บทที่ 4 เทือกเขาสัตว์อสูร

ในเมืองเฟิงหัว ตระกูลหลู่เป็นตระกูลยักษ์ใหญ่อย่างแท้จริง ไม่มีตระกูลใดสามารถเทียบได้

ส่วนตระกูลหลี่ แต่เดิมเป็นเพียงตระกูลเล็กๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงในเมืองเฟิงหัว ต่อมา เมื่อหลี่ผิงแต่งงานกับหลู่หยุนเทียนหัวหน้าตระกูลหลู่ในขณะนั้น ตระกูลหลี่ก็อาศัยอำนาจของตระกูลหลู่ เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

หลู่หมิงจำได้ว่า ในตอนนั้น ตระกูลหลี่ดีกับหลี่ผิงและเขามาก

แต่หลังจากที่หลู่หยุนเทียนประสบเหตุ ท่าทีของตระกูลหลี่ต่อแม่ลูกก็เปลี่ยนไป โดยเฉพาะหลังจากที่ปู่ของหลู่หมิงเสียชีวิต และลุงของเขาขึ้นครองตระกูลหลี่ ก็ยิ่งห่างเหินจากพวกเขาแม่ลูกมากขึ้น ถึงขั้นไม่ไยดีเลย นี่คือความเป็นจริงของมนุษย์

ในลานใหญ่ของตระกูลหลี่

หลี่ผิงคุกเข่าอยู่ตรงนั้น ร่างกายสั่นเล็กน้อย

รอบๆ มีลูกหลานตระกูลหลี่มากมายล้อมอยู่ ชี้นั่นชี้นี่

บนลานด้านบน ชายวัยกลางคนพุงพลุ้ยคนหนึ่งมองหลี่ผิงด้วยสีหน้าเย็นชา

"น้องสาว เจ้าจะคุกเข่าถึงเมื่อไหร่ ไม่อายหรือ?" เขาคือหลี่ฟู่ พี่ชายของหลี่ผิง

"พี่ใหญ่ ข้าขอร้องท่าน หมิงเอ๋อร์เพิ่งรวบรวมพลังบริสุทธิ์ได้ เขาเป็นหลานชายแท้ๆ ของท่านนะ ท่านให้คัมภีร์และวิชาสักหนึ่งสองอย่างเถอะ!" หลี่ผิงร้องขอด้วยน้ำตานองหน้า

"น้องสาว ข้าจะพูดอะไรที่เจ้าอาจไม่อยากฟัง หลู่หมิงอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก และไม่สามารถปลุกสายโลหิตได้ ถึงแม้จะโชคดีรวบรวมพลังบริสุทธิ์ได้สักนิด จะมีประโยชน์อะไร? ต่อไปก็คงไม่มีความสำเร็จอะไร สู้อยู่อย่างคนธรรมดา ใช้ชีวิตไปวันๆ ดีกว่า"

"และข้าบอกเจ้าเลยนะ เฒ่าผู้ใหญ่ของตระกูลหลู่ได้บอกกับข้าแล้ว ให้ข้ารู้จักตำแหน่งของตัวเอง น้องสาว พี่ก็ลำบากใจนะ ถ้าช่วยเจ้า ก็จะขัดใจเฒ่าผู้ใหญ่"

หลี่ฟู่พูดเรียบๆ

"พี่ใหญ่ ข้าขอร้องท่าน ข้าไม่ได้อยากให้หมิงเอ๋อร์มีความสำเร็จอะไรยิ่งใหญ่ ขอเพียงให้เขาเป็นนักรบ แข็งแรงขึ้นก็พอใจแล้ว พี่ใหญ่ ข้าสัญญาว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าขอร้องท่าน ต่อไปจะไม่ทำให้พี่ใหญ่ลำบากใจอีก" หลี่ผิงยังคงอ้อนวอน

หลี่ฟู่ขมวดคิ้ว ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วหยิบหนังสือเล่มหนึ่งโยนไปตรงหน้าหลี่ผิง พูดว่า "เห็นแก่ความเป็นพี่น้องหลายปี เอา《ชักดาบสามฟัน》นี่ไป แม้จะไร้ระดับ แต่ก็พอใช้สำหรับหลู่หมิงแล้ว ต่อไปอย่ามารบกวนข้าอีก"

"ท่านแม่!"

หลู่หมิงและชิวเยว่มาถึงพึ่งมาถึง

หลู่หมิงพยุงหลี่ผิงขึ้น รู้สึกว่าร่างกายของหลี่ผิงสั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะคุกเข่านานเกินไป

"หมิงเอ๋อร์ รีบขอบคุณลุงของเจ้าสิ" หลี่ผิงมองหลี่ฟู่อย่างลึกซึ้ง แล้วพูดกับหลู่หมิง

"ขอบคุณเขาหรือ?"

หลู่หมิงเต็มไปด้วยความโกรธในอก พูดว่า "ไม่ต้องรับของบริจาคของพวกเขาหรอก ท่านแม่ เรากลับกันเถอะ"

หลู่หมิงไม่แม้แต่จะมองวิชานั้น พยุงหลี่ผิงออกจากตระกูลหลี่

"ให้ก็ไม่เอา แค่โชคดีรวบรวมพลังบริสุทธิ์ได้นิดหน่อย ก็คิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะแล้ว"

"แค่คนไร้ค่าเท่านั้นแหละ"

พวกลูกหลานตระกูลหลี่ต่างหัวเราะเยาะ

หลู่หมิงไม่สนใจคนพวกนี้ ไม่มีพลัง พูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ยิ่งพูดมาก ยิ่งทำให้คนอื่นดูถูก

แต่หลู่หมิงสาบาน สักวันหนึ่ง เขาจะใช้ความจริงทำให้คนพวกนี้ต้องหุบปากทั้งหมด

ออกจากตระกูลหลี่ หลี่ผิงถอนหายใจ พูดว่า "หมิงเอ๋อร์ เจ้าใจร้อนเกินไปแล้ว นั่นเป็นวิชาหนึ่งนะ ขอเพียงให้เจ้าเป็นนักรบได้ แม่จะต้องทนรับความอับอายมากแค่ไหนก็คุ้มค่า"

หลู่หมิงยืนตัวตรงเหมือนดาบศักดิ์สิทธิ์ สายตามุ่งมั่น พูดว่า

"แม่ ถึงไม่มีของบริจาคจากตระกูลหลี่ ข้าก็ต้องเป็นนักรบให้ได้ และจะต้องเป็นยอดฝีมือในวิถีนักรบด้วย!"

กลับถึงที่พัก หลู่หมิงก็เข้าสู่วังเทพสูงสุด เริ่มฝึกฝนอย่างหนักขึ้น

หลังจากฝึก《หมัดมังกรเพลิง》จบหนึ่งรอบ หลู่หมิงก็เริ่มฝึก《วิชาย่างเท้ามังกรงู》

《วิชาย่างเท้ามังกรงู》เป็นวิชาการเคลื่อนไหว ลึกลับซับซ้อนมาก เมื่อฝึกสำเร็จ การเคลื่อนไหวจะเหมือนมังกรและงู รวดเร็วดุจสายฟ้า

ด้วยความช่วยเหลือของเสียงสวดมนต์จากวัง หลู่หมิงก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

เพียงฝึกสองรอบ ก็ 'เริ่มเข้าใจ' แล้ว

ฉึก! ฉึก!

หลู่หมิงขยับร่างกาย เคลื่อนไหวเหมือนมังกรและงู เอวบิดหนึ่งที ก้าวเท้าหนึ่งก้าว ก็ไปถึงระยะสามเมตรกว่า (ระยะสามเมตรกว่าเท่ากับหนึ่งจั้ง)

"วิชาย่างเท้ามังกรงูถึงระดับแรก 'เริ่มเข้าใจ' ก้าวหนึ่งก้าวได้ไกลหนึ่งจั้ง เมื่อถึงระดับที่สอง ก้าวหนึ่งก้าวจะไกลสองจั้ง ต่อไปทุกครั้งที่ผ่านระดับหนึ่ง จะเพิ่มระยะทางอีกหนึ่งจั้ง ข้ายังห่างไกลมาก ต้องฝึกต่อไป"

ต่อมา ภายใต้การฝึกฝนอย่างหนักของหลู่หมิง สิบวันผ่านไป

ในสิบวันนี้ หลู่หมิงเปิดเส้นลมปราณได้อีกสองเส้นติดต่อกัน ถึงจุดสูงสุดของระยะกลางของการเปิดเส้นลมปราณ

สิ่งที่ได้มากที่สุดคือวิชาต่อสู้

《หมัดมังกรเพลิง》และ《วิชาย่างเท้ามังกรงู》 ทั้งคู่ฝึกถึงระดับที่สาม 'เข้าใจอย่างลึกซึ้ง'

"การฝึกพลังแท้ยังช้าเกินไป ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่รู้ว่าจะเปิดเส้นลมปราณศักดิ์สิทธิ์สามเส้นได้เมื่อไหร่" หลู่หมิงครุ่นคิด

หากต้องการเปิดเส้นลมปราณอย่างรวดเร็ว แล้วรวบรวมวงพลัง เข้าสู่ระดับนักรบ จำเป็นต้องมียาลูกกลอนมังกรเสือจำนวนมาก

แต่ยาลูกกลอนมังกรเสือราคาหนึ่งร้อยตำลึงเงินต่อเม็ด และเขาแทบจะไม่มีเงินติดตัวเลย

"ตอนนี้ข้าถึงจุดสูงสุดของระยะกลางของการเปิดเส้นลมปราณแล้ว วิชาสองอย่างก็ฝึกถึงระดับ 'เข้าใจอย่างลึกซึ้ง' แล้ว มีกำลังป้องกันตัวได้บ้าง ถึงเวลาไปลองดวงที่เทือกเขาสัตว์อสูรแล้ว"

เทือกเขาสัตว์อสูรเป็นเทือกเขาใหญ่ห่างจากเมืองเฟิงหัวไปห้าสิบลี้ เทือกเขามีเส้นรอบวงหลายร้อยลี้ มีต้นไม้โบราณสูงใหญ่ ในเทือกเขามีสมุนไพรวิเศษมากมาย ดึงดูดนักรบจากเมืองเฟิงหัวจำนวนมากให้เข้าไปหาสมุนไพร

แน่นอนว่าโอกาสมักมาพร้อมกับความเสี่ยง ในเทือกเขามีสัตว์ร้ายจำนวนมาก และยังมีสัตว์วิเศษที่แข็งแกร่งกว่าสัตว์ร้ายธรรมดามาก ทุกปีมีนักรบมากมายตายในปากของสัตว์อสูร

หลู่หมิงไม่ได้คิดจะเข้าไปลึกในเทือกเขาสัตว์อสูร เขาเพียงแค่อยากลองดวงที่ชายขอบเทือกเขา และฝึกฝนวิชาต่อสู้ไปด้วย

หลังหาข้ออ้างบอกหลี่ผิงแล้ว หลู่หมิงก็มุ่งหน้าไปยังเทือกเขาสัตว์อสูร

สองชั่วโมงต่อมา หลู่หมิงก็มาถึงเชิงเขาของเทือกเขาสัตว์อสูร เงยหน้ามองขึ้นไป เทือกเขาสัตว์วิเศษดูเหมือนสัตว์ยักษ์ตัวหนึ่ง ให้ความรู้สึกกดดันอย่างมาก

ไม่ลังเลอะไร หลู่หมิงพุ่งเข้าไปในเทือกเขาสัตว์อสูร

โฮก! เพียงแค่เข้าไปไม่กี่ลี้ ก็มีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งกระโจนเข้าใส่หลู่หมิง

นี่เป็นเสือขาวคอยาวหน้าผากขาว สูงกว่าหนึ่งเมตร ยาวถึงสามเมตร ยังไม่ทันเข้ามาใกล้ ก็มีกลิ่นอายดุร้ายโถมเข้ามา

หลู่หมิงตาเบิกกว้างเล็กน้อย สูดหายใจลึก ร่างกายพลิ้วไหว หลบไปด้านข้าง จากนั้นพลังแท้ก็ไหลเวียน เริ่มจากเท้าทั้งสอง ขึ้นไปถึงเอวและกระดูกสันหลัง ขับเคลื่อนพลังทั้งร่าง ชกออกไปหนึ่งหมัด

หมัดมังกรเพลิง

ตูม! หมัดนี้ซัดเข้าที่คอของเสือร้ายอย่างหนัก พลังระเบิดออก เสือร้ายถูกซัดกระเด็นกลิ้งไป

โฮก! เสือร้ายเจ็บปวด ยิ่งดุร้าย คำรามแล้วกระโจนเข้าใส่หลู่หมิงอีกครั้ง

หลู่หมิงใช้วิชา ย่างเท้ามังกรงู ร่างกายบิดตัว หลบการโจมตีของเสือร้ายได้ จากนั้นก็ใช้หมัดมังกรเพลิงอีกครั้ง ซัดเข้าที่เอวของเสือร้าย เสือร้ายถูกซัดกระเด็นอีกครั้ง

หลู่หมิงฝึก《คัมภีร์มังกรรบ》ซึ่งเป็นคัมภีร์ระดับเทพ พลังบริสุทธิ์ที่ฝึกออกมาเคลื่อนไหวในเส้นลมปราณเหมือนรูปร่างมังกร มีพลังระเบิดสูงมาก

แม้ว่าวิชาของหลู่หมิงจะอยู่ที่จุดสูงสุดของระยะกลางของการเปิดเส้นลมปราณ แต่พลังที่ระเบิดออกมาไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปที่อยู่ในระดับเดียวกันจะเทียบได้

ประกอบกับหมัดมังกรเพลิง ตอนนี้พลังหนึ่งหมัดของหลู่หมิงมีอย่างน้อยเกือบพันชั่ง

เสือร้ายถูกหลู่หมิงซัดสองหมัดติดกัน ได้รับบาดเจ็บสาหัส มีเลือดหยดจากปาก

ตอนนี้มันคำรามเสียงดัง แล้วหันหลังวิ่งหนี

หลู่หมิงไล่ตามไม่ลดละ

หลายนาทีต่อมา เสือร้ายหนีเข้าไปในถ้ำแห่งหนึ่ง หลู่หมิงลังเลเล็กน้อย แล้วก็ไล่ตามเข้าไป

เมื่อเข้าไปในถ้ำ พบว่าเสือร้ายนอนอยู่ในถ้ำ ปากมีเลือดไหลไม่หยุด ใกล้ตายแล้ว

"เอ๊ะ? นั่นคือ หญ้าระฆังเงินระดับหนึ่งชั้นล่างนี่!"

ทันใดนั้น ตาของหลู่หมิงเป็นประกาย เขาเห็นสมุนไพรวิเศษในซอกหินของถ้ำ มีใบเก้าใบ แต่ละใบเหมือนกระดิ่งเล็กๆ

สมุนไพรวิเศษแบ่งเป็นเก้าระดับ แต่ละระดับยังแบ่งเป็น: ชั้นล่าง ชั้นกลาง ชั้นบน

หญ้าระฆังเงินระดับหนึ่งชั้นล่างมีพลังวิเศษมหาศาล มีค่าสามร้อยตำลึงเงิน เทียบเท่ายาลูกกลอนมังกรเสือสามเม็ด ไม่คิดว่าเพิ่งเข้ามาในเทือกเขาสัตว์วิเศษไม่นาน ก็มีโชคได้สิ่งนี้ การมาครั้งนี้คุ้มค่าแล้ว

จากนั้นหลู่หมิงก็ใช้หมัดจัดการเสือร้ายให้ตายสนิท แล้วเขาก็หยิบกระเป๋าที่เตรียมมา เด็ดหญ้าระฆังเงิน เก็บเข้ากระเป๋า

ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากนอกถ้ำ

"พี่เฟิง ท่านรู้จริงๆ หรือว่ามีทางลับไปถึงรังของโจรงูทราย?"