ตอนที่แล้วบทที่ 8 ซีซาร์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 10 โอกาสอีกครั้ง

บทที่ 9 เส้นทางแห่งความตาย


บทที่ 9 เส้นทางแห่งความตาย

อีกสิบปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว...

ตอนนี้โรบินสามารถเดินได้โดยใช้ไม้เท้าเท่านั้น ดวงตาของเขามีริ้วรอยและเกือบปิดสนิท เคราสีขาวยาวถึงเข่า และดูเหมือนเขาจะตายได้ทุกเมื่อ

ขณะที่เขากำลังงีบหลับกลางวันตามปกติ ในช่วงเที่ยงวัน เสียงหนึ่งดังมาจากที่ไกลๆ "พ่อ ผมกลับมาแล้ว" เสียงตะโกนอันดังทำให้โรบินชราสะดุ้งตื่น

เขามองออกไปนอกถ้ำและสาปแช่ง "กลับมาได้หรอเนี่ย นึกว่าจะตายไปซะแล้ว"

“นี่ ทำไมพูดรุนแรงจังเลยล่ะ แต่ดูแล้วผมคงไม่ตายก่อนหรอกนะฮ่าๆ” ซีซาร์พูดพร้อมกับรอยยิ้ม ขณะที่เขาเดินเข้ามาในถ้ำและนั่งลงข้างๆ โรบิน

ซีซาร์ตอนนี้อายุเกือบยี่สิบปีแล้วและได้มาถึงระดับ 13 เมื่อสี่ปีก่อน เขาใช้กฎรองที่ทรงพลังที่สุดของเส้นแห่งไฟที่โรบินค้นพบเพื่อสร้างเสาหลักของเขา

และเนื่องจากกฎนั้นถูกถ่ายทอดมาถึงเขาโดยตรงจากแหล่งที่มา เขาจึงได้รับข้อมูลและคำแนะนำที่บริสุทธิ์ ทำให้เขามีพลังมากขึ้นเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในระดับเดียวกัน

แต่เขาไม่พบใครที่จะทดสอบพลังใหม่ของเขาได้เลย ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังเขตชั้นในซึ่งมีสัตว์ร้ายที่มีระดับถึงยี่สิบอาศัยอยู่

ด้วยพลังใหม่ของเขา นอกเหนือจากการต่อสู้เลือดท่วมที่เขาเผชิญทุกวันอยู่ที่นั่น ซีซาร์ได้รับออร่าแห่งการฆ่าสังหาร เขาได้กลายเป็นนักสู้ผู้น่าเกรงขาม ซึ่งตรงกันข้ามกับพ่อของเขา ผู้ที่ใช้ชีวิตทั้งชีวิตอยู่ในเขตนอก ปฏิเสธที่จะเข้าไปเพื่อไม่ให้ความวุ่นวายอย่างต่อเนื่องส่งผลกระทบต่อการวิจัย

ซีซาร์ตอนนี้เคยชินกับวิถีชีวิตของตัวเองแล้ว เขาจะมุ่งหน้าไปยังเขตสัตว์ร้ายชั้นใน อยู่ที่นั่นประมาณหนึ่งเดือนก่อนที่จะกลับมาพร้อมกับหนังสัตว์และพืชที่มีค่า จากนั้นก็มาดูว่าพ่อของเขาต้องการอะไรบ้าง ก่อนที่จะไปขายสิ่งที่เขามีและซื้อม้วนหนังสือใหม่และสิ่งจำเป็นอื่นๆ กลับมา

“ไปไหนก็ไปเถอะ ฉันจะนอนต่อแล้ว ฉันมีงานวิจัยอีกเยอะที่จะต้องทำตอนตื่น”

“จะวิจัยอีกเหรอ พ่อ คุณเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้แล้วนะ คุณสามารถก้าวไปสู่ระดับ 11 ได้ตลอดเวลาและยืดอายุขัยของคุณ.. แต่ทำไมคุณถึงยังดื้อรั้นอยู่แบบนี้ล่ะ การมีชีวิตอยู่สำคัญกว่านะ” ซีซาร์รู้สึกไม่พอใจเมื่อได้ยินสิ่งที่โรบินพูด..

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่การสนทนานี้เกิดขึ้น ทุกปีที่ผ่านไปความชราและพิการของพ่อเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และมันพาพ่อของเขาเข้าใกล้หลุมศพมากขึ้นทุกที

โรบินเงียบไปสักพักจนซีซาร์คิดว่าเขานอนหลับไปแล้ว แล้วเขาก็ได้ยินเสียงว่า "การมีชีวิตอยู่.. บางทีอาจเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับแก... แต่ฉันไม่มีสิ่งจำเป็นต้องอยู่... ฉันไม่มีความหลงใหลในสิ่งใดเลยนอกจากเส้นทางแห่งความจริงที่ฉันใช้ชีวิตเพื่อมันมาตลอด ถ้าฉันไม่เข้าใจมัน มันก็ไม่มีประโยชน์ว่าจะอยู่หรือตาย"

“นี่! ผมรู้ว่าพ่อไม่ได้เป็นคนให้กำเนิดผม แต่พ่อก็ยังเป็นพ่อของผมนะ พ่อจะทิ้งผมไปแบบนี้ไปไม่ได้นะ”

หลังจากเงียบไปราวสิบนาทีในถ้ำ... "เห้อ~ เด็กสมัยนี้นี่มันอยู่คนเดียวไม่ได้เลยหรือยังไง" เสียงของโรบินดังขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าเจ้าของเสียงกำลังร้องไห้..

