บทที่ 173 ทดลองบินและหุ่นยนต์ค้าขายติดอาวุธ (ฟรี)

เรือเหาะลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าระดับร้อยเมตรอย่างรวดเร็ว

ทาเซีย, ลูน่า, และไอเซียที่อยู่ด้านล่างต่างเงยหน้าขึ้นมองและใช้มือบังแสงอาทิตย์

“ว้าว!”

“ท่านลอร์ดขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว!”

เหนือดินแดนของลอร์ด ลำเรือเหาะของพวกก็อบลินค่อยๆ ลอยสูงขึ้น ดึงดูดความสนใจของผู้คนด้านล่าง

ในขณะนี้ จงเซินที่อยู่ในเรือเหาะก็ตื่นเต้นอย่างมาก

ทัศนียภาพจากที่สูงยอดเยี่ยมมาก และอากาศวันนี้ก็ดีมากเช่นกัน จงเซินมองผ่านหน้าต่างสามารถมองเห็นได้ไกล ดินแดนด้านล่างก็ดูเล็กลงเรื่อยๆ ตามความสูงของเรือเหาะ

จงเซินสามารถมองเห็นดินแดนของลอร์ดคนอื่นๆ ที่ตั้งอยู่บริเวณต่างๆ รอบๆ ดินแดนของเขา

มีดินแดนหลายแห่งที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ที่สูงต่ำหรือข้างป่า การสำรวจในชีวิตประจำวันมีจุดบอด แต่การสังเกตจากที่สูงทำให้มองเห็นได้ชัดเจน ไม่มีที่ไหนที่ทัศนียภาพดีกว่าการมองจากที่สูง

“ขึ้นไปถึงระดับพันเมตร พาฉันบินสำรวจทางทิศตะวันตกหน่อย”

“กลับมาที่ดินแดนก่อนที่พลังเวทย์จะหมดก็พอ”

จงเซินมองไปรอบๆ และสั่งการนักบินก็อบลิน

“รับทราบ ท่านที่รัก!”

“คาร์ลอส เปลี่ยนให้ฉันถือพวงมาลัยหน่อย!”

ก็อบลินสองตัวเปลี่ยนตำแหน่งกัน

เรือเหาะลำนี้ต้องการเพียงนักบินหนึ่งคนเท่านั้น โดยการหมุนใบเรือเพื่อเปลี่ยนทิศทาง

เมื่อเข้าสู่โหมดบินสำรวจ ก็แทบไม่ต้องควบคุมอีก เพียงแค่ควบคุมทิศทางและรับมือกับสถานการณ์ฉุกเฉินเท่านั้น

เรือเหาะค่อยๆ หันหัวในอากาศ ใบพัดลมทั้งสี่ชุดใต้ท้องเรือเปลี่ยนตำแหน่ง เริ่มพ่นลมออกมา

ลมทั้งสี่ทิศพาเรือเหาะลอยไปทางทิศตะวันตก

ความเร็วไม่ช้าเลย เทียบเท่ากับม้าคุณภาพดีที่วิ่งเต็มสปีดบนพื้นราบ

และในอากาศ ถ้าอากาศดี ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องภูมิประเทศ

บินไปทางทิศตะวันตกประมาณสิบกว่านาที เดินทางได้ประมาณสิบกิโลเมตร

จากความสูงพันเมตรมองลงไป ดินแดนทั่วไปมีขนาดเท่าเหรียญเท่านั้น ทัศนียภาพที่มองเห็นชัดเจนถึงหลายสิบกิโลเมตร

จงเซินพบดินแดนสองสามแห่งที่มีขนาดไม่เล็ก ดินแดนเหล่านี้มีการพัฒนาที่ดีเทียบเท่ากับตอนที่เจียงอี้พัฒนาเอง บางแห่งอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ

เป็นผู้นำในกลุ่มลอร์ดของพื้นที่นี้ แต่นั่นไม่ใช่จุดสำคัญ

จงเซินมองไปทางทิศตะวันตกเสมอ ในตำแหน่งที่มองเห็นลางๆ ที่ระยะอย่างน้อยหนึ่งถึงสองร้อยกิโลเมตร มีป่าดำกว้างใหญ่ ในท้องฟ้าเหนือป่านั้นดูเหมือนจะมีจุดดำบางอย่างหมุนเวียนอยู่

