ตอนที่ 152 เขาคือเจ้านายของเรา

อีกเรื่องหนึ่งคือประมาณเก้าโมงครึ่งเช้านี้ คุณย่า ของ รุ่นพี่ ซู จะออกเดินทางโดยขึ้นเครื่องบิน เมื่อวานนี้เขารับปากไว้ เขาจึงต้องไปส่งท่านในวันนี้

ตอนแปดโมงเช้า เย่เฉิน ขับรถไปที่บริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ ก่อน

ผู้จัดการทั่วไปของบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ หยาง เสวียหมิน เมื่อเห็น เย่เฉิน เข้ามาก็รีบรายงานสถานการณ์ล่าสุดของบริษัทให้ทราบด้วยความเคารพทันที

ขณะนี้ธุรกิจของบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ กำลังไปได้สวย มูลค่ารวมของบริษัทพุ่งจากหนึ่งพันล้านเป็น 1.2 พันล้านแล้ว

“สถานการณ์ของ ไป๋ ฮันเยียน เป็นอย่างไรบ้าง?”

เย่เฉิน พอใจกับการพัฒนาของบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ แล้วจึงเอ่ยถามเรื่องสำคัญต่อไป

“ไป๋ ฮันเยียน เปิดตัวแล้วครับ”

หลังจากการฝึกฝนของ เย่เฉิน และบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ ก่อนหน้านี้ ไป๋ ฮันเยียน ได้ทำการถ่ายทอดสดบนแพลตฟอร์ม Shark เป็นประจำ และยังถ่ายคลิปวีดีโอสั้นๆ ลงใน Douyin ด้วย

ตอนนี้เมื่อทั้งสองแพลตฟอร์มรวมกัน ไป๋ ฮันเยียน มีแฟนๆ ผู้ติดตามรวมเกือบสิบล้านคนแล้ว

ดังนั้นบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ จึงใช้โอกาสนี้เปิดตัว ไป๋ ฮันเยียน ในฐานะนักร้องโดยตรงทันที

แต่อุตสาหกรรมบันเทิงไม่ใช่เรื่องง่าย

แม้จะได้เปิดตัว(เดบิวต์)แล้ว แต่การจะเป็นนักร้องระดับแนวหน้ายังต้องการโอกาส

“ใช่แล้วครับ ท่านประธานเย่ ไป๋ ฮันเยียน กำลังแต่งเพลงอยู่…”

หยาง เสวียหมิน กล่าวเสริม

การจะยืนหยัดในวงการบันเทิง และกลายเป็นนักร้องระดับแนวหน้า การเขียนเพลงเอง และกลายเป็นนักร้องที่มีความสามารถนั้น ..คือสิ่งสำคัญ

ตอนนี้ ไป๋ ฮันเยียน กำลังพยายามพัฒนาตัวเองอย่างหนักในด้านนี้

เย่เฉิน พยักหน้า วันหลังเขาจะหาเวลามาสอน ไป๋ ฮันเยียน

เย่เฉิน ได้รับทักษะการร้องเพลงระดับสูง นอกจากร้องเพลงเก่งแล้ว เขายังมีความเข้าใจในการแต่งเนื้อเพลง และแต่งเพลงอีกด้วย

ซึ่งเขาสามารถให้คำแนะนำแก่ ไป๋ ฮันเยียน ได้

ไป๋ ฮันเยียน มักจะมาที่บริษัทช่วงบ่ายเพื่อถ่ายคลิปลง Douyin และตอนเย็นเธอจะถ่ายทอดสดที่บ้านของเธอ

เขาสามารถหาโอกาสไปเยี่ยม ไป๋ ฮันเยียน ได้ เพราะตอนนี้บ้านที่ ไป๋ ฮันเยียน อยู่ รวมถึงอาคารทั้งหลังนั้นก็เป็นของ เย่เฉิน

หลังจากออกจากบริษัท อี้หลิน เอเจนซี่ แล้ว เย่เฉิน ก็ไปที่บ้านของ รุ่นพี่ ซู

เย่เฉิน อยู่กับครอบครัวของ รุ่นพี่ ซู เพื่อส่ง คุณย่า ของ รุ่นพี่ ซู ไปที่สนามบิน

ก่อนขึ้นเครื่อง คุณย่า ของ รุ่นพี่ ซู มองมาที่ เย่เฉิน

“เสี่ยวเฉิน หนิงซวง พวกหลานสองคนต้องดูแลกันให้ดีนะ”

คุณย่า ของ ซู หนิงซวง พูดพร้อมกับจับมือของ เย่เฉิน และซู หนิงซวง แล้วเอามือของ ซู หนิงซวง มาวางไว้บนมือของ เย่เฉิน นั่นถือว่าเธอได้ยอมรับ เย่เฉิน อย่างสมบูรณ์แล้ว

เย่เฉิน จับมือของ รุ่นพี่ ซู ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

ส่วน ซู หนิงซวง หน้าแดงแปร๊ดด้วยความเขินอาย

แม้จะเคยจับมือกับ รุ่นน้อง เย่ มาก่อน และแถมเธอยังเคยถูก รุ่นน้อง เย่ อุ้มด้วย

แต่การทำต่อหน้าพ่อแม่แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกเขินอายมาก

แม้จะเขินอาย แต่ ซู หนิงซวง ก็ไม่ได้ปล่อยมือ แต่กลับจับมือของ เย่เฉิน แน่นขึ้น

“ไม่ต้องห่วงคะ คุณย่า พวกเราจะดูแลกันให้ดี”

ซู หนิงซวง ให้สัญญากับ คุณย่า ของเธอ..

“และอีกไม่นาน พวกเราจะไปเยี่ยมคุณย่าที่หางโจวด้วยกันค่ะ”

คุณย่า ของ ซู หนิงซวง ลูบมือหลานสาวอีกครั้ง และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในสนามบิน

หลังจากส่ง คุณย่า ของ ซู หนิงซวง แล้ว เย่เฉิน ก็กลับไปบ้าน

เมื่อกลับถึงคฤหาสน์อยู่ได้สักพัก เย่เฉิน ก็รู้สึกหิว แต่เขาขี้เกียจทำอาหารเอง ดังนั้นเขาจึงตรงไปที่ร้านอาหารของตัวเอง, ช่างหรานจู

เพราะรู้ว่า เย่เฉิน ชอบความเรียบง่าย พอมาถึงร้านอาหารบริกรก็ไม่ได้ออกมาต้อนรับเขาอย่างเป็นทางการ

หลังจากสั่งอาหารแล้ว เย่เฉิน ก็เริ่มเลื่อนดูโทรศัพท์มือถือเล่น เพื่อรออาหารมาเสิร์ฟ

ในอีกด้านหนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งตัวหรูหรา และแต่งหน้ามาอย่างพิถีพิถันพร้อมกับถือไม้เซลฟี่ในมือ เดินเข้ามาใน ช่างหรานจู พร้อมกับพูดไปด้วย

“แฟนๆ คะ นี่คือ ช่างหรานจู ค่ะ..”

“หนึ่งในร้านอาหารหรูชั้นนำที่สุดในเจียงโจว วันนี้ฉันจะพาพวกคุณมาเช็คอินกันที่นี่”

หญิงสาวคนนี้ชื่อ เว่ย ชิงชิง เธอหน้าตาดี เป็นทั้งคนดัง(เซเลบ) และอินฟลูเอนเซอร์(เน็ตไอดอล)

เนื่องจากจะมาที่ร้านอาหารหรูขนาดนี้ เธอจึงแต่งตัวอย่างพิถีพิถันและมาเปิดไลฟ์สดที่นี่

หลังจากเดินเข้ามาใน ช่างหรานจู แล้ว เว่ย ชิงชิง ก็หมุนกล้องถ่ายภายในร้านอาหาร

เพื่อโชว์ความหรูหราของ ช่างหรานจู ให้กับแฟนๆ ในไลฟ์สดได้ดู

“ว้าว ไม่เสียชื่อเป็นร้านอาหารระดับชั้นนำ การตกแต่งนี้มันสุดยอดจริงๆ”

“เจ๋งจริงๆ”

“ชิงชิง สมกับเป็นไฮโซ กินข้าวทั้งทีก็ต้องมากินร้านอาหารหรูระดับนี้”

แฟนๆ ในไลฟ์สดต่างตื่นตาตื่นใจกับ ช่างหรานจู

“ไม่ใช่สิ ชิงชิง ลองดูด้านขวาสิ”

