บทที่ 372 ขอร้องให้ฉันรับ
เฉินหยางนั่งกินผลไม้ที่สาวสวยข้างๆ ส่งมาให้ด้วยท่าทีสบายๆ ดูสงบและเพลิดเพลิน แต่แล้วทันใดนั้น! โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นสายจากพ่อของเขา! “พ่อครับ ไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการเอง ไอ้หนุ่มนั่นก็แค่มีเงิน บ้านเราขาดเงินเหรอ? จะกลัวมันทำไม!” เฉินหยางตอบอย่างไม่ใส่ใจ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เล่ยหมิงก็ยิ้มเล็กน้อย...
