ตอนพิเศษของอารอนตอนที่ 2 (1)
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
<ตอนพิเศษของอารอน ตอนที่ 2>
1. สิ่งที่สำคัญเพียงสิ่งเดียวคือความบริสุทธิ์ (3)
*******
ภายในห้องทำงานที่เงียบสงัดลงในทันที เมื่อผู้บริหารบริษัททุบโต๊ะ
“พวกเรา…พวกเราก็ทำเต็มที่แล้วครับ...”
“เอามาให้ฉันดูสิ แผนงานนั้นคงแก้มาแล้วใช่ไหม?”
“เอ่อ คือ...”
“นี่ทำงานลวกๆเหรอ?”
“คุณอิคาร์ร่างเเบบขึ้นมาน่ะครับ…”
“แล้วยังไงนายก็ต้องทำให้แผนงานเปล่าๆของอิคาร์มันน่าสนใจขึ้นมาสิ นั่นมันงานของนายไม่ใช่เหรอ?”
“ครับ แต่ว่า...”
“ไหน…เอามาดูสิ”
หัวหน้าทีมลังเลที่จะหยิบรายงานออกมา แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่รอช้าเธอคว้ารายงานนั้นไปทันที
เธอกวาดสายตาอ่านมันอย่างรวดเร็ว
<พิกมีอัพ!>
<แผนโครงการ>
<ผู้เขียน - เทพีแห่งความเมตตา, อิคาร์>
<ทุกคนฝากด้วยนะคะ! ^^>
<มาพยายามไปด้วยกันนะคะ!>
รายงานถูกเปิดไปยังหน้าถัดไป
<มีเหตุผลเดียวเท่านั้นที่เราต้องทำให้โครงการนี้สำเร็จ>
<นั้นก็คือเพื่อช่วยโมเบียสของเรา>
<ตอนนี้สิ่งมีชีวิตกำลังตกอยู่ในความเจ็บปวดจากวิกฤตแห่งการสูญสิ้น>
<ขอให้ทุกคนช่วยด้วยนะคะ>
รายงานถูกเปิดไปยังหน้าถัดไป
<ผลการประชุมจากสภาของเหล่าทวยเทพ…สรุปได้ว่าคงเป็นเรื่องยากที่จะช่วยโมเบียสด้วยพลังของเราเพียงอย่างเดียว>
<ดังนั้น เราจึงเริ่มโครงการพิกมีอัพขึ้นมาเพื่อให้ได้อิทธิพลจากโลกที่เป็นมิติระดับสูงสุด โดยเรามีจุดประสงค์เพื่อให้ได้มาซึ่งพลังอำนาจในการเปลี่ยนแปลงชะตากรรมแห่งการสูญสิ้น>
<พวกเราโมเบียสพยายามที่จะได้รับพลังการรบกวนของโลกในรูปแบบของเกมมือถือ ถ้ามันกลายเป็นเกมมือถือที่โด่งดังบนโลกและดึงดูดความสนใจจากผู้คนได้ มันก็จะสามารถรับพลังงานรบกวนได้จนมากพอที่เราจะนำไปใช้เพื่อจุดประสงค์อื่น>
<ชะตากรรมของโมเบียสของเราขึ้นอยู่กับความสำเร็จของเกมนี้!>
หน้าต่อไป
<อ่อๆๆ ฉันได้รับรายงานมาอีกว่าตอนนี้เกมประเภทสุ่มตัวละครแบบกาชา..กำลังได้รับความนิยมในตลาดเกมมือถือระดับโลก>
<ฉันได้ศึกษารูปแบบนั้น และร่างแผนงานขึ้นมาหนึ่งอย่าง! ^_^>
หน้าถัดไป
จากนั้นการตั้งค่าต่างๆสำหรับเกมที่ชื่อพิกมีอัพจะถูกเขียนขึ้น
เกมมือถือ….พิกมีอัพ
สโลแกนคือ เกม RPG แบบอัญเชิญฮีโร่ ที่จะนำมาซึ่งสันติภาพและทำให้ความหวังเป็นจริง
โดยพื้นฐานแล้ว ผู้เล่น (นายท่าน) จะได้รับฮีโร่ผ่านการอัญเชิญ
วิธีการใช้ฮีโร่เหล่านั้นในการเคลียร์ด่านไปเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่ค่อนข้างผิดปกติ
ปกติแล้วเกมประเภทนี้จะต้องต่อสู้กับศัตรูในด่านเพื่อเคลียร์แต่พิกมีอัพไม่ใช่แบบนั้น
ในด่านนี้ ฮีโร่จะไม่ต่อสู้
แต่จะใช้วิธี 'โน้มน้าว' ฝ่ายตรงข้ามผ่านการพูดคุย การกระทำที่แสดงถึงความจริงใจ และการโต้แย้งด้วยความเชื่อที่มั่นคง
หากการโน้มน้าวประสบความสำเร็จ ก็จะถือว่าเคลียร์ด่าน
ฉากนองเลือดที่เต็มไปด้วยเลือดและเนื้อ
สิ่งเหล่านั้นไม่เคยเกิดขึ้นในโลกของพิกมีอัพ
แม้จะเป็นแค่เกมก็ตาม
“....”
