ตอนที่ 158 บรรยากาศมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าไม่ทำอะไรบางอย่างก็ดู ..จะไม่ถูกต้อง, ตอนที่ 159 พา ซู หนิงซวง กลับบ้าน

ตอนที่ 158 บรรยากาศมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าไม่ทำอะไรบางอย่างก็ดู ..จะไม่ถูกต้อง

เมื่อจ้องมองดวงตาดำขลับของ เย่เฉิน ซู หนิงซวง รู้สึกว่าร่างกายเธอสั่นไหวเล็กน้อย

รุ่นน้อง เย่ กำลังจะจูบเธอ หรือเปล่า?!

ในขณะนี้ ซู หนิงซวง ตื่นเต้นถึงขีดสุด

ทำอย่างไร.. ทำอย่างไรดี?

รุ่นน้อง เย่ กำลังจะจูบเธอจริงๆ งั้นเหรอ?

กลัวจัง เธอควรปฏิเสธดีไหม?

นี่เป็นจูบแรกของเธอเลยนะ

แม้ในจิตใจของเธอจะสับสนมาก แต่ดวงตาของ ซู หนิงซวง ยังปิดลงโดยไม่รู้ตัว และปากก็ค่อยๆ ยื่นออกมาเล็กน้อย พลันสองมือกำแน่น

เธอกำลังรอคอยช่วงเวลานั้นอย่างเงียบๆ

หนึ่งวินาที

สองวินาที

สามวินาที

……..

เธอรอคอยมาห้าหกวินาที ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เกิดอะไรขึ้น?

ด้วยความสงสัย ซู หนิงซวง จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ในขณะนั้น รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าคันหนึ่งวิ่งผ่านทั้งสองคนด้วยความเร็วสูง ..ไปราวกับกำลังแข่งรถ

หลังจากเห็นรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าคันนั้น ซู หนิงซวง ก็เข้าใจขึ้นมาทันที

ที่แท้ รุ่นน้อง เย่ ไม่ได้ตั้งใจจะจูบเธอ.. แต่กลัวว่าเธอจะถูกรถชนถึงได้ทำสิ่งนี้

ในชั่วพริบตา อารมณ์ของ ซู หนิงซวง รู้สึกเหมือนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และเธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจ

ซู หนิงซวง ถอนสายตากลับมา ช้อนตาขึ้นมามองเขา..อีกครั้ง แต่กลับต้องชะงัก..

ยังคงอยู่ในท่าค้ำยันกำแพง ทั้งสองคนสบตากัน..เป็นครั้งที่สอง

ในขณะนี้ บรรยากาศเริ่มไม่ชอบมาพากล

หัวใจของ ซู หนิงซวง เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง

รุ่นน้อง เย่ ยังไม่ยอมปล่อยเธอ หรือว่าเขาคิดจะจูบเธอจริงๆ?

หรือว่าเขาต้องการจะใช้โอกาสนี้ เพื่อพูดอะไรบางอย่างกับเธอ..

ทันใดนั้น หัวใจของ ซู หนิงซวง เริ่มสับสนอีกครั้ง

ในอีกด้านหนึ่ง ถึงแม้ เย่เฉิน จะดูเป็นคนซื่อๆ ก็ตาม

แต่ในขณะนี้ ..ที่ทั้งสองคนสบตากัน จ้องมองกัน และกัน

ทว่าเวลานั้นกลิ่นหอมอ่อนๆ พลันลอยเข้ามาในจมูกของ เย่เฉิน พานให้เขาเองเริ่มรู้สึกว้าวุ่นใจไม่น้อย ยิ่งมองเข้าไปในดวงตาสุกใสคู่นั้นยิ่งแล้ว…

บรรยากาศมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าไม่ทำอะไรบางอย่างก็ดู ..จะไม่ถูกต้อง

ลำคอของ เย่เฉิน แห้งผาก เขาขยับก้าวเท้าไปอีกคืบหนึ่ง กักเธอไว้ตรงหน้าอกเขาก่อนจะค่อยๆ โน้มกายลงเข้าหาเธอ ..โดยไม่รู้ตัว

จริงๆ!

รุ่นน้อง เย่ กำลังจะจูบเธอจริงๆ

เมื่อเห็น เย่เฉิน ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้เธอ พลันในใจนั้นรู้สึกชา และตื่นเต้นไปในเวลาเดียวกัน

ในที่สุดมัน..ก็จะเกิดขึ้นแล้วเหรอ?

เธอเตรียมใจพร้อมที่จะมอบจูบแรกให้กับ รุ่นน้อง เย่ แล้ว

ยี่สิบเซนติเมตร

สิบเซนติเมตร

ห้าเซนติเมตร

……...

ตอนที่ดูเหมือนว่าบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น จู่ๆ ก็เกิดเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาทันที

“อ๊า!”

เย่เฉิน และซู หนิงซวง ตกใจด้วยกันทั้งคู่ พานหันกลับไปดูพร้อมกัน

พวกเขาเห็นผู้หญิงสองคนเดินผ่านข้างๆ ..และโดยบังเอิญพอดีที่เห็น เย่เฉิน กำลังจะจูบ ซู หนิงซวง

ผู้หญิงสองคนมีสีหน้าตกใจ หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิงร่างสูงยิ่งเอามือปิดปากตัวเองไว้ ซึ่งเสียงกรีดร้องเมื่อกี้น่าจะเป็น..ของเธอ

“หลิวอี้, เฉิน ลี่ลี่?”

ซู หนิงซวง พูดโดยไม่รู้ตัว

ผู้หญิงสองคนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ คนสูงคนนั้นคือ เฉิน ลี่ลี่ เธอยังเป็นเพื่อนร่วมห้องของเธอด้วย

“หนิงซวง พวกเธอ.....”

เฉิน ลี่ลี่ พูดขึ้น

“ฉ..ฉันไม่ได้เห็นอะไรเลย ใช่ ..ใช่ ฉันไม่ได้เห็นอะไรเลย”

เฉิน ลี่ลี่ ตอนแรกอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูก หลิวอี้ ที่อยู่ข้างๆ ใช้ข้อศอกกระทุ้งเธอเข้าให้

เฉิน ลี่ลี่ พลันเข้าใจทันที และรีบส่ายหัว โดยบอกว่าเธอไม่ได้เห็นอะไรเลย

“เอ่อ.. พวกเธอเชิญทำ..ทำต่อไปได้เลยนะ”

เฉิน ลี่ลี่ พูดต่อ

“ถือซะว่าเราสองคนไม่มีตัวตน”

“แค่กๆ ไม่มีอะไรหรอก”

ในขณะนี้ เย่เฉิน ก็สงบลงแล้ว และเขาปล่อย ซู หนิงซวง อย่างอ่อนโยน

ก่อน เย่เฉิน จะกระแอมไอเบาๆ

“เมื่อกี้ผมกลัวว่า รุ่นพี่ ซู จะถูกรถชนเลยทำแบบนั้น”

เย่เฉิน อธิบาย

บรรยากาศเมื่อกี้ไม่ถูกต้อง เขารู้สึกหวั่นไหวไม่น้อยจริงๆ

ตอนนี้บรรยากาศนั้นหายไปแล้ว

ตอนแรกเขากลัวว่า รุ่นพี่ ซู จะถูกรถชน เลยรีบดึงเธอไปด้านข้าง

แต่สุดท้าย.. เขาเกือบจะจูบ รุ่นพี่ ซู เข้าให้จริงๆ

หากไม่มีสองคนนั้น ดูเหมือนจะเกิดอะไรบางอย่างขึ้น…

เย่เฉิน รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจ ..ไปเช่นกัน

เมื่อเทียบกับ เย่เฉิน ซู หนิงซวง กลับรู้สึกผิดหวังมากกว่า

อะไรเนี่ย!

ในขณะนี้ ซู หนิงซวง กัดฟันแน่น มองไปที่ ลี่ลี่ ด้วยความโมโห ถ้าทำได้เธออยากจะกระโจนเข้าไปขย้ำ ลี่ลี่ ให้ตาย…

ตอนแรกทุกอย่างมันกำลังไปได้ดีอยู่แล้ว และรุ่นน้อง เย่ กำลังจะจูบเธอ

เธอเองก็เตรียมใจพร้อมแล้วเช่นกัน

เมื่อกี้เธอยังคิดอยู่เลยว่าหากมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอ กับรุ่นน้อง เย่ เธอจะใช้โอกาสนี้กำหนดความสัมพันธ์ของพวกเรา..

ครั้งนี้ รุ่นน้อง เย่ เป็นฝ่ายเริ่มก่อน

บรรยากาศมันดีขนาดนั้น ทุกอย่างควรจะเสร็จสิ้นไปแล้ว

แต่ผลสุดท้ายถูกเสียงกรีดร้องของ ลี่ลี่ ทำลายบรรยากาศที่ว่านั้นจนสิ้น

อ๊าาาา… (ทำไมผมคิดว่านางเอกเหมือนนางร้าย ฮ่าฮ่าๆ)

“เอ่อ.. รุ่นพี่ ซู ผมต้องไปก่อน มีเรื่องต้องทำ ค่อยคุยกันตอนเย็นนะ”

เมื่อถูกจ้องโดยเพื่อนร่วมชั้นของ รุ่นพี่ ซู เย่เฉิน ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ จึงหาเหตุผลแล้วจากไปทันที

“หนิงซวง ฉันก็มีเรื่องต้องทำ ขอตัวก่อนนะ ล..ลาก่อน”

เฉิน ลี่ลี่ รู้ตัวว่าเธอทำพลาดจึงรีบชิง..วิ่งหนีไป

“ลี่ลี่”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซู หนิงซวง ตะโกนเรียกครั้งหนึ่ง และเริ่มไล่ตามเธอไป

สุดท้าย สองคนวิ่งไล่ตามกันไปถึงหอพัก สองสาวทะเลาะกันอยู่นาน

ในที่สุดมันจบลงด้วยการที่ เฉิน ลี่ลี่ ยอมจำนน และเรื่องราวก็จบลง

“ฉันขอโทษนะ หนิงซวง ฉันตกใจเกินไป และกลั้นไว้ไม่ได้จริงๆ นะ”

เฉิน ลี่ลี่ กล่าวขอโทษอย่างจริงใจ

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง หนิงซวง และน้องชายของ ซูซวน นั้นไม่ธรรมดา

แต่เธอยังคิดว่าทั้งสองคนอยู่ในขั้นตอนของการมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน และยังไม่ได้กำหนดความสัมพันธ์

โดยเธอไม่คิดว่าจะมาถึงขั้นจูบกันแล้ว

คือนี่มันใช่ หนิงซวง ของพวกเรา ดอกไม้งามผู้เย็นชาในมหาวิทยาลัยของพวกเรา?

ตอนนี้เธอกลับมาทำตัวใกล้ชิด ..กับผู้ชายคนหนึ่งในมหาลัย

แล้วแบบนี้..จะไม่ให้เธอแปลกใจได้อย่างไร?!

ซู หนิงซวง พยักหน้า เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว ..ก็ช่วยไม่ได้

แต่พอคิดว่าเมื่อกี้ รุ่นน้อง เย่ จะจูบเธอจริงๆ ซู หนิงซวง ก็พลันรู้สึกมีความสุขในใจ

เธอไม่ได้กลับมามือเปล่า

เมื่อกี้ รุ่นน้อง เย่ เป็นฝ่ายเริ่มก่อน อย่างน้อยๆ ก็พิสูจน์ได้ว่าเธอยังมีเสน่ห์ในสายตาของ รุ่นน้อง เย่

เช่นนี้ รุ่นน้อง เย่ ก็ไม่ใช่ผู้ชายซื่อๆ และก็ไม่ใช่คอนกรีตเสริมเหล็กที่จะไม่มีความรู้สึกอะไร…

.....................

ตอนที่ 159 พา ซู หนิงซวง กลับบ้าน

ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร ซู หนิงซวง ก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งนี่ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดี

เดิมที ซู หนิงซวง มีความมั่นใจในตัวเองมาก เธอรู้ว่าคนนอกมักจะเรียกเธอว่า ‘ดอกไม้งามผู้เย็นชา’

แต่เมื่อเธอเจอ รุ่นน้อง เย่ และแม้กระทั่งเตรียมตัวที่จะไล่ตามจีบ รุ่นน้อง เย่ ซู หนิงซวง ก็เริ่มสงสัยในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง

เธอมีเสน่ห์ไม่พอที่จะดึงดูด รุ่นน้อง เย่ หรือว่า รุ่นน้อง เย่ เป็นผู้ชายซื่อๆ ที่มีคอนกรีตเสริมเหล็กถึงได้ไม่รู้สึกรู้สาอะไร?

ซู หนิงซวง รู้สึกสับสนเรื่องนี้มาโดยตลอด

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า ในสายตาของ รุ่นน้อง เย่ เธอยังมีเสน่ห์อยู่มาก

รุ่นน้อง เย่ เขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายซื่อๆ ที่จะไม่เข้าใจเรื่องความรู้สึกรักใคร่ใดๆ เลย

แบบนี้เธอเองยังสามารถสร้างบรรยากาศเหมือนเมื่อกี้นี้ได้ ..อีกครั้ง

เมื่อถึงเวลานั้นทุกอย่างจะเป็นไปตามธรรมชาติ และระหว่างเราทั้งสองคนที่นี่ก็จะได้กำหนดความสัมพันธ์กันเสียที

หลังจากคิดมาถึงตรงนี้ ซู หนิงซวง ก็ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มอย่างสดใสบนใบหน้าได้อีกต่อไป

“ใช่แล้ว ลี่ลี่ เรื่องนี้..เธอห้ามบอก ซูซวน ชั่วคราว เข้าใจมั้ย?”

สุดท้าย ซู หนิงซวง กล่าวเสริมไปอีกประโยค

เรื่องเมื่อกี้..มันน่าอายมาก

เธอยังไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเพื่อนสนิทของเธออย่างไร

ท้ายที่สุดแล้ว รุ่นน้อง เย่ เขาก็เป็นน้องชายของ ซูซวน

เธอกลับไปแอบชอบน้องชายของเพื่อนสนิท ซึ่งนี่มันน่าอายเกินไป

ยังไงก็ตาม ควรรอให้เราทั้งสองคนกำหนดความสัมพันธ์กันก่อน แล้วค่อยบอกกับ ซูซวน ..จะดีกว่า

ต่อมาในตอนเย็น เย่เฉิน โทรหา ซู หนิงซวง

เย่เฉิน รู้สึกกังวลเล็กน้อยในการเชิญ รุ่นพี่ ซู เขาไม่รู้ว่า รุ่นพี่ ซู จะตอบรับหรือไม่

มิหนําซ้ำ ..เทศกาลไหว้พระจันทร์ถือเป็นช่วงเวลาที่พิเศษ

“ได้สิ”

เขาไม่คิดว่า รุ่นพี่ ซู จะตอบรับทันที เพียงแต่พ่อของ รุ่นพี่ ซู เขาจำต้องอธิบายด้วยตัวเอง

ส่วนแม่ของเธอ รุ่นพี่ ซู สามารถจัดการเองได้

เย่เฉิน ตอบตกลง

เมื่อรู้ว่า รุ่นน้อง เย่ จะพาเธอกลับบ้าน ซู หนิงซวง พลันรู้สึกตื่นเต้นมาก ถึงกับกระโดดโลดเต้น

ดีจริงๆ

เธออยากไปบ้านของ รุ่นน้อง เย่ มากกว่าที่พ่อแม่ของ รุ่นน้อง เย่ จะมาที่เจียงโจว

ซู หนิงซวง รีบจัดเก็บของบางอย่าง และกลับบ้านไปคุยกับพ่อแม่ของเธอ

อีกสองวันก็จะเป็นวันหยุดเทศกาลไหว้พระจันทร์

หลังจากกลับมาถึงบ้าน ซู หนิงซวง รีบบอกเรื่องนี้กับแม่ของเธอ

“เฮ้อ ลูกสาวพอโตแล้วก็คงอยู่บ้านไม่ได้จริงๆ”

แม่ของ ซู หนิงซวง พูดบ่นแซว

(女大不中留 - สตรีเมื่อถึงวัยแล้วก็ควรออกเรือน)

“ยังไม่ทันได้แต่งงานออกไปไหนเลย หลังเทศกาลไหว้พระจันทร์ก็ไม่คิดจะอยู่บ้านด้วยซ้ำ”

ถึงแม้เธอจะพูดแบบนี้ แต่แม่ของ ซู หนิงซวง ก็ยังเห็นด้วย

อีกด้านหนึ่ง หลังจากรับสายของ เย่เฉิน พ่อของ ซู หนิงซวง ก็เห็นด้วยเช่นกัน

ภรรยาของเขาพูดถูก เมื่อลูกสาวโตแล้วก็คงอยู่บ้านไม่ได้

เขาคิดว่าเขาอาจต้องรอจนกว่า หนิงซวง จะเรียนจบมหาวิทยาลัย ถึงจะมีความรู้สึกแบบนี้

ไม่คิดเลยว่าจะเร็วขนาดนี้ เขาก็รู้สึกแล้ว..

เมื่อคิดถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์ พ่อแม่ของเธอต้องฉลองกันสองคน ซู หนิงซวง รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยที่จะจากไป

ในท้ายที่สุด ซู หนิงซวง กับเย่เฉิน ก็หาทางออกที่สมเหตุสมผล

พรุ่งนี้พวกเขาต้องไปเรียน วันมะรืนนี้ถึงจะเริ่มวันหยุดเทศกาลไหว้พระจันทร์

คืนพรุ่งนี้เธอจะอยู่บ้าน เพื่อฉลองเทศกาลไหว้พระจันทร์ล่วงหน้ากับพ่อแม่ของเธอ

และวันมะรืนเธอจะไปที่บ้านของ รุ่นน้อง เย่

แน่นอนว่า เย่เฉิน ไม่ได้คัดค้าน

ตอนแรก เย่เฉิน ตั้งใจจะไปพร้อมกับ รุ่นพี่ ซู

แต่ จู่ๆ เขานึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้  ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกลับไปจัดการก่อนล่วงหน้า

เช้าวันพรุ่งนี้หลังจากเรียนเสร็จ เย่เฉิน ตั้งใจจะนั่งเครื่องบินกลับไปยังบ้านเกิดของเขาที่เมืองหลิงไห่

เมืองหลิงไห่ อยู่ไม่ไกลจากเมืองเจียงโจว ใช้เวลาเดินทางด้วยเครื่องบินประมาณชั่วโมงกว่าๆ

ทุกอย่างลงตัว เย่เฉิน จองตั๋วเครื่องบินสำหรับพรุ่งนี้เที่ยง และยังจองตั๋วเครื่องบินให้ รุ่นพี่ ซู สำหรับเช้าวันมะรืนด้วย

ในตอนเย็น ฉิน ชิงอวิ๋น ได้ติดต่อมาหา เย่เฉิน

ฉิน ชิงอวิ๋น ส่งเอกสารพิเศษให้กับ เย่เฉิน

เอกสารนี้สำคัญมาก เธอได้มาจากเพื่อนร่วมชั้นที่ที่บ้านของเธอเปิดบริษัทบันเทิง

ฉิน ชิงอวิ๋น รู้ว่า เย่เฉิน เตรียมตัวปั้น ไป๋ ฮันเยียน เธอจึงขอเอกสารนี้มาให้กับเขาโดยเฉพาะ

เย่เฉิน เมื่อดูเอกสารนี้แล้วก็เข้าใจถึงความสำคัญของมัน

เอกสารนี้บอกถึงรายละเอียดจำเพาะถึงวิธีการปั้นดาราอย่างรวดเร็ว รวมถึงวิธีการดำเนินงาน และการใช้ทุนทั้งหมดมาอย่างละเอียด

บริษัทของเพื่อนร่วมชั้น ฉิน ชิงอวิ๋น ใช้วิธีเหล่านี้ปั้นดารามาหลายคนแล้ว

นี่คงจะเป็น ‘ความลับที่ไม่อาจเปิดเผยได้’ ของบริษัทบันเทิง

ซึ่งเอกสารนี้ก็มีความสำคัญมากสำหรับ เย่เฉิน..

เย่เฉิน อยากฝึกฝน ไป๋ ฮันเยียน ให้เป็นนักร้องในระดับแนวหน้าในเวลาอันสั้น เพื่อทำให้ภารกิจท้าทายระยะยาวสำเร็จ

ด้วยเอกสารนี้ เขาจะมีความมั่นใจมากขึ้นในการทำให้ ไป๋ ฮันเยียน โด่งดังขึ้น..ในเวลาอันสั้น

เย่เฉิน ขอบคุณ ฉิน ชิงอวิ๋น และสัญญาว่าจะสอนเธอขับเฮลิคอปเตอร์

ฉิน ชิงอวิ๋น เองก็มีความสุขมาก และแถมเธอยังขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

วันรุ่งขึ้น หลังจากเรียนเสร็จ เย่เฉิน ก็ตรงไปยังสนามบินเจียงโจว

ที่สนามบินเขาทานอะไรเล็กน้อย ก่อนจะขึ้นเครื่องบิน

และหลังจากผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ เย่เฉิน ก็กลับมาถึงบ้านเกิดของเขาที่เมืองหลินไห่

ออกจากสนามบิน เย่เฉิน ยังไม่รีบกลับบ้าน แต่เรียกรถแท็กซี่นั่งไปยังสถานที่หนึ่งเพื่อจัดการเรื่องสำคัญ…