บทที่ 343 ผู้ชายซื่อบื้อ
หลังจากเล่ยหมิงขึ้นรถและปลอบโยนลู่เสวี่ยฉีแล้ว ทั้งสองก็ไปทานอาหารที่ร้านอาหาร! จากนั้นจึงถือของถุงใหญ่ถุงเล็กกลับบ้าน
ยังเหมือนเดิม เล่ยหมิงรอจนลู่เสวี่ยฉีนอนหลับแล้วค่อยออกไป ตอนนี้เธอต้องการการดูแลและความเป็นเพื่อนมากขึ้น
อีกทั้งคืนนี้เล่ยหมิงก็รับปากเฉินเสวี่ยว่าจะไปหาเธอ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องทำตามสัญญาให้ได้ พรุ่งนี้เขาตั้งใจจะไปหาเย่เซียนเอ๋อร์ ก็ไม่รู้ว่าฮั่นฝู่ที่เขาสั่งตัดที่ Chanel เป็นอย่างไรบ้าง!
ในโทรศัพท์ของเขามีแค่ข้อความเดียว มาจากซูเม่ยหลัน
“ขอบคุณสำหรับชานมฤดูใบไม้ร่วงที่ส่งมาให้นะ มันอร่อยที่สุดที่ฉันเคยดื่มเลย” แล้วก็ส่งรูปน่ารักๆ มาด้วย
เล่ยหมิงส่งอิโมจิคนกินแตงโมกลับไป “งั้นเธอก็น่าสงสารจังเลย ไม่มีใครส่งชานมให้เหรอ? เธอเป็นนางจิ้งจอกแท้ๆ แต่ว่าดึงดูดผู้ชายไม่ได้เลย น่าสงสารจริงๆ”
ซูเม่ยหลัน: ????
ฉันส่งข้อความให้เขาแบบนี้มันไม่ชัดเจนเหรอ?
ไม่ใช่ว่าไม่มีชานมนะ! แต่ชานมของคนอื่นฉันไม่สนใจหรอก
เธอถึงกับหมดคำพูด ผู้ชายซื่อบื้อนี่มันน่ากลัวจริงๆ
ซูเม่ยหลันที่ซื้อบ้านในเทียนจิงเพื่อใช้ในการสตรีมสด เดินเข้าไปในห้องน้ำขนาดใหญ่ ถอดเสื้อผ้าออก ร่างกายของเธอสมบูรณ์แบบมาก! แถมยังมีเสน่ห์ที่ยั่วยวนด้วยขาที่งดงาม และดวงตาที่เหมือนกับดวงตาของจิ้งจอก
ทำไมถึงไม่มีผลกับเล่ยหมิงเลย?
เขามีภูมิคุ้มกันหรือเปล่า! หรือว่าคนรวยเชื่อในเรื่องโชคชะตา แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้
เล่ยหมิงก็ไม่น่าจะสนใจเรื่องพวกนี้
แล้วเป็นเพราะอะไรล่ะ?
เธอแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำเหมือนนางเงือกที่สวยงาม พลิกตัวไปมา จากนั้นก็อาบน้ำให้สบายตัวแล้วใส่เสื้อผ้า เริ่มสตรีมสด
ตอนนี้คนในห้องสตรีมของเธอกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง! เธอเปลี่ยนรูปแบบการสตรีมใหม่
มีผู้ชมมากมายพิมพ์ข้อความทักทาย
‘สวัสดีตอนเย็นเทพธิดา’
‘นางจิ้งจอกยังคงสวยเหมือนเดิม! ยังไม่ได้ล่อลวงราชาหรือ?’
‘อุ๊ย! ชานมนี่น่าตกใจมาก! ผู้ชายคนไหนส่งมาให้นะ? หรือว่าจะเป็นเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ที่ทำกับเยี่ยนหยู่?’
‘พูดก็ถูก เขาหายไปสักพักแล้ว แต่ก่อนหน้านี้ก็ปรากฏตัวในสตรีมของเยี่ยนหยู่สองสามครั้ง เรามั่นใจว่าเยี่ยนหยู่ได้ตกเป็นของเขาแล้ว’
‘นางจิ้งจอกต้องสู้ๆ อย่ายอมแพ้เด็ดขาด’
‘เธอรู้จักเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์มาก่อนที่เขาจะเจอเยี่ยนหยู่ ทำไมถึงยอมแพ้ให้กับคนมาใหม่? น่าอายจริงๆ’
ซูเม่ยหลันถอนหายใจ
ฉันก็อยากจะทำอย่างนั้น แต่คนรวยเชื่อในเรื่องโชคลาง ฉันจะทำยังไงได้? ชาตินี้ไม่มีทางได้แต่งงานแล้ว
ตั้งแต่เจอเล่ยหมิง เธอถึงได้รู้ว่าผู้ชายคนหนึ่งจะเพอร์เฟ็กต์ได้ถึงขนาดไหน
เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าจะเป็นเสน่ห์ หน้าตา หรือความสามารถ
เล่ยหมิงถึงขั้นสุดยอด!
และอย่างนี้เองผู้ชายธรรมดาเธอก็มองข้ามไป
แต่คนที่เธอมองชอบ กลับไม่สนใจเธอ
นี่แหละที่เรียกว่าสูงเกินไปต่ำเกินไป?
เธอถูกกำหนดให้โดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต!
ซูเม่ยหลันสับสน
ตอนนี้คนในห้องสตรีมเริ่มแนะนำความคิดแล้ว
‘ลองทำให้เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เมาสิ แล้วก็กินต้มข้าวเหนียวกับเขาให้ได้ ทำให้ดีที่สุด เอาให้ท้องเลย’
‘ใช่ ฉันเห็นด้วย! คนรวยที่สุดห่วงเรื่องทายาท มารดาผู้ยิ่งใหญ่แน่นอน เธอต้องรีบทำให้สำเร็จก่อนที่เยี่ยนหยู่จะตั้งท้อง’
‘เธอแพ้เยี่ยนหยู่รอบหนึ่งแล้ว รอบนี้ห้ามแพ้อีก ต้องสู้ๆ’
‘เสน่ห์ของเธอไม่มีผู้ชายคนไหนต้านทานได้ เราเชื่อในตัวเธอ’
‘ส่งรูปมาเลยตรงๆ เรามาดูกันก่อน’
เมื่อเห็นข้อความนี้
ซูเม่ยหลันตาเป็นประกาย
คิดแล้วก็ทำ!
“ขอโทษนะทุกคน วันนี้ฉันไม่อยู่ในสภาพที่จะสตรีม ไม่มีอารมณ์ วันนี้พักก่อนนะคะ!” ซูเม่ยหลันรีบปิดการสตรีม จากนั้นไม่สนใจข้อความที่ผู้ชมพิมพ์มา
เริ่มจากถ่ายรูปตัวเองที่สวมเสื้อผ้าใหม่
แน่นอนว่ามันเย้ายวนมาก!
ยังมีรูปในอ่างอาบน้ำ ปิดหน้าอย่างอ่อนโยน
เธอส่งไปด้วยความพอใจ
ประมาณสามสิบวินาทีต่อมา
เล่ยหมิงตอบกลับด้วยใบหน้าแปลกๆ พร้อมข้อความ “นางจิ้งจอกเอ๋ย สวยก็สวยอยู่”
เธอยังไม่ทันจะดีใจ
ก็ล้มลงในอ่างอาบน้ำ ไม่อยากจะลุกขึ้นมาอีกแล้ว
“เธอมีรสนิยมพิเศษหรือเปล่า? ถ้ามีก็ควรจะไปหาหมอให้ไว แล้วในโทรศัพท์อย่าเก็บรูปพวกนี้ ถ้าโทรศัพท์หายขึ้นมาเธอจะเป็นเรื่องใหญ่ได้นะ อย่าให้ใครหาว่าส่งภาพไม่ดีๆ จนถูกห้ามสตรีมอีกเลย มันจะไม่คุ้มกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะต้องไปทำงานหาเงินเดือนละไม่กี่พัน เธอจะไม่ไหวหรอกนะ!”
ซูเม่ยหลันได้เห็นข้อความนี้ ริมฝีปากของเธอสั่นไหว
หมอนี่ทำอย่างนี้จริงๆ เหรอ? เขาช่างซื่อบื้อเหลือเกิน
ถ้าเป็นพวกเด็กเนิร์ดตามตื๊อ เธอคงได้ฆ่าเขาไปแล้ว
แต่คนนี้คือเทพเจ้าที่ปรากฏในฝันของเธอมาหลายครั้ง
เธอไม่มีความกล้าพอ!
อาาาาาาาาา
จะทำยังไงดี
ซูเม่ยหลันรู้สึกเหมือนจะระเบิดหัวใจ
เยี่ยนหยู่ทำยังไงให้เขาตกหลุมรักได้?
เธอกำลังคิดว่าจะไปถามเคล็ดลับดีหรือเปล่า
แต่สุดท้ายก็ยังคงอดทนไว้ ให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ
จริงๆ แล้วถ้าไปถามเยี่ยนหยู่ก็คงจะได้คำตอบแบบเดียวกัน
ในใจของเยี่ยนหยู่ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้หลงรักเล่ยหมิง
แล้วก็เริ่มมีชีวิตที่ไม่อายไม่แคร์
ประมาณนี้แหละ
ผู้ชายก็คือผู้ชาย
แม้ว่าปากจะบอกว่าไม่ชอบ
แต่ดูกันอย่างละเอียด
ลู่เสวี่ยฉีที่อยู่ข้างๆ กำลังเริ่มเคลิ้มหลับ
วันนี้เธอดูเหนื่อยมาก
เล่ยหมิงดูรูปในโทรศัพท์อย่างละเอียด
ภาพนี้ในน้ำ ทำไมถึงไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย?
แม้แต่ซูมก็ยังไม่เห็นอะไร
ผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรกันแน่!
เขาคิดอยู่ตั้งนานก็ยังหาคำตอบไม่ได้
กลับทำให้ตัวเองเกิดความรู้สึกขึ้นมาแทน
เล่ยหมิงปิดประตูห้องเบาๆ
เพราะมีล็อคลายนิ้วมือ ก็ไม่ต้องกังวลมาก
จากนั้นเขาก็ขับรถไปที่สำนักงานกลุ่มบริษัทหานเสวี่ย
ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงกว่า
ภายในอาคารสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ
เล่ยหมิงรู้สึกว่าเขาคุ้นเคยกับสำนักงานของเฉินเสวี่ยเป็นอย่างดี
เขามาถึงที่หน้าสำนักงานอย่างรวดเร็ว
ไม่นานประตูก็เปิดออก เล่ยหมิงก็เดินเข้าไปในสำนักงาน
หลังจากเหตุการณ์ครั้งก่อน เฉินเสวี่ยก็ปรับปรุงสำนักงานเล็กน้อย เมื่อเข้าไปในสำนักงานก็เห็นเฉินเสวี่ยกำลังตรวจสอบเอกสารที่ส่งมาจากสถานที่ต่างๆ
เธอเห็นเล่ยหมิงเข้ามาในสำนักงาน
เธอวางปากกาลง มองไปที่ผู้ชายด้วยรอยยิ้ม “ที่รัก คุณมาเร็วมากเลยนะ?”
“ผมเอาชานมมาให้คุณด้วย!”
เล่ยหมิงยิ้มกว้างพร้อมกับยื่นชานมให้
“ชานม? คุณนี่น่ารักจริงๆ” เฉินเสวี่ยหัวเราะเบาๆ ขณะรับชานมจากมือเขา “ขอบคุณนะ ฉันกำลังต้องการอะไรหวานๆ พอดี”
“ช่วงนี้งานเยอะเหรอ?” เล่ยหมิงถามขณะที่นั่งลงบนโซฟา
“ใช่ค่ะ” เฉินเสวี่ยพยักหน้า “งานเยอะมากจริงๆ แต่ก็สนุกดี ฉันชอบความท้าทาย”
เล่ยหมิงยิ้ม “งั้นก็ดีแล้ว ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณจนกว่าคุณจะทำงานเสร็จ”
“จริงเหรอ? ขอบคุณนะ” เฉินเสวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงซาบซึ้ง “แค่มีคุณอยู่ที่นี่ ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว”
ทั้งสองพูดคุยกันไปเรื่อยๆ ขณะที่เฉินเสวี่ยทำงานไปด้วย เล่ยหมิงช่วยเธอเมื่อทำได้และคอยให้กำลังใจ ทำให้บรรยากาศในสำนักงานเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรัก
