บทที่ 46 ผู้ตื่นรู้จากต่างโลก!

บทที่ 46 ผู้ตื่นรู้จากต่างโลก!

แน่นอนว่าที่อาลิเซียพูดว่า "เคยเจอ" ไม่ได้หมายความว่าเธอเคย "เห็น" พวกเขาจริงๆ

แต่เป็นเพราะเธอเห็นอนาคตต่างหาก!

ในร้านเหล้าแห่งนั้นมีคนพวกนี้อยู่ด้วย!

อู๋เทียนขมวดคิ้ว พูดเสียงเบาว่า "อาลิเซีย อย่าพูดอะไรทั้งนั้น"

"อื้มๆ!"

อาลิเซียรีบเอามือปิดปากตัวเอง

อีกด้านหนึ่ง

โดลันก็เข้าใจทันที เมื่อได้ยินผู้ใหญ่บ้านเรียกแบบนั้น

เด็กหนุ่มตรงหน้าเขาคนนี้ คือวีรบุรุษนักบวชนั่นเอง!

พูดตามตรง

ไม่ว่าจะเป็นวีรบุรุษหรือขุนนางคนใดในเมืองนิวฮาร์ท ต่างก็อยากรู้อยากเห็นนักบวชคนนี้ที่ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน

ที่สามารถกวาดล้างกองหน้าก็อบลินในป่าได้เพียงลำพัง

ต่อสู้เพียงลำพัง!

ถ้าเป็นอาชีพอย่างนักธนู นักรบ โจรหรือจอมเวทย์ พวกเขายังพอเข้าใจได้ แต่นี่คือนักบวช... เหลือเชื่อจริงๆ!

"สวัสดีครับ ท่านนักบวช!"

โดลันคิดในใจแต่ก็ยังคงสุภาพ เดินเข้าไปหาอู๋เทียนแล้วทำความเคารพแบบอัศวิน!

อู๋เทียนไม่รู้ว่าควรจะตอบรับยังไง ได้แต่พยักหน้าแล้วพูดว่า "สวัสดี"

"ฉันคือโดลัน อัศวินจากเมืองนิวฮาร์ท ครั้งนี้มาที่นี่เพื่อสืบข่าวคราวในป่แห่งความเงียบงัน แล้วก็มาลงยืนยันเรื่องวีรบุรุษคนใหม่ด้วย"

โดลันพูดสั้นๆ ได้ใจความ

เพราะเขาเป็นอัศวิน ไม่ใช่ขุนนาง

ดังนั้นเขาจึงไม่ถนัดพูดจาแบบคนชั้นสูง

"ยินดีที่ได้รู้จัก"

อู๋เทียนยิ้ม

ในเมื่อเขาเลือก "พันธมิตรมนุษย์" แล้ว แน่นอนว่าเขาจะไม่ขัดข้องเรื่องแบบนี้

โดลันพยักหน้า แล้วพูดว่า "ถ้าท่านนักบวช ถ้าไม่รังเกียจ เรามาทานอาหารและคุยกันไปด้วยเลยดีไหม? ขุนนางแห่งเมืองนิวฮาร์ทต่างก็อยากรู้เรื่องราวของท่านนักบวชเอามากๆ"

"ตกลง"

"ท่านผู้ใหญ่บ้าน รบกวนเตรียมอาหารให้พวกเราด้วย"

"ได้เลย ได้เลย ทางเราเตรียมอาหารไว้ที่ร้านเหล้าแล้ว เชิญทุกท่านตามสบาย"

ทุกคนพูดคุยกันพลางเดินไปที่ร้านเหล้า

......

ในเวลาเดียวกัน

บนหน้าผาแห่งหนึ่งนอกหมู่บ้านกรีน มีคนแปลกหน้ากลุ่มหนึ่งในชุดเสื้อผ้าประหลาดตา กำลังมองลงไปที่หมู่บ้าน

บางคนสะพายปืนไรเฟิล บาซูก้า บางคนถือกระบี่ยาว คทาเวทย์  และบางคนสวมผ้าโพกศีรษะ สะพายดาบไว้ด้านหลัง

ในหมู่พวกเขา

มีนักเวทย์คนหนึ่งมองด้วยสายตาเป็นประกาย มองอยู่ครู่หนึ่งก็พูดขึ้นว่า "ไม่ผิดแน่ มีกลุ่มอัศวินเลเวลประมาณ 20 เข้าไปในหมู่บ้านกรีน! เป็นคนของเมืองนิวฮาร์ท ฝ่ายพันธมิตรมนุษย์"

"โชคดีจริงๆ บางทีพวกเราอาจจะได้รับภารกิจจากคนพวกนั้นก็ได้!"

"ไปกันเถอะ รีบไปกัน"

คนที่เป็นหัวหน้าคือชายร่างใหญ่มีหนวดเครารุงรัง

และมีแผลเป็นบนใบหน้า

"ตกลง!"

"ไปกันเถอะ หัวหน้า!"

"โลกใบนี้มันโคตรอันตราย แค่เข้ามาใหม่ๆ ก็โดนฝูงก็อบลินไล่ฆ่า โดยเฉพาะไอ้ก็อบลินหกแขนตัวนั้นแม่งเลือดตั้งสามแสน โคตรบอสเฮงซวยเลย!"

......

คนกลุ่มนั้นบ่นไปพลางเดินตรงไปยังหมู่บ้านกรีน

แน่นอนว่าคนกลุ่มนี้

คือผู้ตื่นรู้จากโลก

นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ช่องว่างมิติก็อบลินครั้งล่าสุด  มีนักผจญภัยหลายคนเข้าไปผจญภัยในโลกนี้ ดังนั้นสมาคมนักผจญภัยจึงขายไอเทมพิกัดสำหรับโลกนี้

แต่มันราคาแพงมาก

และยังจำกัดเลเวลอีกด้วย คนกลุ่มนี้จึงล้วนเป็นผู้ตื่นรู้ในเลเวล 10-20!

ไม่นาน

พวกเขาก็เข้าไปในหมู่บ้านกรีนได้อย่างง่ายดายเพราะเป็นมนุษย์

ก็อบลินในมิตินี้โหดเหี้ยมมาก พวกมันจะไม่ปล่อยมนุษย์ไปเด็ดขาด ดังนั้นในหมู่ชาวบ้านจึงไม่มีคนทรยศ

ระหว่างทาง...พวกเขาถามหาที่อยู่ของกลุ่มอัศวิน

ภายในร้านเหล้า

เหล่าอัศวินต่างก็นั่งพักผ่อนและรับประทานอาหาร

อู๋เทียนนั่งอยู่กับโดลัน คุยกันพลางรับประทานอาหาร

ท่าทางของโดลันค่อนข้างดี  ดูเหมือนจะเป็นเพราะ "ชื่อเสียงระดับโลก" โดลันจึงเปิดเผยเรื่องราวต่างๆ มากมาย

ในโลกนี้ สิ่งมีชีวิตที่ไม่ธรรมดาไม่ได้ถูกเรียกว่าวีรบุรุษไปซะทั้งหมด

มีเพียงสิ่งมีชีวิตที่เข้าร่วมในการปราบปรามก็อบลินและสร้างคุณงามความดีให้กับพันธมิตรมนุษย์เท่านั้น ถึงจะมีคุณสมบัติถูกเรียกว่าวีรบุรุษ

"ท่านนักบวช ไม่ทราบว่าท่านนับถือเทพองค์ใด?"

ทันใดนั้น

โดลันก็ถามขึ้น "ในเมืองนิวฮาร์ทมีศาสนสถานหลักอยู่สามแห่ง ได้แก่ เทพแห่งแสงสว่าง เทพแห่งโลหิตและความพิโรธ และเทพธิดาแห่งเวทมนตร์"

ทำไมโลกระดับสีฟ้าถึงมี "เทพ" มากมายแบบนี้?

อู๋เทียนแปลกใจ  ยิ่งเมื่อนึกถึงเทพแห่งความเงียบงัน เขาก็ยิ่งสงสัย

ตามหลักเหตุผลแล้ว

โลกระดับสีฟ้าน่าจะไม่มีทางให้กำเนิดเทพได้ นอกเสียจากว่าเทพเหล่านี้จะเป็นเทพที่ไม่สมบูรณ์

"ผม... ผมเป็นผู้นับถือศรัทธาแบบกว้างๆ"

อู๋เทียนพูดอย่างคลุมเครือ

ในโลกบางแห่งที่เทพเจ้ามีอยู่จริง เทพเจ้าเหล่านั้นชั่วร้ายมาก  เพื่อบังคับให้สิ่งมีชีวิตเลือกนับถือศรัทธา พวกเขายังสร้าง "กำแพงแห่งผู้ไร้ศรัทธา"

สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีศรัทธาจะถูกตีตราว่าเป็น "ผู้ไร้ศรัทธา"  หลังจากถูกฆ่า วิญญาณของผู้ไร้ศรัทธาก็จะถูกบีบอัดเป็นอิฐของกำแพง...