บทที่ 201 การประชันบทกวีฤดูใบไม้ผลิ
**นักปราชญ์ผู้ไร้ค่า** ประโยคนี้ทำให้ศาลากลางน้ำถูกเสียงอึกทึกครึกโครมกลบไปโดยสิ้นเชิง มีคนได้ยินไม่มาก ฝ่ายหนึ่งคือกลุ่มคนที่กำลังโห่ร้องด้วยความยินดี อีกฝ่ายคือ “วีรบุรุษ” ที่เย็นชา ฉากเช่นนี้มีความหมายเชิงเสียดสีอยู่บ้าง แต่เว่ยฉางเทียนกลับไม่มีอารมณ์จะไปสนใจสิ่งเหล่านี้ เพราะการปรากฏตัวอย่างกะท...