บทที่ 12 อัจฉริยะผู้หาใดเทียบ

เพียงชั่วข้ามคืน หนิงเสี่ยวชวนทะลุสองระดับติดต่อกัน ความเร็วในการทะลุระดับนี้เร็วเกินไป โดยเฉพาะการทะลุถึงระดับหกของพลังปราณศิลปะการต่อสู้ แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"อย่าตื่นเต้น อย่าตื่นเต้น ลองคิดดูดีๆ หม้อต้มใจต้มสมุนไพรได้สี่หยดน้ำบำรุงเลือด จากนั้นดาบเล็กในกระแสเลือดก็เกิดการเปลี่ยนแปลงพยายามแย่งน้ำบำรุงเลือด แล้วกระแสเลือดและใจศิลปะการต่อสู้ก็ไล่ล่ากัน เกิดเป็นลายหยินหยาง สุดท้ายน้ำบำรุงเลือดสี่หยดหายไป และข้าทะลุถึงระดับหกของพลังปราณศิลปะการต่อสู้"

การดูดซับน้ำบำรุงเลือดเพียงสี่หยดไม่สามารถทำให้หนิงเสี่ยวชวนทะลุถึงระดับหกได้ แต่น้ำบำรุงเลือดนี้เป็นต้นเหตุ

เพื่อหาสาเหตุ ต้องต้มสมุนไพรบำรุงเลือดอีกต้น อาจทำให้สถานการณ์เดียวกันเกิดขึ้นและเขาอาจทะลุถึงระดับเจ็ดในเวลาอันสั้น

ในคฤหาสน์เจี้ยนเก๋อ รุ่นเยาว์ที่ฝึกฝนถึงระดับสี่หรือห้าได้ยังถือว่าเป็นคนขี้เกียจ ไม่มีใครให้ความสำคัญ แต่ถ้าถึงระดับเจ็ดได้ ถือว่าเป็นอัจฉริยะและจะได้รับการดูแลเป็นพิเศษ

ระดับเจ็ดของพลังปราณศิลปะการต่อสู้เป็นเส้นแบ่งสำคัญ ระดับเจ็ดขึ้นไปเรียกว่า "อัจฉริยะ" ระดับต่ำกว่านั้นเรียกว่า "ขี้เกียจ"

หนิงเสี่ยวชวนขณะนี้อยู่ห่างจากระดับเจ็ดเพียงก้าวเดียว ย่อมอยากจะถึงระดับนั้น

แต่...หนิงเสี่ยวชวนใช้แร่ปราณชั้นต่ำชิ้นเดียวในการต้มสมุนไพรบำรุงเลือดจนหมดไป หากไม่มีแร่ปราณ ต่อให้นักต้มใจก็ไม่สามารถต้มสมุนไพรได้

"ดูเหมือนต้องไปซื้อแร่ปราณก่อน" หนิงเสี่ยวชวนกดความยินดีที่ทะลุสองระดับติดต่อกัน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะดีใจ ต้องถึงระดับเจ็ดก่อนถึงจะสมหวัง

ขณะนี้ฟ้าสางแล้ว บุตรหลานรุ่นหนุ่มของคฤหาสน์เจี้ยนเก๋อลุกขึ้นมาฝึกเช้า บ้างฝึกกระบี่ บ้างดูดซับพลังปราณ

บางคนขี้เกียจหลบมุม มีสาวใช้ช่วยนวดบ่า นวดหลัง เสิร์ฟน้ำชา บางครั้งก็ลูบไล้ร่างกายสาวใช้เบาๆ ทำให้สาวใช้ส่งเสียงเบาๆ อย่างอ่อนหวาน

หนิงเสี่ยวชวนเก็บขวดเล็กสามสิบเจ็ดขวดลงในห่อ ผูกติดไว้กับอก แล้ววิ่งไปยังมุมกำแพงเงียบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร กระโดดขึ้นสามจั้ง ลงมายังยอดกำแพงคฤหาสน์

