บทที่ 221 ทำไมไม่มาร่วมทีมกับฉันล่ะ (ฟรี)

เมื่อเผชิญกับกลุ่มมอนสเตอร์หลุมธรณีขนาดใหญ่เช่นนี้ แม้ว่าเจียงอีจะพึ่งพาการป้องกันของเขตปกครองแต่ก็ไม่มีข้อได้เปรียบทางสนามรบ สำหรับเธอแล้วนี่เป็นการท้าทายที่รุนแรงมาก

ตั้งแต่เริ่มการท้าทายหลุมธรณี เจียงอีรักษาสภาพการฆ่าอย่างต่อเนื่อง กำจัดมอนสเตอร์หลุมธรณีรอบๆ ไปหลายตัว และเพราะเหตุนี้เอง มอนสเตอร์ในพื้นที่นี้จึงไม่หนาแน่นนัก

มากที่สุดก็เป็นกลุ่มมอนสเตอร์ที่มีจำนวนหนึ่งหรือสองร้อยตัว, หรือกลุ่มที่มีจำนวนหลายสิบถึงร้อยตัว

ในพื้นที่นี้มีจอมทัพอีก 7-8 พันคนที่สามารถดึงดูดมอนสเตอร์หลุมธรณีได้ ตราบใดที่ทำการเคลียร์มอนสเตอร์เป็นประจำ รอบๆ เขตปกครองก็ไม่ควรมีมอนสเตอร์หนาแน่นมาก

แต่ก็ไม่คาดคิดว่าใกล้เขตปกครองจะมีมอนสเตอร์กลุ่มใหญ่ขนาดนี้ปรากฏขึ้นทันที

สายตาของเธอหันไปทางเมดิน่าอย่างไม่ตั้งใจ ถ้ามีทหารของเขาช่วยก็จะสามารถกำจัดมอนสเตอร์กลุ่มนี้ได้อย่างปลอดภัย...

เมดิน่ายังคงดูการต่อสู้ด้วยท่าทีสงบ มองกลุ่มมอนสเตอร์ที่กำลังใกล้เข้ามาประมาณหนึ่งกิโลเมตร ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มที่ยากจะเข้าใจ

เขาดูเหมือนจะมองเห็นภาพที่กลุ่มมอนสเตอร์เข้ามาใกล้ เจียงอีไม่สามารถต้านทานได้และต้องร้องขอการคุ้มครองจากเขาเพื่อเข้าร่วมกองทัพของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ

เมดิน่าเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานและโชคดีมาก ถ้าไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ได้จัดตั้งกองทัพทันทีและเริ่มดึงดูดจอมทัพรอบๆ

ในฐานะผู้นำกองทัพ กองทัพยิ่งใหญ่ก็ยิ่งให้ประโยชน์แก่เขามากขึ้น เมื่อเขาสะสมกำลังได้มากพอ เขาก็จะสามารถทำการปฏิบัติการร่วมกลุ่มเพื่อยึดหมู่บ้านทั้งหมดหรือโจมตีซากปรักหักพังขนาดใหญ่บางแห่งได้

ในฐานะผู้นำที่มีอำนาจมากที่สุดในกองทัพ เขาสามารถได้รับประโยชน์สูงสุดอย่างง่ายดาย

การควบคุมชาวพื้นเมืองและทหารที่รับสมัครมาไม่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอีกต่อไป การควบคุมจอมทัพคนอื่นๆ เท่านั้นที่จะทำให้เขารู้สึกถึงความสำเร็จ เพราะความสัมพันธ์ระหว่างจอมทัพควรจะอยู่ในระดับเดียวกัน การควบคุมผู้ที่ควบคุมคนอื่นๆ จึงเป็นทางของผู้เป็นราชาที่แท้จริง

เจียงอีกุมดาบยาวไว้ในมือ เหงื่อไหลเต็มมือ มอนสเตอร์หลุมธรณีถูกดึงดูดโดยเขตปกครองของเจียงอี มีเป้าหมายที่ชัดเจน ไม่นานพวกมันก็ใกล้เข้ามาถึงระยะหลายร้อยเมตรจากเขตปกครอง

