บทที่ 45 สิงสูล้มเหลว

บทที่ 45 สิงสูล้มเหลว

"ฮึ่ม เจ้าค่อนข้างระวังตัวทีเดียว" อีกฝ่ายตะคอกใส่เขาพลางกลอกตาอย่างหมดความอดทน "เพราะค่าตัวของเจ้าถูกกว่า เจ้าสารเลวนั้นต้องการให้ข้ามอบศพให้เขา 2 ศพ"

ปรากฏว่าค่าตัวของเขาถูกกว่า

โซลมองไปยังซากศพของพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 ทั้ง 2 คน ดูเหมือนเขาจะถูกเลือกเอาไว้แล้ว

"ไปเร็วเข้า อย่าได้รอช้า" รุ่นพี่เร่งเร้าเขา

โซลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถือหน้ากากหนัง และเดินไปที่มุมห้อง

ก่อนที่เขาจะก้าวเข้าสู่วงแหวนเวทมนตร์ ก็มีเสียงกระแทกที่เขาให้เขาหยุดการเคลื่อนไหว

หนังสือปกแข็งขยายขนาดขึ้น ลอยออกมาตรงหน้าเขาและกางออก

ทันใดนั้นข้อความก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

[ในวันที่ 11 กรกฎาคม ปี 314 ของปฏิทินพระจันทร์ใหม่

วันนี้นับเป็นวันที่ดีจริงๆ ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าขาดแคลนวัสดุ ข้าจึงมอบศพนี้ให้เจ้า

โซล ทำตาม หญิงสาวบริสุทธิ์ อย่างเชื่อฟัง นั่งลงในวงแหวนเวทมนตร์ และสังเกตุดูศพทั้ง 3 อย่างระมัดระวัง

แต่ เอ๋ ทำไมรุ่นพี่ถึงได้มีวิญญาณชั่วร้ายอยู่กัน? เมื่อหันกลับมา เขาก็ต้องตกใจ? เหตุใดวิญญาณชั่วร้ายถึงได้อยู่ในร่างของเพ็กกี้

ฮิฮิ แต่เขาก็ต้องตกตะลึงอีกครั้ง เมื่อพบว่าวิญญาณปรากฏตัวขึ้นบนร่างของเขา

ค่ำคืนนี้ เพ็กกี้เขียนรายงานว่า วันนี้มีการกำจัดศพพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 ทั้งหมด 3 คน]

โซล รู้ว่าเนื้ออันแสนหอมหวานไม่มีทางลอยมาเข้าปากเขาง่ายๆ

แต่ใครจะคิดว่าผลประโยชน์จำนวนมหาศาลนั้นเป็นคำโกหกครั้งใหญ่

อย่าได้หลงกลกับ ผลประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ

ข้อความในหนังสือปกแข็งปรากฏขึ้นอีกครั้ง เมื่อโซลเห็นมัน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

รุ่นพี่ผู้แสนดีผู้นี้ กลับล่อลวง เขามาสังหาร

"เจ้ากำลังรออะไรอยู่ ทำไมเจ้าไม่เข้าไปข้างในละ" เพ็กกี้ ที่อยู่ด้านหลังโซลพูดด้วยน้ำเสียงหมดความอดทน

โซลหันกลับมาช้าๆ รอยยิ้มของเขาดูน่าเกียจราวกับจะร้องไห้

"รุ่นพี่ ข้าคิดว่าร่างกายของพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 นั้นยังไม่เพียงพอ"

ดวงตาของ เพ็กกี้ เบิกกว้าง นางถามขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อ "เจ้าต้องการ 2 ศพงั้นหรือ?"

"ไม่ ไม่ใช่ขอรับ ข้าไม่ได้โลภมากขนาดนั้น ข้าเพิ่งทำการทดลองเมื่อเร็วๆ นี้ และยังมีวัสดุไม่มากพอ"

ชื่อของวัสดุเหล่านั้นหลุดออกมาจากปากของโซลทีละชื่อ แต่สมองของเขากำลังคิดวางแผนอย่างรวดเร็ว

ข้าต้องทำลายวงแหวนเวทมนตร์งั้นเหรอ?

หนังสือปกแข็งได้แจ้งเตือนโซล บอกว่าเขาจะตกตายภายใต้การโจมตีร่วมกันของวิญญาณชั่วร้ายและเพ็กกี้

โซล คิดได้อยู่ 2 วิธี แต่ทั้ง 2 ก็ถูกปฏิเสธโดยหนังสือปกแข็งทันที

"บัดซบเอ้ย แล้วตอนนี้ข้าจะไปเอาวัสดุเหล่านั้นมาจากไหนให้เจ้า"

โซลยิ้มอย่างขมขื่นและยังคงดึงเวลาต่อไป

"รุ่นพี่ เหตุใดท่านถึงรีบนัก? ข้าคิดว่าท่านควรเขียนในรายงานของท่านพรุง่นี้ว่า วันนี้ท่านได้มีการกำจัดศพของพ่อมดฝึกหัดระดับ 1 ทั้งหมดก็ได้ไม่ใช่หรือ?"

