ระบบตระกูลท้าปฐพีย่ำสวรรค์ บทที่ 20 : นักบุญจื่อซาน ให้งานแต่งงานอันยิ่งใหญ่กลายเป็นงานศพที่ยิ่งใหญ่

บทที่ 20 : นักบุญจื่อซาน ให้งานแต่งงานอันยิ่งใหญ่กลายเป็นงานศพที่ยิ่งใหญ่

“นั่นคือบรรพบุรุษชางเซิงใช่ไหม?”

“หนุ่มสดใสร่าเริง หล่อเหลาและมีเสน่ห์ยิ่งกว่าเด็กอัจฉริยะคนไหนๆ!”

“นั่นคือนักบุญที่มีอายุขัยห้าหมื่นปี สามารถมองเห็นผืนดินอันกว้างใหญ่และควบคุมชะตากรรมของสรรพชีวิตทั้งหมดได้เพียงดีดนิ้ว”

“นี่เป็นครั้งแรกของข้าที่ได้เห็นนักบุญปรากฏตัว และอยู่ในสถานะของการแต่งงานอันยิ่งใหญ่เช่นนี้!”

“ผู้หญิงจากตระกูลกู่คนนั้นช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้แต่งงานกับบรรพบุรุษนักบุญ และเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาด้วย!”

ในงานเลี้ยงแต่งงาน ในพระราชวังอมตะ และแม้กระทั่งในพระราชวังของกองกำลังต่างๆ ก็มีบุคคลผู้แข็งแกร่งจากทุกด้าน รวมไปถึงผู้มีพรสวรรค์ เทพธิดา และตัวละครระดับสูงมากมาย

เมื่อพวกเขาเห็นซูชางเซิงปรากฏตัว ดวงตาของพวกเขาก็แสดงท่าทางตกตะลึงโดยไม่อาจช่วยอะไรได้ โดยเฉพาะเหล่านางฟ้าและเทพธิดา ที่แต่ละคนแสดงออกถึงท่าทางตะลึงงัน

พวกเขาไม่สามารถช่วยแต่รู้สึกอิจฉาอยู่ในใจ

การเป็นภรรยาของบรรพบุรุษนักบุญ และยังคงอ่อนเยาว์และสวยงาม สถานะของนางเทียบได้กับผู้นำของกองกำลังหลักชั้นสำคัญ

ยิ่งกว่านั้น เนื่องจากเป็นภรรยาของนักบุญ ทรัพยากรที่กู่ชิงเกอสามารถหาได้นั้นมากมายมหาศาล

กล่าวได้ว่านับตั้งแต่วินาทีที่นางแต่งงานกับซูชางเซิง กู่ชิงเกอก็ได้ยืนหยัดอยู่บนจุดสูงสุดของคนรุ่นเยาว์ของทวีปเสิ่นหยวนแล้ว

สำหรับคนรุ่นเยาว์ส่วนใหญ่ อนาคตของพวกเขามักจะถูกจำกัดอยู่ในระดับนิรันดร์ โดยมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเป็นผู้นำนิกายได้ แต่การจะเป็นนักบุญนั้นยากมาก

ท้ายที่สุดแล้ว แม้จะมีร่างกายศักดิ์สิทธิ์ แม้จะมีศักยภาพที่จะกลายเป็นนักบุญ แต่เส้นทางการฝึกตนเต็มไปด้วยความยากลำบากและอุปสรรคต่างๆ และความเก่งกาจของบุคคลนั้นอาจไม่สามารถไปถึงจุดสิ้นสุดได้

แต่กู่ชิงเกอที่มีนักบุญคอยปกป้อง อนาคตของนางอย่างน้อยก็ถึงระดับกึ่งนักบุญ

นี่ก็เป็นเหตุผลที่เหล่าสาวงามระดับนางฟ้าและเทพธิดาต่างอิจฉาและริษยานาง

“ซูชางเซิง!”

“เป็นเขาเอง ข้าไม่คาดคิดว่าเขาจะกลายเป็นนักบุญ แม้ว่าเขาจะไม่มีภูมิหลังมากนักก็ตาม!”

“เพื่อจะได้เป็นนักบุญภายในขั้นตอนเดียว จากนี้ไป เขาจะไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกับเราอีกต่อไป เพราะอย่างไรเสีย เราก็เทียบเขาไม่ได้!”

“อายุขัยห้าหมื่นปี น่าอิจฉาจริงๆ!”

ผู้นำของกองกำลังชั้นนำจากทุกฝ่ายต่างหันมามองเขาเช่นกัน เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาหนุ่มหล่อของซูชางเซิง รวมถึงความมีชีวิตชีวาของวัยหนุ่มที่แผ่ออกมาจากตัวเขา พวกเขาก็รู้สึกอิจฉาในใจเช่นกัน

พวกเขาทั้งหมดคือผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งนักบุญ ผู้ร่วมสมัยของซูชางเซิง หรืออาจเป็นตัวละครจากหลายพันปีก่อนก็ได้

และภูมิหลังของพวกเขาก็แข็งแกร่งกว่าของซูชางเซิงมาก ไม่เพียงแต่จะมีทรัพยากรและทักษะที่อุดมสมบูรณ์เท่านั้น แต่ยังได้รับคำแนะนำในการฝึกตนจากบรรพบุรุษนักบุญอีกด้วย

แต่ถึงกระนั้นก็ตาม พวกเขาก็ยังคงอยู่ห่างไกลจากการเข้าถึงระดับนักบุญ และพวกเขาไม่สามารถมองเห็นแม้แต่แสงแห่งความหวัง

เมื่อได้เห็นซูชางเซิงซึ่งด้อยกว่าพวกเขาในทุกด้าน กลายเป็นนักบุญไปแล้ว อารมณ์ในใจของพวกเขาจึงซับซ้อนและอิจฉาริษยาอย่างยิ่ง

“วิเศษมาก!”

บรรพบุรุษไป๋หยุนถอนหายใจในใจ มองไปที่ใบหน้าเยาว์วัยของซูชางเซิง ในดวงตาที่ขุ่นมัวของเขา ยังมีแววอิจฉาอยู่ด้วย

อายุเขาเก้าพันปีแล้ว ใกล้จะสิ้นอายุแล้ว

แต่ในระดับนักบุญ เขายังคงมองไม่เห็นแสงแห่งความหวังเลย เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะประสบความสำเร็จในชีวิตนี้

“ไอ้สารเลว!”

ในเวลาเดียวกัน บนสนาม กู่ชิงเกอสวมชุดเจ้าสาว แต่งหน้าเจ้าสาว คลุมด้วยผ้าคลุมสีแดง ดูงดงามอย่างน่าทึ่ง ตอนนี้นางเกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

นางไม่อยากจะแต่งงานเลยจริงๆ!

หลังจากได้เกิดใหม่ด้วยความยากลำบาก นางยังคงต้องการที่จะฝึกตนอย่างขยันขันแข็ง นางยังคงต้องการที่จะยกระดับและก้าวข้ามชีวิตในอดีตของนาง!

แต่ก่อนที่นางจะมีโอกาสได้ใช้พละกำลังของนาง นางก็ถูกยับยั้งและล้มลงโดยไอ้สารเลวซูชางเซิงโดยตรง

“ไอ้สารเลวซูชางเซิง!”

กู่ชิงเกอกัดฟันด้วยความโกรธ

นางอยากจะยกผ้าคลุมสีแดงขึ้นและโยนไปที่ศีรษะของซูชางเซิงโดยตรง และตะโกนว่านางจะไม่มีวันแต่งงานกับเขา

แต่น่าเสียดายที่การฝึกตนของนางถูกซูชางเซิงระงับไว้เป็นเวลานาน และนางไม่สามารถหลุดพ้นได้เลย นางทำได้เพียงเป็นหุ่นเชิดที่ถูกเชือกผูกไว้ โดยอยู่ภายใต้การควบคุมของซูชางเซิงเท่านั้น

.....

นิกายหมื่นอสูร

ภูเขาอันกว้างใหญ่ ยอดเขาสูงตระหง่าน สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนคำราม และรัศมีแห่งความน่าหวาดกลัวที่ไม่อาจบรรยายได้กำลังคืบคลานเข้ามา

ในดินแดนบรรพบุรุษของนิกาย ผู้นำนิกายหมื่นอสูรยืนอยู่ที่ด้านข้างด้วยความเคารพ จ้องมองไปยังส่วนลึกของคฤหาสน์ถ้ำด้วยความเคารพในดวงตาของเขา เต็มไปด้วยความเกรงขามในหัวใจของเขา

ภายในคฤหาสน์ถ้ำนั้น แสงศักดิ์สิทธิ์พุ่งพล่าน หมอกปกคลุม และรัศมีแห่งความน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านออกมาจากมัน เหมือนกับแม่น้ำที่เชี่ยวกราก พร้อมที่จะระเบิดด้วยพลังที่สะเทือนโลกได้ทุกเมื่อ

ผู้นำนิกายไม่รู้ว่าบรรพบุรุษจะออกมาอีกนานแค่ไหน!

ผู้นำนิกายของนิกายหมื่นอสูรคิดเงียบๆ และเมื่อนึกถึงบรรพบุรุษที่ใช้ธนูสังหารนักบุญ ความปรารถนาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

ธนูสังหารนักบุญ!

นั่นคืออาวุธนักบุญของบรรพบุรุษของนิกายหมื่นอสูร ที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ และเคยสังหารนักบุญไปมากกว่าหนึ่งคน

เมื่อปรากฏตัวแล้วมันจะดื่มโลหิตของนักบุญแน่นอน!

ซูชางเซิงเป็นเพียงนักบุญที่เพิ่งได้รับการฝ่าทะลุใหม่ ภายใต้พลังของธนูสังหารนักบุญ เขาจะพินาศอย่างไม่ต้องสงสัย!

แค่คิดว่าวันนี้บรรพบุรุษจะสังหารนักบุญ ผู้นำนิกายหมื่นอสูรก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

หลังจากวันนี้ นิกายหมื่นอสูรจะสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งทวีปเสิ่นหยวน และแม้แต่ทวีปโดยรอบ ก็จะทำให้เกิดความรู้สึกฮือฮา

บูม!

ขณะที่จิตใจของผู้นำนิกายหมื่นอสูรกำลังถูกกระตุ้น กลิ่นอายแห่งความน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งออกมาจากคฤหาสน์ถ้ำ ครอบงำและทำให้แม้แต่ผู้นำนิกายหมื่นอสูรระดับกึ่งนักบุญยังต้องสั่นสะท้าน

“บรรพบุรุษได้ออกมาจากความสันโดษแล้ว!”

ผู้นำนิกายหมื่นอสูรไม่ได้ประหลาดใจแต่กลับดีใจ

ตึก ตึก ตึก...

ภายในคฤหาสน์ถ้ำ เสียงฝีเท้าอันหนักหน่วงยังสะท้อนก้อง

ทุกครั้งที่ก้าวมา จะรู้สึกราวกับว่าเขากำลังเหยียบลงบนลวดลายของเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ในความมืดมิด ความผันผวนลึกลับแทรกซึมเข้ามา ทำให้หัวใจของผู้นำนิกายหมื่นอสูรแน่น ใบหน้าของเขาค่อยๆ ซีด พร้อมกับความรู้สึกอยากจะอาเจียนเป็นเลือด

เรื่องนี้ทำให้เขาตกตะลึง

การฝึกตนของบรรพบุรุษช่างน่ากลัวเกินไป

เพียงเสียงฝีเท้าอันเบาบางก็ทำให้กึ่งนักบุญคนนี้แทบจะทนไม่ไหว

ในไม่ช้า ก็มีร่างสูงใหญ่ปรากฏตัวขึ้น สวมชุดหยาบๆ ที่ทำจากหนังสัตว์ มีเคราเต็มหน้า และมีร่างกายที่แข็งแกร่งมาก

ด้านหลังของเขา สะพายธนูสีแดง โดยตัวธนูเป็นสีแดงเหมือนเลือด และที่สายธนู พลังแห่งกฎเกณฑ์ลึกลับก็พุ่งพล่าน ซึ่งบรรจุพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

รูปร่างของเขานั้นไม่หนุ่มเลย เขาเป็นชายชรา แต่รัศมีของเขานั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างเหลือเชื่อ ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง และเพียงแค่กระพริบตา พวกมันก็เปล่งแสงสีที่ทำให้แม้แต่กึ่งนักบุญยังต้องตัวสั่น

“คารวะบรรพบุรุษจื่อซาน”

ผู้นำนิกายหมื่นอสูรรีบแสดงความนับถือด้วยหัวใจที่สั่นสะท้าน เขารู้ถึงที่มาของบรรพบุรุษนักบุญผู้นี้แล้ว

ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนักบุญผู้ที่บรรลุเมื่อกว่าสามหมื่นปีที่แล้ว ซึ่งเมื่อหมื่นปีที่แล้ว ได้ถือธนูสังหารนักบุญและฆ่าสัตว์อสูรระดับนักบุญได้!

ชื่อของเขาคือจื่อซาน

ต้องรู้ก่อนนะว่า บรรพบุรุษนักบุญโดยทั่วไปจะไม่ออกไปจากความสันโดษ ไม่ว่าพวกเขาจะเดินเตร่ไปทั่วเพื่อหาโอกาสในการก้าวหน้า แม้แต่ผู้นำนิกายที่น่านับถือก็ยังพบว่าเป็นเรื่องยากมากที่ได้พบพวกเขาสักครั้ง

นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาได้พบกับบรรพบุรุษนักบุญ!

“อืม!”

นักบุญจื่อซานตอบอย่างใจเย็น สายตาของเขาไม่ได้มองไปที่ผู้นำนิกายหมื่นอสูร แต่กลับมองไปในระยะไกล

นั่นคือดินแดนของตระกูลซู

“ซูชางเซิงอยู่ที่ไหน?”

นักบุญจื่อซานถามเบาๆ

“บรรพบุรุษผู้เฒ่า วันนี้เป็นวันแต่งงานอันยิ่งใหญ่ของตระกูลซู บรรพบุรุษผู้นั้นคงจะกำลังเพลิดเพลินกับความสุขของคู่บ่าวสาว!”

ผู้นำนิกายหมื่นอสูรโค้งคำนับอย่างเคารพและกล่าวด้วยท่าทีเคารพ

“งานแต่งงานอันยิ่งใหญ่? สร้างความขุ่นเคืองให้กับนิกายหมื่นอสูรของข้าและยังอยากจัดงานเลี้ยงฉลองแต่งงานอยู่อีกรึ?”

นักบุญจื่อซานยกคิ้วขึ้น สายตาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ

“ถ้าอย่างนั้น ให้งานแต่งงานอันยิ่งใหญ่กลายเป็นงานศพที่ยิ่งใหญ่ไปเลย!”

นักบุญจื่อซานยกมือขึ้น หยิบธนูขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเขาลง ถูตัวธนูขนาดใหญ่ รู้สึกถึงความรู้สึกเลือดที่ธนู และหัวเราะเยาะ

“ศิษย์พี่ของข้ากำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญของการฝึกตน เดิมที เขาต้องการเลือดของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์โบราณเพื่อฝ่าทะลุ แม้ว่าซูชางเซิงจะไม่ใช่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ แต่แก่นแท้ของนักบุญที่ได้รับการฝ่าทะลุใหม่ก็ควรจะเพียงพอแล้ว!”

นี่ก็เป็นเหตุผลที่แท้จริงที่เขาออกมาจากความสันโดษและนำธนูสังหารนักบุญมาด้วย

ศิษย์พี่ของเขาซึ่งเป็นนักบุญอีกคนหนึ่งจากนิกายหมื่นอสูร กำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญของการฝ่าทะลุสู่สวรรค์ชั้นที่สี่ของนักบุญ

เมื่อการพัฒนาประสบความสำเร็จและได้รับการเลื่อนขั้นสู่สวรรค์ชั้นที่สี่ มันก็จะเป็นโลกใหม่

พลังของเขาจะมากกว่าสวรรค์ชั้นที่สามถึงสองถึงสามเท่า

เมื่อถึงเวลานั้น พลังของนิกายหมื่นอสูรก็จะเพิ่มมากขึ้นไปอีก และอาจเข้าใกล้ระดับของนิกายดาบว่างเปล่าสูงส่งได้ด้วยซ้ำ

“บรรพบุรุษผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้นำนิกายหมื่นอสูรก็ตกตะลึงในใจ เขาไม่คาดคิดว่าบรรพบุรุษผู้เฒ่าจะออกมาจากความสันโดษเพื่อสิ่งนี้

จบบทที่ 20