ร่างเขาวูบเดียวก็ปรากฏบนถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน

การตายของหนิงฮั่นและข้ารับใช้สองคน ทำให้คนในคฤหาสน์เจี้ยนเก๋อคิดว่าเป็นฝีมือของสำนักปีศาจดูดเลือด จึงออกคำสั่งห้ามออกจากคฤหาสน์ ถ้าไม่จำเป็น

ดังนั้น หนิงเสี่ยวชวนจึงต้องแอบปีนกำแพงออกมา

คฤหาสน์เจี้ยนเก๋อตั้งอยู่ในย่านที่คึกคักของเมืองหลวง ใกล้กับหอชมอวี้ที่หอมหวลไปทั่ว หรือหอพยาบาลจินเผิงที่เต็มไปด้วยผู้แข็งแกร่ง

เมืองหลวงแบ่งเป็น 36 เขตในเขตใน และ 72 เขตในเขตนอก

คฤหาสน์เจี้ยนเก๋อตั้งอยู่ในเขต "เทียนเวย"

ในเขต "เทียนเวย" มีคฤหาสน์ขุนนางถึงหกแห่ง ทำให้เห็นว่าที่นี่คึกคักเพียงใด

หนิงเสี่ยวชวนมาถึงหอพยาบาลจินเผิงอีกครั้ง สวมชุดนักต้มใจระดับต้น ปักด้ายทองรูปเผิงทอง

หัวหน้าหอพยาบาลจินเผิงคนหนึ่งมารับรองหนิงเสี่ยวชวนด้วยตนเอง นำเขาไปยังห้องในชั้นสอง

สาวใช้สวยงามคนหนึ่งเสิร์ฟชาเซียนอย่างสุภาพ วางถ้วยชาที่แกะสลักจากหยกสีเขียวใสไว้ตรงหน้าเขา

หนิงเสี่ยวชวนขณะนี้เป็นนักต้มใจของหอพยาบาลจินเผิง จึงได้รับการดูแลเป็นพิเศษ

“เจ้าเป็นหนิงกงจื่อที่เพิ่งเป็นนักต้มใจระดับต้นเมื่อวานนี้ ข้าคือหัวหน้าหอพยาบาล...” หัวหน้าหอกลับคำเพราะรู้ว่าองค์หญิงเซียนเซียนไม่ต้องการให้ใครรู้ตัวตนของเธอ เพราะถ้าคนรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวคนเล็กของกษัตริย์จินเผิง ความสัมพันธ์ในอนาคตอาจยุ่งยาก

หัวหน้าหอเป็นชายวัยกลางสี่สิบ รูปร่างอ้วนเล็กน้อย สวมชุดยาวขลิบทอง เข็มขัดสีฟ้า ใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลา

ในหอพยาบาลจินเผิง มีหัวหน้าหอห้าสิบหกคน เขาเป็นอันดับที่หก แม้เขาจะไม่ใช่นักต้มใจ แต่พลังศิลปะการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งมาก มีสถานะสูง แม้แต่บุตรขุนนางอย่างหนิงหุนคุนก็อาจไม่ได้รับการต้อนรับจากหัวหน้าหอสิบอันดับแรก

การที่หัวหน้าหออันดับที่หกของหอพยาบาลจินเผิงมาต้อนรับนักต้มใจระดับต้นด้วยตนเองไม่ใช่เรื่องธรรมดา นั่นเพราะอวี่เซียนเซียนให้ความสำคัญกับหนิงเสี่ยวชวนและบอกให้หัวหน้าหอสนใจเด็กหนุ่มคนนี้

หัวหน้าหอได้อ่านประวัติของหนิงเสี่ยวชวน “นักต้มใจผสม ผสมครั้งแรกก็ต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจได้สามหยดน้ำต้มใจบริสุทธิ์ และที่สำคัญคือเขาเพียงสิบหกปี!”

ศักยภาพมหาศาล! มีโอกาสหกในสิบที่จะเป็นนักต้มใจระดับกลาง และโอกาสหนึ่งในสิบที่จะเป็นนักต้มใจระดับสูง

อัจฉริยะเช่นนี้คือเป้าหมายที่หอพยาบาลจินเผิงให้ความสำคัญ การดูแลจึงไม่เหมือนนักต้มใจระดับต้นคนอื่น

หัวหน้าหอยิ้มชมเชย “เยาวชนผู้มีพรสวรรค์ อนาคตหอพยาบาลจินเผิงต้องพึ่งพาคนหนุ่มสาวเช่นเจ้า เอาล่ะ หนิงกงจื่อ มาที่หอพยาบาลจินเผิงครั้งนี้เพื่ออะไรกัน?”

หนิงเสี่ยวชวนเปิดห่อผ้า วางขวดเล็กสามสิบเจ็ดขวดบนโต๊ะ “เรื่องเล็กๆ แค่จะขายน้ำต้มใจที่ต้มเมื่อคืน ไม่ควรกวนท่านหัวหน้าหอ”

หัวหน้าหอมองขวดเล็กในห่อผ้าตะลึง “ทั้งหมดนี้เจ้าต้มเมื่อคืน?”

“ใช่ เมื่อวานข้าซื้อสมุนไพรหญ้าต้มใจสิบต้นที่หอพยาบาลจินเผิง ต้มเสร็จได้สามสิบเจ็ดหยด” หนิงเสี่ยวชวนตอบ

“คืนเดียวต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจสิบต้น?” หัวหน้าหอรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด ดวงตาเบิกกว้างเหมือนทองเหลืองมองหนิงเสี่ยวชวน

นักต้มใจระดับต้นทั่วไป วันหนึ่งต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจได้หนึ่งต้น เก่งสุดสามต้น

หัวหน้าหอเคยเห็นนักต้มใจระดับต้นต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจได้ห้าต้นในวัน

เดียว แต่เขามีพลังระดับเจ็ด

หนุ่มคนนี้ดูเหมือนอยู่ในระดับพลังปราณ แต่กลับบอกว่าต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจสิบต้นในคืนเดียว โชคดีที่หัวหน้าหอเป็นนักศิลปะการต่อสู้ ใจเขาแข็งแรง ไม่เช่นนั้นคงหัวใจวายไปแล้ว

หนิงเสี่ยวชวนเห็นหัวหน้าหอมีสีหน้าแปลกๆ จึงงง “หัวหน้าหอจินเผิงน่าจะเคยเจอเรื่องใหญ่ๆ ไม่ควรตกใจง่ายๆ แค่สามสิบเจ็ดหยดน้ำต้มใจจะทำให้เขาตกใจขนาดนี้?”

“หัวหน้าหอคนนี้น่าจะมาใหม่!” หนิงเสี่ยวชวนคิดในใจ

หนิงเสี่ยวชวนพูดอย่างสงบ “นักต้มใจระดับต้นต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจต้นหนึ่งใช้เวลาครึ่งชั่วโมง สิบต้นใช้เวลาห้าชั่วโมง ต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจสิบต้นในคืนเดียวไม่ใช่เรื่องยาก”

หัวหน้าหอแม้ไม่ใช่นักต้มใจ แต่เป็นหัวหน้าหออันดับหกของหอพยาบาลจินเผิง ย่อมรู้ว่านักต้มใจระดับต้นต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจใช้เวลาเท่าไหร่

หัวหน้าหอรู้สึกอึดอัดใจ แม้เขาจะอยู่ในหอพยาบาลจินเผิงมาหลายสิบปี แต่กลับถูกหนุ่มสิบกว่าปีมองว่าเป็นมือใหม่ และยังอธิบายเวลาในการต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจให้ฟังเหมือนสอนคณิตศาสตร์เบื้องต้น

หัวหน้าหอสูดหายใจลึกๆ พยายามสงบจิตใจแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “หนิงกงจื่อแน่ใจหรือว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น?”