เพ็กกี้ หรี่ตาลง

"เจ้าฉลาดนัก ใช่ ข้าจะเก็บศพของพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 คนนี้เอาไว้ หากเจ้าหักหลังข้า ข้ายังมีอีกหลายวิธีที่จะสังหารเจ้า"

ขณะที่นางพูด นางก็หยิบถุงเงินใบใหญ่ออกมาจากอ้อมแขนของนางและโยนมันให้กับโซล

โซล ลองเขย่าดูมันมีเสียงกระทบกันอยู่ในถุง

นี่เป้นคริสตัลเวทมนตร์จำนวนไม่น้อยเลย

"เจ้าสามารถซื่อวัสดุเหล่านั้นได้อย่างน้อย 10 กว่าชุด เร็วเข้า หากเจ้ายังช้าอยู่เช่นนี้ ข้าจะหักขาเจ้าและโยนเจ้าเข้าไปทันที"

"ขอบคุณขอรับรุ่นพี่"

โซล เก็บถุงเงินไป และถือหน้ากาก เดินเข้าไปในวงแหวนเวทมนตร์ และนั่งลงอย่างเชื่อฟัง

"สวมหน้ากาก!"

เพ็กกี้ เร่งเร้าอีกครั้ง เสียงของนางไม่สามารถปกปิดจิตสังหารได้อีกต่อไป

"เอาละ ข้ารู้แล้ว ข้ารู้แล้ว"

โซลพลิกหน้ากากในมือของเขา ขณะเดียวกัน ก็เปิดผลึกขวดเล็กๆ ในมือเขาด้วยเล็ก

มันเป็นวิธีแก้ปัญหาในวินาทีสุดท้ายที่เขาคิดได้ หนังสือปกแข็งไม่ได้พูดความตายของเขาอีก

การมีทั้ง "หญิงสาวบริสุทธิ์" และ "วิญญาณชั่วร้ายที่น่าสระพรึงกลัว" ทำให้เขานึกถึงขวดยา "เลือดของปิศาจธาตุขั้นสูงสุด" ที่เขาเก็บไว้กับตัว

เมื่อเผชิญหน้ากับวิญญาณชั่วร้ายและรุ่นพี่เพ็กกี้ที่ทรงพลังมากกว่าเขา โซลก็ทำได้เพียงเสี่ยงโชค ค้นหาเส้นทางหลบหนีที่หนังสือปกแข็งเลือกไว้ให้เขา

เมื่อพลิกดูหน้ากาก โซลเทยามากกว่าครึ่งลงบนหน้ากาก

เมื่อเขาสวมหน้ากาก กลิ่นคาวจางๆ ก็พุ่งเข้าไปในจมูก

หน้ากากราวกับกาวเหนียวหนึบติดอยู่กับหน้าของโซลในทันที

"ข้าทำสิ่งที่ข้าทำได้หมดแล้ว หากเจ้าต้องการสังหาร ก็ยังหาว่าข้าโหดร้ายก็แล้วกัน!!"

อีกด้านหนึ่ง

เพ็กกี้ที่เกือบจะบ้าคลั่ง ในที่สุด เจ้าพ่อมดฝึกหัดหน้าใหม่ก็นั่งลงบนวงแหวนเวทมนตร์ที่นางวาดเอาไว้

จริงๆ แล้ววงแหวนเวทมนตร์นั้นไม่มีสิ่งใด แต่สิ่งที่ส่งผลจริงๆ ก็คือ หน้ากากบนใบหน้าของเขา

สีหน้าของ เพ็กกี้ นั้นอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรง นางเดินขาเบียดไปยังตรงกลางเทียน

นางถอดเสื้อคลุมของนางออก เผยให้เห็นกระโปรงที่เหมือนชุดนอนอยู่ใต้พร้อมกับถุงน่องสีขาวของนาง

นางถอนรองเท้าบู๊ตสั้นออก เผยให้เก็บเท้าสีขาวเนียน

ผิวอันบอบบางของนางเกือบจะมีเหมือนกับหน้ากากหนังบนหน้าของโซล

"เจ้าจงสังเกตศพทั้ง 3 ให้ดีๆ ถ้าเห็นควันสีดำออกจากร่างของศพ อย่าลืมบอกข้าด้วย วิญญาณชั่วร้ายตนนี้เคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วนัก เจ้าต้องระบุตำแหน่งของอีกฝ่ายทันที"

"ขอรับ"

"เริ่มได้"

เพ็กกี้ยกมือขึ้น มือของนางทำท่าทางที่แตกต่างกันออกไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน นางก็เริ่มท่องคาถาอย่างเงียบๆ

เทียนทั้งหมดที่อยู่บนพื้นถูกจุดขึ้นมาทันที

วงแหวนเวทมนตร์ปรากฏขึ้นบนเพดาน ผนัง และพื้นมันสั่นไหวเหมือนกับแมลงที่มีชีวิต

มีเพียงวงแหวนเวทมนตร์ที่ล้อมรอบโซล เท่านั้นที่ยังคงนิ่งเงียบไม่เคลื่อนไหว

โซลมองดูศพทั้ง 3 อย่างตั้งใจ

ภายในห้องกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลง

เปลวเพลิงจากเทียนพุ่งสูงขึ้นกว่า 1 เมตร มันบิดเบี้ยวไปมาราวกับมีตัวอะไรซักอย่างกำลังถูกเผา เสียงกรีดร้องอันแผ่วเบาดังขึ้นในหูของโซล

เส้นสีดำที่อยู่บนพื้นสั่นไหว เหมือนกลุ่มคนที่เต้นระบำอยู่รอบกองไฟ

โซล รู้สึกมึนงงดูราวกับว่าเส้นสีดำเหล่านั้นกำลังลุกขึ้นจากพื้น เต้นรำด้วยร่างที่แบนราบของเขา กระโดดโลกเต้นอย่างมีชีวิตชีวา

"บอกข้ามาเร็วเข้า! วิญญาณชั่วร้ายนั้นอยู่ที่ไหน"

เสียงของหญิงสาวดังขึ้น ขัดจังหวะการสังเกตของโซล

โซล เปลี่ยนมุมมองและจ้องไปที่เพ็กกี้อีกครั้งและไม่ได้ขยับ

"มันอยู่ในร่างกายของท่าน รุ่นพี่" เขาพูดอย่างเย็นชา

เพ็กกี้ หยุดลงชั่วคราว ก่อนจะหันกลับมาอย่างกระทันหัน สีหน้าของเขาปกคลุมด้วยผ้าไหมสีดำ

"ดูอีกครั้ง"

ในดวงตาของโซล ควันสีดำเหล่านั้นพุ่งออกจากผิวหนังของเพ็กกี้ เกิดเป็นใบหน้าบิดเบี้ยวที่ดูดุร้าย

ใบหน้าขนาดใหญ่ของภูติผีตนนั้น มีดวงตาที่ว่างเปล่า พร้อมกับปากที่แยกออกกว้าง หลังจากปรากฏขึ้นในอากาศ มันก็รีบพุ่งเข้าใส่โซลทันที

ปากของมันอ้ากว้างขึ้น น้ำลายสีดำมืดไหลออกจากมุมปากของมัน

ตูมมมม

ทันนั้น ร่างกายของโซลก็เซไป ราวกับมีบางอย่างพุ่งเข้าใส่ร่างกายของเขา เขารู้สึกเวียนหัวและหนาวเย็นออกมาจากหน้ากาก

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้สติ เขาก็สัมผัสได้ว่ามือของเขาเหมือนกับสัมผัสกับหม้อเหล็กที่ร้อนจนเป็นสีแดง เขาจึงรีบถอยออกมาทันที

เขาอดทนต่อความเจ็บปวดในดวงตา เปิดตามองดูอีกครั้ง เห็นวิญญาณชั่วร้ายลอยกลับเข้าไปในร่างของเพ็กกี้ด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด

"อ๊ากกก——" เพ็กกี้ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว "เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร!"

ใบหน้าของวิญญาณชั่วร้ายสะท้อนออกมาจากใบหน้าของเพ็กกี้ จากนั้นเสียงของเพ็กกี้ก็กลายเป็นแหบแห้งเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

"ชั่วช้าา!! น่ารังเกียจ! เจ้ามันน่ารังเกียจ!" ร่างกายของ เพ็กกี้ กระตุกอย่างรุนแรง ปากของนางอ้ากว้างจากนั้นนางก็พ่นของเหลวสีดำออกมา

"เจ้าทำเรื่องน่ารังเกียจเช่นนี้ได้อย่างไร! นังสาวเลว เจ้าหลอกข้า! มันไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์! มันเป็นผู้ชายที่น่าขยะแขยง!!"

"ไปให้พ้น เจ้าวิญญาณชั่ว!!" เพ็กกี้ พยายามอย่างเต็มที่ ที่จะหลุดพ้นจากพันธนาการของวิญญาณชั่วร้าย

วิญญาณทั้ง 2  กำลังต่อสู้กันอยู่ในร่างของเพ็กกี้

ที่มุมห้อง โซลดึงหน้ากากจากใบหน้าและหายใจหอบ

ไม่ใช่ว่าเขาต้องการพิสูจน์ว่าเขาเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์หรือไม่ แต่หน้ากากนั้นเหม็นอย่างมากหลังจากถูกวิญญาณชั่วร้ายสิงเป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ แม้แต่โซลก็ทนต่อกลิ่นศพได้ ก็ยังทนไม่ได้

ทุกวินาทีที่เขาสวมมัน เขารู้สึกเหมือนอยากจะตาย

ท่ามกลางความสับสน หนังสือปกแข็งลอยขึ้นมาอีกครั้ง

[ในวันที่ 11 กรกฎาคม ปี 314 ของปฏิทินพระจันทร์ใหม่

ผิวหนังของหญิงสาวบริสุทธิ์ กับ เลือดปิศาจธาตุขั้นสูงสุด ทำให้วิญญาณชั่วร้ายเกิดความหวาดกลัว ทำให้มันกลายเป็นหน้ากากอันน่าตกตะลึงของพ่อมด

อั่ก

แต่คงต้องหาทางกำจัดกลิ่นนั้นออกไปเสียก่อน]