บทที่ 609 กลายเป็นตัวตลกจริง ๆ!
ท่ามกลางบรรยากาศรื่นเริงของงานเลี้ยง ณ มุมหนึ่งของวังเทพ ทู๋เลี่ยกลับรู้สึกราวกับตัวเองเป็นตัวตลก ความรู้สึกที่ทุ่มเทให้ซูอิงฮั่วมาตลอดหลายปี กลับกลายเป็นเรื่องไร้สาระ เหมือนคนโง่งมเฝ้าหลงมัวเมาอยู่ฝ่ายเดียว ที่เจ็บปวดยิ่งกว่า คือการที่เขายังยอมมาที่นี่ ยอมให้ตัวเองเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากเขาทำเหม...
