บทที่ 114 ทริปหนานซื่อ (ตอนต้น)

【กลุ่มทริปจบการศึกษาและแลกเปลี่ยนมิตรภาพ ม.6/1】

นี่คือชื่อกลุ่มใหม่ที่หวังเหมิงสร้างขึ้น ดูเป็นทางการดี

หานเหม่ยเหม่ยเพิ่มจางซีเป่าเข้ากลุ่ม ทุกคนทักทายกัน จางซีเป่าตอบรับสั้นๆ แล้วก็เงียบไป คนอื่นๆ คุยกันอย่างสนุกสนาน เห็นได้ชัดว่าทุกคนตื่นเต้นหลังสอบเสร็จ

ในกลุ่มมีแค่ 22 คน จากทั้งห้องที่มีกว่า 30 คน หวังเหมิงเชิญแค่คนพวกนี้ ที่เหลือที่ไม่ได้เชิญน่าจะเป็นคนที่ทดสอบร่างกายแล้วไม่มีพรสวรรค์

จางซีเป่าเป็นคนมีประสบการณ์ มองออกว่าจุดประสงค์ที่หวังเหมิงสร้างกลุ่มนี้ขึ้นมา การเดินทางไปทางใต้เพื่อผ่อนคลายเป็นแค่เปลือกนอก สิ่งที่เขาต้องการจริงๆ คือการสร้างเครือข่ายระหว่างผู้มีพลังพิเศษในอนาคตเหล่านี้

แต่ช่างเถอะ ไม่ว่าจุดประสงค์ของหวังเหมิงจะเป็นอะไร ก็ไม่เกี่ยวกับจางซีเป่า เขาแค่อยากไปเที่ยวเล่นๆ แล้วก็ดูว่าที่หนานซื่อมีคนก่อเรื่องอะไรหรือเปล่า

ถือโอกาสนี้ไปเที่ยวหุบเขาเอี้ยนโม่ในหนานซื่อด้วยก็ดี โอกาสที่จะได้เที่ยวฟรีแบบนี้ไม่ค่อยมี การรวยทางลัดต้องบุกดินแดนลี้ลับนี่แหละ!

ในกลุ่ม

หวังเหมิงถาม:『เพื่อนๆ เพื่อให้สนุกสุดๆ ทริปนี้เราไม่ไปกับทัวร์กันดีไหม?』

เพื่อนคนที่ 1:『เห็นด้วยๆ ข้อเสนอของพี่หวังดีมาก ถ้าไปกับทัวร์ก็เที่ยวอะไรไม่ได้เท่าไหร่ ยังโดนลากไปซื้อของอีก』

เพื่อนคนที่ 2:『ผมก็เห็นด้วย ทุกคนควรเช่ารถสักคัน เลือกหัวหน้าทีมสักคน ผมเสนอให้พี่หวังเป็นหัวหน้าทีม』

เพื่อนคนที่ 3:『ผมก็เห็นด้วย』

เพื่อนคนที่ 4:『เห็นด้วย +1』

หลังจากนั้นก็มีแต่ +1 +1 จางซีเป่าก็กด +1 ตามไปด้วย

นี่ทำให้หวังเหมิงรู้สึกภูมิใจมาก เขาพิมพ์ว่า:『ในเมื่อทุกคนไว้ใจผมขนาดนี้ ครั้งนี้ให้ผมจัดการเรื่องเช่ารถเองแล้วกัน! ฝากหานเหม่ยเหม่ยรวบรวมข้อมูลหน่อย ผมจะซื้อตั๋วให้ทุกคน』

จางซีเป่ายิ้มกว้าง หวังเหมิงอาสาเป็นเจ้ามือก็ดีเหมือนกัน ประหยัดค่าใช้จ่ายไปได้อีก

ในที่สุด เพื่อนๆ ก็นัดกันว่าจะออกเดินทางแต่เช้าตรู่พรุ่งนี้ ไปเที่ยวหนานซื่อสามวัน

"คราวนี้เช่ารถ แมวใหญ่ปกับหนูน้อยก็ไปกับฉันได้"

