เครื่องจำลองสยองขวัญ บทที่ 85 "ยินดีต้อนรับสู่เครื่องจำลองชีวิตที่สมบูรณ์แบบ!" 

ท้องฟ้ามีเส้นผมสีดำเต็มไปหมด รูปร่างคนที่ดิ้นเหมือนหนอนถูกเส้นผมพันไว้

เส้นผมเป็นสายสีดำ แผ่ขยายไปทั่วท้องฟ้าอย่างอิสระ

ดวงตาสีแดงเข้มเหล่านั้นถูกเส้นผมห้อมล้อม

แสงสีแดงกะพริบเป็นจังหวะเหมือนการหายใจ จ้องมองพื้นดินสีขาว

เส้นผมพันรอบร่างของซูอู่เหมือนสาหร่ายทะเล จิตใต้สำนึกของเขามึนงง ปล่อยให้เส้นผมเหล่านี้ลากตัวเองเข้าสู่ความมืด

แต่ภายนอกจิตใต้สำนึกของซูอู่ อีกตัวตนหนึ่งที่แยกออกมาได้เพราะนึกถึงลวดลาย 'ปลดแหวนมังกร' กลับมองดูตัวเองอย่างเยือกเย็น เห็นตัวเองถูกเส้นผมลากไปเรื่อยๆ

เส้นผมสีดำทอดยาวบนพื้นดินสีขาว

ราวกับงูยักษ์สีดำตัวหนึ่ง

ซูอู่เดินโซเซ สะดุดล้มหลายครั้ง

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ เขาถูกลากมาถึงหน้าต้นไม้ยักษ์สีดำต้นหนึ่ง

ต้นไม้นี้ถักทอขึ้นจากเส้นผมที่พันกันไม่หยุด มันห้อยลงมาจากท้องฟ้า หยั่งรากลงบนพื้นดินสีขาว แผ่กิ่งก้านสาขามากมาย

ขณะนี้ บนต้นไม้ยักษ์ที่เชื่อมระหว่างฟ้ากับดินนี้ มี 'กิ่งก้าน' ห้อยลงมามากมาย

แต่ละกิ่งที่ทำจากเส้นผมล้วนพันรัดคนไว้แน่น

ชายวัยกลางคนผมบางกลางศีรษะ

คุณยายผอมบางในชุดสะอาดเรียบร้อย

หญิงสาวในถุงน่องขาด...

คนเหล่านี้ถูกกิ่งผมแขวนไว้ กิ่งใหญ่เท่างูยักษ์พันกันไปมา กลายเป็นเรือนยอดขนาดมหึมา

คนที่ถูกแขวนค่อยๆ ลอยขึ้นสูง

กำลังจะถูกโยนเข้าไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเส้นผม

ซูอู่ก็ถูกกิ่งผมลากไว้ กำลังจะถูกยกขึ้น แต่ในตอนนี้เอง อีกจิตหนึ่งที่คอยสังเกตการณ์ 'ตัวตน' มาตลอดก็เริ่มลงมือ

เดิมทีมันซ่อนตัวอยู่ใต้ผิวน้ำ

บัดนี้ค่อยๆ โผล่ขึ้นมา

ราวกับมังกรและงูที่ผุดขึ้นจากพื้นดิน

ความเจ็บปวดรุนแรงเกิดขึ้นที่หว่างคิ้วของซูอู่ ความเจ็บปวดนี้แผ่ซ่านเข้าไปในความคิดลึกๆ ของเขา ทำให้อีกตัวตนหนึ่งกับจิตใต้สำนึกรวมเป็นหนึ่งเดียว ---

ซูอู่ลืมตาขึ้นในทันใด!

เส้นผมที่พันรอบร่างเขาขาดสะบั้นทีละเส้นสองเส้น ในวินาทีที่จิตสำนึกของเขาตื่นขึ้นอย่างฉับพลัน!

กิ่งที่ถักทอจากเส้นผมหดตัวอย่างรวดเร็ว!

ซูอู่เห็นภาพตรงหน้าที่ทั้งน่าขนลุกและยิ่งใหญ่ ทั้งเหลือเชื่อและกว้างใหญ่ไพศาล!

เขาเงยหน้ามองคนที่ถูกแขวนอยู่

คนเหล่านี้คือผู้โดยสารที่หายตัวไปบนรถโดยสาร!

ตอนนี้ พวกเขาต่างสายตาเลื่อนลอย ถูกกิ่งผมลากขึ้นสู่ท้องฟ้า --- อีกไม่นานพวกเขาก็จะถูกลากเข้าไปในห้วงลึกแห่งเส้นผมบนท้องฟ้า

กลายเป็นรูปร่างคนที่ดิ้นไปมาเหมือนหนอนในห้วงลึกแห่งเส้นผม!

เขาไม่แน่ใจว่า 'สิ่ง' ที่คล้ายมนุษย์ในห้วงลึกแห่งเส้นผมนั้น ยังจะเรียกว่าเป็นมนุษย์ได้หรือไม่

--- แต่มีความรู้สึกบางอย่างบอกว่า หากผู้โดยสารเหล่านี้ถูกลากเข้าไปในห้วงลึกแห่งเส้นผมอย่างสมบูรณ์ ถึงแม้จะนำพวกเขากลับออกมาจากห้วงลึก พวกเขาก็จะไม่มีวันเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว!

ตอนนี้ควรทำอย่างไร?

มองไปรอบๆ ซูอู่ไม่พบร่องรอยของปีศาจสางผมอีกแล้ว

บางทีความหมายของการมีอยู่ของมัน อาจเป็นเพียงเพื่อนำพาผู้อื่นเข้าสู่โลกแห่งภาพลวงตานี้

แม้ไม่มีปีศาจสางผม เพียงแค่รู้วิธีทำให้จิตสำนึกว่างเปล่าไม่มีที่สิ้นสุด เข้าสู่สภาวะมึนงง ก็สามารถถูกนำพาเข้าสู่ 'โลกแห่งภาพลวงตา' นี้ได้เช่นกัน

ซูอู่เริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมในการจำลองอนาคต ทุกอย่างบนรถจึงเหมือนกับโลกจริงทุกประการ ยกเว้นแต่ไม่มีปีศาจสางผมอยู่

ปีศาจสางผมเป็นสิ่งที่มีอยู่เหมือน 'ภาพลวงตา'

มันเป็นภาพลวงตาที่ผู้โดยสารทั้งคันรถร่วมกันจินตนาการขึ้นมา!

แล้วสิ่งที่คนจินตนาการขึ้นในสมอง จะปรากฏในการจำลองอนาคตที่เป็นจริงได้อย่างไร?

ส่วนเหตุผลที่เขาไปตามหาผู้โดยสารที่หนีไปในการจำลอง ถามพวกเขาถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนรถ แล้วผู้โดยสารเหล่านั้นก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาทีละคนสองคน --- สาเหตุที่เกิดเหตุการณ์ประหลาดเช่นนี้ ก็อยู่ตรงหน้านี่เอง

บนท้องฟ้า ในบรรดาผู้โดยสารที่ถูกกิ่งผมยกขึ้นสูง

มีทั้งคนที่หายตัวไปตั้งแต่อยู่บนรถ

และคนที่หนีออกไปสองสามคน

จำนวนผู้โดยสารที่ถูกลากเข้ามาในโลกแห่งภาพลวงตานี้ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เพียงแค่ผู้โดยสารที่เคยประสบกับ 'ปีศาจสางผม' ซึ่งเป็นภาพลวงตาร่วมกันนี้ ในเวลาต่อมา ในครั้งที่ 'จิตใจผ่อนคลาย จิตสำนึกว่างเปล่า' ก็จะถูกลากเข้ามาในโลกแห่งภาพลวงตานี้!

ต้องรีบหาวิธีขจัดผลกระทบของโลกแห่งภาพลวงตานี้ที่มีต่อคน

มิฉะนั้น

หากแม้แต่ชายหัวล้านที่คอยจับตาดู 'ปีศาจสางผม' อยู่ข้างนอก ถูกนำเข้ามาในโลกแห่งภาพลวงตานี้ด้วย ก็อาจเกิดผลร้ายแรงกว่านี้ได้

ถึงตอนนั้นคงสายเกินแก้แล้ว!

เช่นนั้น การจำลองอนาคตในโลกแห่งภาพลวงตา จะเกิดอะไรขึ้น?

"เครื่องจำลอง!"

ความคิดของซูอู่ลงตัว เขาเรียกเครื่องจำลองออกมาทันที

"ยินดีต้อนรับสู่เครื่องจำลองชีวิตที่สมบูรณ์แบบ!"

"ยอดคงเหลือในกระเป๋าของคุณคือ 14,784 หยก คุณสามารถเลือกจำลองอนาคตของตัวเอง หรืออดีตของผู้อื่นได้"

แม้ซูอู่จะอยู่ในโลกแห่งภาพลวงตา แต่ความมืดที่เครื่องจำลองนำมาก็ยังมาตามนัด ห่อหุ้มรอบตัวเขา

หน้าปัดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในความมืด

จอสามจอลอยอยู่รอบหน้าปัด

ซูอู่ไม่ลังเล เลือกจอที่แทน 'การจำลองอนาคตส่วนบุคคล' ทันที

เสียงแจ้งเตือนของเครื่องจำลองดังขึ้นตามมา: "การจำลองชีวิตส่วนบุคคลใช้ 1 หยก ยอดคงเหลือในกระเป๋าของคุณคือ 14,783 หยก"

"กำลังโหลดพรสวรรค์..."

"กำลังโหลดเกม..."

"อนาคตของคุณได้ถูกโหลดเข้าระบบเรียบร้อยแล้ว!"

ความมืดที่ห่อหุ้มโดยรอบพลันสลายไป

ซูอู่มองไปยังโลกตรงหน้า --- มีการเปลี่ยนแปลงอย่างพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน!

แตกต่างจากสิ่งที่เขาเห็นในความเป็นจริงอย่างสิ้นเชิง!

ขณะนี้ เขายืนอยู่ในความว่างเปล่า และห่างออกไปเพียงห้าก้าวตรงหน้าเขา มีหญิงคนหนึ่งนั่งอย่างเงียบๆ บนเก้าอี้วงกลม

'หญิงคนนั้น' มีดวงตารูปเมล็ดแอปริคอตและแก้มแดงระเรื่อ ท่าทางสง่างาม ดูออกว่าเป็นสตรีชั้นสูง

เสื้อผ้าของเธอก็พิเศษมาก

สวมเสื้อคลุมสีดำสนิท บนเสื้อคลุมมีลวดลายวงกลมมากมาย มองใกล้ๆ ลวดลายเหล่านั้นล้วนมาจากการเปลี่ยนแปลงของตัวอักษร 'อายุยืน'

ที่แท้เธอสวมชุดศพ!

'หญิงคนนั้น' วางมือทั้งสองซ้อนกันบนขา นั่งตัวตรงบนเก้าอี้วงกลม

และด้านหลังเธอ ยังมีคนยืนอยู่อีกคนหนึ่ง

เป็นชายแก่สวมหมวกทรงกลมคล้ายแตงโม

ชายแก่สวมเสื้อคลุมฝ้ายที่ปะชุนหลายแห่ง บนเสื้อยังมีรูอีกสองสามรูที่ยังไม่ได้เย็บ

ปุยฝ้ายสีขาวโผล่ออกมาจากรูเหล่านั้น

ขณะนี้ ชายชราถือหวีซี่ถี่มากในมือ ช่องว่างระหว่างซี่หวีแคบมากจนแม้แต่เส้นผมก็แทบลอดผ่านไม่ได้ กำลังแยกผมของหญิงคนนั้นออกอย่างเป็นระเบียบ ใช้หวีนั้นสางผมของเธอทีละปอยอย่างละเอียด

ซู่ซู่...

ทุกครั้งที่หวีสางผมไปหนึ่งปอย ราวกับว่าเส้นผมจะถูกดึงให้ตรงขึ้น

หวีแบบนั้น ซูอู่เคยเห็นมาก่อน

หวีชนิดนี้ ที่บ้านเกิดของเขาเรียกว่า 'ปี๋จื่อ' (ไทยเราน่าจะเรียกว่า หวีเสนียด)

คือคำว่า 'ปี๋' ในสำนวน 'โจรผ่านไปเหมือนหวี ทหารผ่านไปเหมือนปี๋'

หวีแบบนี้ไม่ใช่หวีที่ใช้สางผมในชีวิตประจำวัน --- สาวๆ ที่รักสวยรักงามใช้หวีนี้สางผมครั้งเดียว หนังศีรษะก็จะเจ็บไปหลายวัน ผมก็จะร่วงไปไม่น้อย

