เรื่องราวอีกด้านหนึ่ง - เบื้องหลัง (2-2)
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
<เรื่องราวอีกด้านหนึ่ง - เบื้องหลัง>
ตอนที่ 2 (2)
****
“พี่ออลก้า พี่ออลก้า!?”
“...?”
“พูดอะไรหน่อยสิคะ”
ออลก้าตัวสั่น
“ตกลง! โอกาส โอกาส ฉันกำลังรออยู่เลย เข้าไปในสนามรบเพื่อพิสูจน์พรสวรรค์ของฉัน!”
ความยากลำบากทั้งหมดที่ผ่านมา เป็นเพียงการรอคอยเพื่อสิ่งนี้
มือของ ออลก้า กระชับขึ้น
“ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นไม่มาด้วยเหรอครับ?”
เวคิสมองไปข้างๆฮาน
“หมายถึงอารอนเหรอ?”
“ใช่ครับ เขามาจากที่เดียวกับพวกเราไม่ใช่เหรอ ผมคิดว่าเขาจะมาด้วยซะอีก”
“โอ้ จริงด้วยอารอนไม่อยู่ที่นี่ นี้มันการประชุมชาวทาวน์เนียครั้งเเรกที่เพิ่งจัดขึ้นเลยนะเนี่ย!”
“หรือเขาตัดสินใจเป็นชาวเนลม์ไฮมฟ์อย่างสมบูรณ์แล้วหรือเปล่า?”
“เขาทำแบบนั้นไม่ได้นะ! เนลม์ไฮมฟ์เป็นคู่แข่งของเรา!”
"คู่แข่ง?"
ออลก้าเบิกตากว้าง
เธอนึกถึงเหล่าฮีโร่ที่ยืนอยู่ข้างหลังฮานในพิธีเฉลิมฉลองชัยชนะ
อัศวินทั้งห้าแห่งวัลฮัลลาผู้ทรงเกียรติ
ทั้งหมดมาจากเนลม์ไฮมฟ์ ยกเว้นคนเดียวเท่านั้น
พวกเขาคือผู้ที่ได้รับการยอมรับอย่างสูงจากประชาชนในวัลฮัลลา
“คนพวกนั้น...เป็นคู่แข่งของเราเหรอ?”
“ใช่แล้วค่ะพี่ออลก้า พวกเราต้องไล่ตามพวกเขาให้ทัน เพราะพวกเขาแย่งพี่เขาไปจากพวกเรา”
“แย่งไป?”
“ใช่ค่ะ!”
เจนน่ากำหมัดของเธอแน่น
“เราจะแข็งแกร่งขึ้นและพาพี่ฮานกลับมาจากคนพวกนั้นให้ได้!”
“อืม มันจะเป็นไปได้เหรอ?”
"แน่นอนค่ะ!"
ฮานหัวเราะ
“ถ้าทำได้ก็ลองดู ฉันไม่ห้ามหรอก”
“หึ! คอยดูแล้วกัน แล้วอารอนไปไหนคะ?”
“หมอนั่น...มีบางอย่างที่เขาทำหายไป เขาเลยต้องการเวลาสักหน่อย”
"ทำหาย? อะไรหายคะ?"
“ไม่ต้องห่วงมากหรอกเดี๋ยวก็เจอ แล้วก็ในการประชุม ‘อย่างเป็นทางการ’ ครั้งต่อไป ฉันจะให้อารอนเข้าร่วมด้วย”
การประชุมอย่างเป็นทางการ
ดวงตาของเจน่าเป็นประกาย
ถ้าแข็งแกร่งขึ้น ก็จะไม่มีใครเมินใส่ และพวกเขาก็จะสามารถจัดการประชุมอย่างเป็นทางการของชาวทาวน์เนียได้โดยไม่มีใครขัดขวาง
“งั้นเหรอ ก็สมกับเป็นรุ่นพี่จริงๆ”
เวคิสหัวเราะในลำคอ
“การแย่งชิงมันดีกว่าถูกแย่งชิงไปสินะ”
“พวกเราจะแย่งตำแหน่งจากคนพวกนั้นมาให้ได้ค่ะ! ตำแหน่งข้างๆ พี่ต้องเป็นของพวกเรา!”
“หือ?”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง สิ่งต่างๆ ดูเหมือนจะดำเนินไปโดยปราศจากความเห็นของออลก้า
'ใช่แล้ว'
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ก็คงจะเหมือนตอนนั้น
พวกเขาจะได้ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่อีกครั้ง
“ถ้างั้น อารอนก็สำคัญกับเราใช่ไหม? อารอนต้องมาอยู่ฝั่งพวกเรา ถึงจะครบคน 4 ต่อ 4 พอดี”
“ปล่อยหมอนั่นไปเถอะ แค่ทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นก็พอ”
“...อื้อ”
ออลก้าพึมพำอย่างว่างเปล่า
ในไม่ช้ามือที่จับพัดของเธอก็กำด้ามมันแน่นขึ้น
ดวงตาและสีหน้าของเธอกลับมาเต็มไปด้วยความมั่นใจเหมือนเคย
“คนที่นี่กลัวความสามารถของฉัน ถึงไม่เคยให้โอกาสฉันเลยสินะ? หึ! เลวจริงๆ!”
ออลก้ามีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
“เอาล่ะ ฉันจะแสดงให้เห็นถึงทักษะที่แท้จริงของฉัน!”
"พี่ออลก้าคนเดิมกลับมาแล้ว"
“ก็ซื่อบื้อแบบนี้ เลยถูกหลอกได้ง่ายๆ”
“ว่าไงนะ?”
“เปล่า ไม่มีอะไร”
ออลก้าตะคอกใส่เวคิสเพราะคำพูดของเขา
จากนั้นออลก้าก็ชี้พัดไปที่ฮาน
“คอยดูแล้วกัน ฉันจะทำให้นายเสียใจ!”
“เธอจะทำให้ฉันเสียใจเรื่องอะไร?”
“เอ่อ ก็...ช่างเถอะ! ฉันจะทำให้นายเสียใจให้ได้เลย!”
ใช่
นี่คือการประกาศสงคราม
เธอจะแก้แค้นผู้ชายที่ไม่เคยเห็นค่าของเธอและทิ้งเธอไว้แบบนี้
‘หึ มีโอกาสเมื่อไหร่ เธอจะพิสูจน์ให้ดู’
ตอนนี้ออลก้ารู้แล้วว่าทำไมเธอถึงมาที่วัลฮัลลา
เพื่อพิสูจน์คุณค่าของเธอ
เพื่อพิสูจน์ว่าเธอคือนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล!
‘ไอ้พวกที่มาก่อนแล้วทำเป็นหยิ่งยะโสก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษหรอก’
ยังไงก็ตาม ความแตกต่างในความสามารถก็ไม่สามารถพลิกกลับได้
‘หึหึหึหึ’ ออลก้ายิ้มอย่างชั่วร้าย
“งั้น ฉันไปล่ะ”
“หา? นั้นจะไปแล้วเหรอ?”
“พูดหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ก็จริง แต่...”
ฮานสวมเสื้อคลุมเรียบร้อย
ร่างของเขาจมหายไปในความมืดของราตรี
ก่อนจากไป
“อย่า”
ฮานพูดต่อ
“อย่าให้ฉันรอนานจนเกินไปล่ะกัน”
ทั้งสามคนเบิกตากว้าง
"ว้าว!"
เจนน่าตัวสั่นไปทั้งตัวราวกับว่าเธอกำลังขนลุก
“พวกนั้นทำให้รุ่นพี่ง่องแง่งขึ้น”
ดวงตาของเวคิสเย็นชา
“.....”
ออลก้าไม่ได้เเสดงความคิดเห็นอะไร
หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายผ่านไป บรรยากาศก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
แสงจากกองไฟขับไล่เงามืดออกไป
'ออลก้าสร่างเมาแล้ว'
อาการเมาค้างหายไปหมดแล้ว
มีเพียงความคิดเดียวที่ส่องสว่างอยู่ในใจเธอ
“พรุ่งนี้เริ่มเลยใช่ไหม?!”
“ไม่ใช่ เริ่มตอนนี้เลย ขอตัวก่อนนะ”
เวคิสหายเข้าไปในตรอกด้านหลัง
เขาคงไปหาที่ฝึกที่เหมาะสม
“พี่คิดยังไงคะ?”
“ฉันเหรอ?”
ทั้งสองเข้ามาใกล้กันและสัมผัสไออุ่นจากกองไฟ
ใบหน้าของเจนน่าแดงระเรื่อเมื่อต้องแสงไฟ
“พี่คิดว่าการมาที่นี่เป็นสิ่งที่ดีไหม? พี่เคยเป็นนักเวทย์ประจำราชสำนัก ถ้าอยู่ที่นั่นก็คงสบายไปแล้ว”
“บอกแล้วไงว่าที่นั่นมันน่าเบื่อ”
คนที่เป็นอัจฉริยะมักจะโดดเด่นในช่วงเวลาที่วุ่นวาย
ในโลกที่สงบสุขแบบนั้น ไม่มีทางที่ฮีโร่จะถือกำเนิดขึ้นมาได้
ออลก้าพึมพำกับตัวเอง
‘แต่จริงๆ แล้วมันจะเป็นยังไงนะ?’
เธอถามตัวเอง
‘เสียใจไหมที่ตัดสินใจมาที่นี่?’
แน่นอน...
“ไม่เสียใจหรอก ฉันไม่เสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้”
“จริงเหรอคะ?”
“หึหึหึ! เธอบอกว่าลูกน้องเขามีนักเวทย์ด้วยใช่ไหม? เก่งแค่ไหน? อัจฉริยะขนาดไหน? ฉันจะแสดงให้เห็นเลยว่าฉันเหนือกว่าพวกนั้น เธอเองก็อย่าแพ้ล่ะ”
“ค่ะ!”
“ฉันจะให้คนที่นี่รู้จักฉันให้หมด!”
“งั้นฉันก็ต้องทำให้ทุกคนรู้จักชื่อพวกเราด้วย!”
“ไม่ต้องบอกชื่อผู้ชายที่ไร้ไหวพริบคนนั้นก็ได้!”
“ทำไมล่ะคะ ถ้าทำแบบนั้นพี่เวคิสเขาก็น่าสงสารนะคะ”
“ช่างเถอะ! เอาล่ะ มาเริ่มกันพรุ่งนี้เลย!!!”
ออลก้าหัวเราะเสียงดัง
เจนน่ามองดูเธอ
'นี้มัน…คือความสุขเหรอ'
เจนน่านึกถึงสิ่งที่พ่อของเธอพูด
ความสุขคือการใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ในแต่ละวัน
ถ้าทำได้แบบนั้น ก็จะพบแสงสว่างได้ทุกที่
'เริ่มพรุ่งนี้เลย'
ชีวิตที่แท้จริงในวัลฮัลลา
หญิงสาวนักธนูตั้งใจอีกครั้ง
‘ถ้าพยายาม พวกเราจะตามทันพวกเขาได้จริงๆ’
และแล้ว การตัดสินใจของทั้งสามก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเงียบๆ
<จบตอนพิเศษ พิกมีอัพ! –เรื่องราวอีกด้านหนึ่ง - เบื้องหลัง >
<พิกมีอัพ! ต่อด้วยตอนพิเศษของอารอน>