หอคอยธนูเริ่มโจมตี ลูกศรสีดำยิงออกไป ทำให้มอนสเตอร์หลุมธรณีบางตัวหยุดชั่วคราว จากนั้นพวกมันก็ถูกผลักดันโดยมอนสเตอร์ตัวอื่นๆ ที่ตามมา

เหมือนกับการกระแทกเล็กๆ ในคลื่นที่ไม่สามารถหยุดการเคลื่อนที่ของพวกมันได้

ทุกคนสามารถได้ยินเสียงเดินของกลุ่มมอนสเตอร์หลุมธรณีที่เคลื่อนเข้ามา

เจียงอีอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทหารทุกคนของเธอมารวมตัวกันที่เธอและรอคำสั่ง ทุกคนมีท่าทีเคร่งเครียด มองกลุ่มมอนสเตอร์หลุมธรณีที่มืดคล้ำรู้สึกถึงแรงกดดันที่กำลังจะมาถึง

“ฮ่าฮ่า ที่รักเจียง ทำไมไม่...”

เมดิน่าเปิดปากอีกครั้งเตรียมทำลายการป้องกันใจของเจียงอีทีละน้อย

สำหรับผู้หญิงตะวันออกที่ดื้อรั้นคนนี้ เขาได้เห็นว่าเป็นเป้าหมายของการพิชิตของเขา

ผู้หญิงที่มีความสามารถในการปรับตัวสูงและขยันขันแข็งเช่นนี้หายากมาก ส่วนใหญ่ผู้หญิงในสถานการณ์เช่นนี้ต้องใช้เวลานานในการปรับตัว ไม่เหมือนเจียงอีที่สามารถออกไปล่าได้อย่างสบายใจ

“เอ๊ะ? นั่นคือ?!”

เขายังพูดไม่จบ เจียงอีก็ตะโกนออกมา

คำพูดของเมดิน่าติดค้างในลำคอ เขามองตามสายตาของเจียงอี และในขณะนั้น ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเขาหดเล็กลง ใบหน้าที่สงบของเขาแสดงความประหลาดใจ

ที่ด้านหลังกลุ่มมอนสเตอร์หลุมธรณีที่ไม่ไกลนัก มีเงามืดเล็กๆ ปรากฏขึ้น เงามืดเหล่านั้นใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วและชนเข้ากับกลุ่มมอนสเตอร์เหมือนดาบเหล็กที่ฟันเปิดกลุ่มมอนสเตอร์หลุมธรณีด้านหลัง

ระยะนี้เพียงพอที่พวกเขาจะเห็นกลุ่มนักรบที่มาใหม่อย่างชัดเจน เป็นนักรบที่แข็งแกร่งอย่างชัดเจน เป็นพลังของจอมทัพ

นักรบหอกโล่สี่คนยืนอยู่แนวหน้า หญิงเอลฟ์กลางคืนที่ขี่เสือดำโยนมีดสามเล่มที่สามารถเด้งกลับไปมาได้ และชายที่สวมชุดเกราะหนักสองเล่มที่ฟันมอนสเตอร์หลุมธรณีอย่างบ้าคลั่ง

ด้านหลังพวกเขามีเวทมนตร์และลูกธนูยิงเข้าไปในกลุ่มมอนสเตอร์หลุมธรณีเหมือนฝนตก สุดท้ายยังมีคนหนึ่งที่ถือหน้าไม้และขี่หมูป่าใหญ่ที่มีเขี้ยวแหลม เมดิน่าไม่เคยเห็นทหารแบบนี้มาก่อน

ทั้งทีมเหมือนเครื่องจักรสังหาร ที่กำลังฟันและบดขยี้มอนสเตอร์อย่างรวดเร็ว ฝ่ากลุ่มมอนสเตอร์หลุมธรณีเข้าไป