ทันใดนั้น แฟนๆ คนหนึ่งในไลฟ์สดเตือน เว่ย ชิงชิง

เห็นข้อความนี้ เว่ย ชิงชิง มองไปทางขวาด้วยความสงสัย

พริบตาเดียวเธอก็อึ้งไปเลย แขกคนอื่นๆ ในช่างหรานจู ล้วนแต่งตัวด้วยชุดสูทเต็มยศ ดูดีมีระดับมาก

แต่ทำไมถึงได้มีคนที่แต่งตัวตามสบายมากขนาดนี้อยู่ในร้าน?

เว่ย ชิงชิง พลันมองไปที่ เย่เฉิน ด้วยสีหน้าหงุดหงิด

“ทำไมถึงมีแขกแบบนี้อยู่ได้?”

“ไม่มีมารยาทเลยจริงๆ ซื้อชุดสูทดีๆ ก็ยังไม่ได้ แล้วยังมาทานข้าวในร้านอาหารหรูอีก ..จะมาอวดรวยหรือไง?”

เว่ย ชิงชิง มอง เย่เฉิน ด้วยท่าทางรังเกียจ

คนที่ เว่ย ชิงชิง เห็น ที่แต่งตัวตามสบายคนนั้นก็คือ เย่เฉิน

เมื่อมาทานข้าวในร้านของตัวเอง เย่เฉิน จึงแต่งตัวตามสบายมากไม่ได้เตรียมการใดๆ เป็นพิเศษ

“นี่มันลดเกรดของ ช่างหรานจู จริงๆ”

เว่ย ชิงชิง พูดบ่นด้วยความรังเกียจ ไปพร้อมกับมองหาโต๊ะนั่ง

“คนแบบนี้ ช่างหรานจู ควรจะไล่ออกไป!”

แฟนๆ ในไลฟ์สดต่างพากันเลียแข้งเลียขา เมื่อได้ยิน เว่ย ชิงชิง พูดแบบนี้

“ชิงชิง พูดถูกต้อง”

“คนแบบนี้ไม่ควรมาอยู่ในร้านอาหารหรูอย่าง ช่างหรานจู”

“เห็นด้วย +1”

……..

สิบกว่านาทีต่อมา อาหารที่ เว่ย ชิงชิง สั่งก็มาเสิร์ฟ

“แฟนๆ คะ รอกันแป๊บนึงนะคะ ฉันจะขอถ่ายรูปหน่อย”

ในฐานะคนดัง การมาทานอาหารในร้านหรูขนาดนี้จะไม่ถ่ายรูปลงโซเชียลเพื่ออวดได้อย่างไร?

เว่ย ชิงชิง พูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถืออีกเครื่องออกมาถ่ายรูป

ขั้นแรกเธอต้องถ่ายรูปอาหารสองสามรูปแล้วก็เตรียมถ่ายรูปบรรยากาศในช่างหรานจู ไม่งั้นใครจะรู้ว่าเธอกำลังทานอาหารในร้านช่างหรานจูอันโด่งดัง ได้กันล่ะ?

ในที่สุดหลังจากเธอสังเกตดูรอบๆ เว่ย ชิงชิง ก็หามุมถ่ายรูปได้แล้ว

แต่หลังจากถ่ายรูปเสร็จ เว่ย ชิงชิง ใบหน้าเธอแทบดำมืดทันที

มุมถ่ายรูปนั้นดันมี เย่เฉิน ติดเข้ามาด้วย

ในร้านอาหารหรูๆ แบบนี้ แต่กลับมีคนแต่งตัวสบายขนาดนี้อยู่ได้ยังไง? นี่มันไม่ใช่ว่าลดเกรดหรอกหรือไง?

เว่ย ชิงชิง พยายามหามุมถ่ายรูปใหม่ แต่รูปที่ถ่ายออกมากลับไม่ดี

“น่ารำคาญจริงๆ”

เว่ย ชิงชิง นั่งลง ด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

“คนที่ไม่มีมารยาทแบบนี้ แถมยังไม่มีปัญญาซื้อชุดสูทสักตัว ก็ไม่ควรจะโผล่มาที่ร้านช่างหรานจูด้วยซ้ำ?!”

เว่ย ชิงชิง มองไปที่ เย่เฉิน ด้วยสายตาไม่พอใจ

เขาเข้ามาขัดขวางการถ่ายรูปของเธอ

“บริกร”

เว่ย ชิงชิง ตะโกนเสียงดัง

“ฉันจะขอให้บริกรไล่เขาออกไป คนแบบนี้ไม่ควรจะมาอยู่ในร้านอาหารหรูชั้นนำอย่างช่างหรานจู”

เว่ย ชิงชิง พูดกับแฟนๆ ในไลฟ์สดของเธอ

“ทำแบบนั้นถูกต้องแล้ว”

“คนที่แต่งตัวตามสบายแบบนี้จะทำให้ ชิงชิง เสียอารมณ์ในการกิน”

“บอกบริกรให้ที ฉันจะให้เงินเขาไปกินที่อื่น ฉันออกค่าใช้จ่ายเอง เขาต้องยอมรับอย่างแน่นอน”

คนดูในไลฟ์ต่างพากันเห็นด้วย พวกเขาคิดว่าร้านอาหารหรูชั้นนำแบบนี้ไม่ควรมีลูกค้าที่แต่งตัวตามสบายแบบนี้

สิ่งที่ ชิงชิง พูดนั้นถูกต้องทุกอย่าง

เมื่อเห็นว่าคนดูในไลฟ์สนับสนุนตัวเอง เว่ย ชิงชิง ก็ยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้น

บริกรคนหนึ่งรีบเข้ามา

“มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”

บริกรถามอย่างสุภาพ

“คุณเห็นเขาไหม?”

เว่ย ชิงชิง พูดแล้วชี้ไปที่ เย่เฉิน

“เห็นค่ะ”

บริกรพยักหน้า เพราะคนที่เธอชี้นั้นคือเจ้านายของเธอเอง ตั้งแต่เจ้านายเข้ามา เธอก็จับตาดูเขาตลอด

“ฉันจะจ่ายเงินให้เขาไปกินที่อื่น”

เว่ย ชิงชิง พูดด้วยความหยิ่งผยอง เธอพร้อมที่จะใช้เงินฟาดหัว เย่เฉิน

“คนแบบนี้ไม่เหมาะที่จะกินอาหารในร้านช่างหรานจู มันน่ารำคาญ ทั้งยังลดระดับร้านลง!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของ เว่ย ชิงชิง บริกรก็แทบนิ่งอึ้งไปทันที

“คุณแน่ใจเหรอคะ?”

บริกรถามอย่างลังเล

“แน่ใจสิ”

มีแฟนคลับในไลฟ์สนับสนุนตัวเอง ดังนั้น เว่ย ชิงชิง จึงมีความมั่นใจอย่างเต็มที่

“ขออภัย เราไม่สามารถทำตามเงื่อนไขนี้ได้ ถ้าคุณยังทำตัวไม่มีเหตุผล กรุณาออกจากร้านด้วยค่ะ”

บริกรตอบกลับอย่างแข็งกร้าว

ได้ยินคำพูดนี้ เว่ย ชิงชิง ก็ถึงกับอึ้งไป

“คุณ..คุณพูดว่าอะไรนะ?”

เว่ย ชิงชิง ไม่อยากจะเชื่อว่าบริกรจะกล้าพูดแบบนี้กับเธอ

“ฉันเป็นใคร และเขาเป็นใคร คุณกล้าบอกให้ฉันออกไปงั้นเหรอ?!!!”

เว่ย ชิงชิง ไม่ยอม และยังคงตะโกนร้องเรียกเสียงดัง เพราะเธอถือว่าตัวเองเป็นคนดัง

ในระหว่างเธอ และคนที่ไม่มีมารยาท ไม่มีปัญญาซื้อชุดสูทสักตัวด้วยซ้ำ บริกรคนนี้กลับกล้าไล่เธอออกไปงั้นเหรอ?

เธอบ้าไปแล้วหรือไง?!

“เขาเป็นเจ้านายของเรา”

บริกรตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

ในวินาทีนั้น โลกทั้งใบเหมือนจะหยุดนิ่ง…

(เรื่องราวดัดแปลงจากเหตุการณ์จริง - 真实事件改编)