บทที่ 9 : วิชาระฆังทองคำอมตะ!
บทที่ 9 : วิชาระฆังทองคำอมตะ!
หลินเสวียนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย จึงแอบเหลือบมองเศษเหล็กผุๆอย่างรวดเร็ว!
เศษเหล็กผุๆนี้มีขนาดกว้างเพียงสองนิ้ว, ยาวประมาณสี่นิ้ว
มันมีรอยแตกที่ไม่สม่ำเสมออยู่โดยรอบ….มองดูเเล้วไม่มีอะไรพิเศษเลย
แต่หลินเสวียนรู้ดีว่าสัญชาตญาณของเคล็ดวิชาดาบคลั่งสามวิถีนั้นไม่มีทางผิดพลาด
"ศิษย์น้อง ดาบที่ทำจากวัสดุดีแบบนี้…ข้ากล้ารับประกันเลยว่า, ในสำนักเทียนเซียวไม่มีอันที่สองแน่นอน!"
เห็นหลินเสวียนดูไม่ค่อยสนใจ, พ่อค้าจึงรีบพูดเสริมขึ้นมาทันที
"ราคาเท่าไหร่?"
หลินเสวียนมองดาบยาวเล่มนั้น แล้วถามอย่างใจเย็น
"สามร้อยตำลึง!" พ่อค้าตอบกลับพร้อมกับชูสามนิ้วขึ้นมา
"สามร้อยตำลึง? ท่านไปปล้นเอาง่ายกว่าไหม?”
“สามร้อยตำลึงสามารถซื้ออาวุธวิญญาณขั้นต่ำได้เล่มหนึ่งเลยนะ…เเบบนี้ใครจะไปซื้อดาบธรรมดาของเจ้า!”
ลู่จื่อเยว่โพล่งออกมาอย่างไม่พอใจ ก่อนที่หลินเสวียนจะทันได้เอ่ยปากเสียอีก
"เห็นไหมล่ะ, ราคาไม่สมเหตุสมผลเลย" หลินเสวียนพูดพร้อมกับหรี่ตาลง
นี่แหละ…ข้อดีของการพาลู่จื่อเยว่มาด้วย!
"ศิษย์น้องลู่ เจ้าพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ”
“ดาบเล่มนี้หลอมขึ้นจากเหล็กชั้นดี ผ่านการตีเหล็กมาแล้วนับร้อยครั้ง แถมยังผสมเหล็กเย็นเข้าไปด้วย…ราคาสามร้อยตำลึงนี่ถือว่าไม่แพงเลยนะ!” พ่อค้าพูดอย่างมั่นใจ
"ศิษย์น้อง, สามร้อยตำลึงมันแพงเกินไป!" ลู่จื่อเยว่ส่ายหน้าให้หลินเสวียน
เขาไม่อยากให้หลินเสวียนเสียเงินไปเปล่าๆ
"ถ้าศิษย์พี่บอกว่าแพง, งั้นเราไม่ซื้อก็ได้"
หลินเสวียนก็ส่ายหน้าเช่นกัน
"เดี๋ยวก่อน!"
"การค้าก็แบบนี้แหละ ต้องตั้งราคาสูงๆไว้ก่อนเเล้วค่อยต่อรองกัน พวกเจ้าว่าแพง…ก็ต่อรองลงมาสิ!" พ่อค้ารีบพูดขึ้นอย่างร้อนรน
"หนึ่งร้อยตำลึง!"
ลู่จื่อเยว่มองหลินเสวียนแวบหนึ่ง แล้วพูดราคาออกมา
เมื่อได้ยินดังนั้น มุมปากของพ่อค้าก็กระตุก!
การต่อรองราคานี้ มันแทงใจเขาชัดๆ…นี่มันราคาทุนเลยนะโว้ย!
"ร้อยห้าสิบตำลึง!"
"ศิษย์น้องลู่ เจ้าน่ะดูออกอยู่แล้วว่าร้อยตำลึงซื้อได้แค่ข้างนอก, ในสำนักไม่มีทางซื้อได้แน่"
"ยิ่งดาบคุณภาพแบบนี้ ไม่ใช่ว่าอยากหาเมื่อไหร่ก็หาได้นะ!"