เมี้ยว~ จี๊ดๆๆ! แมวดำตัวใหญ่และจินเมาซูต่างส่งเสียงร้องอย่างดีใจ

จางซีเป่าเริ่มจัดกระเป๋า เสื้อผ้าเอาไปแค่สองชุดก็พอ ส่วนใหญ่เป็นอุปกรณ์

ถึงแม้ว่าเซี่ยชี่ตันจะทำให้เขาสูญเสียพลังลมบริสุทธิ์ทั้งหมด แต่มีผลแค่สามวัน วันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ หลังจากนั้นพลังลมบริสุทธิ์ก็จะค่อยๆ กลับคืนมา ไม่ต้องกังวลเลย

แค่ใช้ไฟประหลาดไม่ได้เท่านั้นเอง ไม่ได้สูญเสียพละกำลังทั้งหมด พลังหมัดกว่าสิบตันยังอยู่ครบ

จางซีเป่าวางของวิเศษทั้งหมดที่มีบนโต๊ะเพื่อคัดเลือก

สุดท้ายเขาเลือกอุปกรณ์ดังนี้: มีดกรงเล็บหนู ดาบสั้นสีดำ หนวดปลาคาร์ปมังกรสองเส้น กระบองเหลียงจิงจิงหนึ่งอัน (ของนี้กลางวันใช้เป็นค้อน กลางคืนใช้เป็นไฟฉาย สะดวกสุดๆ!) ป้ายขับไล่ปีศาจหนึ่งแผ่น

อ้อ ขนมก็เอาสุราลิงน้อยที่เหลือกับเมล็ดลูกท้อดูดวิญญาณ เอาไว้กินแก้หิวระหว่างทาง...

"มู่เอ่อร์กับจินเมาซู พรุ่งนี้ซ่อนในกระเป๋าเดินทางของฉันนะ กระเป๋าจะอยู่ในช่องเก็บของ พอขึ้นรถแล้วพวกเธอก็ออกมาหายใจได้ อดทนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเราก็ถึงแล้ว"

เมี้ยว~ จี๊ดๆๆ...

"ฉันเอาของมาเยอะไปหรือเปล่านะ?"

จางซีเป่าไม่ได้ใช้กระเป๋าลาก แค่สะพายเป้ใบใหญ่สูงครึ่งตัวคน

พอถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเพื่อนๆ มาถึงจุดนัดพบพร้อมกระเป๋าใบใหญ่น้อย ความกังวลของจางซีเป่าก็หายไปหมด

เพราะเขาเป็นคนที่เอาของมาน้อยที่สุด!

"หานเหม่ยเหม่ย เธอจะไปเที่ยวหรือจะย้ายบ้านกันแน่?"

จางซีเป่าจิ้มๆ ของใหญ่น้อยของหานเหม่ยเหม่ย ถามอย่างสงสัย "ในนี้มีอะไรบ้าง?"

"เต็นท์ แท็บเล็ต ขนม มาสก์หน้า เครื่องสำอาง สารพัดอย่าง..."

หานเหม่ยเหม่ยเบ้ปาก "นายคิดว่าสาวน้อยอย่างฉันจะเป็นเหมือนพวกผู้ชายหยาบๆ อย่างพวกนายเหรอ? ออกนอกบ้านทีก็ต้องสวยสิ!"

อ๊วก~ จางซีเป่าทำท่าอาเจียน

หานเหม่ยเหม่ยหงุดหงิดเอากระเป๋าบางส่วนให้จางซีเป่า

"รีบช่วยสาวน้อยถือหน่อยสิ ไม่เห็นเหรอว่าฉันจะหมดแรงอยู่แล้ว เสียดายขนมที่ฉันเอามาฝากนายจริงๆ!"

จางซีเป่าโยนกระเป๋าของหานเหม่ยเหม่ยเข้าไปในช่องเก็บของในตัวรถ แล้วก็วางเป้ของตัวเองไว้ด้านบนสุด ตบเป้สองทีเพื่อส่งสัญญาณให้มู่เอ่อร์กับจินเมาซูออกมาหายใจ

บนรถ

จางซีเป่านั่งข้างหานเหม่ยเหม่ย หานเหม่ยเหม่ยหยิบขนมมากมาย จางซีเป่าก็ไม่ตระหนี่ หยิบเมล็ดลูกท้อดูดวิญญาณออกมากำหนึ่ง

"เอ๊ะ? นี่อะไรน่ะ?" หานเหม่ยเหม่ยถามอย่างสงสัย

จางซีเป่าแกะเมล็ดลูกท้อ โยนเนื้อในเข้าปาก "วอลนัท วอลนัทนำเข้า กินแล้วบำรุงสมอง เธอต้องกินเยอะๆ นะ"

"ฮึ... หมายความว่าฉันไม่มีสมองงั้นสิ?"

หานเหม่ยเหม่ยกลอกตา ลองกินเมล็ดลูกท้อ รู้สึกว่ารสชาติไม่เลว

สองคนกินเมล็ดลูกท้อหมดกำ จางซีเป่าจิบสุราลิงน้อยสองอึก แล้วเอนหลังพิงเก้าอี้หลับตาพักผ่อน

จางซีเป่าไม่เกรงใจหยิบที่ปิดตาของหานเหม่ยเหม่ยมาใส่ พูดงึมงำ "เฮ้อ ขึ้นรถก็นอน ลงรถก็ฉี่ ถึงที่แล้วอย่าลืมปลุกฉันนะ!"

หานเหม่ยเหม่ยพนมมือ "ขอให้จางซีเป่าหลับไม่ตื่น พระเยซู พระพุทธเจ้า ฮัลเลลูยา!"

ต้องบอกว่าคุณภาพการนอนของจางซีเป่านั้นดีมาก แม้หานเหม่ยเหม่ยจะกัดฟันกรอดๆ นั่งกินขนมดังกรุบกรับข้างๆ ก็ยังไม่ทำให้เขาตื่น

ผ่านไปประมาณสามชั่วโมง ก็ถึงหนานซื่อ

หานเหม่ยเหม่ยเพิ่งจะยื่นมือใหญ่ออกไป คิดจะตบจางซีเป่าให้ตื่น จางซีเป่าก็ลุกพรวดขึ้นมาเหมือนมีนาฬิกาปลุก

"ถึงหนานซื่อแล้วเหรอ?"

"กรี๊ดดดดด!"

หานเหม่ยเหม่ยตกใจ หัวไปชนชั้นวางของเหนือศีรษะ เธอกุมหัวร้องโอดโอยไม่หยุด

หวังเหมิงปรบมือ "เพื่อนๆ ทุกคนตามผมไปเก็บกระเป๋าที่โรงแรมก่อน ผมแนะนำให้ทุกคนงีบหลับพักผ่อนสักหน่อย บ่ายนี้เราค่อยรวมกลุ่มไปเที่ยวกัน"

ทุกคนเห็นด้วย เพราะตื่นแต่เช้ามืด แล้วก็เหนื่อยจากการเดินทางบนรถ ทุกคนจึงเหนื่อยล้า

จางซีเป่ากลับตรงกันข้าม เขานอนหลับสบายบนรถมา จึงรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ

เขาวางกระเป๋า พามู่เอ่อร์กับจินเมาซูออกจากโรงแรม หาที่ที่ไม่มีคนแล้วสวมหน้ากากฟ่างรุ่ย! มาสก์ตัวจิ๋วเปาเย่ออนไลน์! "เพื่อนๆ ทุกคน เปาเย่มาเที่ยวหนานซื่อแล้ว ถือโอกาสแวะเที่ยวเมืองสมบัติวิเศษในหนานซื่อด้วย ดูซิว่าจะเจอแผงที่ 【พายุทอร์นาโดถล่มลานจอดรถ】 พูดถึงเมื่อคืนไหม!"

จางซีเป่าถือไม้เซลฟี่เดินช้าๆ จินเมาซูซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อ แมวดำใหญ่มู่เอ่อร์เดินตามหลังเขา

หนานซื่อก็มีเมืองสมบัติวิเศษเหมือนกัน แต่เดิมก็เป็นเมืองโบราณวัตถุ ยาวิเศษ ของวิเศษ วัสดุจากดินแดนลี้ลับ ล้วนเป็นโอกาสทำเงินก้อนโต หลังจากพลังวิเศษฟื้นคืน เมืองโบราณวัตถุก็ค่อยๆ พัฒนาไปเป็นเมืองสมบัติวิเศษ

"มาดูกันหน่อย ของดีๆ ทั้งนั้นเลยนะครับ!"

"ลดราคาล้างสต๊อก! เจ้านายหนีไปกับน้องเมีย พวกเราไม่มีทางเลือก ต้องเอาของวิเศษมาใช้หนี้เงินเดือน!"

จางซีเป่ายิ้มพลางเดินเที่ยวชมอย่างสบายๆ