ระบบตระกูลท้าปฐพีย่ำสวรรค์ บทที่ 10 : ร่างกายอมตะหมื่นหายนะ, จักรพรรดินีกู่ชิงเกอ

บทที่ 10 : ร่างกายอมตะหมื่นหายนะ, จักรพรรดินีกู่ชิงเกอ

พื้นที่รกร้างทางเหนือ ตระกูลกู่ เมืองเทียนเป่ย

ด้วยความที่เป็นหนึ่งในสามกองกำลังหลักในพื้นที่รกร้างทางตอนเหนือ ความแข็งแกร่งของตระกูลกู่ถือว่าแข็งแกร่งอยู่แล้ว แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ก็ได้ขยายตัวอย่างรวดเร็ว โดยแซงหน้าตระกูลซูและราชวงศ์ไป๋หยุนไปแล้ว

ดังนั้น กองกำลังจำนวนมากจึงเข้ามาและออกไปในเมืองเทียนเป่ย ซึ่งทั้งหมดล้วนพยายามเอาใจตระกูลกู่ ต้องการผูกพันกับตระกูลกู่ และหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกตระกูลกู่จัดการในอนาคต

ในปัจจุบัน กองกำลังจำนวนมากในพื้นที่รกร้างทางตอนเหนือได้ตระหนักแล้วว่าการเติบโตของตระกูลกู่นั้นไม่อาจหยุดยั้งได้ และมีแนวโน้มสูงที่จะกลืนกินตระกูลซูและราชวงศ์ไป๋หยุน

เมื่อดูดซับกองกำลังทั้งสองนี้แล้ว ตระกูลกู่ก็มีแนวโน้มสูงที่จะกลายเป็นกองกำลังระดับสูงสุด

สำหรับกองกำลังเล็กๆ เหล่านี้ที่อยู่ใต้สามอันดับแรก หากพวกเขาไม่เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งล่วงหน้า พวกเขาจะต้องเผชิญกับการจัดการเท่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์นี้ พวกเขาจึงสามารถเลือกที่จะทำให้ตระกูลกู่พอใจได้เท่านั้น

เป็นเวลาสักพักแล้วที่เมืองเทียนเป่ยจะคึกคักเป็นอย่างมาก โดยมีรถศึกและเรือศักดิ์สิทธิ์หลายลำปรากฏขึ้นอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับแสงศักดิ์สิทธิ์ที่สั่นไหว และบุคคลสำคัญหรือผู้นำนิกายจากทั่วทุกมุมโลกเข้ามาเยี่ยมชม

สมาชิกที่แข็งแกร่งของตระกูลกู่ก็ทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

“นั่น ผู้นำนิกายอีกคนมาเยี่ยมเยียน คนนั้นก็คือผู้นำนิกายดาบเหนือ และเขายังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับนิรันดร์ เป็นรองเพียงกองกำลังสามอันดับแรกเท่านั้น!”

“แม้แต่เขาก็มาที่ตระกูลกู่ ดูเหมือนว่าตระกูลกู่จะครอบครองพื้นที่รกร้างทางเหนือได้จริงๆ!”

“ไม่เพียงแต่นิกายดาบเหนือเท่านั้น แต่ยังมีสมาชิกที่แข็งแกร่งจากกองกำลังชั้นนำอื่นๆ ในภูมิภาคต่างๆ ที่มาแสดงความยินดีอยู่เรื่อยๆ ว่ากันว่าแม้แต่ผู้อาวุโสจากกองกำลังระดับสูงก็มาร่วมแสดงความยินดีด้วย ใบหน้าของตระกูลกู่นั้นใหญ่โตจริงๆ!”

“นั่นก็เป็นเพราะว่าตระกูลกู่ได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ผู้แข็งแกร่งระดับนิรันดร์เกือบยี่สิบคน ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้ มันสามารถเทียบชั้นกับกองกำลังระดับสูงได้”

“หากตระกูลกู่สามารถรวมพื้นที่รกร้างทางเหนือเป็นหนึ่งได้อย่างแท้จริงและมีนักบุญอีกคนปรากฏตัวขึ้น พวกเขาก็จะกลายเป็นกองกำลังระดับสูงได้อย่างแท้จริง!”

ภายในเมืองเทียนเป่ย ภายในหอคอยอมตะเมามาย บุคคลทรงพลังบางคนกำลังดื่มสุราวิญญาณ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจขณะที่พวกเขาเฝ้าดูผู้นำนิกายต่างๆ เข้าและออก

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความแข็งแกร่งที่ตระกูลกู่แสดงให้เห็นนั้นช่างน่าหวาดหวั่น ทำให้พวกเขาทุกคนตะลึงงัน

หากเปรียบเทียบกับตระกูลกู่แล้ว ตระกูลซูและราชวงศ์ไป๋หยุน ย่อมด้อยกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย

ตระกูลซูได้รับความสูญเสียครั้งใหญ่ในการเผชิญหน้ากับตระกูลกู่ โดยมีระดับนิรันดร์สองคนตาย

ผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้เผยให้เห็นถึงความน่าหวาดกลัวของตระกูลกู่ที่ปราบปรามตระกูลซูจนสิ้นซาก และบังคับให้พวกเขาต้องล่าถอยทีละก้าว

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตระกูลซูยังคงมีบรรพบุรุษชางเซิง พวกเขาคงจะถูกตระกูลกู่กำจัดไปแล้ว

“ตระกูลซูคงจะจบสิ้นแล้ว ตระกูลกู่ได้ส่งกองกำลังไปโจมตีสวรรค์ลึกลับม่วงแล้ว พวกเขาจะถอนรากถอนโคนตระกูลซู”

ในตอนนี้ ชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมเต๋ายิ้มจางๆ และเปิดเผยข่าวใหญ่ชิ้นหนึ่ง

“อะไรนะ! โหดร้ายมาก ตระกูลกู่ไม่กลัวว่าตระกูลซูจะสู้จนตายรึไง? ตระกูลซูมีบรรพบุรุษชางเซิง ซึ่งเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามที่ฆ่ากึ่งนักบุญไปแล้วถึงสามคน!”

“หากบรรพบุรุษชางเซิงนั้นปรากฏตัวขึ้น ข้าเกรงว่าตระกูลกู่จะไม่เพียงพอที่จะฆ่าพวกเขาได้ ใช่ไหม”

ในโรงเตี๊ยม คนจำนวนมากส่ายหน้าด้วยความไม่เชื่อ

แม้ว่าตระกูลกู่จะแข็งแกร่งและคอยกดดันตระกูลซูมาตลอด จนบีบให้ตระกูลซูล่าถอยไปทีละก้าว แต่พวกเขาก็เชื่อว่าตราบใดที่บรรพบุรุษชางเซิงยังอยู่ ตระกูลกู่ก็ไม่สามารถหยิ่งผยองเกินไปได้

“ฮ่าๆๆ เจ้าไม่เข้าใจหรอก ความแข็งแกร่งของตระกูลกู่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ตระกูลซูมีบรรพบุรุษชางเซิง แต่ตระกูลกู่ไม่มีรึไง บรรพบุรุษตระกูลกู่ประสบความสำเร็จในการฝ่าทะลุแล้ว!”

“แม้ว่าบรรพบุรุษชางเซิงของตระกูลซูจะเก็บตัวอยู่มาหลายร้อยปี พยายามที่จะฝ่าทะลุระดับนักบุญ แต่ไม่ได้ปรากฏตัวมาหลายร้อยปีแล้ว ผลลัพธ์ก็คือความล้มเหลว…”

“ตอนนี้บรรพบุรุษตระกูลกู่ได้ประสบความสำเร็จ ผลลัพธ์ก็ชัดเจนแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายวัยกลางคนในชุดคลุมเต๋าก็ยิ้มอย่างสนุกสนาน

“เฮือก!”

