บทที่ 688: การอพยพ
บทที่ 688: การอพยพ คุณลุงซงยืนนิ่งอยู่กับที่ เหมือนคนเป็นไม้ ราวกับลืมไปหลายสิบปี แล้วจู่ๆ ก็ถูกชายหนุ่มตรงหน้าพูดให้ตื่นขึ้นมา หรือพูดอีกอย่างคือไม่ใช่ลืมไปเอง ความแปลกประหลาดของหมู่บ้านกันเทียนไม่ใช่แค่ทำให้คนลืมคนที่ตายที่นี่ แต่ยังทำให้คนมากมายมองข้ามความผิดปกติของเมืองนี้ด้วย เช่น การสร้างใหม่ห...
