บทที่ 349 ความสิ้นหวังของซูเม่ยเอ๋อ
โรงแรมฮิลตัน
ผ่านไปไม่กี่นาที
ซูเม่ยเอ๋ออยู่ในห้องน้ำ มือถืออยู่ในมือ ร่างกายเกร็งแน่น
เธอพิงประตูห้องน้ำโดยใช้ขาที่ยาวเหยียบไว้ที่อ่างล้างหน้า ใช้พลังจากอ่างล้างหน้าเพื่อหนุนประตูไว้ แม้จะมีคนพยายามบุกเข้ามาก็ต้องใช้เวลา
เวลาผ่านไปทีละนิด
เหงื่อเริ่มซึมออกมาจากร่างกายของซูเม่ยเอ๋อจนทำให้เสื้อผ้าบางๆ เปียกโชก
ไม่นานนัก สิ่งที่เธอกลัวก็มาถึง
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“น้องสาว เธอยังไม่เสร็จอีกเหรอ? เรารอไม่ไหวแล้ว!”
เสียงนั้นเร่งรีบและมีเสียงเสียดสีของมือ
แม้จะไม่เห็นสถานการณ์ข้างนอก
แต่เธอสามารถจินตนาการได้ถึงความสกปรกของพวกเขา
“น้องสาว เร็วหน่อยสิ เข้าห้องน้ำนานจัง เรามาที่นี่ตั้งแต่เช้าเพื่อผ่อนคลาย”
“ใช่ พวกเราทนไม่ไหวแล้ว”
“เธอมีเสน่ห์ยั่วยวน แค่คิดเราก็ทนไม่ไหวแล้ว!”
ซูเม่ยเอ๋อพูดด้วยเสียงที่ตื่นเต้นและรีบพูดว่า “พี่ๆ พวกคุณตกลงกันได้แล้วเหรอ? ฉันยังปวดท้องอยู่ ขอเวลาหน่อยนะ ฉันอยู่ที่นี่ พวกคุณจะรีบไปทำไม?”
“โอ้ น้องสาว เธอสวยขนาดนี้ พวกเราจะไม่รีบได้ยังไง?”
เสียงข้างนอกยังคงดังมา
ซูเม่ยเอ๋อยิ้มแห้งๆ และเริ่มพูดคุยกับพวกเขา เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและหน่วงเวลา “พี่ๆ บอกฉันถึงผลการตกลงสิ ฉันจะได้บอกเจ้านาย!”
“เป็นแบบนี้ พวกเรามีกันเจ็ดคน แต่ละคนใช้เวลาสิบห้านาที ดังนั้นรวมทั้งหมดจะไม่เกินสองชั่วโมงครึ่ง เธอต้องทำให้พวกเราพอใจทุกคน
แล้วเราจะให้เธอสามพันหยวน คิดว่าไง? พวกเราไม่ใช่คนขี้เหนียว แค่เก้าสิบนาทีคือหนึ่งพันหยวน! เพราะพวกเราเยอะจึงเพิ่มให้หนึ่งพัน”
เสียงของพี่สามดังขึ้นอีกครั้ง
ซูเม่ยเอ๋อรู้สึกในใจ
สามพันหยวน?
ในรายชื่อผู้สนับสนุนในไลฟ์สดของเธอ
ยังมองไม่เห็นแม้แต่เงา!
เพิ่มเพื่อนใน WeChat ก็ไม่มีสิทธิ์
หมอนี่...ยังคิดจะมีอะไรกับฉัน!
คนเดียวก็พอเข้าใจ
แต่เจ็ดคน สามพัน?
น่าเกลียดที่สุด!
พวกเขาคุยกันตั้งนาน ได้ผลแบบนี้ ซูเม่ยเอ๋อจะไม่โกรธได้ยังไง
“พี่คะ มันน้อยไปนะ สามพันฉันต้องแบ่งให้เจ้านายด้วย งานนี้เป็นงานหนัก พวกคุณเจ็ดคน เหนื่อยมาก เพิ่มอีกนิดได้ไหม”
ซูเม่ยเอ๋อรีบพูด
“พวกเรา! น้องสาวบอกว่าสามพันน้อยไป เพิ่มอีกนิดได้ไหม? ฉันก็คิดว่ามันไม่เหมาะกับความสวยของเธอ
ดูรูปร่างและหน้าตาของเธอ ไม่ว่าจะเท่าไหร่ก็ถือว่าคุ้ม!”
พี่สามพูดกับเพื่อน
ซูเม่ยเอ๋อถอนหายใจ!
โชคดีที่พวกเขาไม่ดื้อดึงมากนัก
และตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะคุยกันอีกครั้ง
เหมือนเรื่องชื่อเสียงในอินเทอร์เน็ต
เธอคิดว่าเธอสวยกว่านางแบบพวกนั้นเยอะ
คนพวกนั้นขอแค่ลิ้น ก็ได้เงินห้าร้อยหรือพันสามร้อยแล้ว สวยอย่างเธอ สามพัน คิดฝันอะไร?
ถ้าไม่ใช่เพราะเดินผิดทาง คงไม่ต้องมาคุยกับพวกนี้!
ซูเม่ยเอ๋อไม่สนใจพวกเขาเลย
สักพัก
ผลการตกลงของพวกเขาก็ออกมา
“น้องสาว สี่พัน ไม่เพิ่มอีก! พวกเราไม่ได้สนว่าจะสวยหรือไม่ สำหรับเราไม่มีความต่างแค่ครั้งเดียว ถ้าต้องจ่ายแพงเกินไป เราจะไม่เล่นแล้ว”
ซูเม่ยเอ๋อรู้สึกดีใจ แต่ทำเป็นยากเล็กน้อย “พี่คะ แบบนี้คงไม่ไหว ถ้าไม่เพิ่มเป็นหกพัน การค้าคงไม่เกิดได้ งั้นฉันจะหาคนอื่นมาดูว่าสี่พันได้ไหม!”
พวกเขาตกใจ
มองหน้ากันและรู้สึกไม่ดี!
พวกเขาไม่คาดคิดว่าเธอจะขอหกพัน!
ไปปล้นเอาเถอะ!
เงินมาเร็วเกินไป
พวกเขาทำงานในโรงงาน เดือนละสามพัน ครั้งนี้มาเปิดห้องที่ฮิลตันเพราะอยากหาสาวสวย แต่หกพัน พูดจริงๆ มันแพงไป
แต่หลังจากคุยกัน
เพิ่มอีกสองพัน
เจ็ดคนก็เฉลี่ยคนละสามร้อย
มันก็ไม่เกินรับได้
ในสถานการณ์นี้ พวกเขาจึงกัดฟันและพูดผ่านพี่สาม “น้องสาว ในเมื่อเธอพูดแบบนี้ เราตกลง! เราเป็นคนตรงๆ เธอรีบออกมาเถอะ”
ซูเม่ยเอ๋อรู้สึกเสียใจ
ตอนแรกคิดว่าพวกเขาเพิ่มพันก็จะเจ็บปวดแล้ว
เธอจึงเพิ่มสองพัน
คิดว่าพวกเขาจะยอมแพ้!
แต่ตอนนี้ดูเหมือนสถานการณ์ไม่คาดคิด
ใจเธอจึงรู้สึกแย่
“พี่คะ ฉันยังปวดท้องอยู่ ขอเวลาหน่อยได้ไหม!”
ซูเม่ยเอ๋อพูดอย่างลำบากใจ
“ทำไมกันน้องสาว! เธอบอกสี่พันก็คือสี่พัน หกพันก็คือหกพัน เราตกลงแล้ว เธอทำแบบนี้ไม่มีประโยชน์ รีบออกมา!”
เสียงของพี่สามมีความหงุดหงิดแล้ว
ซูเม่ยเอ๋อเงียบ
ตอนนี้การโกหกไม่มีประโยชน์แล้ว!
เธอกัดฟันและพูด “พี่คะ ฉันจะบอกความจริง ฉันไม่ได้ทำงานนี้ แค่ผิดประตู! แล้วก็ถูกพวกคุณดึงเข้ามา ฉันกลัวมากจึงไม่กล้าพูดความจริง ขอให้พวกคุณปล่อยฉันไป
เงินที่พวกคุณต้องจ่ายให้สาวอื่น ฉันจะให้เอง!”
ข้างนอกเงียบลง
แล้วเสียงโกรธก็ดังขึ้น!
พวกเขาเป็นหนุ่มที่กำลังร้อนแรง ถูกซูเม่ยเอ๋อยั่วยุจนเกิดความอยาก
ตอนนี้ได้ยินคำอธิบายของซูเม่ยเอ๋อ!
ไม่สนว่าจะจริงหรือไม่
แต่ละคนมีใบหน้าโกรธมาก
“น้องสาว เธอทำแบบนี้ไม่ดีเลย เธอคิดว่าเราเป็นคนโง่เหรอ?”
“เธอยั่วยวนเรา! เราไม่สน เธอต้องรับผิดชอบ และอย่าทำเป็นไร้เดียงสา ถ้าไม่รับผิดชอบ ชีวิตเธอไม่ดีแน่”
“พวกเรามากันขนาดนี้ ยังกลัวเธออีกเหรอ เราจะถ่ายวิดีโอ ถ้าเธอไปแจ้งความ เราจะเอาวิดีโอลงอินเทอร์เน็ต ส่งรูปไปที่บ้านเธอ ให้พ่อแม่เธออับอาย”
“ฮ่าฮ่า ความคิดดี ต่อไปจะฝึกเธอเป็นของเล่นประจำตัว ประหยัดเงินไปอีก”
“ทุกคนช่วยกันพังประตู!”
ซูเม่ยเอ๋อตื่นเต้นและเกร็ง
พยายามยันอ่างล้างหน้าไว้ ไม่ให้เปิดประตูได้
แกร๊ก!
พวกเขาพยายามจะพังประตู
แค่บิดนิดเดียว ประตูเปิด
ซูเม่ยเอ๋อร้องเสียงหลง
ลืมล็อกประตู ยืนยันประตูอย่างไร้ประโยชน์
พวกเขาหัวเราะ
เหมือนหมาป่ามองลูกแกะ
ใบหน้าของพวกเขาเหมือนปีศาจในสายตาของซูเม่ยเอ๋อ
ใบหน้าของซูเม่ยเอ๋อซีดขาว
เธอสิ้นหวัง!