“งั้นตระกูลซูจบสิ้นแล้วจริงๆ หรือ?”

“บรรพบุรุษตระกูลกู่ อาจจะเป็น...”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ การแสดงออกของฝูงชนก็เปลี่ยนไปในทันที พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นบุคคลที่ทรงพลัง รวมถึงผู้ที่อยู่ในระดับสำแดงกฎด้วย ด้วยการคาดเดาเพียงเล็กน้อย พวกเขาก็สามารถเข้าใจความหมายที่อยู่เบื้องหลังได้ และพวกเขาก็ตกตะลึง

ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของฝูงชนที่จ้องมองไปยังชายวัยกลางคนในชุดคลุมเต๋าก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

“ท่านปรมาจารย์ ท่านน่าทึ่งจริงๆ ข้าขอถามท่านว่าท่านไปเรียนรู้ทักษะนี้มาจากที่ใด”

ชายชราในระดับสำแดงกฎถามอย่างสุภาพ

“ข้าแค่ผู้ฝึกตนที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่คุ้มที่จะเอ่ยถึง ปรมาจารย์อะไรกัน? ข้าก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่เก่งเรื่องเรียน ข้าจะกล้าอ้างเป็นปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงได้อย่างไร”

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมเต๋าโบกมืออย่างไม่สนใจ

....

ตระกูลกู่

“แค่กๆ”

“ข้า...ข้ายังมีชีวิตอยู่หรือ?”

ในห้องอันเงียบสงบ หญิงสาวผู้บอบบางและงดงามอย่างประณีตค่อยๆ ลืมตาขึ้น ใบหน้าของนางซีดเผือก และมองไปที่เพดานด้วยความสับสนเล็กน้อย

จากนั้น ดวงตาของนางก็แหลมคมขึ้นทันใด ราวกับว่าความคิดนับไม่ถ้วนกำลังฉายแวบผ่านจิตใจของนางอย่างรวดเร็ว รัศมีอันเก่าแก่และสูงศักดิ์แผ่ซ่านไปทั่ว ราวกับจักรพรรดินีผู้ครองราชย์ชั่วนิรันดร์

“ข้าคือกู่ชิงเกอ จักรพรรดินีหมื่นหายนะ ผู้ปกครองอาณาจักรสวรรค์นิรันดร์ ผู้ใช้ไฟอมตะดอกบัวแดง แต่ข้าไม่ได้พ่ายแพ้ในศึกนั้นไปแล้วหรือ”

หญิงสาวสวยพึมพำ ใบหน้าของนางเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ซับซ้อนอย่างยิ่ง

“มันเป็นอย่างนั้น...”

แต่ไม่นานนางก็สงบลง ดวงตาของนางมีประกายวูบวาบขณะที่นางมองไปที่ห้องที่คุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคยนี้ ถอนหายใจพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมยเล็กน้อย

“ข้าตายไปแล้วจริงๆ แต่ข้าได้กลับมาเกิดใหม่ กลับมาเกิดใหม่ในยุคโบราณ ในยุคของตระกูลกู่!”

“ตระกูลกู่ กู่ฉางฉง!”

กู่ชิงเกอพึมพำกับตัวเอง เมื่อนางกล่าวถึงตระกูลกู่, กู่ฉางฉง น้ำเสียงของนางก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ไร้ขอบเขต เจตนาฆ่า และอื่นๆ อีกมากมาย

กู่ฉางฉง เป็นชื่อบรรพบุรุษของตระกูลกู่อย่างแท้จริง

ชื่อของนางคือกู่ชิงเกอ สมาชิกของตระกูลกู่ สมาชิกของสาขาที่เก้า หลายปีก่อน มีการค้นพบว่านางมีกระดูกเต๋าหมื่นหายนะ ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่เป็นร่างกายศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุด

เดิมทีนี่เป็นความสุขยิ่งใหญ่ที่ทำให้ตระกูลสั่นสะเทือน

ผู้นำของสาขาที่เก้าก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น ต้องการฝึกฝนกู่ชิงเกออย่างระมัดระวังและให้นางเป็นนักบุญในอนาคตหรือแม้กระทั่งนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ นำไปสู่การยกระดับตระกูลขึ้น

แต่น่าเสียดายที่สาขาหลักของตระกูลยังมีอัจฉริยะที่ไม่มีใครทัดเทียมชื่อว่ากู่ฮ่าว ซึ่งเป็นร่างกายศักดิ์สิทธิ์ด้วย แต่มีเพียงร่างกายศักดิ์สิทธิ์ระดับวิญญาณธรรมดาเท่านั้น ซึ่งด้อยกว่ากระดูกเต๋าหมื่นหายนะของกู่ชิงเกอมาก

เพื่อป้องกันไม่ให้สาขาที่เก้าคุกคามสาขาหลักของตระกูล นายหญิงแห่งตระกูลกู่ได้วางแผนลับๆ และด้วยความช่วยเหลือของสาวใช้ไม่กี่คน ใช้ทักษะลับโบราณในการดึงกระดูกเต๋าหมื่นหายนะจากหญิงสาวและปลูกถ่ายเข้าไปในร่างของกู่ฮ่าว

และในปีต่อๆ มานั้น พวกเขาปฏิบัติต่อกู่ชิงเกอเหมือนหมู โดยใช้เลือดเต๋าหมื่นหายนะของนางในการบำรุงกู่ฮ่าว เพื่อที่จะบูรณาการและรวมกระดูกเต๋าหมื่นหายนะเข้าด้วยกัน

แน่นอนว่าผู้นำของสาขาที่เก้า รวมถึงพ่อแม่ของหญิงสาว ต่างก็ปฏิเสธที่จะยอมรับเรื่องนี้เป็นธรรมดา แต่พวกเขาก็ถูกสาขาหลักของตระกูลจัดการอย่างโหดร้าย โดยถูกกล่าวหาว่าเป็นคนทรยศที่สมคบคิดกับคนนอก

ทั้งหมดนี้ทำให้บรรพบุรุษของตระกูลกู่อย่างกู่ฉางฉงตกใจเป็นธรรมดา แต่เขาตัดสินใจปล่อยมันไปและแก้ไขมันเพื่อประโยชน์ของตระกูลกู่ เนื่องจากทุกอย่างได้เกิดขึ้นแล้ว

เขายังจัดการกับผู้หญิงของผู้นำตระกูลกู่ เพื่อระงับความวุ่นวายภายในตระกูล

“ช่างไร้สาระจริงๆ ที่พูดกันเรื่องการทำเพื่อประโยชน์ของตระกูลกู่ เกี่ยวกับการฝึกฝนกู่ฮ่าวทั้งหมดนี้มันเพื่อตัวมันเองเท่านั้น ไอ้สารเลว ข้าฆ่าเจ้าไปแล้วในชาติที่แล้ว และในชาตินี้ ข้าจะฆ่าเจ้าอีกครั้ง!” ใบหน้าของกู่ชิงเกอเย็นชา และนางพึมพำกับตัวเอง

ในฐานะบุคคลที่เกิดใหม่ กู่ชิงเกอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอนาคต

นางยังรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องไร้สาระ

แม้ว่าผู้นำตระกูลกู่จะมีอำนาจมาก แต่นายหญิงแห่งตระกูลกู่ จะกล้าทำอย่างนั้นได้อย่างไร

ทั้งหมดนี้ได้รับคำสั่งจากบรรพบุรุษของตระกูลกู่อย่างลับๆ และเขาก็ไม่ได้เข้ามาแทรกแซงด้วยตนเอง

