บทที่ 12 : รับภารกิจ
บทที่ 12 : รับภารกิจ
"อืม เรื่องที่ต้องทำก็ทำเสร็จหมดแล้ว”
“มันช่างน่าเบื่อเสียจริง!”
หลินเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
ลู่จื่อเยว่ถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง แต่เมื่อคิดดูดีๆแล้วก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล
เมื่อวานหลินเสวียนควักเงินสี่พันตำลึงออกมาได้อย่างง่ายดาย…ชัดเจนว่าเขาเป็นคุณชายจากตระกูลร่ำรวย
คนแบบนี้…ตอนอยู่ที่เชิงเขา ชีวิตคงเต็มไปด้วยสีสัน
ดังนั้น…พอมาเข้าสำนักใหม่ๆก็คงจะปรับตัวได้ยากอยู่บ้าง
"การจะลงเขาก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้"
"ศิษย์น้องเเค่ต้องไปที่หอรับภารกิจ …เเละรับภารกิจของศิษย์ฝึกหัด"
"หลังจากรับภารกิจแล้ว เจ้าก็สามารถลงเขาได้…แต่อย่างไรต้องกลับมาให้ทันเวลาที่กำหนด"
"ภารกิจของศิษย์ฝึกหัดโดยทั่วไปไม่ยากเกินไป"
"แต่มันก็มีความเสี่ยงอยู่บ้าง!"
"เอาเเบบนี้ดีใหมศิษย์น้อง…หลังจากที่ข้านำสมุนไพรไปมอบให้ท่านผู้อาวุโสแล้ว ข้าก็ต้องลงเขาไปซื้อสมุนไพรเหมือนกัน ตอนนั้นข้าจะรับภารกิจหนึ่ง แล้วลงเขาไปพร้อมกับศิษย์น้อง!"
ลู่จื่อเยว่เป็นห่วงความปลอดภัยของหลินเสวียนอยู่บ้าง
เพราะศิษย์ฝึกหัดที่เพิ่งเข้าสำนักได้ไม่ถึงสามวัน…ก็อยากจะลงเขาแบบหลินเสวียนนั้น หาได้ยากจริงๆ
"ศิษย์พี่ต้องใช้เวลานานแค่ไหน" หลินเสวียนถาม
"ไม่แน่นอน!"
"ถ้าท่านผู้อาวุโสว่างก็ไปได้เลย แต่ถ้าท่านผู้อาวุโสกำลังปรุงโอสถ หรือฝึกวิชาอยู่…ก็อาจต้องรอ"
"สั้นสุดครึ่งวัน, นานสุดก็หลายวัน" ลู่จื่อเยว่กล่าว
"ถ้าอย่างนั้น ข้าลงเขาเองดีกว่า" หลินเสวียนส่ายหัว
เป้าหมายของหลินเสวียนไม่ใช่การทำภารกิจจริงๆ
แต่มันคือการลงเขาไปหาวัด เพื่อให้วิชาระฆังทองคำอมตะได้ฟังพุทธเทศนา
"แต่ศิษย์น้อง ถ้าลงเขาไปคนเดียว เเล้วเจออันตรายล่ะ..."
ลู่จื่อเยว่ยังคงเป็นห่วง
"ไม่ต้องห่วงศิษย์พี่!"
"ตอนอยู่บ้าน, ข้าเคยเรียนการต่อสู้กับคนในยุทธภพมาบ้าง”
“คนธรรมดาสามถึงห้าคนสู้ข้าไม่ได้หรอก!” หลินเสวียนพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
เมื่อลู่จื่อเยว่ได้ยินเช่นนั้น, เขาก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล
คุณชายจากตระกูลร่ำรวยอย่างหลินเสวียนจะเป็นคนอ่อนแอไปได้อย่างไร
ถึงแม้วิชาการต่อสู้ทั่วไปจะเทียบกับวิชาการบ่มเพาะไม่ได้…แต่สำหรับคนทั่วไป มันก็เพียงพอแล้ว
"ศิษย์น้อง…เจ้าต้องจำไว้ว่าเจ้าจะต้องสวมชุดของสำนักลงเขาไปด้วยนะ!"