หนิงเสี่ยวชวนงงอยู่ครู่หนึ่ง “ข้าแค่มาขายน้ำต้มใจสามสิบเจ็ดหยด ไม่ได้มีเจตนาอื่น หอพยาบาลจินเผิงไม่รับซื้อน้ำต้มใจหรือ?”

“ไม่ ไม่...” หัวหน้าหอเห็นหนิงเสี่ยวชวนพูดจริงจัง “แค่นี้มันแปลกเกินไปเชื่อได้ยาก หนิงกงจื่อรู้หรือไม่ว่านักต้มใจระดับต้นทั่วไป วันหนึ่งต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจได้สูงสุดสามต้น คนเก่งจริงๆ เท่านั้นที่ทำได้”

หนิงเสี่ยวชวนขมวดคิ้ว “มันยากขนาดนั้น?”

หนิงเสี่ยวชวนไม่รู้สึกว่ายากเลย!

หัวหน้าหอพูด “นักต้มใจใช้พลังใจในการต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจ นั่นหมายความว่าการต้มสมุนไพรแต่ละต้นใช้พลังใจมาก สำหรับนักต้มใจระดับต้น ต้มสมุนไพรหญ้าต้มใจสามต้นเป็นขีดจำกัด หากฝืนต้มต่อ หม้อต้มใจอาจแตก ใจศิลปะการต่อสู้ก็อาจแตกเช่นกัน เบาๆ ก็หมดพลัง หนักๆ ก็ใจแตกตาย”

หัวหน้าหอเรียกให้คนยกสมุนไพรหญ้าต้มใจห้าต้นวางบนถาดหยก “แน่นอนว่ามีอัจฉริยะบางคนที่เป็นข้อยกเว้น แม้จะเป็นนักต้มใจระดับต้นก็สามารถต้มสมุนไพรห้าต้นหรือสิบต้นในวันเดียว หนิงกงจื่ออาจเป็นอัจฉริยะเช่นนั้น ข้ารู้สึกตื่นเต้นอยากเห็นหนิงกงจื่อต้มสมุนไพรห้าต้นด้วยตา”

หัวหน้าหอยิ้มและชี้ไปที่สมุนไพรหญ้าต้มใจห้าต้นในถาดหยก

สาวสวยสองคนที่อยู่เบื้องหลังหัวหน้าหอก็แสดงความคาดหวัง ดวงตาเป็นประกาย อยากรู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นอัจฉริยะจริงหรือไม่

แม้หัวหน้าหอพูดดี แต่หนิงเสี่ยวชวนรู้ว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อคำพูดของเขา อยากตรวจสอบความสามารถต่อหน้า

การต้มสมุนไพรห้าต้นสำหรับหนิงเสี่ยวชวนไม่ใช่เรื่องยาก แต่เขาไม่ตอบรับทันที “หัวหน้าหอคงรู้ว่าการต้มสมุนไพรห้าต้นใช้เวลามาก เวลาเป็นสิ่งมีค่ามากสำหรับนักต้มใจ”

หัวหน้าหอยิ้ม “หากหนิงกงจื่อต้มสมุนไพรห้าต้นในวันเดียว น้ำต้มใจทั้งหมดเป็นของหนิงกงจื่อ”

หากหนิงเสี่ยวชวนเป็นอัจฉริยะที่แท้จริง แม้จะให้สมุนไพรหญ้าต้มใจห้าร้อยต้นก็คุ้ม

หนิงเสี่ยวชวนคิดในใจ สมุนไพรห้าต้นต้มแล้วได้ยี่สิบหยดน้ำต้มใจ มูลค่ายี่สิบหมื่นเหรียญเล็ก เงินก้อนโตมาเอง!

“ไม่ต้องวันเดียว สองชั่วโมง ข้าจะต้มสมุนไพรห้าต้นให้เสร็จ”

หนิงเสี่ยวชวนหยิบสมุนไพรหญ้าต้มใจต้นหนึ่งขึ้นมา “ปัง” บีบแตกเป็นก๊าซเขียว ใช้พลังปราณขนย้ายไปยังหม้อต้มใจ เริ่มต้มทันที