เจ้าหน้าที่ที่กงเจิ้งส่งมารายงานกับเจิ้งอาหนิวว่า "คุณชายของข้ามีเรื่องให้แจ้ง ในเวลาอันรวดเร็วนี้หาได้แค่คนเหล่านี้ เชื่อว่าหมู่บ้านเฟิ่งเซียงจะใช้ประโยชน์ได้อย่างดี ส่วนเรื่องหมู่บ้านผู้เล่นต้องปรึกษากับท่านผู้ว่าการมณฑลอีกครั้ง แต่ขอให้ผู้ใหญ่บ้านอาหนิววางใจ คุณชายของข้ามองหมู่บ้านเฟิ่งเซียงในแง่ดีมาก คาดว่าอีกไม่กี่วันก็จะได้คำตอบเรื่องหมู่บ้านผู้เล่น" เจ้าหน้าที่ผู้นั้นสุภาพกับอาหนิวมาก และกลับเมืองไปท่ามกลางคำขอบคุณซ้ำๆ ของอาหนิว

อาหนิวให้ความสำคัญกับการได้มาซึ่งคนมีฝีมือครั้งนี้มาก ได้คนมีฝีมือมาถึง 7 คนในคราวเดียว และ 3 คนในนั้นเป็นระดับสูง ช่างตีเหล็กและหมอเป็นบุคลากรที่หมู่บ้านเฟิ่งเซียงขาดแคลนอยู่แล้ว และเมื่อผู้เล่นประเภทนักผจญภัยมาถึงในไม่ช้า ประโยชน์ที่จะได้จากอาวุธและยาก็ไม่ต้องพูดถึง ช่างต่อเรือระดับสูงอาจไม่มีประโยชน์มากนักสำหรับผู้เล่นประเภทเจ้าเมืองส่วนใหญ่ แต่หมู่บ้านเฟิ่งเซียงอยู่ริมทะเล คนมีฝีมือแบบนี้จึงเป็นเหมือนไฟในหน้าหนาวสำหรับอาหนิว เขาจึงรีบสั่งให้ลุงจางช่วยสร้างโรงตีเหล็กและสถานพยาบาลให้เสร็จก่อน

＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊

โรงตีเหล็กระดับต้น: เปิดโดยโจวถิง ช่างตีเหล็กระดับสูง สามารถผลิตเครื่องมือเกษตรและอาวุธ รายได้: ปกติ อาคารจำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

สถานพยาบาลระดับต้น: เปิดโดยหัวอัน แพทย์ระดับสูง ช่วยชีวิตผู้คน จ่ายยาบางส่วน ความพึงพอใจของชาวบ้าน +1 รายได้: ปกติ อาคารจำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

ถูกต้อง คนมีฝีมือระดับสูงเปิดร้านระดับต้นทั้งหมด ไม่ใช่ว่าหมู่บ้านเฟิ่งเซียงขาดเงิน แต่ผู้ใหญ่บ้านคนหนึ่งไม่อยากรอให้โรงตีเหล็กและสถานพยาบาลอัพเกรดเป็นระดับสูงก่อนแล้วค่อยอัพเกรดหมู่บ้าน อัพเกรดช้าหน่อยก็ไม่ตาย ช่วงบ่ายมีหมู่บ้านอีกหลายแห่งอัพเกรดสำเร็จแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว ต้องรีบอัพเกรด ประกาศจากระบบดังขึ้น:

"หนึ่งความพยายาม หนึ่งผลลัพธ์ เจิ้งอาหนิว ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านเฟิ่งเซียง ตำบลหลงเถิง เมืองตงไห่ แคว้นฉีกั๋ว มณฑลชิงโจว ได้พยายามอย่างไม่ย่อท้อ จนในที่สุดก็สามารถอัพเกรดหมู่บ้านเฟิ่งเซียงเป็นหมู่บ้านระดับสองแห่งที่ 19 ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นเจิ้งอาหนิว!"

หมู่บ้านเต็มไปด้วยความยินดี ลุงจางถึงกับน้ำตาคลอ บ้านเกิดของเขาอัพเกรดสำเร็จแล้ว ความตื่นเต้นในใจไม่ต้องบรรยาย อาหนิวมองปฏิกิริยาของทุกคนแล้วรู้สึกซาบซึ้ง คนเหล่านี้คือประชาชนของเขา เป็นฐานที่มั่นคงที่สุดในการผจญภัยในยุคสามก๊กของเขา ในช่วงเวลานี้ อาหนิวรู้สึกว่าคนเหล่านี้คือคนที่ใกล้ชิดที่สุดของเขา ไม่ใช่แค่ข้อมูลในระบบ

＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊

หมู่บ้าน: เฟิ่งเซียง

ระดับ: สอง

ฉายาหมู่บ้าน: บ้านเกิดแห่งนักรบ

จำนวนประชากรปัจจุบัน/สูงสุด: 56/200

จำนวนอาคารปัจจุบัน/สูงสุด: 8/16

พื้นที่หมู่บ้านและบริเวณโดยรอบ: 10 ตารางกิโลเมตร

ดัชนีทรัพยากร: ไม่ทราบ (กรุณาสำรวจด้วยตนเอง)

ดัชนีเศรษฐกิจ: 42

ความพึงพอใจของประชาชน: 65

ชื่อเสียงของหมู่บ้าน: เลื่องลือไกล

จำนวนหมู่บ้านในสังกัด: 2

อาคารที่มีอยู่ในหมู่บ้าน:

ร้านตัดเสื้อระดับต้น ร้านขายของชำระดับต้น โรงตีเหล็กระดับต้น โรงเรียนสอนหนังสือระดับต้น สถานพยาบาลระดับต้น โรงเตี๊ยมระดับต้น โรงงานเครื่องปั้นดินเผาระดับต้น โรงฝึกวรยุทธ์ระดับสูงสุด

อาคารที่สามารถสร้างได้:

ค่ายทหาร: สามารถเกณฑ์ทหารได้ ต้องมีแม่ทัพดูแลจึงจะดำเนินการได้ตามปกติ เงื่อนไขการสร้าง: 2,500 ทอง อาคารจำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

โรงงานไม้: สามารถผลิตเฟอร์นิเจอร์และอาวุธไม้ได้ เงื่อนไขการสร้าง: 2,000 ทอง ช่างไม้ อาคารจำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

สถานีม้า: สามารถให้บริการขนส่งและเดินทางระหว่างสถานีม้า ระยะทางขึ้นอยู่กับระดับของสถานีม้า เงื่อนไขการสร้าง: 2,000 ทอง คนขับรถม้า อาคารจำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

โรงงานตัดไม้: เพิ่มประสิทธิภาพการตัดไม้ 20% เงื่อนไขการสร้าง: 1,000 ทอง อาคารไม่จำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

หอสังเกตการณ์: ทหารหนึ่งนายสามารถเฝ้าระวังในหอได้ ระยะเฝ้าระวัง 10 ลี้ เงื่อนไขการสร้าง: 1,500 ทอง อาคารไม่จำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

ท่าเรือ: สามารถจอดเรือได้ และลดความเสียหายจากสึนามิและไต้ฝุ่น เงื่อนไขการสร้าง: 4,000 ทอง อาคารไม่จำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

อู่ต่อเรือ: สามารถสร้างเรือได้ ขนาดเรือขึ้นอยู่กับระดับของอู่ต่อเรือ เงื่อนไขการสร้าง: 3,500 ทอง อาคารไม่จำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

โกดัง: สามารถลดการสูญเสียวัสดุลง 10% ความจุ 2,000 หน่วย เงื่อนไขการสร้าง: 2,000 ทอง อาคารไม่จำเป็นสำหรับการอัพเกรดหมู่บ้าน

โรงงานไม้และสถานีม้าสามารถสร้างได้ทันทีเพราะมีคนมีฝีมือที่เกี่ยวข้องแล้ว ส่วนค่ายทหาร แม้ว่าตอนนี้ยังไม่มีแม่ทัพจึงไม่สามารถดำเนินการได้ตามปกติ แต่การสร้างไว้ก่อนก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย รอให้พี่ใหญ่หวังเยว่กลับมาพร้อมข่าวดีก็ได้ อาหนิวคิดในใจ

＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊

"ลุงจาง ตอนนี้คนที่รู้จักสถานการณ์ในหมู่บ้านดีที่สุดและมีบารมีมากที่สุดก็คือลุงนี่แหละ ผมว่าโรงเรียนสอนหนังสือนั้นให้ลุงมอบหมายให้ซิ่วไฉคนใหม่ดูแลเถอะ ส่วนลุงก็มาช่วยอาหนิวดีกว่า" อาหนิวตอนนี้ไม่มีคนช่วยจริงๆ ปวดหัวสุดๆ

"ได้สิ" ลุงจางยิ้มกว้าง ถ้าไม่ใช่เพราะถูกอาหนิวหลอก ลุงจางคงไม่มาหาเรื่องใส่ตัวแบบนี้หรอก ลุงจางคิดว่าชีวิตที่มีความสุขมาถึงแล้ว แต่ใครจะรู้...

"ลุงจาง โรงตีเหล็กกับสถานพยาบาลต้องอัพเกรดทันที นี่เงินทุนสำหรับอัพเกรด ลุงรีบไปจัดการเลยนะครับ"

"ลุงจาง ตอนนี้ในหมู่บ้านมีคนขับรถม้าและช่างไม้พร้อมแล้ว การสร้างโรงงานไม้กับสถานีม้าต้องไม่ล่าช้า พอมีโรงงานไม้แล้ว โรงงานตัดไม้ก็สร้างไปด้วยเลย ฝากลุงด้วยนะครับ"

"ลุงจาง ค่ายทหารสามารถให้การป้องกันหมู่บ้านได้ แม้ว่าตอนนี้เรายังไม่มีแม่ทัพ แต่เราสร้างไว้ก่อนดีไหมครับ? พอพี่ใหญ่กลับมาก็ใช้งานได้ทันที"

"ลุงจาง ตอนนี้หมู่บ้านอัพเกรดแล้ว ผมอยากให้ชาวบ้าน 100 คนจากค่ายชิงหยุนย้ายกลับมาอยู่ในหมู่บ้าน แล้วก็เอาม้า 10 ตัวนั้นกลับมาด้วย สถานีม้าของหนิวหวงก็จะมีขนาดใหญ่ขึ้น อย่าลืมขนแร่เหล็กมาเยอะๆ นะครับ ตอนนี้เรามีช่างตีเหล็กถึงสามคนแล้ว"

"ลุงจาง ช่างตัดเสื้อคนใหม่นั่น ให้ไปทำงานที่ร้านของป้าหวังก่อนนะครับ ตอนนี้สร้างร้านตัดเสื้อใหม่คงสิ้นเปลืองไป"

ตั้งใจจะสั่งงานอีกสักสองสามอย่าง แต่พอเห็นลุงจางหน้าเหยเกทำท่าเหม่อลอย อาหนิวคนดีที่เคารพผู้อาวุโสและรักเด็กก็เกิดความสงสารขึ้นมา "ช่างเถอะ งานที่เหลือผมจัดการเองแล้วกัน"

อาหนิวผู้มั่งคั่งติดการสร้าง ดังนั้น โรงงานไม้ โรงงานตัดไม้ และสถานีม้าจึงเปิดตามลำดับ โรงตีเหล็กและสถานพยาบาลก็อัพเกรดเป็นระดับสูงโดยตรง ส่วนโรงเรียนสอนหนังสือและโรงงานเครื่องปั้นดินเผาไม่ได้รับลมนี้ ยังคงเป็นระดับต้นเหมือนเดิม แม้ว่าจะอัพเกรดเป็นหมู่บ้านระดับสอง แต่ตามขนาดประชากรของหมู่บ้าน โรงเรียนสอนหนังสือระดับต้นก็เพียงพอแล้ว ส่วนโรงงานเครื่องปั้นดินเผานั้นน่าสงสาร อาหนิวไม่ได้ตระหนักถึงคุณค่าของโรงงานเครื่องปั้นดินเผาระดับสูงเลย ตอนไม่มีเงินก็ไม่ต้องคิด พอมีเงินมากก็ไม่เคยคิดจะอัพเกรดโรงงานเครื่องปั้นดินเผา นี่เป็นสาเหตุใหญ่ที่สุดที่ทำให้อาหนิวไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ในภายหลัง

＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊＊

สถานีม้าระดับต้น: เปิดโดยหนิวหวง คนขับรถม้าระดับกลาง กำลังขนส่งน้อยเกินไปจึงยังเป็นระดับต้น สามารถให้บริการขนส่งและเดินทางระหว่างสถานีม้า ปัจจุบันระยะทางไกลสุด 100 ลี้ ความพึงพอใจของชาวบ้าน +1 รายได้: ปกติ

โรงงานไม้ระดับกลาง: เปิดโดยลู่เสี่ยวปัน ช่างไม้ระดับกลาง สามารถผลิตเฟอร์นิเจอร์และอาวุธไม้ได้ ความพึงพอใจของชาวบ้าน +1 รายได้: ดี

ค่ายทหารระดับต้น: สามารถเกณฑ์ทหารได้ แต่เนื่องจากไม่มีแม่ทัพดูแล ปัจจุบันจึงเกณฑ์ทหารได้เท่านั้น ไม่สามารถฝึกได้ รายได้: ไม่มี

เมื่อมีช่างต่อเรือแล้ว อาหนิวย่อมไม่ปล่อยให้สูญเปล่า จึงจัดการให้เริ่มสร้างท่าเรือและอู่ต่อเรือ แต่เนื่องจากโครงการใหญ่เกินไป คาดว่าคงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะเสร็จ ซึ่งก็ช่วยไม่ได้ เพราะโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียวสองวัน แต่สำหรับโครงการเล็กๆ อย่างโกดัง อาหนิวสร้างทีเดียวสามหลังเลย สามารถลดการสูญเสียวัสดุได้นี่ ต้องสร้างแน่นอน! แยกเก็บแร่ อาหาร และของใช้ต่างๆ เดิมทีอาหนิวยังคิดจะสร้างโกดังอาวุธอีกหลังเพื่อเก็บอาวุธจำนวนมากในอนาคต แต่เพราะเหตุผลบางอย่าง แผนนี้จึงต้องยกเลิก อาหนิวที่ใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่ายพลันพบว่า... หมดเงินแล้ว!

(จบบทที่ 10)

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด