ตอนที่แล้วบทที่ 15 รูปแบบ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 17 ซื้อทาส

บทที่ 16 ไม่สมบูรณ์


บทที่ 16 ไม่สมบูรณ์

แม้ว่าตลาดจะไม่ไกลจากร้านอาหาร แต่โรบินก็ตัดสินใจเดินไปตามถนนเส้นยาวและมองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจกับทุกสิ่ง บางครั้งเขาก็หยุดซื้อผลไม้และของทั่วไปต่างๆ และสำรวจมันด้วยความตื่นเต้น...

การมาร้านอาหารและการเดินไปตลาดเป็นโอกาสอันดีสำหรับโรบินที่จะได้เห็นสิ่งต่างๆ มากขึ้นด้วยความสามารถใหม่ของเขา

ทั้งสองมาถึงตลาดกลางในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา เมืองนี้เป็นเมืองที่คู่ควรกับการเป็นเมืองหลวงของดินแดนแบรดลีย์มากทีเดียว... มันใหญ่กว่าเมืองจูราหลายเท่า เต็มไปด้วยร้านค้าหลากหลายขนาดและรูปร่าง ที่ซึ่งมีทหารรับจ้าง และผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังกระจัดกระจายอยู่ทั่วตลาดนี้เพื่อหาของที่ตนต้องการ

ท่ามกลางเสียงพ่อค้าที่ตะโกนเรียกหาลูกค้า โรบินหวังว่าสักวันหนึ่งพวกเขาจะเก็บเงินได้มากพอที่จะเช่าร้านเหล่านั้นได้บ้าง..

โรบินยังสังเกตเห็นว่ามีแท่นขนาดใหญ่ซึ่งมีมนุษย์จำนวนมากทั้งหลากเพศและต่างวัย พวกเขาเปลื้องผ้า และมีคนตะโกนบอกคุณภาพและราคา "เข้ามาใกล้ๆ! ฉันมีทุกสิ่งที่คุณต้องการ ฉันมีผู้หญิงที่สวยที่สุดและน่าเกลียดที่สุด ผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดและอ่อนแอที่สุด ถ้าคุณมีเงินเพียงพอก็มาเอาพวกเขาไปได้เลย เอาพวกเขาไปใช้ได้ตามต้องการ"

...เห็นได้ชัดว่านี่คือเวทีค้าทาส

โรบินหยุดอยู่หน้าที่แห่งนี้หนึ่งสักพัก มองดูเด็กผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเขานิดหน่อย แล้วก็ครุ่นคิด... จากนั้นเขาก็พยักหน้าแล้วเดินไป “เมื่อเรากลับถึงสถาบันแล้ว ไปถามให้ฉันหน่อยได้ไหมว่าเราจะนำทาสเข้ามาในบ้านส่วนตัวของเราได้รึเปล่า และหากเราได้รับอนุญาต ให้ถามถึงจำนวนทาสสูงสุดที่อนุญาตสำหรับนักเรียนแต่ละคน”

ซีซาร์ไม่เข้าใจว่าทำไมโรบินถึงถามเรื่องนี้ พวกเขาอยู่คนเดียวมาตลอดชีวิตและไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใคร.. แต่เขาพยักหน้าและไม่พยายามโต้แย้งอะไร

พวกเขาเดินชมเมืองไปอย่างราบรื่น พวกเขาพบร้านค้าขนาดใหญ่ที่ขายไม้ทุกชนิด โรบินจึงซื้อไม้อย่างละนิดอย่างละหน่อย.. รึเปล่า.. แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องตะลึง เมื่อทั้งสองคนยืนอยู่หน้ากองไม้ใหญ่ที่พวกเขาเลือกมา โรบินมองดูซีซาร์อย่างมีความหมายแฝง ดวงตาของซีซาร์เบิกกว้างและถอยหลังไปสองก้าว "อะไร๊ ฉันจะแบกมันทั้งหมดนี้ไปได้ยังไง คุณอยากทรมาณฉันหรอ"

“..เห้อ.. เด็กสมัยนี้ไร้ประโยชน์จริงๆ” โรบินส่ายหัว “คุณลุง ผมขอซื้อเกวียนไม้ด้วย” โรบินมอบเหรียญทองหนึ่งเหรียญและเหรียญเงินสามเหรียญสำหรับทุกสิ่ง จากนั้นเขากับซีซาร์ก็ลากเกวียนไม้กลับไปที่บ้านของพวกเขา

...

โรบินนั่งขมวดคิ้วอยู่ชั้นล่างหน้ากองไม้จำนวนมากที่ซีซาร์จัดไว้เป็นกองๆ “เอาล่ะ ฉันจะเริ่มมองเข้าไปในกฎสวรรค์หลักแห่งไฟพร้อมๆ กับการบ่มเพาะไปสู่ระดับที่สองในเวลาเดียวกัน ไม่ต้องลงมารบกวนฉันล่ะ! ... เว้นแต่ว่าบ้านจะไฟไหม้ ตอนนั้นค่อยเข้ามาช่วยฉันดับไฟ เข้าใจมั้ย”

ซีซาร์หัวเราะเบาๆ แล้วขึ้นไปชั้นสอง เมื่อโรบินรู้ว่าเขาอยู่คนเดียวในที่สุด เขาก็นำฟืนกำมือหนึ่งมาจากกองแรกมาจุดไฟแล้วนั่งดู.. รูปแบบของไฟปรากฏชัดในเปลวไฟ มันกระจายความรุนแรงในระดับต่างๆ กัน โดยจุดที่พลังหนาแน่นที่สุดนั้นอยู่ใกล้กับไม้และค่อยๆ เบาบางลงไปรอบนอก