"ชื่อเสียงของสำนักเทียนเซียวเป็นที่เลื่องลือมาก, แม้จะเป็นเพียงชุดของศิษย์ฝึกหัดก็สามารถข่มขู่ผู้คนได้ไม่น้อย"
ลู่จื่อเยว่กำชับเรื่องนี้เป็นพิเศษ
……
ครู่ต่อมา, หลินเสวียนก็มาถึงหอรับภารกิจ
เขาตรงไปยังพื้นที่สำหรับภารกิจของศิษย์ฝึกหัด
ภารกิจทั้งหมดถูกเขียนลงบนแผ่นไม้ไผ่เเละแขวนอยู่บนกำแพง
มันมีรายละเอียดภารกิจ ระยะเวลาที่กำหนด และรางวัลของภารกิจระบุเอาไว้
"รางวัลของภารกิจศิษย์ฝึกหัด…ส่วนใหญ่เป็นเงินทั้งหมดเลย!" หลินเสวียนขมวดคิ้ว
สิ่งที่เขาขาดแคลนไม่ใช่เงิน แต่เป็นคะแนนสะสม
หลินเสวียนจึงได้แต่ค้นหาอย่างละเอียด เผื่อว่าจะมีภารกิจที่ให้รางวัลเป็นคะแนนสะสม
"หืม…มีจริงๆ ด้วย!"
ไม่นานนัก หลินเสวียนก็พบสิ่งที่ต้องการ
[รายละเอียดภารกิจ]
[มีข่าวลือเกี่ยวกับผลจู๋กั่วที่กำลังแพร่สะพัดในเมืองซื่อผิง, ให้ไปสืบหาข่าวในเมืองซื่อผิงมา]
[รางวัลภารกิจ: คะแนนสะสม 10 คะแนน]
เเละใต้แผ่นไม้…มันมีแผนที่แนบมาด้วย
"สืบหาข่าว งานง่ายดีนี่"
"เเถมอยู่ห่างจากสำนักเทียนเซียวเพียงร้อยลี้, ด้วยฝีเท้าของข้าตอนนี้ ไปกลับวันเดียว เวลาก็ยังเหลือเฟือ"
หลินเสวียนมองดูรายละเอียดภารกิจ…จากนั้นใบหน้าของเขาก็เผยรอยยิ้มแห่งความพอใจ
"เอาภารกิจนี้ก็เเล้วกัน!"
หลินเสวียนหยิบแผ่นไม้ออกมา, จากนั้นก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ลงทะเบียนภารกิจ
"จำไว้!"
"ภารกิจนี้มีกำหนดเวลาสามวัน"
"หลังจากสามวัน ถ้ายังไม่กลับมา…จะถูกมองว่าเป็นการทรยศสำนัก!"
"ก่อนไป เจ้าสามารถไปที่คอกม้า เเละรับม้าเร็วไปได้หนึ่งตัว!"
ผู้ดูแลที่รับผิดชอบการลงทะเบียนพูดเตือนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"รับม้าได้ด้วย?"
หัวใจของหลินเสวียนเต้นแรง, แบบนี้ก็ช่วยประหยัดเวลาไปได้เยอะเลย
"ได้…แต่ต้องวางเงินมัดจำ!" ผู้ดูแลตอบ
"ตกลง!" หลินเสวียนพยักหน้า จากนั้นก็หันหลังกลับ
การลงเขาครั้งนี้ หลินเสวียนไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากมาย
เขากลับไปที่พัก สะพายดาบยาวที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน…จากนั้นก็ไปที่คอกม้า, วางเงินมัดจำ และรับม้าเร็วมาหนึ่งตัว
จากนั้นเขาก็ลงเขา…มุ่งหน้าไปยังเมืองซื่อผิง!
……
ระหว่างทาง
เนื่องจากหลินเสวียนสวมชุดของสำนักเทียนเซียวเเละสะพายดาบยาว
สิ่งเหล่านี้ทำให้เขาดูน่าเกรงขามมาก…มันจึงไม่มีใครกล้าหาเรื่องเขาสักคน!
ไม่ถึงเที่ยง…หลินเสวียนก็มาถึงเมืองซื่อผิงเเล้ว
"ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่ค่อยดีนัก"
ทันทีที่หลินเสวียนมาถึงเมืองซื่อผิง…เขาก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง
ในเมืองมีคนในยุทธภพจำนวนมากมารวมตัวกัน, เเถมหลายคนยังพกพาอาวุธที่ดูน่ากลัวเข้ามาด้วย
"ผลจู๋กั่ว!"
"คนพวกนี้ น่าจะมาเพื่อผลจู๋กั่วกันหมด!"
หลินเสวียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง…ก็เริ่มเข้าใจสถานการณ์โดยรวม
ผลจู๋กั่วเป็นผลไม้จิตวิญญาณระดับต่ำที่สามารถเสริมพลังชีวิตได้
นอกจากนี้, ยังมีโอกาสน้อยมากที่จะช่วยให้สามารถสัมผัสพลังปราณได้!
สรรพคุณของผลจู๋กั่ว อาจไม่ได้มีค่าอะไรมากมายนักสำหรับผู้ฝึกยุทธ์
แต่สำหรับคนธรรมดาแล้ว…มันมีค่ามากมายมหาศาล
แค่เพียงสรรพคุณในการเสริมพลังชีวิต, ก็สามารถทำให้คนธรรมดามีพลังมากกว่าเดิมได้มากมายแล้ว
ผลจู๋กั่วหนึ่งผล…เพียงพอที่จะทำให้คนธรรมดาก้าวขึ้นสู่ระดับยอดฝีมือได้!
เเละที่จริงแล้ว…ผลจู๋กั่วยังมีประโยชน์ต่อผู้ฝึกยุทธ์ด้วย
นั่นคือการนำมันไปทำเป็นโอสถสัมผัสปราณ!
การกินผลจู๋กั่วโดยตรง มีโอกาสน้อยมากที่จะทำให้สามารถสัมผัสพลังปราณได้
แต่ถ้านำไปผสมกับสมุนไพรอื่นๆ แล้วกลั่นเป็นโอสถสัมผัสปราณ
มันจะมีโอกาสถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่ทำให้คนที่กินสัมผัสพลังปราณได้
โอสถสัมผัสปราณ....ในหมู่ศิษย์ฝึกหัดของสำนักเทียนเซียว ถือว่ามันเป็นที่ต้องการอย่างมาก
"ถ้าเป็นแบบนี้ การสืบหาข่าวคงไม่ใช่เรื่องยาก…ข้าไปทำธุระของตนก่อนดีกว่า"
หลินเสวียนไม่สนใจผลจู๋กั่วมากนัก
ตอนนี้เขาตั้งใจจะหาคนมาสอบถามก่อนว่าเเถวๆนี้มีวัดอยู่ที่ไหนบ้าง
เขาจะได้ไปที่นั่น…เพื่อให้วิชาระฆังทองคำอมตะได้ฟังพุทธเทศนา
ส่วนภารกิจของสำนัก ทำไปตามน้ำก็พอ….ยังไงก็ไม่มีบทลงโทษอยู่แล้ว
หลินเสวียนจึงเลือกโรงเตี๊ยมที่คึกคักแห่งหนึ่งและเดินเข้าไป!
“หืมมม!”
เเต่ทันทีที่หลินเสวียนเดินเข้าไป, เขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาเย็นชาหลายคู่ที่จับจ้องมาที่ตัวเขา!
…………………