โรบินไม่รู้ว่าเขากำลังร้องไห้เพราะชีวิตที่เขาใช้ไป.. หรือเพราะลูกชายคนเดียวของเขาที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่เขาก็ยังเจ็บปวดเมื่อคิดว่าเขาจะต้องจากไป...

..อีก 4 ปี...

โรบินอายุ 144 ปีแล้ว และตอนนี้เขายืนไม่ได้โดยไม่มีความช่วยเหลือจากซีซาร์

ซีซาร์ตัดสินใจหยุดการเดินทางไปยังเขตสัตว์ร้ายภายในเพื่อใช้เวลาที่เหลืออยู่กับพ่อของเขา... มันเป็นชีวิตที่เรียบง่ายและอบอุ่น ซีซาร์ดูแลสิ่งต่างๆ ขณะที่โรบินมุ่งเน้นไปที่การทำสมาธิบนเตียงเล็ก ๆ ของเขาและเขียนบันทึก ทุกๆ ครั้งเขาจะส่งเคล็ดลับใหม่ๆ เกี่ยวกับกฎให้กับซีซาร์ ซึ่งมันจะช่วยเพิ่มความสามารถในการต่อสู้และเอาชีวิตรอดของเขา

ถึงแม้ซีซาร์จะแข็งแกร่งกว่าพ่อของเขาในตอนนี้ แต่เขาก็ยังคงฟังอย่างตั้งใจและนำทุกคำแนะนำมาใช้จริงๆ ทุกคำแนะนำนั้นตรงเป้าหมายและยกระดับความสามารถของเขาไปสู่ระดับที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

แต่สิ่งนี้ทำให้ซีซาร์โกรธมากขึ้นกับการตัดสินใจของพ่อของเขา... หลังจากที่เขาเริ่มออกไปสำรวจ เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับกฎและเส้นทางมากขึ้น และรู้ว่าการค้นพบพวกพวกมันนั้นยากแค่ไหน เขาได้รู้ว่าพ่อของเขากำลังทำอะไรอยู่ในถ้ำเล็กๆ ของเขา และรู้ว่าสิ่งนี้หมายถึงอะไรสำหรับทั้งโลกใบนี้

โรบินค้นพบกฎรองและความจริงที่บันทึกไว้หลายร้อยข้อ รวมถึงกุญแจสำคัญในการพัฒนาเทคนิคการบ่มเพาะพวกมันให้สมบูรณ์แบบ ถึงแม้เขาจะยังไม่เชี่ยวชาญอย่างเต็มที่ แต่การบันทึกของเขาก็ช่วยลดเวลาที่คนรุ่นหลังจะใช้ในการเชี่ยวชาญกฎต่างๆ เหล่านี้ได้มากทีเดียว..

บันทึกของโรบินสามารถคนๆ หนึ่งเชี่ยวชาญและเสร็จสิ้นวิธีการบ่มเพาะภายในเวลาไม่ถึง 4 ปี

ซีซาร์จ้องมองพ่อของเขาอย่างลึกซึ้ง ดวงตาของเขาค่อยๆ เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา... อัจฉริยะเช่นนี้ควรอยู่รอด การตายของเขานับเป็นการสูญเสียของโลกทั้งใบ

สองปีต่อมา...

โรบินนั่งอยู่บนเตียงของเขา เหมือนเคย เขาคิดถึงสิ่งต่างๆ ไปเรื่อยๆ ตามปกติ และ.. เมื่อก็รู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาหยุดเต้น...

หึๆ... ตลอดชีวิตของฉัน ฉันได้เปิดเผยความจริงของกฎนับร้อย... ฉันเชี่ยวชาญในกฎหลายสิบข้อและได้เห็นเส้นทางของกฎสำคัญๆ หลายข้อ... หากฉันได้ศึกษาข้อใดข้อหนึ่ง ฉันคงเชี่ยวชาญมันไปแล้ว... แต่ทั้งหมดนี้ก็ยังไม่เพียงพอที่จะเปิดเผยเส้นทางแห่งความจริง.. เส้นทางที่ฉันเลือกมันช่างน่าโมโหจริงๆ..

...ความรู้สึกแบบนี้... โอ... บางทีฉันควรเรียกซีซาร์... และบอกเขาว่าความตายก็เป็น... เส้นทางแห่งสวรรค์ด้วยเช่นกัน

วูมม

ทันใดนั้น ทุกอย่างรอบๆ โรบินดูเหมือนจะหยุดลง และแสงสว่างจ้าก็สว่างวาบขึ้นที่ปลายเตียงของเขา..

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด