วิญญาณคนเป็น เทคนิคลับของเย่เซวียน (อ่านฟรี 22/11/2567)
“เฮ้อ! ถึงบ้านสักที” เย่เซวียนถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยล้า
การที่ต้องคอยปั้นหน้าและแต่งเรื่องอย่างยาวนานต่อหน้าผู้คนจำนวนมากเช่นนี้ มันกินพลังงานของตัวเขาเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกนับถือเหล่าผู้คนที่ต้องอยุ่หน้ากล้องหรือผู้คนจำนวนมากตลอดเวลาขึ้นมาไม่น้อย
“อย่างน้อยก็ยังดีที่แค่ไม่นานก็มียอดคนนับถือท่านเทพเพิ่มขึ้นเป็นเก้าร้อยคนแล้ว หลังจากนี้ถ้าทุ่มเทเสียหน่อยก็คงจะผ่านภารกิจได้ไม่ยากนัก” ชายหนุ่มเรียกหน้าต่างภารกิจขึ้นมาดูก่อนจะกล่าวออกมา
“พี่ชาย พี่สุดยอดมาเลยครับ! แม้แต่ท่านเทพก็ยังมอบหมายหน้าที่ให้พี่ทำแทน!” วิญญาณเด็กน้อยที่อยู่ด้านข้างกล่าวขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
ถึงแม้เขาจะไม่สามารถช่วยเหลืออะไรอีกฝ่ายได้นอกจากตามไปทุกที่และคอยสอดส่องหนทางให้ แต่เขาก็รู้สึกดีใจแทนอีกฝ่ายไม่น้อย
“ขอบใจที่ชมนะวันนี้ซื้อขนมมาด้วย เดี๋ยวฉันเอาให้นายกินก็แล้วกัน” เย่เซวียนกล่าวจบก็ล้วงช็อกโกแลตแท่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง
เขาเดินเข้าไปในครัวเพื่อควานหาธูปซึ่งถูกวางเอาไว้แบบส่ง ๆ ขึ้นมาหนึ่งดอก ก่อนจะเปิดเตาแก็สเพื่อจุดธูปดอกนั้น หลังจากธูปถูกจุดจนติดแล้วชายหนุ่มก็ปักธูปลงไปบนช็อกโกแลตแล้วนำไปวางไว้บนถ้วนเซรามิคเพื่อกันไฟไหม้
“ว้าว! ช็อกโกแลตนี่น่าอร่อยมากเลยครับ ขอบคุณมากครับพี่ชาย” เด็กน้อยเดินมามองช็อกโกแลตที่ถูกวางเอาไว้ก่อนจะเอื้อมมือมาหยิบมัน
ทันทีที่มือของเด็กน้อยสัมผัสช็อกโกแลต มันก็เหมือนมีวิญญาณของช็อกโกแลตติดมือของอีกฝ่ายไปด้วย ชายหนุ่มมองภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์แปลก ๆ เพราะถึงเขาจะเคยปักอาหารเพื่อให้เด็กน้อยกินข้าวหรือขนมมาบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่ค่อยจะชินเท่าไรนัก
“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ที่ท่านเทพบอกมาก็คิดไม่ถึงเหมือนกันแหะ” เย่เซวียนกล่าวขึ้นมาเมื่อนึกเรื่องบางอย่างออก
“เรื่องอะไรเหรอครับ?” เด็กน้อยกล่าวถามทั้ง ๆ ที่ในปากยังเต็มไปด้วยช็อกโกแลต รอบปากของเขาเต็มไปด้วยคาบสีดำของช็อกโกแลตดูเหนียวเหนอะหนะ
“ก็เรื่องของนายไงล่ะ จำไม่ได้เหรอ?” ชายหนุ่มตอบกลับอีกฝ่ายพลางหาจานใส่ข้าวไปด้วย เขาซื้อข้าวผัดทะเลมากิน ร้านนี้เป็นร้านเจ้าดังราคาแพงเลยล่ะ!
“อ๋อ! เรื่องที่ว่าผมยังไม่ตายใช่ไหมครับ?” เด็กน้อยนึกอยู่ชั่วครู่ก่อนจะร้องออกมาเสียงดัง แน่นอนว่าจะร้องดังขนาดไหนก็ไม่ต้องไปกลัวรบกวนคนอื่นหรอก
ไม่ใช่เพราะว่าบริเวณรอบร้านขายของเก่าแห่งนี้มันแทบจะรกร้างอย่างเดียวเท่านั้น แต่เป็นเพราะเด็กน้อยคนนี้เป็นวิญญาณยังไงล่ะ!