ประโยชน์ที่แท้จริงของปี๋จื่อ คือใช้สางเหาและไข่เหาบนศีรษะ

สมัยก่อนคนยากจน ที่นอนก็ไม่ค่อยดี

ส่วนใหญ่ใช้ฟางข้าวหรือฟางข้าวสาลีถักเป็นเสื่อ ปูบนเตียงไม้แข็งๆ เพื่อให้คนนอนตอนกลางคืนไม่เจ็บมากนัก

นอนบนที่นอนแบบนี้ รวมกับสุขอนามัยที่ไม่ดีในสมัยก่อน จึงมักมีเหาและหมัดบนศีรษะ พอถูกแดดในฤดูหนาว ก็จะเห็นเหาและหมัดวิ่งไปมาบนเส้นผม

ตอนนี้ก็ต้องใช้ปี๋จื่อสางผม

บี้เหาและหมัดที่สางออกมาทีละตัวด้วยเล็บ

ตอนนี้ ทุกครั้งที่ชายชราสวมหมวกทรงแตงโมสางผมให้หญิงคนนั้น ก็จะหยุด หยิบไข่สีขาวสองสามฟองออกจากซี่หวี วางบนนิ้วชี้ ใช้เล็บหัวแม่มือสองข้างบีบแรงๆ ไข่ก็จะแตก

'แกร๊ก'

เสียงแผ่วเบามากดังขึ้น

ในความว่างเปล่าโดยรอบ ดวงตาสีแดงเข้มปรากฏขึ้นทันที พวกมันกะพริบตาตามเสียงไข่แตก

แสงสีแดงกะพริบเป็นจังหวะเหมือนการหายใจ

สะท้อนให้เห็นกลุ่มก้อนใหญ่ๆ ของเส้นผมที่พันกันในความว่างเปล่าโดยรอบ และในเส้นผมเหล่านั้น มีหนอนสีขาวรูปร่างคนซ่อนอยู่

ดวงตาสีแดงเข้มเหล่านั้น เส้นผมกลุ่มใหญ่ที่แผ่คลุมท้องฟ้า เมื่อปรากฏขึ้นแล้วก็ไม่หายไปอีก

ซูอู่มองชายชราสางผมของ 'ปีศาจสางผม' ไม่หยุด หาไข่มาบีบแตกอยู่เรื่อยๆ ใจของเขาพลันสั่นสะท้าน!

--- ทุกครั้งที่ชายชราสางผม คนที่ถูกกิ่งผมพันก็จะถูกดึงให้เข้าใกล้ท้องฟ้ามากขึ้น

เมื่อคนถูกลากเข้าไปในท้องฟ้า ก็จะกลายเป็นหนอนรูปร่างคนที่ชายชราสามารถบีบแตกได้เหมือนบีบไข่!

พลังของชายชราช่างน่าตกใจจริงๆ!

'เขา' ก็เป็นสิ่งเหนือธรรมชาติด้วยหรือ?

เป็นสิ่งเหนือธรรมชาติที่อยู่ร่วมกันกับปีศาจสางผม?!

ดวงตาสีแดงเข้มบนท้องฟ้า เส้นผมที่พันกันปกคลุมท้องฟ้า ล้วนเป็นการแสดงออกของพลังของสิ่งเหนือธรรมชาติทั้งสองนี้?

หรือว่า พวกเขาทั้งสองเดิมทีไม่ใช่สิ่งเหนือธรรมชาติ

แต่เป็นคนที่เคยควบคุมสิ่งเหนือธรรมชาติ

เพียงแต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ สิ่งเหนือธรรมชาติอันร้ายกาจในร่างกายฟื้นคืนชีพ?

ภายใต้แสงสีแดงเข้มจากดวงตารอบข้าง ซูอู่เหงื่อท่วมตัว เขาพยายามสบตากับปีศาจสางผม ดูว่าจะเกิดผลที่คาดไม่ถึงบ้างหรือไม่

แต่ปีศาจสางผมมีสายตาว่างเปล่า

ซูอู่จ้องมอง 'เธอ' อย่าง 'หวานซึ้ง' แต่ก็ไม่สามารถรู้สึกถึงพลังเหนือธรรมชาติของมันที่พันรอบตัวเหมือนแต่ก่อน

แบบนี้ไม่ได้ผล!

เขากัดฟัน เงยหน้ามองชายชราที่สวมหมวกทรงแตงโม มองไปที่ดวงตาใต้หมวกของเขา

ในวินาทีที่สายตาประสานกับดวงตาของชายชรา

แสงสีแดงเข้มแผ่ขยายในสายตาของซูอู่...

แสงสีแดงแผ่ไปทั่วความว่างเปล่า

ดวงตาสีแดงเข้มคู่แล้วคู่เล่าที่กะพริบอยู่รอบข้าง ก็หายไปในชั่วพริบตาที่แสงสีแดงแผ่คลุมที่นี่!

ซูอู่นั่งตัวตรงบนเก้าอี้

เขารู้สึกว่ามีมือเย็นเฉียบลูบผ่านหนังศีรษะ จับผมยาวของเขาขึ้นมาปอยหนึ่ง ปี๋จื่อสางผ่านเส้นผม...

เขาจ้องมองไปข้างหน้าตาไม่กะพริบ

ในดวงตาสีดำสนิท อักขระสีดำมากมายก่อตัวแล้วแตกสลาย

ก่อตัวแล้วแตกสลาย

ราวกับติดอยู่ในวงจรไม่รู้จบ

เจตจำนงของเขาในตอนนี้ ไม่อาจรวบรวมอักขระเหล่านั้นเข้าด้วยกัน หลอมรวมเป็นโซ่ตรวนเหล็กได้

แต่การนึกถึงอักขระเหล่านั้นทีละตัว ทำให้สติของเขากลับคืนมาจากขอบของความมืดมนได้เล็กน้อย

"เครื่องจำลอง!"

"เครื่องจำลอง!"

เขาตะโกนในใจ!

พร้อมกับเสียงร้องของเขา ในวันนี้เป็นครั้งแรกที่เสียงอิเล็กทรอนิกส์ฟังดูไพเราะอย่างที่สุด ราวกับได้ยินเสียงสวรรค์: "ยินดีต้อนรับสู่เครื่องจำลองชีวิตที่สมบูรณ์แบบ!"

"คุณสามารถใช้หยกเพื่อเลือกจำลองชีวิตของตัวเองหรือผู้อื่น เพื่อหาทางออกให้กับปัญหาชีวิตมากมาย!"

"ขณะนี้สามารถจำลองเฉพาะอนาคตของคุณได้เท่านั้น ต้องการเริ่มการจำลองหรือไม่?"

เสียงแจ้งเตือนที่เคยดังมาแล้วครั้

งหนึ่ง บัดนี้ดังขึ้นอีกครั้ง!

พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้น

แสงสีแดงที่แผ่ไปทั่วความว่างเปล่าสั่นสะเทือน!

กระจกทรงกลมมากมายลอยขึ้นมาจากทะเลแสงสีแดง ล้อมรอบซูอู่ บนกระจกบันทึกสภาพปัจจุบันของผู้โดยสารแต่ละคนบนรถโดยสาร

บางคนถูกแขวนอยู่บนต้นไม้ผม

บางคนกำลังวิ่งหนีบนถนน

บางคนพบปั๊มน้ำมันแล้วหยุดพักชั่วคราว และกำลังโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือ

ทันใดนั้น

ภาพบนกระจกบานแรกถูกความมืดปกคลุมไปทั้งหมด

ความมืดเงียบงันอยู่ครู่หนึ่ง

แล้วมีคนเปิดไฟ ภาพปรากฏขึ้นอีกครั้ง --- เป็นร่างของซูอู่ เขายืนอยู่ที่ประตูห้องทำงานที่เช่าอยู่ สายตาสงสัยกวาดมองห้องทำงานในตอนนี้

มองเห็นรอยราที่เต็มผนัง และคราบน้ำสีเหลืองจาง

มองเห็นหน้าต่างที่ถูกบังด้วยไม้แผ่นหนา

เขาเดินไปที่โต๊ะทำงาน ตรวจดูสมุดบันทึกของตัวเอง

ไม่นานนัก เขาวางสมุดบันทึกลง

เงาใต้เท้าของเขาพลันกลายเป็นของเหลวสีดำเหนียว ลุกขึ้นยืน แทงทะลุหน้าอกของเขาในทันที!

...

"ยินดีต้อนรับสู่เครื่องจำลองชีวิตที่สมบูรณ์แบบ!"

"ขณะนี้สามารถจำลองเฉพาะอนาคตของคุณได้เท่านั้น ต้องการเริ่มการจำลองหรือไม่?"

บนกระจกบานที่สอง หลังจากความมืดปกคลุมครู่หนึ่ง ภาพก็ปรากฏขึ้น

ยังคงเป็นซูอู่ที่ยืนอยู่ที่ประตูห้องทำงาน สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยและหวาดระแวง

คราวนี้ เขาถูกของเหลวสีดำที่พุ่งออกมาจากเงาโดยรอบห่อหุ้มร่างกาย แล้วฉีกร่างเขาออกเป็นชิ้นๆ เลือดสาดกระเซ็น!

...

"ยินดีต้อนรับสู่เครื่องจำลองชีวิตที่สมบูรณ์แบบ!"

...

บนกระจกที่กระจายอยู่ทั่วความว่างเปล่า ภาพต่างๆ ปรากฏขึ้นติดต่อกัน

แต่ในภาพที่แตกต่างกัน กลับมีคนคนเดียวกัน --- ซูอู่!

ซูอู่ที่ถูกปีศาจเงาฆ่า

ซูอู่ที่หนีออกจากตึก แล้วถูกสิ่งเหนือธรรมชาติในขลุ่ยอาคมกังต้งฆ่า

ซูอู่ที่หลบเข้าไปในศาลเจ้าเล็ก

ซูอู่ที่ตายภายใต้การโจมตีของปีศาจคุมศพ

...

ทุกครั้งที่ซูอู่ผ่านการจำลองอนาคตในเครื่องจำลอง บัดนี้ล้วนปรากฏบนกระจก!

กระจกที่แผ่กระจายไปทั่ว ถูกภาพเหล่านี้ครอบคลุมไปทั้งหมด!

หลังจากปล่อย 'ประสบการณ์การจำลอง' ออกมามหาศาล สติของซูอู่ก็กลับมาชัดเจน หลุดพ้นจากการควบคุมของชายชราสวมหมวกทรงแตงโมที่อยู่ด้านหลังโดยสิ้นเชิง ตื่นขึ้นจากความมืดมน!

เสียงแจ้งเตือนของเครื่องจำลองดังไม่หยุด!

"คุณได้รับพรสวรรค์ --- สมาธิแน่วแน่ (สีขาว)"

สมาธิแน่วแน่ (สีขาว): จิตสำนึกของคุณผ่านการฝึกฝนอย่างมาก สามารถรวมสมาธิได้ในเวลาอันสั้น มีสมาธิเป็นเลิศในหมู่คนทั่วไป

"คุณได้รับพรสวรรค์ --- ความทรงจำเกินปกติ (สีเขียว)"

ความทรงจำเกินปกติ (สีเขียว): คุณจำทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน คุณสามารถใช้ประโยชน์จากความสามารถในการจำของตัวเองได้อย่างสมเหตุสมผล ไม่ถูกรบกวนเหมือนผู้ป่วยโรคความทรงจำเกินปกติทั่วไป

เมื่อคุณต้องการ คุณสามารถปลดปล่อยความทรงจำทั้งหมดของคุณได้ในทันที

ทุกรายละเอียดปรากฏชัดเจน

"คุณได้รับพรสวรรค์ --- ห้วงลึก (สีฟ้า)"

ห้วงลึก (สีฟ้า): เมื่อผู้อื่นจ้องมองคุณ นั่นคือการจ้องมองห้วงลึก

...

เสียงแจ้งเตือนของเครื่องจำลองดังขึ้นในหัวของซูอู่ทีละอันๆ

เขาไม่เข้าใจ

ทำไมพรสวรรค์ที่ได้รับครั้งนี้ไม่ได้ถูกแจ้งว่าเป็น 'พรสวรรค์ชั่วคราว'?

ก่อนที่เขาจะทันได้คิดถึงคำตอบของคำถามนี้จริงๆ

กระจกที่ล้อมรอบด้านนอกก็ถูกความทรงจำต่างๆ ของเขาเต็มไปเกือบหมดแล้ว แต่ละกระจกกำลังฉายภาพต่างๆ

ภาพมหาศาลเช่นนี้ฉายพร้อมกัน ทันใดนั้นก็กลายเป็นความวุ่นวายและสับสน!

โครม!

พร้อมกับกระจกบานสุดท้ายที่ถูกเติมเต็มด้วยความทรงจำของเขา

กระจกทั้งหมดก็สั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง

ในการสั่นพ้องกัน พลันระเบิดออก!