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันนี้ทำให้เมดิน่าตกตะลึง ไม่สามารถรักษาความสงบไว้ได้ เขากลืนน้ำลาย ร่างกายที่นั่งบนม้าโน้มไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว พยายามมองภาพให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

นี่คือกลุ่มมอนสเตอร์ที่มีจำนวนห้าหกร้อยตัว แม้ว่าเขาจะมีทหารครบชุด เขาก็ไม่กล้าโจมตีตรงๆ อย่างมากก็อาศัยการป้องกันหรือเคลื่อนไหวไปมา

แต่คนกลุ่มนี้โหดร้ายเกินไป พวกเขาไม่ใช้วิธีการเดินทางวนเวียน แต่บุกเข้าไปในกลุ่มมอนสเตอร์อย่างโหดเหี้ยมและรวดเร็ว นักรบเหล่านี้ผ่านการอัพเกรดหรือเสริมกำลังมาอย่างชัดเจน

เจียงอีก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอมองเห็นบุคคลที่คุ้นเคย หลังจากจ้องมองสักพักก็ยืนยันได้ว่า คนที่มาคือจงเซิน!

เมื่อเห็นจงเซิน ใบหน้าของเธอก็มีความยินดี เธอรู้สึกว่าสบายใจมากกว่าที่จะร่วมมือกับจงเซิน

เมดิน่านั้นเป็นเสือยิ้มยาก ในช่วงแรกของการท้าทายหลุมธรณีเขาได้ติดต่อเจียงอีแล้ว ในเวลานั้นกฎการตั้งถิ่นฐานเพิ่งถูกปรับ เขารีบตั้งกองทัพและอัพเกรดเขตปกครองของเขาเป็น LV3 ทำให้เขตปกครองของเขาและเจียงอีมีพื้นที่ทับซ้อนกัน

หลังจากเจียงอีปฏิเสธคำเชิญของเขา ทุกคืนจะมีมอนสเตอร์หลุมธรณีปรากฏขึ้น

อย่างไม่ทราบสาเหตุ ดูเหมือนว่าจะถูกนำมาอย่างจงใจ เพิ่มความกดดันให้เธอ

เพราะเหตุนี้เจียงอีจึงเหนื่อยล้ามาก ไม่เพียงเพราะความขยันของเธอ แต่ยังเพราะมีมือมืดอยู่เบื้องหลังที่นำมอนสเตอร์มาเพิ่มความกดดันให้เธอ

ด้วยทหารที่เคลื่อนที่ได้สูง การดึงมอนสเตอร์มาไม่ยากเลย เพราะมอนสเตอร์หลุมธรณีเคลื่อนที่ไม่เร็ว มอนสเตอร์หินบินก็มีไม่มาก ตราบใดที่ระมัดระวังก็สามารถดึงมอนสเตอร์มาได้โดยไม่ทำให้มอนสเตอร์หินบินสนใจ

ทุกครั้งที่ความกดดันมา เมดิน่าจะปรากฏตัวใกล้เขตปกครองพร้อมกับทหารของเขา เพื่อชักชวนและดูการต่อสู้ พยายามทำลายการป้องกันใจของเจียงอี เป็นกลยุทธ์ที่ซับซ้อนและน่ากลัว

เจียงอีเป็นเด็กผู้หญิงที่ต้องเผชิญกับเมดิน่าที่มีความสามารถและกลยุทธ์ เธอจึงมีความกดดันมากมาย เมื่อเห็นจงเซินเธอก็รู้สึกโล่งใจ

แม้ว่าจงเซินจะเด็ดขาด แต่เขาเป็นคนที่เชื่อถือได้ สิ่งที่เขาควรได้เขาไม่ลังเล สิ่งที่ไม่ควรได้เขาไม่โลภ ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น

เธอยกดาบขึ้นและตะโกนไปที่ไกลๆ

“จงเซิน!”

“ฉันจะช่วยคุณ!”

“ทหารทุกคนตามฉันไปโจมตี!”

