ตอนที่ 213 ปัญหานี้ร้ายแรง!
ตอนที่ 213 ปัญหานี้ร้ายแรง!
หลังจากอาบน้ำ ไอร่าก็พันตัวเองด้วยผ้าคลุมไหล่หนาแล้วเดินเข้าไปในห้องของธยาน์ เธอเห็นเขาเติมฟืนลงในเตา
ไฟในเตาลุกโชนและห้องนอนก็อบอุ่น
ไอร่าเดินไป “เหตุใดเจ้าถึงจุดไฟ”
ธยาน์พูด “มันหนาว”
ไอร่ารู้สึกประหลาดใจมาก “ตอนนี้เจ้ารู้สึกร้อนและหนาวแล้วหรือ”
“ข้ากังวลว่าเจ้าจะหนาว”
ไอร่าตกตะลึง ความประหลาดใจของเธอหายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็ดูหมดหนทาง “เป็นเพราะเรื่องที่บุหรงพูดสินะ เจ้าถึงกังวล จริง ๆ แล้วข้าไม่ได้บอบบางอย่างที่เจ้าคิด”
ธยาน์ลดสายตาลง “ข้าไม่รู้สึกร้อนหรือหนาว เลยไม่รู้จะดูแลเจ้าเช่นไร หากเจ้าหนาวต้องบอกข้า ข้าจะเติมฟืน”
หัวใจของไอร่ารู้สึกเจ็บปวด เธอเดินเข้าไปกอดธยาน์โดยกดแก้มของเธอแนบหน้าอกของเขา “ได้สิ ไม่ว่าจะร้อนหรือหนาวข้าจะบอกเจ้า”
“ข้าเป็นคู่ครองที่ไร้ความสามารถ”
ไอร่าเงยหน้าขึ้นมองและขมวดคิ้วที่เขาทันที “ข้าจะไม่ให้เจ้าพูดเช่นนี้อีก”
“อสูรตัวผู้ตนอื่น สามารถดูแลคู่ของเขาได้ แต่ข้าทำไม่ได้ ข้าไม่สามารถแม้แต่จะดูแลความรู้สึกของเจ้าได้”
เมื่อเขาพูดแบบนั้น น้ำเสียงของเขาก็สงบเช่นเคย ไม่มีอารมณ์อยู่ในนั้น แต่มันทำให้หัวใจของไอร่าเจ็บปวด
เธอยืนเขย่งเท้าและโอบแขนรอบคอของเขา “เราเป็นคู่ครองของกันและกัน เราต้องเผชิญปัญหาไปด้วยกัน ตอนนี้เจ้าป่วย ข้าจะดูแลเจ้า”
“แต่ข้า-”
“ไม่มีแต่” ไอร่าขัดจังหวะ “ข้ารักเจ้าเท่ากับที่เจ้ารักข้า ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอะไร ความรู้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าจะไม่เปลี่ยนแปลง ข้าเชื่อว่าเจ้าก็เหมือนกันใช่หรือไม่”
ธยาน์ถอนหายใจเบา ๆ “แน่นอน ความรู้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าจะไม่มีเปลี่ยนแปลง”
ไอร่ายิ้ม “ดึกแล้ว นอนเถอะ”
ธยาน์อุ้มเธอขึ้นมาแล้วค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียง
เขาคุกเข่าข้างหนึ่งแล้วช่วยเธอถอดรองเท้า
ไอร่าเอื้อมมือไปแตะแก้มของเขา ผิวของเขาเย็นอยู่เสมอ มันจะสบายในฤดูร้อน แต่จะหนาวเป็นพิเศษในฤดูหนาว
เธอโน้มตัวลงจูบเขาที่ริมฝีปาก
“ขอบคุณสำหรับชุดนี้นะ ข้าชอบ”
ธยาน์มองดูใบหน้าที่ยุติธรรมและละเอียดอ่อนของเธอ และอดไม่ได้ที่จะผลักเธอลง
เตียงปูด้วยผ้าห่มหนังสัตว์หนา ๆ มันนุ่มและสบายมาก
เสียงของเขาเย็นชาพอ ๆ กับตัวเขา แต่ชัดเจนและน่าฟัง
“ข้าอดทนไม่ไหวที่จะกลืนกินเจ้า”
ไอร่าเกี่ยวแขนของเธอไว้รอบคอของเขาและยิ้มอย่างหวานชื่น “ข้าเต็มใจที่จะถูกเจ้ากลืนกิน”
ธยาน์ก้มศีรษะลงและจูบริมฝีปากของเธอ
ลมหายใจเย็น ๆ ของเขาเข้าไปในปากของไอร่า และกวาดทุกมุมปากของเธอ
เธอยกสะโพกขึ้นโดยไม่ตั้งใจ
มันนานเกินไปแล้วที่พวกเขาเข้ามาใกล้ขนาดนี้
ธยาน์จับเอวเรียวของเธอและเตรียมพร้อมที่จะก้าวต่อไป
ไอร่าพิงไหล่ของเขาและรอเป็นเวลานาน เขาไม่ได้เข้ามา
เธออดไม่ได้ที่จะกระตุ้นเขาเบา ๆ “ทำไมเจ้าถึงไม่ขยับ”
ธยาน์แตะเอวของเธอ และน้ำเสียงของเขาก็ลังเล “คืนนี้อย่าเพิ่งทำเลยนะ”
ไอร่าตัวแข็ง
ความรู้สึกแสบร้อนส่วนใหญ่ดับลงทันที
เธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างสับสน “ทำไม”
พวกเขามาไกลขนาดนี้แล้ว พวกเขาขาดการสมสู่ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงบอกว่าเขาไม่อยากทำในช่วงเวลาวิกฤติแบบนี้
เขาไม่สนใจเธออีกแล้วหรือ
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเธอเลย
เมื่อเผชิญกับคำถามของไอร่า ปฏิกิริยาของธยาน์ก็แปลกมาก “วันนี้ข้ารู้สึกไม่สบาย เราค่อยต่อกันวันหลังเถอะนะ”
ไอร่าไม่ยอมปล่อยเขาไป
ใครก็ตามที่จูบคู่รักบนเตียงเป็นเวลานานและถึงกับถอดกางเกงจะโกรธเมื่ออีกฝ่ายพูดทันทีว่าจะไม่ทำ
ไอร่าผลักเขาออกไปและดึงผ้าคลุมไหล่รอบตัวเธออย่างตั้งใจ
เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของธยาน์ “บอกความจริงกับข้า เหตุใดเจ้าถึงหยุด”
ธยาน์เบือนหน้าหนีและพูดอย่างไม่สบายใจว่า “เป็นเพราะข้ารู้สึกไม่สบายจริง ๆ”
“มองตาข้าแล้วบอกข้าสิ”
ธยาน์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองดูเธออย่างทำอะไรไม่ถูก “คืนนี้เป็นความผิดของข้า ข้าขอโทษ”
“ข้าไม่อยากได้ยินคำขอโทษ ข้าอยากได้ยินความจริง” ไอร่าพูดทีละคำ “ทำไมจู่ ๆ ถึงบอกว่าไม่อยากทำล่ะ เป็นเพราะเจ้าไม่ชอบข้าอีกต่อไปแล้ว และไม่ต้องการทำกับข้าใช่หรือไม่”
“ไม่ใช่นะ” ธยาน์ตอบโดยไม่ลังเล
ความโกรธของไอร่าหายไปเล็กน้อยเพราะคำตอบของเขา
“แล้วทำไม? ถ้าเจ้าไม่ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับข้าในคืนนี้ เราสองคนก็ไม่ต้องนอน”
ไอร่าดูอ่อนโยน แต่เธอก็ดื้อรั้นกับบางสิ่งอย่างผิดปกติ
จริง ๆ แล้วธยาน์ไม่สนใจว่าเขาจะหลับหรือไม่ ยังไงก็ตามเขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลย อย่างไรก็ตาม ไอร่านั้นบอบบางและอ่อนแอ หากเธอไม่นอนเธอก็จะทนไม่ไหวอย่างแน่นอน
ท้ายที่สุด เขาก็ปวดใจแทนไอร่า
เขาพูดอย่างไม่สบายใจ “คืนนี้ข้าไม่พร้อม...”
“เพราะอะไร”
ธยาน์มองดูเขาด้วยความงุนงง ทั้งสองมองหน้ากันเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะรู้ตัว
เธอมองดูช่วงท้องด้านล่างของธยาน์ด้วยความตกใจ
“ทำไมล่ะ เจ้าไม่รู้สึกอะไรกับข้าหรือ”
“ไม่ใช่นะ ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า มันเป็นเพราะข้า” ธยาน์หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวังว่า “ข้าอยากแต่งงานกับเจ้าอย่างชัดเจน แต่ร่างกายของข้าไม่สามารถตอบสนองได้อย่างเหมาะสม”
ในระยะสั้นเขาไม่สามารถรับได้ นี่เป็นปัญหาร้ายแรง
ไอร่ารีบถาม “นี่เป็นผลมาจากน้ำลืมเลือนใช่หรือไม่”
“ข้าคิดว่าเป็นเช่นนั้น”
“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต หากเราจะไม่สามารถสมสู่กันได้อีก นี่หมายความว่าข้าจะไม่สามารถให้กำเนิดลูกของเจ้าได้ แม้ว่าข้าจะต้องการก็ตาม”
หลังจากที่ธยาน์แต่งตัวแล้ว เขาก็อุ้มเธอไปที่เตียงแล้วห่มผ้าให้เธอ เขากระซิบ “ไม่ต้องกังวล ข้าจะคิดหาวิธีแก้ปัญหา”
ไอร่าซุกตัวในอ้อมแขนของเขา หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างระมัดระวัง
“ทำไมข้าไม่ทำยาให้เจ้าเล่า”
ธยาน์กล่าวว่า “ไม่จำเป็น”
ไอร่าแนะนำอย่างจริงจังว่า “อย่ากลัวการรักษาเลย ปัญหานี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก อีกอย่างเจ้ายังเด็ก หากเรารักษากันตั้งแต่เนิ่น ๆ เจ้าจะต้องฟื้นตัวได้เร็วแน่นอน”
ทว่าธยาน์กล่าวว่า “เมื่อกี้เจ้าตื่นตัวแล้วใช่หรือไม่ เจ้าคงรู้สึกแย่ที่ข้าหยุดกะทันหัน ให้ข้าใช้นิ้วช่วยเจ้าดีหรือไม่”
มือของเขาเคลื่อนไปทางไอร่า
ไอร่าตกใจด้วยความกลัว เธอรีบจับขาแล้วพูดด้วยความขุ่นเคืองว่า “ไม่เป็นไร ตอนนี้ข้าสงบสติอารมณ์ลงแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นก็รีบนอนเถอะ”
“อืม”
เช้าวันรุ่งขึ้น ไอร่าลุกจากเตียงแล้ววิ่งเข้าไปในครัวเพื่อทุกซุป
เธอต้องการรักษาภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศของธยาน์ และปล่อยให้เขามีชีวิตสมอสูรตัวผู้