"ร้อยห้าสิบตำลึง ข้าก็แทบจะไม่ได้กำไรแล้ว!" พ่อค้าเปลี่ยนท่าทีทันที พูดจาจริงใจขึ้นมาก
"ร้อยยี่สิบตำลึง!"
"มากสุดแล้ว ได้กำไรยี่สิบตำลึง...ก็น่าจะพอแล้ว!"
ลู่จื่อเยว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดออกมา
"นี่..." พ่อค้าทำท่าทางลำบากใจ
"เอาเถอะ พี่ชายลู่…การค้าก็เป็นแบบนี้แหละ"
"ร้อยห้าสิบก็ร้อยห้าสิบ" หลินเสวียนเห็นว่าได้จังหวะแล้วจึงพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
"ยังไงศิษย์น้องคนนี้ก็ใจดีกว่า ร้อยห้าสิบตำลึง…ถือว่าไม่แพงแล้ว!"
เมื่อได้ยินดังนั้น พ่อค้าก็เอ่ยอย่างยินดีทันที
ลู่จื่อเยว่เห็นดังนั้น จึงไม่ได้พูดอะไรต่อ
"แต่ศิษย์พี่ ท่านได้กำไรตั้งห้าสิบตำลึง…นี่มันโหดไปหน่อยนะครับ!"
"ยังไง ท่านให้ข้าเลือกของแถมจากแผงนี้ไปสักอย่างเป็นไง?" หลินเสวียนพูดเปลี่ยนเรื่อง
"เลือกของแถมอีกอย่าง?"
เมื่อพ่อค้าได้ยินดังนั้น ก็มองไปรอบๆ แผงของตัวเอง
นอกจากดาบเล่มนี้แล้ว ของอย่างอื่นบนแผงของเขาก็ไม่มีอะไรมีค่าเลยสักอย่าง…เอาไว้หลอกตาคนอื่นไปงั้นๆ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ พ่อค้าก็ตอบตกลงทันทีว่า
"ได้...เจ้าเลือกได้ตามสบาย!"
"ยอดเยี่ยม…ท่านนี่รู้จักทำมาค้าขายจริงๆ!" หลินเสวียนชูหัวแม่มือให้ แสร้งทำเป็นเลือกของบนแผงอย่างจริงจัง
ทุกครั้งที่หลินเสวียนหยิบของขึ้นมา สายตาของพ่อค้าก็จะเปลี่ยนไป
ถ้าเป็นของที่พอมีมูลค่า พ่อค้าก็จะรู้สึกเสียดาย…แต่ถ้าเป็นของที่ไม่มีค่า พ่อค้าก็จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
พอหลินเสวียนหยิบเศษเหล็กผุๆขึ้นมา, สายตาของพ่อค้าก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง
เขาแทบจะอยากให้หลินเสวียนหยิบเศษเหล็กก้อนนั้นไปเลยทีเดียว!
"ของสิ่งนี้ดูเก่าแก่มากทีเดียว"
"บังเอิญจริงๆ ข้าชอบสะสมของเก่าๆ พอดี…เอาอันนี้แล้วกัน!" หลินเสวียนหยิบเศษเหล็กผุๆนั้นมาไว้ในมือทันที
[เจตนาดาบเข้มข้นมาก!]
[ข้าชอบมัน!]
เมื่อเศษเหล็กผุๆ อยู่ในมือของหลินเสวียน
ดาบคลั่งสามวิถีก็ไม่สนใจที่จะทำเป็นเย็นชาอีกต่อไป
มันส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความยินดี
[เคล็ดวิชาดาบคลั่งสามวิถี กำลังซึมซับเจตนาดาบ!]
[พลังของเคล็ดวิชาดาบคลั่งสามวิถีเพิ่มขึ้น 1%!]
กล่องข้อความสองช่องปรากฏขึ้นในหัวของหลินเสวียน
"ได้เลย!"
"เจ้านำของชิ้นนี่ไปได้เลย!"
ในเวลาเดียวกัน พ่อค้าก็กลัวว่าหลินเสวียนจะเปลี่ยนใจ
เขาจึงรีบหยิบดาบยาวใส่ฝักแล้วยื่นให้หลินเสวียนทันที!
หลินเสวียนรับดาบมา จากนั้นก็หยิบธนบัตรเงินร้อยห้าสิบตำลึงเเละยื่นให้พ่อค้า
[เคล็ดวิชาดาบคลั่งสามวิถี กำลังจมดิ่งอยู่กับการซึมซับเจตนาดาบ, พลังเพิ่มขึ้น 10%!]
หลินเสวียนลูบเศษเหล็กผุๆเบาๆ…ขณะที่กล่องข้อความปรากฏขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
สิ่งนี้มันทำให้เขาดีใจจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่!
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป…เคล็ดวิชาดาบคลั่งสามวิถีก็คงจะเลื่อนระดับในเร็วๆ นี้!
ส่วนลู่จื่อเยว่ก็มองหลินเสวียนด้วยความครุ่นคิด
ดูท่าทางเเล้ว…การที่หลินเสวียนซื้อดาบคงจะเป็นข้ออ้าง
สิ่งที่เขาอยากได้จริงๆ…คือเศษเหล็กผุๆนี่มากกว่า!
"พี่ชายลู่…ในเมื่อเรามาแล้ว"
"เราก็เดินดูของต่อเถอะ!" หลินเสวียนได้สิ่งที่ต้องการแล้ว
ตอนนี้เขาอารมณ์ดีมาก
เขาปล่อยให้วิชาฝึกปรานขั้นพื้นฐานฝึกฝนตนเองไป, ปล่อยให้เคล็ดวิชาดาบคลั่งสามวิถีซึมซับเจตนาดาบ
ส่วนตัวเองก็เดินเล่นให้สบายใจเฉิบ!
"ตกลง!" ลู่จื่อเยว่พยักหน้าพร้อมกับยิ้ม
ทั้งสองเดินเล่นอยู่ในตลาดมืดเพื่อเป็นโอกาสเปิดหูเปิดตาไปในตัว
"วิชาฝึกฝนร่างกายระดับสีเหลืองขั้นต้น?"
ไม่นานนัก, หลินเสวียนก็หยุดอยู่ที่หน้าแผงขายของแห่งหนึ่ง
บนแผงนี้มีหนังสืออยู่เล่มเดียว แต่พอดูดีๆแล้วกลับพบว่ามันขาดหายไปบางส่วน
บนหนังสือเขียนว่า
[เคล็ดวิชาระฆังทองคำอมตะ]
ตอนนี้มีคนหลายคนยืนมุงอยู่หน้าแผง พวกเขาดูเหมือนจะอยากได้…แต่ก็ยังลังเลอยู่
ส่วนคนที่อยู่หลังแผงเป็นชายหนุ่มที่มีสีหน้าเย็นชา
"ดูเหมือนจะเป็นวิชาฝึกฝนร่างกายของสายพุทธ…แต่น่าเสียดายที่มันไม่สมบูรณ์" ลู่จื่อเยว่พูดอย่างเสียดาย
วิชาฝึกฝนร่างกายระดับสีเหลืองขั้นต้นที่สมบูรณ์แบบนั้นเป็นของหายากใาก!
ส่วนวิชาฝึกฝนร่างกายระดับสีเหลืองขั้นต้นที่ไม่สมบูรณ์แบบ…จะไม่ค่อยมีค่าเท่าไหร่นัก
เพราะไม่มีใครรู้ว่าถ้าฝึกฝนไปแล้ว จะเกิดผลข้างเคียงอะไรขึ้นมาหรือเปล่า
แต่ถึงเป็นวิชาที่ไม่สมบูรณ์แบบก็ยังถือว่าหายากอยู่ดี
เพราะโดยปกติแล้ว, ถ้าวิชาขาดหายไปบางส่วน วิชาขั้นต้นจะถูกสำนักทำลายทิ้ง…ส่วนวิชาขั้นสูงจะถูกรวบรวมไว้, จากนั้นเหล่าผู้เชี่ยวชาญจะพยายามซ่อมแซมมัน
"เท่าไหร่?"
หลินเสวียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามออกไป
เขาอยากลองดูว่า วิชาที่ไม่สมบูรณ์แบบนี้….จะสามารถฝึกฝนตนเองได้หรือเปล่า
"ข้าไม่รับเงิน, แต่รับคะเเนนสะสม"
ชายหนุ่มผู้เย็นชาเหลือบมองหลินเสวียนแวบหนึ่ง…จากนั้นก็เบือนหน้าหนี
……………………
