บทที่ 330 ค่ำคืนก่อนจากลา(ฟรี)

บทที่ 330 ค่ำคืนก่อนจากลา(ฟรี)

หลังจากถูกปฏิเสธ มาริทิสและเพื่อนอีกสามคนจากไปด้วยสีหน้าหดหู่

จากนั้นพวกเธอขึ้นไปบนเวทีและเริ่มเต้นส่ายร่างกายอย่างบ้าคลั่ง ทำให้บรรดาผู้ชายที่อยู่ด้านล่างเวทีต่างรู้สึกตื่นเต้น

ทันทีที่มาริทิสและเพื่อนๆ จากไป ซามูเอลก็เดินเข้ามาหาทันที ไม่ทราบสาเหตุ เธอเปลี่ยนมาสวมชุดที่ดูเซ็กซี่มาก

ท่อนบนสวมเสื้อผ้าโปร่งสีขาวสลับดำ ท่อนล่างสวมถุงน่องสีดำ สวมรองเท้าส้นสูงสีเงิน

เมื่อเห็นลักษณะของซามูเอล จางเซิงถึงกับตาโต น้ำในปากพ่นออกมา เขาไม่เคยเห็นซามูเอลในลุคแบบนี้มาก่อน ปกติเธอสวมเกราะตลอด ไม่คิดว่าเปลี่ยนชุดแล้วจะดูเซ็กซี่และน่าหลงใหลขนาดนี้

"ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ข้า...ข้า...ข้ามีเรื่องขอร้อง" ซามูเอลพูดเสียงเบามาก

ทั้งยังหน้าแดงก่ำ ราวกับกำลังเขินอาย

"เรื่องอะไรหรือ?" จางเซิงมองซามูเอลด้วยความสงสัย

ซามูเอลไม่กล้าสบตาจางเซิง ก้มหน้าลงพูดว่า "นายท่าน คือว่า...ข้า...ข้าอยาก...อยากจะ...มี...ลูก...กับท่าน"

ช็อก!

งงงวย!

ตะลึง!

เมื่อได้ยินคำพูดของซามูเอล สมองของจางเซิงว่างเปล่าไปชั่วขณะ

เขาเบิกตากว้าง มองซามูเอลที่ดูเซ็กซี่ด้วยความไม่อยากเชื่อ

"อะไรนะ? เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไร?"

คิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป จางเซิงจึงถามซามูเอลอย่างระมัดระวังอีกครั้ง

เมื่อเห็นความไม่อยากเชื่อในดวงตาของจางเซิง ซามูเอลราวกับตัดสินใจแน่วแน่แล้ว

เธอเงยหน้าขึ้นสบตาจางเซิง

จากนั้นเธอทำการเคลื่อนไหวที่กล้าหาญมาก โน้มตัวเข้าหาจางเซิง ริมฝีปากแนบชิดใบหูของเขา กระซิบเบาๆ ว่า "นายท่าน เรามาสร้างลูกด้วยกันเถิด"

เมื่อได้ยินคำพูดของซามูเอล สมองของจางเซิงก็ "บึ้ม!" ระเบิดทันที

เขารีบผลักซามูเอลออก "ซามูเอลน้อย เจ้าเมาแล้วสิ ดูหน้าเจ้าสิ แดงขนาดไหนแล้ว"

จากนั้นเขาสั่งอันเดดที่ยืนอยู่ข้างๆ ให้จับตัวซามูเอลไว้

"พาเธอกลับห้องไปพักสักชั่วโมง!"

"ครับนายท่าน!" อันเดดรับคำสั่งแล้วแบกซามูเอลขึ้นบ่าพาออกไป

"ไม่...นายท่าน" ซามูเอลตกใจ พยายามดิ้นรนสุดแรง ร้องเรียกจางเซิงเสียงดัง

แต่ไม่ว่าจะพยายามดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากการจับกุมของอันเดดได้

ไม่นานนักเธอก็ถูกพาออกไปจากที่นี่

"ฮู้~"

มองตามทิศทางที่ร่างไร้วิญญาณจากไป จางเซิงถอนหายใจโล่งอก

พวกผู้หญิงพวกนี้ชอบอยากมีลูกกับเขาอยู่เรื่อย

ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!

