ตอนที่ 214 มันจะดีขึ้น!
ตอนที่ 214 มันจะดีขึ้น!
เมื่อธยาน์ลงมาชั้นล่าง เขาเห็นไอร่าวางชามยาร้อน ๆ ไว้ตรงหน้าเขา
เธอยิ้มและพูดว่า “ซุปฉบับปรับปรุงของข้าจะต้องได้ผลแน่นอน”
ธยาน์ดื่มยาจนหมดชามโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
ไม่ว่าในกรณีใด เขาไม่สามารถลิ้มรสอะไรเลย การดื่มยาก็เหมือนกับการดื่มน้ำสำหรับเขา
เชร์ออกมาจากห้องครัว “เครื่องเพศของกวางตัวผู้ที่ข้าวางบนเตาอยู่ที่ใด” เขาถาม “มีผู้ใดเห็นบ้างหรือไม่”
ไอร่ายกมือขึ้นทันที “ข้าเอาไปเอง”
“เจ้าเอาเครื่องเพศของกวางตัวผู้ไปทำอะไร มันไม่อร่อยหรอกนะ”
ไอร่ามองไปที่ชามเปล่าในมือของธยาน์ การจ้องมองของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย “ข้าเอาไปตุ๋น”
เชร์มองชามในมือของธยาน์ และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
ธยาน์วางชามเปล่าลงอย่างไม่แสดงออก “ข้าจะลงเขาไปล่าสัตว์”
เชร์หยุดเขา “กินข้าวเช้าก่อนค่อยออกไป”
“ไม่ล่ะ ข้าเพิ่งกินซุปชามใหญ่ ไม่หิว”
“ถ้าอย่างนั้นก็กลับมาเร็วหน่อย บุหรงบอกว่าเขามีเรื่องจะคุยกับพวกเรา”
“อืม”
ไอร่าเฝ้าดูเขาออกไป “ระวังด้วยล่ะ รีบกลัวมา คืนนี้ข้าจะทำซุปให้เจ้า”
ธยาน์หยุดตามทางของเขาก่อนจะเดินเร็วขึ้น
ไม่ว่าใครจะมองอย่างไร ดูเหมือนว่าเขากำลังหลบหนีในสภาพที่เสียใจ
คอนริเป็นคนสุดท้ายที่ตื่นขึ้นมา
ผลที่ตามมาของอาการเมาค้างทำให้เขาปวดหัว
เขาถูดั้งจมูกแล้วเดินลงไปชั้นล่างและเห็นว่าเชร์และไอร่าอยู่บ้าน “ทำไมข้านอนในห้องคลอเดียได้ล่ะ” เขาถามอย่างไม่เป็นทางการ
เชร์ยื่นซุปที่ยังร้อนให้กับเขา
“เรายกห้องของเจ้าให้หนีหยา เจ้าอยู่กับลูกของเจ้าสักพัก”
คอนริกินซุปเสร็จภายในอึกเดียว ในที่สุดเขาก็รู้สึกดีขึ้น เขาวางชามเปล่าลงแล้วถามว่า “หนีหยากับคลอเดียก็อยู่ด้วยกันอย่างดี ไม่ได้มีปัญหาอะไรนี่ ทำไมถึงย้ายห้องกะทันหัน?”
เชร์กล่าวว่า “เพราะลูกสาวของเจ้ามักจะรังแกเขาอยู่เสมอน่ะสิ”
เมื่อคอนริได้ยินเช่นนั้น เขายิ้มทันที “ตามที่คาดไว้เลย นี่แหละลูกสาวของข้า แม้แต่อสูรตัวผู้ก็ไม่คู่ควรกับนาง ช่างน่าประทับใจจริง ๆ”
เชร์ถึงกับพูดไม่ออก
ไอร่าก็พูดไม่ออกเช่นกัน เมื่อผู้ชายคนนี้ได้ยินว่าลูกสาวของเขารังแกใครบางคน ไม่เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าลูกสาวทำผิด แต่เขากลับภาคภูมิใจ
ไม่น่าแปลกใจที่คลอเดียมีจิตใจคดเคี้ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ คงไม่น่าแปลกใจหากนางโตมาแล้วเกเรเหมือนพ่อของนาง
เพื่อที่จะแก้ไขพฤติกรรมของลูกสาวและลูกชายที่น่ารักของเธอ ไอร่าจึงตัดสินใจพาพวกเขาไปที่ชั้นเรียน
การอ่านสามารถช่วยเราปรับปรุงได้ การเรียนรู้สามารถทำให้ผู้คนมีอารยธรรมได้
หลังจากที่ไม่ได้เจอเธอเป็นเวลานาน เหล่าลูกสัตว์ก็คิดถึงเธอ เมื่อพวกเขาเห็นไอร่าปรากฏตัวในชั้นเรียน พวกเขาก็ล้อมรอบเธอและทักทายเธอ
ไอร่ารู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งกับสิ่งนี้
เธอหันกลับมาและโบกมือให้เหล่าพี่น้องที่อยู่นอกประตู “เข้ามาทักทายกันสิ”
คลอเดียเดินโซเซเข้าไปในห้องเรียนพร้อมกับน้องชายของเธอ พวกเขาทั้งสี่ยิ้มให้ลูกสัตว์เผยให้เห็นเขี้ยวสีขาวของพวกเขา
“ไงทุกคน”
คลอเดียมีชื่อเสียงในเรื่องความดุร้าย ทันทีที่เธอปรากฏตัวพร้อมกับน้องชาย ลูกสัตว์ทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึง
ทำไมพี่ใหญ่ถึงมาเรียน?
มันเจ็บมาก เวลาที่เธอวิ่งชนพวกเขา
ไอร่าไม่เข้าใจว่าทำไมห้องเรียนถึงตกอยู่ในความเงียบแปลก ๆ ทันทีที่ทั้งสี่คนปรากฏตัว
เธอพูดกับคลอเดียว่า “พาน้อง ๆ ของเจ้าไปนั่งด้านหลัง อย่าเคลื่อนไหวและส่งเสียงในห้องเรียน หากมีคำถามก็ให้ยกมือขึ้น ข้าหมายถึงยกกรงเล็บของเจ้าขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณให้เรารู้”
คลอเดียเชื่อฟังเวลาอยู่ต่อหน้าแม่ของเธอ
เธอกระดิกหางอันใหญ่ของเธอ “เข้าใจแล้วค่ะ”
วันนี้มีในชั้นเรียนเงียบสงัดทั้งสามคาบ
ไม่มีใครพูดตลอดเวลา ลูกสัตว์ทุกตัวรู้สึกกังวลอย่างมากตลอดเวลา จนไม่กล้าทำอะไรเลย
เมื่อไอร่าถามคำถามเท่านั้น พวกเขาจึงจะลุกขึ้นตอบ ภายใต้ ‘การจ้องมองที่ดุร้าย’ ของคลอเดีย ทำให้พวกเขาพูดคำตอบพร้อมกับตัวสั่น
ในที่สุดชั้นเรียนก็จบลง
ลูกสัตว์วิ่งราวกับกำลังหนีเอาชีวิตรอด หายไปในพริบตา เหลือเพียงสัตว์ประหลาดตัวน้อยเท่านั้นที่ทิ้งไว้ข้างหลังในห้องเรียน
ไอร่ามองดูเด็กทั้งสี่อย่างสงสัย “เหตุใดพวกเขาดูกลัวเจ้า”
คลอเดียกระดิกหางใหญ่ของเธอ ดวงตาสีเขียวเข้มของเธอบริสุทธิ์ “พวกเขากลัวเราเหรอคะ ทำไมเราไม่รู้สึกเลย”
ลูกคนที่สองและสามเห็นด้วย “ใช่แล้ว เราเองก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านแม่น่าจะเข้าใจผิด”
ไอร่าสับสนเล็กน้อย “อืม บางทีข้าอาจจะเข้าใจผิดไปจริง ๆ”
ตกกลางคืนทุกคนก็กลับบ้าน
ไอร่านำชามซุปออกมาแล้ววางไว้ตรงหน้าธยาน์
ธยาน์ดื่มมันโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
ไอร่าหยิบชามเปล่าขึ้นมาและปลอบใจเขา “เจ้าจะดีขึ้น”
คอนริโน้มตัวไปถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้น”
ไอร่าผลักศีรษะของเขาไปด้านข้าง “ไม่เกี่ยวกับเจ้า”
หลังจากที่เธอจากไปแล้ว คอนริก็ตะคอกใส่ธยาน์ “ไอร่าแอบทำอะไรให้เจ้ากิน นางมีอคติกับเจ้า”
ริมฝีปากของธยาน์กระตุก “หึ”
