ตอนที่แล้วบทที่ 10 : พระน้อยผู้ไม่สมบูรณ์!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 12​ : รับภารกิจ

บทที่ 11: สามารถลงจากภูเขาได้หรือไม่?


บทที่ 11: สามารถลงจากภูเขาได้หรือไม่?

"ฟังเทศนางั้นเหรอ?"

"ข้าจะไปหาเทศนาจากที่ไหนมาให้เจ้ากัน!"

หลินเสวียนได้แต่พูดอย่างจนใจ!

วิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐานอยากฟังการบรรยาย…หลินเสวียนสามารถเหมาจ่ายเป็นรายปีให้ได้!

วิชาดาบคลั่งสามวิถี อยากเข้าใจเจตนาดาบ…หลินเสวียนก็สามารถหาวิธีซื้อให้ได้!

แต่ที่ต้องการฟังเทศนานี่สิ

หลินเสวียนไม่รู้จะไปหาจากที่ไหนมาให้วิชาระฆังทองคำอมตะฟังได้!

สำนักเทียนเซียว, เป็นสำนักฝึกยุทธ​์

ซึ่งแน่นอนว่าคงไม่มีพระที่ฝึกตนสายพุทธ​อยู่ที่นี่อยู่แล้ว!

[นายท่าน!]​

[พระน้อย... พระน้อย…]​

วิชาระฆังทองคำอมตะที่ยังไม่สมบูรณ์ เริ่มร้องไห้ออกมา

[เจ้าเล็ก…อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ นายท่านต้องหาวิธีช่วยเจ้าได้แน่!]

[เจ้าพิโรธน้อย รีบปลอบเจ้าเล็กหน่อยสิ!]​

วิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐาน รีบพูดปลอบวิชาระฆังทองคำอมตะที่ยังไม่สมบูรณ์

[หึ…ข้าไม่ปลอบพวกไร้ค่าหรอก!]​

[อีกอย่าง…มันมีแขนให้ปลอบหรือไง?]​

วิชาดาบคลั่งสามวิถีพูดอย่างดูถูก

[พระน้อยไม่ใช่คนไร้ค่านะ, พระน้อยมีประโยชน์!]​

[ฮึ่ม!]​

เมื่อวิชาระฆังทองคำอมตะได้ยินเช่นนั้น มันจึงโต้แย้งอย่างสุดกำลัง

เห็นได้ชัดว่าวิชาระฆังทองคำอมตะที่ยังไม่สมบูรณ์โดนยั่วโมโหเข้าแล้ว!

ทันใดนั้น, หลินเสวียนรู้สึกว่าพลังปราณภายในตันเถียนของเขากำลังถูกชี้นำให้ไหลเวียนไปตามผิวหนัง

ครืนนนน!

จากนั้น​ในพริบตา!

หลินเสวียนก็พบว่า พลังชีวิตของเขา แข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย

เเถมบนผิวหนังของเขายังมีแสงสีทองส่องประกายออกมาจางๆ

[วิชาระฆังทองคำอมตะที่ยังไม่สมบูรณ์ถูกกระตุ้นศักยภาพ…สำเร็จวิชาระฆังทองคำอมตะกึ่งสมบูรณ์!]

[เนื่องจากกึ่งสมบูรณ์ จึงมีพลังเพียงเจ็ดส่วนเท่านั้น​]

กล่องข้อความอีกสองอันปรากฏขึ้นในหัวของหลินเสวียน

"แบบนี้ก็ได้เหรอ?"

หลินเสวียนมีสีหน้าแปลกประหลาดเล็กน้อย​

ไม่คิดว่าคำพูดของวิชาดาบคลั่งสามวิถี…ที่มีนิสัยชอบดูถูกผู้อื่น จะทำให้วิชาระฆังทองคำอมตะฉบับไม่สมบูรณ์สามารถ​ฝึกฝนจนสำเร็จได้!

ถึงแม้จะมีผลเพียงเจ็ดส่วน แต่สำหรับหลินเสวียน…นี่นับเป็นประโยชน์​อย่างยิ่งเเล้ว

เเละระหว่างที่ฝึกวิชาระฆังทองคำอมตะ…หลินเสวียนพบว่าระหว่างวิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐานและวิชาระฆังทองคำอมตะนั้น, เกิดเป็นวัฏจักรที่ลึกลับขึ้น

วิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐานดูดซับพลังปราณอย่างต่อเนื่อง…มันทำให้กลุ่มพลังปราณในตันเถียนของหลินเสวียนแข็งแกร่งขึ้น

จากนั้น,​ พลังปราณส่วนนี้จะถูกวิชาระฆังทองคำอมตะนำทางไปสู่ผิวหนัง…ทำให้พลังชีวิตของหลินเสวียนแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง และยังเสริมความแข็งแกร่งให้กับผิวหนังของเขา!

หลังจากนั้นพลังปราณเหล่านั้นก็จะกลับคืนสู่ตันเถียนของหลินเสวียนอีกครั้ง

ด้วยวัฏจักรเช่นนี้, ทั้งบ่มเพาะพลัง และร่างกายของหลินเสวียนก็จะค่อยๆแข็งแกร่งขึ้นทีละน้อย

"ข้าสามารถ​ฝึกฝนวิชาสองอย่างพร้อมกันได้!"

ดวงตาของหลินเสวียนเป็นประกาย ราวกับพบเจอขุมทรัพย์

"นายท่าน,​ ท่านเห็นหรือไม่ว่าพระน้อยมีประโยชน์!"

"เเต่ตอนนี้, พระน้อยอยากฟังเทศนาเพิ่ม!"

วิชาระฆังทองคำอมตะพูดด้วยความคาดหวัง

"ฟัง!"

"ต้องได้ฟัง!"

"ข้าจะหาวิธีให้เจ้าเอง!"

หลินเสวียนสัมผัสได้ถึงประโยชน์ที่ได้รับจากวิชาระฆังทองคำอมตะ, เขาจึงพูดอย่างไม่ลังเล

"ถ้าบนเขานี้ไม่มี งั้นก็ต้องลงไปฟังที่เชิงเขา!"

"แต่ข้าไม่รู้ว่าศิษย์ฝึกหัดแบบข้าจะมีข้อกำหนดอะไรในการลงเขาหรือเปล่า"

หลินเสวียนครุ่นคิดกับตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ไม่ได้​รีบร้อนนัก…พรุ่งนี้ค่อยถามลู่จื่อเยว่ก็คงจะได้รู้เอง

………

[วิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐาน หลังจากฝึกฝนอย่างหนักมาทั้งคืน, ระดับบ่มเพาะพลังของท่านทะลุถึงขั้นที่สองแล้ว!]

[วิชาระฆังทองคำอมตะ เพื่อพิสูจน์ว่าตนเองไม่ใช่สิ่งไร้ค่า, หลังจากฝึกฝนอย่างหนักมาทั้งคืน เพิ่มพลังขึ้นหนึ่งเปอร์เซ็นต์…ทะลุขีดจำกัดแล้ว!]

[ผิวหนังของท่าน, บรรลุระดับทองแดงแล้ว]

[วิชาดาบคลั่งสามวิถี เนื่องจากไม่มีเจตนาดาบที่แข็งแกร่งกว่าให้เข้าใจ …เขาจึงโมโหทั้งคืน, เเละไม่มีวี่แววของวิวัฒนาการ]

…….

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลินเสวียนก็ได้เห็นกล่องข้อความอีกครั้ง

แค่หลับไปคืนเดียว ไม่เพียงแต่ระดับการบ่มเพาะพลังของหลินเสวียนจะเพิ่มขึ้นอีกขั้นเท่านั้น…เเต่แม้แต่ผิวหนังของเขาก็ยังถูกวิชาระฆังทองคำอมตะฝึกฝนจนมาถึงระดับทองแดง

ส่วนวิชาดาบคลั่งสามวิถีที่ชอบทำตัวโอ้อวด…ถึงแม้จะฝึกฝนมาทั้งคืน แต่ กลับไม่มีพัฒนาการใดๆ!

[ยังกล้ามาเรียกข้าว่าไร้ค่า, เจ้าต่างหากที่ไร้ค่า!]​

เช้ามา, วิชาระฆังทองคำอมตะยั่วยุวิชาดาบคลั่งสามวิถีทันที​!