เขาส่ายหน้า หยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะขึ้นมาจะดื่มเพื่อระงับความตกใจ

ในตอนนั้นเอง กลิ่นหอมลอยมา

เขาเงยหน้าขึ้นมอง พบว่าเป็นไอรีน่า

ตอนนี้ไอรีน่า สวมชุดเซ็กซี่เหมือนกับซามูเอล

ท่อนบนสวมเสื้อผ้าโปร่งสีขาว ท่อนล่างสวมถุงน่องสีดำ

แต่เธอสวมรองเท้าบู๊ทยาวสีดำ

ไม่นะ~

เมื่อเห็นสีหน้าคลุมเครือของไอรีน่า จางเซิงรู้สึกอยากจะอาเจียนเลือด

หลังจากพฤติกรรมของซามูเอลเมื่อครู่ เขาเข้าใจดีว่าไอรีน่า ต้องการทำอะไร

ไอรีน่า มองจางเซิง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มคลุมเครือ

ทันใดนั้น เธอแกล้งทำเป็นสะดุดล้ม พลิกตัวล้มลงในอ้อมกอดของจางเซิง

"นายท่าน เรามาสร้างลูกกันเถอะค่ะ"

ไอรีน่า ดูเหมือนจะกล้าหาญกว่าซามูเอล

คำพูดของเธอก็ตรงไปตรงมากว่า

นอกจากนี้ มือขาวนุ่มของเธอกำลังจะลูบไล้ร่างกายของจางเซิง

เมื่อเห็นเช่นนั้น จางเซิงรีบยื่นมือไปคว้ามือของเธอไว้

จากนั้นก็ผลักเธอออกไป

"พอเถอะ ข้าว่าเจ้าก็เมาแล้ว ไปพักผ่อนก่อนเถิด"

"ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ข้าไม่ได้..."

"ข้าบอกว่าใช่ก็คือใช่!"

จางเซิงพูดตัดบทเธอ แล้วรีบสั่งอันเดดที่อยู่ข้างๆ ทันที "เจ้าพาไอรีน่า ไปพักหนึ่งชั่วโมง!"

"ครับนายท่าน!"

ในไม่ช้า อันเดดก็จับตัวไอรีน่า ไว้แน่น

จากนั้นก็พาเธอออกไปโดยไม่สนใจเสียงตะโกนของเธอ

หลังจากส่งไอรีน่า ไปแล้ว จางเซิงก็รีบกวาดตามองรอบๆ อย่างระแวดระวัง

เมื่อพบว่าทุกอย่างปกติดี เขาจึงถอนหายใจโล่งอก

"แม่เจ้า พวกนี้คิดอะไรกันอยู่ทั้งวันทั้งคืน!"

เขาส่ายหน้า ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างสนุกสนาน จนถึงเที่ยงวันรุ่งขึ้นจึงเสร็จสิ้น

ที่ประตูมิติโลกแห่งความจริง

ขณะนี้มีผู้คนมากมายมืดฟ้ามัวดินอยู่ที่นี่

"นายท่าน ท่านต้องคิดถึงพวกเราด้วยนะ!" หัวของพี่ไร้หัวที่ถืออยู่ในมือถึงกับมีน้ำตาไหลออกมา

ทำให้จางเซิงรู้สึกประหลาดใจมาก

"นายท่าน ท่านจะกลับมาเยี่ยมพวกเราใช่ไหม?" ปีศาจสวรรค์มองจางเซิงด้วยสายตาวิงวอน

เมื่อเห็นท่าทางของปีศาจสวรรค์ จางเซิงรู้สึกไม่สบายใจเลย

เขารู้ว่าเมื่อจากไปครั้งนี้ อาจจะนานกว่าจะได้กลับมา

แต่เขาก็ยังพยักหน้า "ข้าจะกลับมา!"

เมื่อได้ยินคำตอบของจางเซิง ปีศาจสวรรค์ก็ดีใจกระโดดขึ้นมาทันที ราวกับเด็กน้อย

แต่ไม่นานมันก็ค่อยๆ ร้องไห้ออกมา

จางเซิงเงยหน้ามอง พบว่าน้องสาวไร้หัว ลุงไร้หัว เสี่ยวจิน ไดซี่ พี่กอริลล่า น้องกอริลล่า น้องชายคนที่สองของกอริลล่า น้องชายคนที่สามของกอริลล่า และคนอื่นๆ ต่างก็ร้องไห้อย่างหนัก

"ทุกคน ไม่ต้องเศร้าใจไปเลย ข้าจะกลับมาเยี่ยมพวกเจ้า!" จางเซิงพูดจบก็เตรียมตัวจะจากไป

"นายท่าน ดูแลตัวเองด้วยนะคะ!" ซามูเอลและไอรีน่า พูดพร้อมกัน

ตอนนี้พวกเธอทั้งสองได้เปลี่ยนกลับมาสวมชุดเกราะแล้ว

"อืม!"

จางเซิงพยักหน้ารับคำทั้งสอง จากนั้นร่างกายก็ลอยขึ้น บินออกจากประตูมิติอย่างรวดเร็ว

พี่ไร้หัวและคนอื่นๆ โบกมือลาไม่หยุด

หลังจากออกจากโลกแห่งความจริง จางเซิงไม่ได้เลือกที่จะไปยังดาวเนบิวลาทันที แต่ตั้งใจจะไปยังอาณาจักรโมโร

เขาต้องทำตามความปรารถนาของเหว่ยฉีโหรวก่อน

นั่นคือพาเธอกลับไปดูหมู่บ้านป่าฟ้า

เขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาก็มาถึงแท่นกลาง

"ท่านผู้พิทักษ์ ท่านมาแล้ว!" สัตว์แก่นกำเนิดสองตัวทักทายจางเซิง

ตอนนี้แท่นกลางถูกสัตว์แก่นกำเนิดเข้าควบคุมอย่างสมบูรณ์แล้ว

จางเซิงพยักหน้า "ส่งข้าไปอาณาจักรโมโร!"

ไม่นานเขาก็ปรากฏตัวที่ทางเข้าอาณาจักรโมโร

ขณะนี้ประตูมิติกำลังปิดสนิท

แต่การเปิดประตูมิติเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเขาในตอนนี้

โบกมือใหญ่ ทางเข้าก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

โดยไม่ลังเล จางเซิงก็บินเข้าไปทันที

เมื่อได้ย่างเท้าเข้าสู่ดินแดนอาณาจักรโมโรอีกครั้ง จางเซิงก็รู้สึกสะเทือนใจ

แต่เขาไม่ได้เสียเวลา ร่างกายหายวับไปในทันใด

ไม่นานก็ปรากฏตัวในพื้นที่ระดับ 40 ของอาณาจักรโมโร

หมู่บ้านป่าฟ้าอยู่ในพื้นที่นี้

"ฉีโหรว ถึงบ้านแล้ว ออกมาเร็ว!" จางเซิงพูดกับเหว่ยฉีโหรวในร่างกาย

ตั้งแต่พลังของเขาเพิ่มขึ้น ก็แทบไม่ได้ใช้เหว่ยฉีโหรวเลย

ไม่นาน เหว่ยฉีโหรวก็บินออกมาจากร่างกายเขา

"บ้านเกิดของข้า" เธอมองดูหมู่บ้านป่าฟ้าที่เหลือเพียงซากปรักหักพัง พึมพำ

เธอไม่คิดว่าจะมีวันได้กลับมาที่นี่อีก

ตอนนี้ที่นี่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ มีเพียงซอมบี้ระดับต่ำกลุ่มหนึ่งกำลังคำรามอย่างบ้าคลั่ง

ในตอนนั้นเอง จางเซิงได้รับการแจ้งเตือน: "คุณได้ทำตามคำขอของอาวุธมายาสำเร็จแล้ว สัญญาอาวุธมายาสมบูรณ์!"