เจียงอีกระดมทหารนำทัพออกไป ทหารที่ตามเธอก็วิ่งตามไป

พวกเขาโจมตีเพื่อรับจงเซินและทีมของเขา ฟันเข้าไปในกลุ่มมอนสเตอร์อย่างรุนแรง

ด้วยจงเซินที่อยู่ด้านหลัง เจียงอีจึงมีความมั่นใจมากขึ้น ในเวลาไม่นานพวกเขาก็รวมพลังกันฉีกกลุ่มมอนสเตอร์ออกเป็นสองส่วน

จงเซินถือดาบใหญ่สองเล่ม โชว์พลังอย่างน่าทึ่ง ด้วยคุณสมบัติที่สูงของเขา เขาเหมือนหมาป่าเข้าฝูงแกะ เขามองเห็นเจียงอีและยิ้มพร้อมโบกมือให้เธอ

สองนาทีต่อมาทั้งสองฝ่ายก็รวมพลังกัน

ทั้งสองทีมกลับไปที่เขตปกครอง

สุดท้ายเจียงอีและจงเซินก็เดินเข้าไปในเขตปกครอง ปล่อยให้ทหารอยู่ด้านนอกสร้างแนวป้องกันและฟันมอนสเตอร์หลุมธรณี

เจียงอีถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“จงเซิน ขอบคุณที่มา!”

“ไม่เช่นนั้นฉันคงต้องต่อสู้อย่างหนัก”

เจียงอีพูดด้วยความตื่นเต้น

จงเซินเกาหัวเล็กน้อยและถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ดูเหมือนคุณไม่ได้พักผ่อนมาหลายวันแล้ว”

“คุณพยายามมากเกินไป และฉันเห็นว่าคุณไม่ได้ขี้เกียจ ทำไมถึงมีมอนสเตอร์หลุมธรณีขนาดใหญ่มาอย่างไม่ถูกต้อง”

จงเซินพูดพร้อมหันมองไปที่เมดิน่าที่อยู่ด้านหลัง

เมดิน่ามองจงเซินกลับ ทั้งสองมองกันอย่างไม่ชอบใจ เป็นสัญชาตญาณที่ไม่สามารถหลอกได้

จงเซินหันกลับมามองเจียงอี

“เจ้านายทองคนนี้เป็นเพื่อนคุณหรือ?”

“เขามาในเขตปกครองแล้ว ทำไมไม่ช่วยล่ะ?”

จงเซินพูดอย่างตรงไปตรงมา เขาเห็นความไม่เป็นมิตรของเมดิน่า

“จงเซิน นี่คือจอมทัพที่กำลังเตรียมจัดตั้งกองทัพ”

“เขามีเขตปกครองอยู่ทางใต้ มีสมาชิกห้าหกคนแล้ว”

เจียงอีมองเมดิน่าอย่างไม่สนใจ และยืนอยู่ข้างจงเซินเหมือนเลขาที่จริงจัง

จากนั้นเธอแนะนำจงเซินให้เมดิน่ารู้จัก

“ท่านเมดิน่า นี่คือจอมทัพที่แข็งแกร่งในพื้นที่ของเรา จงเซิน”

เมดิน่าได้ยินดังนั้น ตาของเขาหดเล็กลง ใบหน้าเปลี่ยนเป็นยิ้ม เขาลงจากม้าทุ่งหญ้าและมายืนหน้าจงเซิน ยื่นมือขวาออกไป

“สวัสดี จงเซิน”

“ฉันชื่อเมดิน่า เป็นหัวหน้ากองทัพนักล่าประกายแสง”

“ยินดีที่ได้รู้จักคุณ”

จงเซินมองมือที่ยื่นออกมาและมองเขา ยิ้มและยื่นมือจับ แต่สิ่งที่เขาพูดทำให้เมดิน่าหยุดยิ้ม

“เมดิน่า?”

“ฉันก็กำลังจะตั้งกองทัพ”

“คุณดูมีประสบการณ์ ทำไมไม่มาร่วมกับฉันล่ะ”