ในระยะนี้ไม่สามารถมองเห็นจุดดำเหล่านั้นชัดเจน แต่สามารถจินตนาการได้ว่า มันคงเป็นนกยักษ์ที่มีความยาวหลายสิบเมตร

ท้องฟ้าบริเวณนี้ก็ไม่สงบเช่นกัน

ไม่นานมานี้ยังมีคู่กริฟฟินบินผ่านเหนือเรือเหาะจากทิศใต้ไปทิศเหนือ เข้าสู่เทือกเขาทางทิศเหนือ

พวกมันไม่มีความสนใจในเรือเหาะ และไม่มีท่าทีว่าจะโจมตี

“เรากลับกันเถอะ”

จงเซินสั่งให้กลับ

พลังเวทย์ที่เหลืออยู่สามารถให้เรือเหาะบินต่อได้อีกสิบเอ็ดถึงสิบสองนาที

โดยรวมแล้ว การใช้พลังเวทย์ของเรือเหาะก็อบลินยังค่อนข้างสูง คริสตัลพลังเวทย์เป็นแร่ร่วมพลังงานสูง จงเซินเคยพบมันในรถรางของเหมือง

แม้ว่าตอนนี้จงเซินจะมีคริสตัลพลังเวทย์จำนวนหนึ่ง แต่ถ้าจะใช้เครื่องมือพลังเวทย์เป็นประจำ ต้องรีบเข้ายึดเหมืองส่วนหนึ่งให้เร็วที่สุด

สร้างโรงงานสกัดแร่ ให้ก็อบลินเริ่มขุดแร่ และใช้หุ่นยนต์ขนของเชื่อมต่อเหมืองกับดินแดน

จงเซินยืนอยู่ในห้องนักบินของเรือเหาะ คิดไตร่ตรอง การบินเรือเหาะไม่ยาก จงเซินจำวิธีการบินได้หมดแล้ว

สิบกว่านาทีต่อมา เมื่อพลังเวทย์เหลือประมาณ 180 จุด เรือเหาะก็ค่อยๆ ลงจอดอย่างปลอดภัยในพื้นที่ว่างข้างทุ่งเลี้ยงสัตว์ในดินแดน

“ถุงลมนี้ไม่ต้องปล่อยลมออกใช่ไหม?”

จงเซินถาม

นักบินก็อบลินสองคนปิดระบบพลังเวทย์ของเรือเหาะและตอบทันที

“ถ้าหากจะจอดนาน แนะนำให้ปล่อยลมออก เพื่อประหยัดพื้นที่”

“ถ้าไม่รังเกียจที่ถุงลมเรือเหาะขนาดใหญ่จะกินพื้นที่ ก็ไม่จำเป็นต้องปล่อยลม เมื่อใช้งานก็สามารถบินขึ้นได้อย่างรวดเร็ว!”

พวกเขามีสีหน้าที่สนุกสนาน การขับหุ่นยนต์ริปเปอร์ไม่สนุกเท่าการขับเรือเหาะ

“เข้าใจแล้ว ตามฉันมาอีกครั้ง”

จงเซินเดินออกจากห้องโดยสารและเดินกลับไปที่ประตูบ้าน

นักบินก็อบลินสองคนเดินตามอย่างรวดเร็ว

หลังจากทดลองบินเรือเหาะก็อบลินเสร็จ ตอนนี้จงเซินเหลือแค่หุ่นยนต์ค้าขายของบอสเวลล์ที่ยังไม่ได้ตรวจสอบ