[ฮึ่ม…ถ้ามีเจตนาดาบที่แข็งแกร่งกว่านี้ให้ข้าทำความเข้าใจ, ข้าคงจะเหนือกว่าพวกเจ้าไปนานแล้ว!]​

วิชาดาบคลั่งสามวิถีพูดอย่างไม่พอใจ

[เจ้าจะอ้างอะไร, พระน้อยก็ไม่มีเทศนาให้ฟังเหมือนกันนะ]​

วิชาระฆังทองคำอมตะโต้กลับ

[เจ้า…]​

"พอได้แล้วทั้งสองคน!"

"เจตนาดาบที่แข็งแกร่งกว่านี้เดี๋ยวก็จะมีให้…รวมทั้งการเทศนาด้วย!"

หลินเสวียนยิ้มเอ่ยด้วยรอยแล้ว พรางห้ามปรามการตีกันของวิชาทั้งสอง

จากนั้น, เขาก็มองไปที่ดาบยาวที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

ผิวหนัง​ระดับทองแดง!

หลินเสวียนอยากทดสอบดูว่าผิวหนัง​ระดับทองแดงของเขามีพลังป้องกันแบบไหน

เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเสวียนจึงชักดาบออกมา…แล้วลองกรีดเบาๆที่นิ้วมือ

ดาบยาวที่ว่ากันว่าสามารถตัดเหล็กได้ราวกับโคลน กลับทำได้เเค่​ทิ้งรอยสีขาวจางๆไว้บนผิวหนังของหลินเสวียนเท่านั้น

"ดาบธรรมดาฟันไม่เข้า!"

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลินเสวียนก็เผยรอยยิ้มแห่งความดีใจออกมา!

นี่เป็นเพียงพลังของวิชาระฆังทองคำอมตะที่ไม่สมบูรณ์เท่านั้น!

นี่ถ้าเป็นวิชาระฆังทองคำอมตะที่สมบูรณ์…พลังป้องกันของเขา จะสามารถต้านทานอาวุธวิญญาณ​ระดับต่ำได้ใหมนะ?

จากนั้น…หลินเสวียนก็ทดสอบอย่างต่อเนื่อง จนพบขีดจำกัดของวิชาระฆังทองคำอมตะ!

ถ้าเป็นคนธรรมดาใช้อาวุธธรรมดา, พวกเขา​ไม่อาจทำร้ายหลินเสวียนได้

แต่ถ้าใช้พลังปราณผสานมากับอาวุธ​ธรรมดา…มันก็ยังพอที่จะฝ่าการป้องกันของหลินเสวียนได้อยู่บ้าง!

"ด้วยความแข็งแกร่งระดับนี้ ตราบใดที่ไม่เจอกับผู้ฝึก​ยุทธ​์ระดับสูง…ก็คงไม่มีใครทำร้ายข้าได้อีกเเล้ว!"

หลินเสวียนพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้… จากนั้นเขาก็ออกจากที่พักเพื่อไปหานลู่จื่อเยว่

ในเวลานี้ ลู่จื่อเยว่กำลังเก็บสมุนไพรเพื่อเตรียมส่งให้กับผู้อาวุโสฝ่ายนอก

"ศิษย์พี่ลู่ ข้าจดจำวิชาระฆังทองคำอมตะได้แล้ว…ตอนนี้ขอมอบคืนให้ท่าน"

หลินเสวียนหยิบวิชาระฆังทองคำอมตะออกมา​ เเล้วมอบให้กับลู่จื่อเยว่

ลู่จื่อเยว่รับคัมภีร์มาเก็บไว้ในอกเสื้อ จากนั้นก็พูดว่า

"ศิษย์น้องหลิน, เจ้ารีบมาหาข้าเเบบนี้​ คงไม่ได้แค่เอาวิชามาคืนเท่านั้นใช่ไหม?"

ลู่จื่อเยวมองหลินเสวียนอย่างสงสัย​เล็กน้อย​

เขารู้สึกว่าหลังจากไม่ได้เจอกันแค่คืนเดียว…มันราวกับว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปในตัวหลินเสวียน

แต่จะบอกว่าเปลี่ยนไปที่ตรงไหน, ลู่จื่อเยว่ก็บอกไม่ได้

"ข้ามาหาท่านเพื่อถามว่าศิษย์ฝึกหัดแบบเราสามารถ​ลงเขาได้หรือไม่"

หลินเสวียนถามด้วยรอยยิ้ม

"ศิษย์น้องอยากลงเขา?"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของลู่จื่อเยว่เบิกกว้างทันที​!

…………………..

5 2 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด