บทที่ 61 ม้วนเทเลพอร์ต
บทที่ 61 ม้วนเทเลพอร์ต
เรือเหาะลำยักษ์แปลงร่างเป็นเกาะลอยฟ้าขนาดย่อมในพริบตา บดบังท้องฟ้าจนทุกคนมองตาค้าง
แม้แต่อู๋เทียนก็ยังอดประหลาดใจไม่ได้!
ถึงแม้จะรู้มาก่อนแล้วว่าโลกใบนี้รวบรวมอารยธรรมอันมหัศจรรย์เอาไว้มากมาย แต่พอได้เห็นกับตาตัวเองแบบนี้ เขาก็อดตื่นเต้นไม่ได้!
ตูมมม!
ทันใดนั้น เสียงระเบิดดังกึกก้องบนท้องฟ้า เกาะลอยฟ้าขนาดมหึมาก็บินจากไปด้วยความเร็วสุดสะพรึง
"น่าจะเป็นผู้ตื่นรู้ระดับสูงจากเมืองอื่น ผู้ตื่นรู้ระดับสูงในเมืองสุ่ยเฉิงฉันรู้จักหมด ไม่มีใครขับเรือเหาะแบบนั้นได้หรอก!"
หวังชางเหอกล่าวขึ้นอย่างมั่นใจ พยายามโอ้อวดความสามารถของตัวเอง
คำพูดของเขา ทำให้หลายคนพากันร้องออกมา
"คุณชายหวังรู้จักหมดเลยเหรอ? สุดยอดไปเลย!"
"ก็นะ ก็มีแต่คุณชายหวังเท่านั้นแหละที่มีอำนาจขนาดนี้ พวกเราที่เป็นคนธรรมดา ไม่เคยมีโอกาสได้เจอผู้ตื่นรู้ระดับสูงเลย"
"ดีจริงๆ เลยที่ได้มาผจญภัยในต่างโลกกับคุณชายหวัง!"
......
"เรื่องเล็กน่ะเรื่องเล็ก! ยังไงการผจญภัยในต่างโลกก็ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกัน!"
หวังชางเหอหัวเราะเบาๆ เหลือบไปมองหยางอี้อี้
ทว่า......
หยางอี้อี้และกลุ่มเพื่อนเดินจากไปไกลแล้ว!
"เฮ้! รีบไปไหนกัน?"
สีหน้าของหวังชางเหอเปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบวิ่งตามไป
ส่วนคนที่กำลังเลียแข้งเลียขา พอเห็นเป้าหมายเดินหนีไป ก็ได้แต่กลืนคำพูดประจบสอพลอลงคอ แล้วรีบวิ่งตามไปติดๆ
......
"ทางเข้าเมืองใต้พิภพอยู่ข้างๆ ประตูมิติ"
มู่หวงเออร์มองไปรอบๆ แล้วพูดว่า "ไม่น่าจะไกลเท่าไหร่"
"ทุกคนช่วยกันหาหน่อย!"
เมื่อได้ยินดังนั้น สาวๆ ก็พากันมองไปยังที่ไกลๆ
อู๋เทียนมองไปรอบๆ ทันใดนั้นก็สังเกตเห็นเนินดินสีเหลืองแห่งหนึ่ง
เนิดดินกองสูงนี้ คล้ายถูกอะไรบางอย่างดันขึ้นมาจากเบื้องล่าง และสิ่งที่ดันมันจนไหลมากองพะเนินนั้นดูเหมือนฝ่ามือ!
"ตรงนั้นหรือเปล่า?"
อู๋เทียนชี้ไปที่เนินดิน
มู่หวงเออร์มองตามไป ดวงตาเป็นประกาย
"ใช่! ตรงนั้นแหละ ว่ากันว่าตอนที่ผู้ตื่นรู้ระดับสูงเพิ่งเข้ามาในโลกนี้ใหม่ๆ พวกเขาได้ต่อสู้กับพวกปีศาจอย่างดุเดือด จนฝ่ามือของพวกเขาทะลุพื้นผิวโลกไปยังเมืองใต้ดิน จากนั้น ประธานสมาคมนักผจญภัยของเมืองสุ่ยเฉิงของเราก็ได้สร้างทางเข้าขึ้นมา โดยจงใจทำให้เป็นรูปฝ่ามือ!"
"เหอะๆ ก็คิดได้เนอะ"
อู๋เทียนทำสีหน้าประหลาด
ทำไมเขารู้สึกว่า ประธานสมาคมนักผจญภัยของเมืองสุ่ยเฉิงเป็นพวกชอบเล่นมุกตลกกันนะ?
อืม...... คล้ายๆ กับเขาเลย!
"ไปกันเถอะ!"
มู่หวงเออร์เช็ดเหงื่อที่หน้าผาก
สภาพแวดล้อมบนพื้นผิวนั้นเลวร้ายมาก แม้แต่ผู้ตื่นรู้ที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มนี้ก็ยังมีเลเวลไม่ต่ำกว่า 10 แต่ก็ยังทนไม่ไหวอยู่ดี!
ไม่นานนัก
กลุ่มของ หวังชางเหอก็ตามมาสมทบ และเดินเข้าไปในทางเข้ารูปฝ่ามือพร้อมกับพวกเขา
พวกเขาเดินลงไปเรื่อยๆ
ผ่านไปสองชั่วโมงกว่าๆ ก็ออกมาจากทางเข้า
และเข้าสู่ทุ่งหญ้าเขียวขจี!
"โลกใต้ดิน ถึงแล้ว!"
"โลกใบนี้เต็มไปด้วยเมืองใต้พิภพของพวกปีศาจ เราต้องระวังตัวกันด้วย!"
มู่หวงเออร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"อ้อ เนื่องจากพวกเราเข้ามาจากประตูมิติ ดังนั้นฟังก์ชันวาร์ปกลับจะใช้ไม่ได้ ฉันมีม้วนเทเลพอร์ตอยู่จำนวนหนึ่ง"
เธอพลิกมือ หยิบม้วนกระดาษออกมาจากช่องเก็บของ
......
【ม้วนเทเลพอร์ต】
ระดับ: 1
เอฟเฟกต์: ผูกติดกับพิกัดแล้ว หลังใช้งานจะถูกส่งไปยังตำแหน่งนั้น!
คำอธิบาย: ไอเทมวิเศษสำหรับการหลบหนีฉุกเฉิน
......
"คุณหนูรวยจริงๆ ไอ้นี่อันละหนึ่งเหรียญทองแห่งกฏเชียวนะ"
อู๋เทียนพูดพึมพำ
แค่กองม้วนกระดาษกองนี้ก็บ่งบอกได้ถึงฐานะทางบ้านของมู่หวงเออร์แล้ว
"มองอะไร? หยิบไปสิ!"
มู่หวงเออร์สังเกตเห็นสายตาของอู๋เทียนจึงอดไม่ได้ที่จะพูดจาเหน็บแนม
"ไม่ต้องห่วง ฉันไม่คิดเงินนายหรอกน่า"
"เปล่าๆ ฉันไม่ห่วงเรื่องนั้น แค่กำลังคิดอยู่ว่า ถ้าตอนนี้เปลี่ยนใจมากอดขาเธอ ฉันจะสบายไปทั้งชีวิตรึเปล่า"
อู๋เทียนยิ้ม
"เจ้าเด็กบ้า ฝันไปเถอะ! ขาของฉันน่ะเหรอ นายจะมาแตะต้องง่ายๆ ได้ยังไง?"
มู่หวงเออร์หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ ดวงตาทั้งสองข้างหรี่ลงเป็นรูปจันทร์เสี้ยว เห็นได้ชัดว่าเธอพอใจกับคำพูดของอู๋เทียนมาก
หยางอี้อี้ที่อยู่ด้านข้างมองดูด้วยความกังวล
อย่าเข้าใจผิด
เธอไม่ได้กังวลเรื่องอู๋เทียนแต่เธอกลัวแทนมู่หวงเออร์ต่างหาก!
เพราะดูท่าแล้วสาวน้อยผู้แสนเย่อหยิ่งคนนี้ จะต้านทานเสน่ห์ของอู๋เทียนไม่ไหวแน่ๆ... ซักวันต้องตกเป็นทาสรักเขา...
"เอาล่ะ เรามาคุยเรื่องแผนกันเถอะ"
หวังชางเหอทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว
ถึงแม้เขาจะไม่กล้าไปดึงความสนใจจากมู่หวงเออร์ แต่เขาก็ไม่อยากเห็นมู่หวงเออร์มานั่งหยอกล้อกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้
"แผนก็ตามที่วางไว้ก่อนหน้านี้นั่นแหละ"
มู่หวงเออร์ตั้งสติได้แล้วจึงพูดขึ้นว่า "พวกอาชีพนักฆ่าไปสำรวจเส้นทาง พวกนักเวทย์คอยร่าย [เนตรตรวจสอบ] คนอื่นๆ เคลื่อนไหวพร้อมกัน"
"เป้าหมายของฉันในครั้งนี้ชัดเจนมาก ฉันต้องการโทเทมชนเผ่าปีศาจลาวา! ต้องเป็นอันที่รวบรวมพลังแห่งศรัทธาไว้ด้วยนะ หลังจากได้มาแล้ว ฉันจะให้รางวัลกับพวกนายอย่างงาม"
"ยินดีรับใช้ขอรับ"
หวังชางเหอพูดจาสุภาพ โค้งคำนับอย่างสง่างาม
วินาทีต่อมา เขาก็ถามขึ้นว่า "แล้ว... โทเทมชนเผ่ามันคืออะไรเหรอ?"
