บทที่ 597 พึ่งพาตัวเอง!
บทที่ 597 พึ่งพาตัวเอง! ฝุ่นผงฟุ้งกระจาย ราวกับม่านยาวที่ค่อยๆ เปิดออก เสินอี้ยืนเอามือไพล่หลัง สายตาของเขาค่อยๆ จับจ้องไปที่ภูเขาสูงตระหง่านที่ปรากฏขึ้น กลิ่นอายอันยิ่งใหญ่ ราวกับเป็นร่องลึกที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า มองไม่เห็นขอบเขต เมื่อเทียบกันแล้ว ภูเขาอู๋หมิงด้านนอกก็เป็นเพียงเนินดินเตี้ยๆ ...