“ใช่..อย่างน้อยก็นับว่าเป็นข่าวดีได้อยู่นะ แต่ก็คงต้องเร่งหาสาเหตุว่าทำไมนายถึงอยู่ในสภาพนี้ด้วย” ชายหนุ่มกล่าวตอบรับในทันที มือของเขายังคงเตรียมอาหารใส่จานอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีสะดุด
ชายหนุ่มเปิดกล่องโฟมที่ใส่ข้าวผัดโดยการเอาด้านบนที่มีพวกอาหารทะเลไว้ด้านล่าง แล้วให้ด้านล่างซึ่งมีแต่ข้าวไว้ด้านบน
หลังจากนั้นเขาก็เอาจานโปะลงไปที่ข้าวผัดก่อนจะจับทั้งกล่องโฟมและจานข้าวพลิกกลับมาอีกด้านหนึ่ง เมื่อเขาเอากล่องโฟมออกก็ได้พบเข้ากับข้าวผัดที่ดูหน้ากินซึ่งถูกย้ายจากกล่องโฟมลงมาสู่จานเรียบร้อยแล้ว นี่นับว่าเป็นเทคนิคลับอย่างหนึ่งของเขาเลยล่ะ!
“ถ้าเกิดว่า...ร่างของผมตายไป ผมจะเป็นยังไงต่อเหรอครับพี่ชาย” เด็กน้อยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความกังวล ในตอนแรกที่เขาคิดว่าตัวเองตายไปแล้วมันก็ไม่ได้มีอะไรให้วิตกมากนัก แต่พอได้รู้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองยังไม่ตาย มันก็เลยทำให้เด็กน้อยเกิดความกังวลขึ้นมา
ครึ่งหลัง
“...อย่าไปคิดมากเลย ฉันจะหาทางช่วยนายเอง จงมีความสุขกับปัจจุบันให้มากที่สุดเข้าไว้เถอะ” ชายหนุ่มเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบกลับอีกฝ่ายไป
“ขอบคุณมากนะครับ ผมจะพยายามทำตามที่พี่ชายบอกมา” เด็กน้อยนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป
สำหรับเด็กอายุสิบขวบเช่นเขา การที่ต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้แล้วสามารถอดทนต่อมันได้ ก็นับว่ามีจิตใจที่เข้มแข็งในระดับหนึ่งแล้ว
“เปิดหาอะไรดูใน Weibo สักหน่อยดีกว่า” เย่เซวียนนำโทรศัพท์ของตนออกมาเลื่อนดูข่าวคราวภายในแอปพลิเคชั่นชื่อดังของจีนพลางกินข้าวไปด้วย ส่วนใหญ่ก็ล้วนเป็นเรื่องทั่วไปไม่ค่อยมีอะไรแปลกใหม่นักจนเขาไปเจอเข้ากับข่าวข่าวหนึ่งที่สะดุดตาเข้าเข้าอย่างจัง
[รองสารวัตรปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบถูกสั่งให้ออกจากตำแหน่งโดยทันที!]
[บริษัทฟงเหว่ยเทียนออกมาแถลงการณ์ขอโทษ สั่งปลดผู้จัดการในคลิปวิดีโอแบบสายฟ้าแลบ]
[เรื่องจริงหรือจ้อจี้? ชายหนุ่มหน้าตาดีผู้อ้างว่าตนเองเป็นตัวแทนของเทพแห่งโชคลาภ?!]
“ฮ่าฮ่า น่าสนใจจริง ๆ” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาก่อนจะกดเข้าไปอ่านข่าวของรองสารวัตรก่อนเป็นข่าวแรก เพราะเขารู้สึกว่าน่าจะเป็นคนคุ้นเคยอย่างแน่นอน
และแล้วมันก็เป็นอย่างที่คาดไว้ รองสารวัตรที่ถูกสั่งให้ออกจากตำแหน่งก็คือรองสารวัตรที่ช่วยเหลือเหอจุนเมื่อตอนนั้นนั่นเอง ตามเนื้อข่าวบอกไว้ว่าจากเหตุการณ์ที่ถูกบันทึกไว้โดยกล้องวงจรปิดของห้างซานหมิง การที่รองสารวัตรกระทำเช่นนี้นับว่าเป็นการเยาะเย้ยในความศักดิ์สิทธิ์ของกฎหมายอย่างแท้จริง
รวมถึงตัวของชายหนุ่มและกลุ่มคนที่ถูกจับกุมตัวไปนั้นไม่ได้ทำความผิดร้ายแรงอะไร การที่ใช้ปืนช็อตไฟฟ้าในการจับกุมนับว่าเป็นการกระทำที่รับไม่ได้ จึงทำให้ทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติสั่งให้สอบสวนเรื่องนี้ก่อนจะปลดรองสารวัตรออกจากตำแหน่งในทันที
“โทษไม่เบาไปหน่อยรึไงกัน?” ชายหนุ่มกล่าวขึ้นมาด้วยความเซ็งไม่น้อย แต่เขาก็คงทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ดี ความจริงแล้วการที่อีกฝ่ายถูกปลดออกจากตำแหน่งก็คงทำให้อีกฝ่ายใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างยากลำบากพอสมควร
“ข่าวต่อไปเป็นเหอจุนแน่ ๆ” ชายหนุ่มกล่าวจบก็เปิดข่าวต่อไปที่มีใบหน้าของเพื่อนเก่าจอมหยิ่งยโสถูกคาดดำที่ตาแสดงเอาไว้
ในข่าวนี้มีการระบุไว้อย่างละเอียดเนื่องจากได้คลิปวิดีโอที่ฮวาหวู่หลิงให้พนักงานของร้าน LV บันทึกเอาไว้ให้ รวมถึงการคำคลิปวิดีโอจากชาวจีนที่อยู่ในที่เกิดเหตุมารวมกันจึงทำให้ทุกคนติดต่อเรื่องราวได้ไม่ยากนัก
สุดท้ายเมื่อกลายเป็นกระแสสังคมบริษัทที่เหอจุนทำงานอยู่ก็ต้องออกมาแถลงการณ์ผ่านบัญชีทางการของบริษัทโดยด่วน นั่นจึงทำให้เหอจุนที่ชีวิตมีแต่ความสุขสบายพลิกกลับตาลปัตรไปหมด
เห็นนักข่าวบอกว่าจากการไปสัมภาษณ์คนใกล้ตัวของเหอจุน พวกเขาจึงได้รู้มาว่านอกจากจะตกงานทำให้กลายเป็นคนถังแตกแล้ว ผู้คนรอบข้างยังพากันรังเกียจเหอจุนเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งแฟนสาวที่เขาคบอยู่ก็หนีหายไปเลย
“ฮ่าฮ่า น่าสงสารจริง ๆ”
หลังจากที่อ่านข่าวจบชายหนุ่มก็หยิบธูปออกจากช็อกโกแลตก่อนจะกินมันจนหมดเพื่อไม่ให้เหลือทิ้ง ถึงแม้รสชาติของมันจะรู้สึกจืดกว่าปกติก็เถอะ
ตอนแรกเขาก็คิดว่าเป็นเรื่องที่ถูกกุขึ้นเสียอีกว่าการกินของต่อจากวิญญาณ ของเหล่านั้นจะมีรสชาติที่จืดกว่าเดิม แต่พอมากินด้วยตัวเองถึงรู้ว่าเป็นเรื่องจริง
“เสร็จสักที ไปอาบน้ำแล้วเล่นเกมส์ LOL กับแมรี่สักหน่อยดีกว่า” หลังจากกวาดเศษอาหารลงถุงขยะและล้างจานชามเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงเดินกลับห้องบนชั้นสองในทันที
เขาใช้เวลาอาบน้ำห้านาทีก่อนที่จะทักไปหาน้องสาวที่แสนดี แต่ทันทีที่เขากดส่งข้อความไปมันก็เกิดเรื่องแปลก ๆ ขึ้นมา เพราะเขาไม่รู้ว่าเธอนั่งรอเขาทักไปหาอยู่หรือยังไงอีกฝ่ายถึงตอบกลับมาในทันทีที่เขาพิมพ์ส่งไปเสร็จ
แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่ได้คิดมากอะไร เขาเปิดเกมส์ขึ้นมาก่อนจะเข้าแชทเสียงภายในเกมส์เพื่อความสะดวกในการเล่นเกมส์
...
“อืม นอนดีกว่า” หลังจากเล่นเกมส์กับแมรี่เรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงทำท่าจะล้มตัวลงนอน แต่แล้วเขาก็ลุกขึ้นมาเพราะนึกถึงบางอย่างออกมาได้พอดี
“24.50น. ลืมไปเลยว่าวันนี้ยังไม่ได้ใช้ระบบสุ่ม!”