และเป้าหมายของบรรพบุรุษของตระกูลกู่ก็ชัดเจนมาก นั่นคือการเข้ายึดร่างของกู่ฮ่าว

นั่นเป็นเหตุว่าทำไมเขาจึงวางแผนเรื่องทั้งหมดนี้ โดยย้ายกระดูกเต๋าหมื่นหายนะของหญิงสาวเข้าไปในร่างกายของกู่ฮ่าวเพียงเพื่อให้ความสามารถของเขาพิเศษยิ่งขึ้น

ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ

อย่างไรก็ตาม เขาก็ถูกกู่ชิงเกอฆ่าในเวลาต่อมา

“ไอ้แก่ เจ้าคงไม่เคยเดาเลยว่าร่างกายของข้าไม่ใช่กระดูกเต๋าหมื่นหายนะ แต่เป็นร่างกายอมตะหมื่นหายนะ” กู่ชิงเกอคิดกับตัวเอง

สิ่งที่เรียกว่ากระดูกเต๋าหมื่นหายนะนั้นไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากพลังที่แผ่ออกมาจากร่างกายอมตะหมื่นหายนะ ซึ่งเป็นผลพลอยได้ที่มันควบแน่น

ในชีวิตก่อนหน้านี้ หลังจากที่กู่ชิงเกอเสียชีวิต ร่างอมตะหมื่นหายนะก็เปิดใช้งานโดยอัตโนมัติ ทำให้หญิงสาวฟื้นคืนชีพและแสดงความสามารถที่ท้าทายสวรรค์อย่างน่าเหลือเชื่อ

ในเวลาเพียงพันปี นางได้กลายเป็นกึ่งจักรพรรดิแห่งสวรรค์ชั้นเก้า และในท้ายที่สุด นางก็สามารถบดขยี้บรรพบุรุษตระกูลกู่ได้ด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว

“มันเจ็บจริงๆ!” กู่ชิงเกอแตะหน้าอกของนางและยิ้มจางๆ แต่รอยยิ้มของนางค่อนข้างจะเย็นชา

นางจำฉากที่นางถูกสาวใช้หลายคนขุดเลือดหัวใจนางออกมาได้ ความเจ็บปวดจากการถูกขุดหัวใจนางออกมายังคงชัดเจนในความทรงจำของนางจนถึงทุกวันนี้

“ตอนนี้ ไอ้แก่นั่นน่าจะโจมตีตระกูลซูแล้ว ข้าต้องรีบหนีให้เร็วที่สุด!” หัวใจของกู่ชิงเกอสั่นสะท้าน

แม้ว่านางจะได้เกิดใหม่อีกครั้งและมีความทรงจำจากชีวิตก่อนหน้า แต่นางยังคงไร้พลังและร่างกายของนางยังไม่ตื่น นางไม่กล้าประมาท กลัวที่จะทำผิดพลาดและเบี่ยงเบนไปจากเส้นทางของชีวิตก่อนหน้าของนาง

“ตราบใดที่ข้าออกจากตระกูลกู่พร้อมกับความทรงจำจากชีวิตก่อนหน้านี้และการใช้ทักษะลับในการฝึกตน ภายในสิบปี ข้าจะมีความแข็งแกร่งระดับสำแดงกฎ และถึงนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ภายในหนึ่งร้อยปีโดยไม่ต้องออกแรงใดๆ”

“ถึงเวลานั้น ข้าจะบดขยี้กู่ฉางฉงได้อย่างง่ายดาย!”

เจตนาการฆ่าอันเย็นชาฉายแวบอยู่ในดวงตาของกู่ชิงเกอ

ขณะที่นางกำลังเตรียมตัวหาทางหลบหนีจากตระกูลกู่ ก็มีความรู้สึกสดชื่นเล็กน้อยเกิดขึ้นในใจของนาง

มันเป็นเพียงความรู้สึกเบาๆ ไม่ลึกซึ้ง แต่มันทำให้นางหยุดคิด และความรู้สึกเหลือเชื่อก็เกิดขึ้นในใจของนาง

“นี่...ไอ้แก่กู่ฉางฉงตายแล้วรึ?”

กู่ชิงเกอตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง

จบบทที่ 10