เขาจดจ่ออยู่กับกองฟืนโดยไม่ขยับตัวอยู่หลายวัน จากนั้นจึงถอนใจจากสิ่งอัศจรรย์แห่งโลกที่เขาค่อยๆ ได้ทำความเข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นเขาจึงตัดสินใจพักผ่อนโดยการออกไปหาอะไรมารองท้องเสียหน่อย

การที่โรบินตัดสินใจนำไม้ชนิดต่างๆ มาเพื่อจุดประสงค์เดียว คือ ทดลองดูว่าไม้ชนิดใดจะทำให้เกิดเปลวไฟที่มีรูปแบบลวดลายที่ชัดเจนที่สุด เพื่อให้เขาทำความเข้าใจพวกมันได้ง่ายขึ้น และถ้าพวกมันเหมือนกันทั้งหมดก็ไม่เป็นไร..

แต่หลังจากที่เขากลับมาและจุดไฟขณะที่กำลังจะกินน่องไก่ชิ้นใหญ่... ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว เขาตกใจมาก ระ..'รูปแบบ..มันต่างกัน!!' เขาตะโกนในใจ

“ไม่ ไม่ มันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!” โรบินพูดขณะที่เขาเข้าใกล้กองไม้ที่กำลังลุกไหม้.. รูปแบบส่วนใหญ่ตรงหน้าเขาเหมือนกับรูปแบบก่อนหน้า แต่มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในบางแห่ง

เป็นไปได้ยังไงที่กฎข้อเดียวกันจะมีหลายรูปแบบ?! เป็นที่รู้กันว่าทุกเส้นทางมีกิ่งก้านมากมายที่เรียกว่ากฎรอง และกิ่งก้านเหล่านี้มีรูปแบบที่แตกต่างกันไป แต่ตอนนี้เขามองเพียงไฟบริสุทธิ์.. ไม่ใช่ประกายไฟ ความร้อน การละลายหรือการระเหย หรือ.. ฯลฯ ~ สิ่งเดียวกันมันไม่ควรที่จะมีรูปแบบที่แตกต่างกันไม่ใช่หรือ..

หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เขาคิดในทางทฤษฎีก่อนทำการทดลอง...หลังจากเกิดความประหลาดใจอยู่ชั่วขณะหนึ่งเขาก็นำขาไก่ในมือเข้าหาไฟจนเปลวไฟปกคลุมท่วมมัน และเป็นไปตามที่เขาคาดไว้.. รูปแบบเปลวไฟรอบๆ น่องไก่เปลี่ยนไปจากเดิม

เขารีบลุกขึ้นไปหยิบไม้ทั้งหมดมาแบ่งเป็นชุดเล็กๆ จากนั้นก็จุดไฟทั้งหมดพร้อมกัน นำผ้าปูที่นอน ขนมปัง กระดาษ และสิ่งของอื่นๆ อีกสองสามชิ้นมาจุดไฟแยกกัน... และ ในแต่ละกองก็ปรากฏรูปแบบและลวดลายที่แตกต่างกันไปเล็กน้อย!

“เป็นไปไม่ได้… แล้วมันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จักรพรรดิเพลิงจะเห็นถึงความแตกต่างพื้นฐานเช่นนี้เมื่อเขาประกาศว่าเขาเชี่ยวชาญกฎสวรรค์หลักแห่งไฟ! เขาได้รับความรู้แจ้งจากการสังเกต *ไฟ* และทำการศึกษามันจนถ่องแท้ แต่.. ปัญหาคือ ไฟภายนอกล้วนดูเหมือนกัน แต่สิ่งที่ฉันเห็นตอนนี้มันเปลี่ยนสิ่งที่ฉันเคยรับรู้ไปโดยสิ้นเชิง! นั่นหมายความว่า...กฎสวรรค์แห่งไฟที่จักรวรรดิเพลิงสร้างรากฐานไว้ให้ทุกคนนั้น.. มันยังไม่สมบูรณ์น่ะสิ!”

ไม่สิ! ไม่เพียงเท่านั้น แล้วกฎหลักแห่งสวรรค์อื่นๆ ที่ได้รับการประกาศว่าเสร็จสมบูรณ์ล่ะ แปลว่าพวกมันก็ยังไม่สมบูรณ์อย่างนั้นเหรอ.. เมื่อโรบินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็นั่งลงและเริ่มเหงื่อออก… มันอาจเป็นเพราะความร้อนจากกองไฟจำนวนมากที่ลุกท่วมถึงเพดาน แต่เขาถือว่าเหงื่อนี้เป็นสัญญาณของความจดจ่อและมีสมาธิ

“สิ่งที่ร่างแสงนั้นบอกหมายถึงสิ่งนี้หรือเปล่า เมื่อตอนที่เขาบอกว่าดาวดวงนี้กำลังเติบโตและฉันจะค่อยๆ มองเห็นรูปแบบต่างๆ อย่างช้าๆ ..

อย่าโลภ... มีความรับผิดชอบงั้นสินะ.... ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ

“ฮ่าๆๆ ฉันมีโลกทั้งใบให้สำรวจโดยไม่มีอะไรมาผูกมัดงั้นสินะฮ่าๆๆๆ” โรบินพูดอย่างตื่นเต้นขณะที่ซีซาร์รีบวิ่งลงมาดับไฟอย่างตื่นตระหนก

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด