จากรายละเอียดที่ตำรวจเปิดเผยในเวลาต่อมา ทราบว่าบ่ายวันนั้นคนร้ายคิดว่ามีนักเรียนหญิงจำเธอได้และกังวลว่านักเรียนหญิงจะแจ้งตำรวจจึงฆ่าอีกฝ่ายอย่างหุนหันพลันแล่น

สวี่ชิวเหวินมีความประทับใจอย่างมากกับเหตุการณ์นี้ เพราะวันที่รายงานเหตุการณ์นั้นเป็นช่วงเวลาที่เขาไปเรียนซ้ำอีกปีที่โรงเรียนมัธยมปลายเหมาชาง เขาดูข่าวตอนเที่ยงวันและบังเอิญเห็นรายงานนี้

สวี่ชิวเหวินจำได้ รายงานระบุว่าเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นวันที่ 3 กรกฎาคม

และวันนี้คือวันที่สอง...

นั่นคือพรุ่งนี้มันจะเกิดขึ้น!

และตอนนี้เหลือเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งวัน!

ปฏิกิริยาแรกของสวี่ชิวเหวินคือการโทรหาตำรวจ แต่เขาก็ล้มเลิกความคิดทันที

เนื่องจากเขาอยู่ในเมืองหลางหยาและอายุไม่ถึงสิบแปดด้วยซ้ำ เขาโทรหาตำรวจและบอกว่าอาชญากรที่กำลังโดนตามจับจะสังหารผู้คนในห้องน้ำหญิงที่เมืองซีอาน โดยไม่มีหลักฐานแล้วตำรวจคนไหนจะเชื่อเขา?

อีกทั้งถ้าจับคนร้ายไม่ได้ในคราวเดียวและปล่อยให้หลบหนี มันจะเป็นการแจ้งเตือนศัตรูเท่านั้น

สวี่ชิวเหวินยังคงจำสิ่งหนึ่งได้

นั่นคือหมายจับของตำรวจระบุไว้อย่างชัดเจนว่าตราบใดที่สามารถให้เบาะแสที่เชื่อถือได้ ตำรวจจะมอบรางวัล 50,000 หยวน

แม้ว่าจะไม่ใช่เพื่อช่วยชีวิตผู้คน แต่เพียงเพื่อรับรางวัล 50,000 หยวน สวี่ชิวเหวินก็ไม่สามารถอยู่เฉยๆได้

สวี่ชิวเหวินตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขาจะไปที่เมืองซีอาน

หลังจากผ่านมาหลายปี เขาจำได้แค่ว่าเป็นช่วงบ่ายที่เหตุฆาตกรรมเกิดขึ้น แต่เขาจำไม่ได้ว่าเวลานั้นคือกี่โมง

สวี่ชิวเหวินคาดเดาว่าอาจใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงก่อนการสังหารจะเกิดขึ้น

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่เมืองซีอาน มณฑลซานซี ห่างจากเมืองหลางหยาซึ่งเป็นที่อยู่ของสวี่ ชิวเหวินหนึ่งพันกิโลเมตร

นี่ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนธรรมดาอีกต่อไป

สวี่ชิวเหวินไม่กล้าที่จะชักช้า เขารีบวิ่งไปที่ห้องของแม่ทันที หยิบเงิน 1,000 หยวนจากตู้ที่ซ่อนเงินไว้แล้วรีบออกจากบ้าน

สวี่ชิวเหวินเก็บเงินหนึ่งพันหยวนแล้วตรงไปที่ห้องขายตั๋วของสถานี

เขาโชคดีที่มีรถไฟคันหนึ่งออกจากจินหลิงผ่านหลางหยามุ่งหน้าสู่ซีอาน

รถไฟจากจินหลิงไปยังซีอานออกจากสถานีจินหลิงใต้ในเวลา 19.00 น. ของวันที่ 2 กรกฎาคม และมาถึงสถานีหลางยาเหนือในเวลา 20.00 น.

ตั๋วที่นั่งขายหมดแล้ว สวี่ชิวเหวินจึงซื้อตั๋วยืนและขึ้นรถไฟตอนเวลาสองทุ่ม

หลังจากขึ้นรถไฟแล้ว สวี่ชิวเหวินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

รถไฟในปี 2005 โดยพื้นฐานแล้วเป็นรถไฟช้าทั้งหมด ฝูงชนเสียงดัง และกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ตลบอบอวลตลอดการเดินทาง

เวลา 11.00 น. ของวันที่ 3 กรกฎาคม รถไฟมาถึงสถานีซีอาน

สวี่ชิวเหวินหมดแรงในเวลานี้

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เขานั่งรถไฟแบบเก่า การยืนบนรถไฟทั้งคืนนั้นไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่ายินดี

โชคดีที่ตอนนี้เขายังเด็กและแข็งแรง หากเป็นในอีกสิบปีให้หลัง เขาคงไม่สามารถลุกขึ้นได้อย่างแน่นอน

หลังลงจากรถไฟ สวี่ชิวเหวินยืนอยู่ที่ทางออกของสถานีซีอานและมีความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

สถานีซีอานมีบรรยากาศทางประวัติศาสตร์ที่น่าคิดถึง ตัวอักษรสีแดงขนาดใหญ่สองตัวว่า “ซีอาน” ที่ด้านบนของอาคารสถานีทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจ

ไม่ไกลจากตัวอักษรสีแดงตัวใหญ่คือนาฬิกาสีขาวสะดุดตาที่มีสองเข็ม ข้างหนึ่งยาวและข้างหนึ่งสั้น คอยนำทางการมาและจากไปของผู้คนนับไม่ถ้วน ช่วยให้พวกเขาหาทางกลับบ้านและสถานที่ที่พวกเขาต้องการไป

เมื่อออกมาจากจตุรัสสถานีรถไฟ ภายนอกก็คึกคักมาก หาบเร่แผงขายของต่างๆและอาหารรสเลิศหลากชนิด รวมถึงสินค้าเล็กๆน้อยๆมากมาย

สวี่ชิวเหวินไม่ได้มาที่นี่เพื่อท่องเที่ยว ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาหรืออารมณ์ที่จะสัมผัสทัศนียภาพทางวัฒนธรรมของซีอานโดยธรรมชาติ

หลังออกจากสถานีรถไฟก็เป็นเวลา 11.10 น. แล้ว

สวี่ชิวเหวินเดินตรงไปที่แผงขายหนังสือพิมพ์ด้านนอกสถานี และในไม่ช้าก็พบหนังสือพิมพ์ที่มีหมายจับแปะอยู่

หนังสือพิมพ์ตีพิมพ์ภาพถ่ายของผู้ค้ามนุษย์ เธอเป็นหญิงวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปี มีรูปลักษณ์ที่ธรรมดามาก เป็นรูปแบบที่ไม่สามารถจดจำได้อีกต่อไปเมื่อผสมผสานเข้ากับฝูงชน

ลักษณะเด่นเพียงอย่างเดียวคือไฝสีดำขนาดเท่าถั่วแดงที่คอของผู้หญิง

สวี่ชิวเหวินจดจำรูปลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้นไว้ในใจ และขึ้นแท็กซี่ไปโรงเรียนมัธยมซีอานหมายเลขหนึ่งทันทีโดยไม่กล้าชักช้า

ระหว่างทาง คนขับแท็กซี่สามารถบอกได้จากสำเนียงว่าสวี่ชิวเหวินไม่ใช่คนในพื้นที่ เขาจึงพูดอย่างกระตือรือร้น แต่สวี่ชิวเหวินไม่สนใจเลย

เมื่อสวี่ชิวเหวินมาถึงประตูโรงเรียนมัธยมซีอานหมายเลขหนึ่ง มีผู้ปกครองมากมายมารับลูกๆของพวกเขาที่ด้านนอกประตูโรงเรียน

เวลา 11.30 น.

สวี่ชิวเหวินรู้ว่าอาชญากรในหมายจับมีแนวโน้มมากที่สุดว่าจะอยู่ในกลุ่มพ่อแม่เหล่านี้ เขาไม่กล้าเคลื่อนที่ไปรอบๆด้วยกลัวว่าจะแจ้งเตือนศัตรู อีกฝ่ายควรจะมีปืน หากมันยิงมาที่เขาคงจะส่งผลร้ายแรงตามมา

สวี่ชิวเหวินเดินอย่างใจเย็นไปยังสถานที่ที่มีทิวทัศน์ดีกว่าพลางใช้วิสัยทัศน์รอบข้างเพื่อมองหาอาชญากร

แต่มีพ่อแม่มากเกินไป และเป็นเรื่องยากที่จะค้นหาอาชญากรในหมู่ผู้หญิงวัยกลางคนได้อย่างแม่นยำ ดังนั้นเขาจึงเลิกใช้วิธีโง่ๆนี้อย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็แวบขึ้นมาในใจของเขา

เนื่องจากเหตุเกิดในห้องน้ำหญิง เขาสามารถเข้าไปล่วงหน้าและรอมันได้

โดยธรรมชาติแล้วโรงเรียนมัธยมซีอานหมายเลขหนึ่งจะมีห้องน้ำมากกว่าหนึ่งห้อง แต่เนื่องจากเหยื่อเป็นนักเรียน จึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นห้องน้ำในอาคารเรียน

โรงเรียนมัธยมซีอานหมายเลขหนึ่งดำเนินการบริหารจัดการแบบกึ่งปิด ยกเว้นตอนเที่ยงและเย็น บุคคลภายนอกไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในช่วงเวลาที่เหลือ

แต่สวี่ชิวเหวินคิดว่าเขาสามารถแสร้งทำเป็นนักเรียนได้ เขาจึงวิ่งไปหาเจ้าหน้าที่และบอกอีกฝ่ายว่าเขาเป็นนักเรียนห้องสองและวันนี้เผลอนอนเกินเวลา

สวี่ชิวเหวินมองไปที่ยามอย่างประหม่ากังวลว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยเขาไป ผลก็คือ แม้ว่าลุงยามจะแปลกใจที่เขาเพิ่งมาตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้สงสัยเลย

ท้ายที่สุดแล้วในใจของลุงยาม นักเรียนเพียงต้องการออกจากโรงเรียนเท่านั้น คงไม่มีนักเรียนคนใดอยากเข้าไปในโรงเรียน

สวี่ชิวเหวินแอบคิดว่าเขาโชคดี หลังจากเข้าโรงเรียนเขาก็วิ่งไปที่อาคารเรียนทันที

มีอาคารสอนสามแห่งในโรงเรียนมัธยมซีอานหมายเลขหนึ่ง สวี่ชิวเหวินเดินตรงไปยังอาคารแห่งแรกที่ใกล้กับประตูโรงเรียนมากที่สุด

ห้องน้ำก็หาง่ายเช่นกัน มันตั้งอยู่มุมตะวันออกเฉียงใต้ที่ชั้นหนึ่งของอาคารเรียน

เมื่อสวี่ชิวเหวินมาถึงห้องน้ำหญิง บังเอิญไม่มีใครอยู่ที่นั่น

สวี่ชิวเหวินไม่รู้ว่ามีนักเรียนอยู่ในห้องน้ำหรือไม่ เขาจึงเลือกที่จะรอเพิ่มอีกห้านาที

เมื่อเห็นว่าไม่มีนักเรียนออกมาเป็นเวลาห้านาที สวี่ชิวเหวินจึงแอบเข้าไปในห้องน้ำหญิง

สวี่ชิวเหวินก้าวผ่านประตูห้องน้ำหญิงด้วยเท้าหน้า และเสียงกริ่งเลิกชั้นเรียนก็ดังขึ้นทันทีเมื่อเท้าหลังสัมผัสพื้น

สวี่ชิวเหวินสะดุ้งกับเสียงกริ่ง ร่างกายของเขาสั่นไปหมด และเท้าของเขาก็เร่งความเร็วขึ้นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

หลังจากเข้าไปในห้องน้ำหญิง ก่อนที่สวี่ชิวเหวินจะมองเห็นโครงสร้างภายในได้ชัดเจน บังเอิญประตูห้องสุดท้ายเปิดออก และนักเรียนหญิงที่ใส่ชุดไปรเวทก็เดินออกมาจากห้องน้ำ!

เมื่อสวี่ชิวเหวินเห็นรูปร่างหน้าตาของหญิงสาวอย่างชัดเจน เขาก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นตระหนกได้

อย่างไรก็ตาม เขาลืมที่จะซ่อน โดยยืนนิ่งอยู่ที่นั่นเหมือนไก่ไม้!

รูม่านตาของสวี่ชิวเหวินขยายใหญ่ขึ้นอย่างรุนแรง และเขาก็ตกตะลึงมาก!

ไม่ใช่เพราะเขาเจอกับนักเรียนหญิงในห้องน้ำหญิง แต่เป็นเพราะเขาบังเอิญรู้จักคนตรงหน้า!

“เฉิงลู่!” สวี่ชิวเหวินโพล่งชื่อของหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นเฉิงลู่ในห้องน้ำหญิงของโรงเรียนมัธยมซีอานหมายเลขหนึ่ง!

/////