จงเซินยกมือขึ้นหยิบมันออกมา วางไว้ในพื้นที่ว่างหน้าประตูบ้าน

【หุ่นยนต์ค้าขายติดอาวุธ รุ่น Ⅳ (สีม่วง)】

【คุณภาพ: หุ่นยนต์พลังเวทย์ระดับหายาก】

【ความเสียหายจากการกระแทก: 98~101】

【ความทนทาน: 2500】

【ค่าป้องกัน: 45】

【น้ำหนักบรรทุกสูงสุด: 2.72 ตัน】

【การใช้พลังเวทย์ต่อวินาที: 1 จุด】

【พลังเวทย์: 6573/20000】

【ความทนทาน: 573】

【ทักษะ: โหมดเร่งความเร็ว lv10 (หุ่นยนต์ค้าขายเข้าสู่โหมดเร่งความเร็ว ใช้เวลา 1 นาที การใช้พลังเวทย์และความทนทานเพิ่มขึ้น 200% ความเร็วในการเคลื่อนที่เพิ่มขึ้น 30% ความเสียหายจากการโจมตีเพิ่มขึ้น 20% ความเร็วในการโจมตีเพิ่มขึ้น 20%)

โหมดการค้า (เข้าสู่โหมดการค้า เปิดตู้ค้า ขาตั้งเข้าสู่สถานะพร้อมใช้งาน การใช้พลังเวทย์ลดลง 50%)

การเร่งพุ่ง lv10 (ใช้พลังเวทย์ 500 จุด เครื่องพ่นไอพ่นที่ด้านหลังจะทำให้กระโดดระยะสั้นและลื่นไถลได้ สามารถหลบหนีจากที่เดิมอย่างรวดเร็ว)

โหมดตู้ค้า (เข้าสู่โหมดตู้ค้า ปิดตู้ค้าและห้องนักบิน พับขาและแขนเข้าสู่สภาวะตู้ค้า การใช้พลังเวทย์ลดลง 50% ค่าป้องกันเพิ่มขึ้น 30 จุด)】

(หลังจากเปิดใช้งาน ห้ามเปิดโหมดการค้าในทัน

ที ต้องควบคุมหุ่นยนต์ให้ยื่นแขนขวาออกสามครั้ง จากนั้นก้าวขาซ้ายสองครั้ง แล้วจึงเปิดตู้ค้า มิฉะนั้นแกนพลังเวทย์จะระเบิด นี่เป็นกลไกที่ก็อบลินทิ้งไว้)

จงเซินมองดูคุณสมบัติของหุ่นยนต์ค้าขายติดอาวุธและคำแนะนำในการใช้งาน

ก็อบลินพวกนี้ยังทิ้งกลไกไว้

ถ้าไม่รู้กฎแล้วเปิดใช้งานแบบเร่งรีบ คงจะเกิดปัญหาใหญ่

“นี่...นี่...”

“มันเหมือนหุ่นยนต์ค้าขาย”

“แต่ดูเหมือนจะต่างจากแบบที่เราเคยใช้”

“ดูที่บ่า มันออกแบบมาอย่างแข็งแกร่ง”

“หุ่นยนต์แบบนี้จะใช้สำหรับหัวหน้าทีมพ่อค้า ดูนี่ นี่ก็เป็นตราสัญลักษณ์ของกลุ่มทรายร้อน”

นักบินก็อบลินสองคนต่างตกตะลึง

“ท่านลอร์ด ท่านไม่ใช่ว่าปล้นคณะพ่อค้าก็อบลินมาหรือ?”

จงเซินพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่ปฏิเสธ

“โอ้พระเจ้า! ท่านช่างแข็งแกร่ง! คณะพ่อค้าก็อบลินมักจะมีพวกอสูรกินคนที่ทรงพลังเดินทางมาด้วย”

“พวกอสูรกินคนไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ!”

“ท่านช่างน่าทึ่ง!”

นักบินก็อบลินทั้งสองต่างตื่นเต้น

พวกเขาชื่นชมที่จงเซินสามารถเอาสิ่งของดีๆ มาจากพวกพ่อค้าที่ขี้เหนียวเหล่านั้นได้

จงเซินไม่ได้คิดมากขนาดนั้น เพียงแค่คิดจะเปิดใช้งานหุ่นยนต์ค้าขายและนำสินค้าทั้งหมดออกมา

ห้องนักบินของหุ่นยนต์ค้าขายติดอาวุธก็ออกแบบตามขนาดของก็อบลิน เพื่อความปลอดภัย จงเซินให้ก็อบลินนักบินลองควบคุมหุ่นยนต์