ดังนั้น ค่าสถานะของฮีโร่แต่ละคนจึงแตกต่างกัน
พวกเขาไม่ได้มีพลังหรือความว่องไว แต่มีค่าสถานะพิเศษ เช่น เสน่ห์ สติปัญญา และทักษะการพูด
โดยการพัฒนาความสามารถส่วนบุคคลเหล่านี้ผ่านกิจกรรมและการฝึกฝนต่างๆ เพื่อ 'โน้มน้าว' ฝ่ายตรงข้าม จะไม่มีการต่อสู้กัน แต่จะสร้างความสามัคคี และบรรลุสันติภาพที่แท้จริงในโลกของเกม
นั้นคือเป้าหมายของเกมพิกมีอัพ
"ล้อเล่นใช่ไหม?"
ปัง!!!
เธอฟาดเอกสารลงบนมุมโต๊ะ
“อะไรนะ? สันติภาพกับความสามัคคีอะไรกัน เกมแบบนี้จะประสบความสำเร็จได้ยังไง เกมแบบนี้มันต้องต่อสู้กันอย่างดุเดือดสิถึงจะมีรสชาติ ฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่ง ปัง ปัง ปัง ใช่ไหม?”
"เเต่นั่นคือ…เป็นแผนที่สร้างขึ้นโดยคุณอิคาร์…”
“นายก็แค่เปลี่ยนมันโดยใช้ไหวพริบนิดหน่อยก็สิ้นเรื่อง นั่นมันงานของนายไม่ใช่เหรอ นั้นคือสิ่งที่นายต้องทำเพื่อให้ได้เงินเดือนมา?”
“งั้นท่านประธานก็ไปคุยกับคุณอิคาร์ด้วยตัวเองสิครับ...”
“หนวกหู! นายก็จัดการเองสิ!”
หัวหน้าทีมย่นหน้าราวกับว่าเขาหนักใจ
“แล้วนี่อะไร ไม่ต้องเติมเงินก็เล่นได้อย่างสนุกสนาน...ห่ะ? นี่คิดแบบนี้จริงๆเหรอ? เลิกเลยๆๆๆๆ ห่วยแตกใส่ระบบเติมเงินเข้าไปเยอะๆ ทำให้เล่นไม่ได้ถ้าไม่เติมเงิน จะเอาเปรียบกันแบบนี้ไม่ได้นะ”
"นั่นคือ…คุณอิคาร์…”
“งั้นก็แปลว่านายยังไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลยสินะ”
“ขอโทษครับ”
“ภายในหนึ่งอาทิตย์ เอาแผนงานที่มันดีกว่านี้มาให้ฉัน เเละมันต้องเป็นอะไรที่มันปังจริงๆ”
หนึ่งอาทิตย์?
หัวหน้าทีมเบิกตากว้าง
“ไม่อยากทำเหรอ?”
“มะ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ! ผมจะพยายามครับ”
หัวหน้าทีมรับรายงาน
“งั้นเราลองเปลี่ยนคอนเซปต์...”
“ยังไง? จะเปลี่ยนยังไง?”
“กำลังคิดอยู่ครับ…..”
“ถ้าเกมจะประสบความสำเร็จ มันต้องมีจุดที่มันสุดยอดจริงๆ เช่น กราฟิกที่สวยงามอลังการ หรือสเกลที่ใหญ่โต เกมของเราทำแบบนั้นได้ไหม?”
“ผมจะพยายามครับ”
คิด พยายาม พิจารณาทุกอย่างให้ออกมาให้ดีที่สุด.
เบื่อ!! หญิงสาวหรี่ตามองหัวหน้าทีม
ทันใดนั้นก็ถอนหายใจออกมา
“ฉันว่ามันไม่สำคัญหรอก”
"ครับ?"
“แม้ว่าโมเบียสจะถูกทำลายก็ตาม”
เสียงของหญิงสาวเย็นชา
หัวหน้าทีมไม่เข้าใจความหมายของเจ้านายและทำตัวไม่ถูก
“ถึงมันจะพังทลาย ก็แค่ย้ายไปที่อื่นก็ได้นิ ดังนั้นไม่ว่าโครงการนี้จะสำเร็จหรือล้มเหลว มันก็ไม่เกี่ยวกับพวกนายอยู่แล้ว”
“นั่นไม่จริงนะครับ!”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับโมเบียส มันก็ยังคงเป็นเรื่องของคนอื่นไม่ใช่เหรอ? เพราะพวกนายไม่ใช่คนที่ได้รับผลกระทบ”
“ไม่ใช่นะครับ ท่านผู้อำนวยการ!”
“ไม่เป็นไร พูดตามตรงเถอะ ฉันชอบคนพูดตรงๆ”
หัวหน้าทีมสบตากับหญิงสาวคนนั้น
หญิงสาวที่มีผมสีดำขลับและตาสีแดง
แต่แววตาของเธอกลับลึกเหมือนทะเล ไม่เข้ากับรูปลักษณ์ภายนอกของเธอ
เธอเป็นหนึ่งในสองเทพธิดาที่เป็นผู้นำของสภาเทพโมเบียส
เทล…เทพีแห่งความบริสุทธิ์
พร้อมด้วยน้องสาวฝาแฝดของเธอ อิคาร์ เทพีแห่งความเมตตา เธอเป็นเทพระดับสูงสุดที่ได้รับการบูชาจากในทุกมิติของโมเบียส
สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือการโกหกและความหน้าซื่อใจคด
เธอชอบคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์และไม่ปกปิด
ไม่ว่าความดีหรือความชั่วก็ตาม
"จริงๆ แล้ว"
การโกหกต่อหน้าเธอ เป็นเรื่องที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิต
หัวหน้าทีมพูดพึมพำราวกับสารภาพบางอย่าง
“น่าเสียดาย แต่ผมคิดว่า... คงทำอะไรไม่ได้แล้วครับ”
"ทำอะไรไม่ได้?"
“ผมเองก็ผูกพันกับโมเบียสเช่นกัน เพราะนี่คือสถานที่ที่ผมดูแลและจัดการมาตลอด มันคือบ้านเกิดของเรา แต่กฎได้แจ้งจุดจบแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้น ก็คงไม่มีทางเลือกแล้วไม่ใช่เหรอครับ”
หัวหน้าทีมมองไปที่หญิงสาว
เขาคิดว่าเขาอาจจะพูดอะไรที่เธอไม่ชอบ
หญิงสาวได้แต่ยิ้ม
“ฉันก็คิดแบบนั้น”
“ครับ?”
“ถึงยังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว หาอะไรทำเพิ่มอีก ทำไมไม่ลองให้ไปเป็นโรคอะไรสักอย่างดูล่ะ”
“ครับ...อย่างนั้นสินะครับ”
“ถ้างั้นนายก็จะออกจากที่นี่เมื่อการพัฒนาเสร็จสิ้นสินะ?”
“น่าจะ... ครับ ถ้าออกไปช้ากว่านี้...”
จักรวาลที่กำลังจะถูกทำลาย
ถ้าหากการหลบหนีไม่ทันเวลาจะเกิดอะไรขึ้น
ก็แค่ถูกทิ้งไว้ในห้วงลึกแห่งการหลงลืมเท่านั้น
“นี่นายคิดว่ามันจะล้มเหลวสินะ?”
“คือ...”
“พิกมีอัพ”
“....”
“พูดตามตรงมา อย่าโกหก”
หัวหน้าทีมลังเลหลายครั้ง
เขายังเป็นวิญญาณระดับสูงที่คอยดูแลมิติต่างๆ ของโมเบียสมาเป็นเวลานาน
เขามีแนวคิดเป็นของของเขาเอง
“ถึงแม้ว่าเกมจะได้รับความนิยมและได้รับอิทธิพลจำนวนมาก แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ มันอาจจะชะลอการล่มสลายได้ แต่ก็ไม่สามารถย้อนกลับได้”
เทลพยักหน้า
วัตถุประสงค์ของการสร้างพิกมีอัพคือเพื่อให้ได้พลังงานรบกวนจากโลก
แต่ไม่ว่าจะรวบรวมอิทธิพลได้มากแค่ไหน ก็ไม่สามารถย้อนกลับผลลัพธ์พื้นฐานได้
เพื่อให้จักรวาลมีชีวิต มันจะต้องปล่อยพลังออกมาด้วยตัวเอง
เหมือนดวงดาวที่ต้องเผาไหม้ด้วยพลังของมันเองอย่างต่อเนื่อง
การเติมเติมเชื้อเพลิงให้กับดาวฤกษ์ที่ดับลงแล้ว แสงสว่างนั้นก็จะคงอยู่ได้นานแค่ไหน?
มันก็แค่ชะลอการล่มสลาย
แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้
แน่นอนว่าในทางทฤษฎีแล้วมีวิธีอยู่
ถ้าเชื้อเพลิงที่เติมเข้าไปไม่มีที่สิ้นสุด ระยะเวลาการเผาไหม้ก็จะเป็นอนันต์
แต่จะหาพลังงานที่ไม่สิ้นสุดนั้นมาจากไหน?
แม้ว่าเกมจะประสบความสำเร็จและได้รับความนิยมแค่ไหน แต่พลังการรบกวนที่สามารถดึงออกมาจากโลกนั้นมีจำกัด
การดึงโลกซึ่งเป็นมิติระดับสูงสุดเข้ามานั้น เป็นเรื่องที่เสี่ยงอย่างมากตั้งแต่แรก
หากเชื่อมต่อไม่ถูกต้องโมเบียสทั้งหมดอาจจะถูกฉีกออกจากกันได้
“เพราะงั้น นายก็เลยคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของนาย แล้วก็แค่อยู่ไปวันๆเพื่อรอให้ถูกส่งตัวไปที่อื่น?”
“มะ ไม่ใช่นะครับ!”
"หุบปาก นำแผนที่แก้ไขเสร็จแล้วมาให้ฉันภายในหนึ่งสัปดาห์ ถ้าช้าก็เตรียมตัวตายได้เลย”
หญิงสาวทิ้งหัวหน้าทีมที่กำลังร้องไห้อยู่และเดินจากไปทันที
“มองอะไร? พวกนายก็เหมือนกัน คิดว่าแค่ทำฆ่าเวลาไปก็จะถูกปล่อยตัวไปง่ายๆใช่ไหม หา?”
เหล่าพนักงานสะดุ้ง
พนักงานหยุดนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง
เทลเบะปากแล้วออกจากออฟฟิศทันที
โถงทางเดินยาวปรากฏขึ้นข้างหน้า
มีห้องทำงานที่คล้ายกับห้องเมื่อกี้หลายห้องเรียงรายอยู่ตามทางเดินนี้
อิคาร์ น้องสาวของเธอดูเหมือนจะเดินไปรอบๆ สำนักงานเพื่อแจกกาแฟและวางแผนสำหรับงานเลี้ยงของบริษัทในคืนนี้ แต่นั่นมันก็ไร้สาระสำหรับเทล
เทลหยิบสมาร์ทโฟนสำหรับทำงานออกมา ส่งข้อความกลุ่มบอกว่าจะไม่มีการสังสรรค์ในคืนนี้อย่างแน่นอน
กริ๊ง
เสียงลิฟต์เคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ
ลิฟต์พาเทลไปยังชั้นบนสุด
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ก็เผยให้เห็นห้องทำงานของผู้อำนวยการ….