนี้ ทำให้ดาบยาวในมือของหลินเสวียน เปล่งประกายสีแดงเข้มข้นขึ้น…มันทำให้หลินเสวียนรู้สึกฮึกเหิมกว่าเดิมอีก!
[ใช่แล้ว!]
[แบบนี้แหละ ที่ข้าชอบ!]
[ข้ารู้สึกว่าข้ากำลังจะเลื่อนระดับแล้ว!]
วิชาดาบคลั่งสามวิถีคำรามด้วยความกระหาย
"การฆ่าฟัน, ก็สามารถทำให้วิชาดาบคลั่งสามวิถีเลื่อนระดับได้งั้นเหรอ?"
หลินเสวียนพึมพำกับตัวเอง
แต่ไม่นานหลินเสวียนก็เข้าใจ!
แค่ดูจากชื่อวิชาดาบคลั่งสามวิถี…ก็รู้แล้วว่ามันเป็นวิชาดาบที่ยิ่งสู้ยิ่งแข็งแกร่ง
เลือดและความโหดร้ายในสนามรบ ย่อมสามารถลับคมเจตนาดาบของมันได้!
…………
"ไม่ใช่!"
"เขาไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ที่เพิ่งเข้าสำนัก!"
"กระบวนท่าเมื่อกี้….เขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตหลอมรวมลมปราณ!"
ในขณะนี้, คนในยุทธภพที่เหลือต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ!
ผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตหลอมรวมลมปราณ!
ถึงแม้จะเป็นเพียงระดับต่ำสุดของผู้ฝึกยุทธ์….แต่ในยุทธภพ นี่ก็นับว่าเป็นยอดฝีมือแล้ว
ในยุทธภพ, มีใครบ้างที่เทียบเท่ากับผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตหลอมรวมลมปราณได้?
แน่นอนว่ามี!
ตัวอย่างเช่น คนในยุทธภพบางคน แม้จะไม่ได้เข้าร่วมสำนัก…แต่กลับบังเอิญได้ฝึกฝนเคล็ดวิชาบ่มเพาะพลังที่ไม่สมบูรณ์
หลังจากฝึกฝน, เขาก็สามารถก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการบ่มเพาะพลังได้
อันที่จริง….วิทยายุทธของคนในยุทธภพมากมาย ล้วนมีต้นกำเนิดมาจากเคล็ดวิชาของผู้ฝึกยุทธ์!
ผู้ฝึกยุทธ์หลายคน, หลังจากฝึกฝนสำเร็จ ก็มักจะถ่ายทอดวิชาให้กับครอบครัวหรือญาติพี่น้อง
วิชาเหล่านี้ ล้วนมีต้นแบบมาจากวิชาของผู้ฝึกยุทธ์!
แต่วิชาเหล่านี้ ส่วนใหญ่เป็นเพียงท่าทางง่ายๆ…ที่หยิบยืมมาเพียงเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ผิดกฎของสำนัก
ยิ่งไปกว่านั้น, เมื่อไม่มีพลังปราณมาเสริม….วิชาเหล่านี้จึงไม่สามารถแสดงพลังออกมาได้มากนัก
แต่มันก็มีบางคนที่มีพรสวรรค์!
พวกเขาอาศัยวิชาที่ไม่สมบูรณ์เหล่านี้…ฝึกฝนจนเกิดพลังปราณที่ไม่สมบูรณ์, หรือที่เรียกว่าพลังภายใน
เเต่ถึงอย่างนั้น, พวกเขาก็มีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งไม่แพ้กัน!
ในยุทธภพ คนเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือ!
เเละถ้าพวกเขามีโอกาสเข้าร่วมสำนัก…พวกเขาก็จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งได้ในทันที
เช่นเดียวกับหลินเสวียนที่สามารถฟันดาบอาบพลังปราณได้
เด็กคนนี้จะต้องเป็นผู้ฝึกยุทธ์อย่างแน่นอน!
"หนี!"
"รีบหนีเร็วเข้า!"
ยอดฝีมือในยุทธภพทั้งสิบคน ต่างก็หวาดกลัว….และหันหลังวิ่งหนีไปคนละทาง!
"หนี?"
"ข้าอนุญาติแล้วหรอ!"
ดวงตาของหลินเสวียนเยือกเย็นอย่างมาก
"ดาบที่สอง!"
หลังจากที่หลินเสวียนพูดจบ, เขาก็ส่งพลังปราณเข้าไปในดาบยาว!
คราวนี้, รัศมีดาบสีเลือดได้ขยายใหญ่ขึ้นจนมันมีความยาวถึงสิบฟุต
จากนั้น, เขาก็ฟาดฟันดาบนี้ไปทางเหล่าศัตรูทุกคนทันที!
การโจมตีครั้งนี้หลินเสวียนไม่ได้ปราณีเลยแม้แต่น้อย!
เพราะเขามั่นใจได้เลยว่าถ้าเขาไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตหลอมรวมลมปราณ…จุดจบของเขาในวันนี้คงจะน่าอนาถอย่างยิ่ง
ถ้าเขาไม่ต้องลงมือก็แล้วไป
เเต่ถ้าลงมือก็ต้องไม่ปล่อยให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว!
ทันใดนั้น, กระบวนท่าของเขาก็กลับกลายเป็นคลื่นโลหิตที่ทั้งกระหายเลือดและแหลมคม
คมดาบโลหิตนี้กลืนกินยอดฝีมือทั้งสิบคนในพริบตา!
"ฉัวะ ฉัวะ ฉัวะ!"
เมื่อคลื่นดาบสีเลือดพุ่งผ่าน
คนในยุทธภพทั้งสิบคนไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะตอบโต้
พวกเขาถูกหลินเสวียนฆ่าตายด้วยดาบเดียว!
ยอดฝีมือในยุทธภพสิบคน…ไม่มีใครมีคุณสมบัติ แม้แต่จะให้หลินเสวียนใช้ดาบที่สาม!
[วิชาดาบคลั่งสามวิถี, เข้าใจ, ดาบได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น…คิดค้นดาบที่ห้าได้สำเร็จ]
[วิชาดาบคลั่งสามวิถี, เลื่อนขั้นเป็นระดับพื้นฐานขั้นสูง!]
หลังจากที่หลินเสวียนฆ่ายอดฝีมือทั้งสิบคนด้วยดาบเดียว…มันก็มีกล่องข้อความปรากฏขึ้นในหัวของหลินเสวียนอีกครั้ง
[ฮ่าๆๆ!]
[สะใจ สะใจจริงๆ!]
[วิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐาน, วิชาระฆังทองคำอมตะ….ข้าบอกพวกเจ้าแล้วว่าข้าแข็งแกร่งที่สุด!]
วิชาดาบคลั่งสามวิถีเริ่มโอ้อวดอีกครั้ง
[อ๊าาา!]
[ข้าต้องมีพุทธเทศนา!]
[ฮึ่ม…เจ้าอย่าเพิ่งโอ้อวดไป นายท่านกำลังหาพุทธเทศนาให้ข้าอยู่]
[รอข้าได้ฟังพุทธเทศนาก่อนเถอะ…ถึงตอนนั้นข้าจะต้องเหนือกว่าเจ้าอย่างแน่นอน!]
วิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐานไม่พูดอะไร…แต่วิชาระฆังทองคำอมตะกลับไม่พอใจและโต้กลับเเทน
[ได้เลย…ข้ารอดูอยู่นะ!]
วิชาดาบคลั่งสามวิถียกยิ้มอย่างเยาะเย้ย
ส่วนหลินเสวียนก็เก็บกวาดสนามรบอย่างลวกๆ (เริ่มชินตอนเด็กๆตีกันละ)
เขารวบรวมของมีค่า จากนั้นก็เดินขึ้นไปที่วัดเสี่ยวฉานบนยอดเขาต่อ!
……………….