(ตอนพิเศษ) บทที่ 53 ความตกใจของพี่สาวบุญธรรม

(ตอนพิเศษ) บทที่ 53 ความตกใจของพี่สาวบุญธรรม

ตอนที่อู๋เทียนไปมิติ "ก็อบลินคลั่ง" เขาเลือกที่จะกุเรื่องแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

แต่เห็นได้ชัดว่าหยางอี้อี้ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเขากำลังโกหกอยู่

แต่หยางอี้อี้ก็ไม่ได้ซักไซร้ต่อ

"นายนี่ก็ดีเนอะ ไปผจญภัยต่างมิติ แล้วยังพาผู้ติดตามกลับมาได้อีก" หยางอี้อี้กลอกตาไปมา ก่อนจะดึงตัวอาลิเซียไปหา แล้วลูบผมสีเงินของเธอเบาๆ "หนูชื่ออะไรจ๊ะ"

"......"

อาลิเซียหันไปมองอู๋เทียน ท่าทีหวาดกลัวเล็กน้อย

เห็นแบบนั้นเขาจึงได้แต่ยักไหล่แล้วตอบแทนเธอไป "พี่ครับ เธอชื่ออาลิเซีย อาลิเซียผู้เผยโชคชะตา"

"ชื่อเพราะจังเลยนะ" หยางอี้อี้ยิ้มอย่างอ่อนโยน

บางทีอาจเป็นเพราะอีกฝ่ายสวยมาก อาลิเซียก็เลยวางใจลงเล็กน้อย แล้วพูดเบาๆ ว่า "ขอบคุณค่ะพี่สาว"

"จ๊ะ!" หยางอี้อี้ยิ้มตาหยี

"ไปกันเถอะ พี่จะพาหนูไปทำความรู้จักกับอารยธรรมแห่งกฎ" พูดจบเธอก็ดึงมืออาลิเซีย เข้าห้องไปโดยไม่สนใจอู๋เทียน

อู๋เทียนได้แต่ยิ้มแห้งๆ แล้วเดินไปหยิบเครื่องดื่มกับขนมขบเคี้ยวในตู้เย็นมานั่งกินที่ห้องนั่งเล่น

เขาไม่เสียใจเลยที่ฆ่าผู้ตื่นรู้กลุ่มนั้น

ทั้งสองชาติภพนิสัยของเขาก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง  เกลียดชังความชั่วร้ายเข้ากระดูก ไม่ว่าจะเป็นคนเลวที่แสดงออกชัดเจน หรือพวกหน้าไหว้หลังหลอก เขาก็เกลียดทั้งนั้น

ยิ่งเป็นคนที่คิดจะฆ่าเขาด้วยแล้ว  ไม่มีทางที่เขาจะให้อภัยเด็ดขาด!

ชาติก่อนตอนที่เขาทำงาน นิสัยเขาก็ตรงไปตรงมา ในขณะที่เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ต่างประจบสอพลอหัวหน้า เขากลับวางตัวอย่างเหมาะสม ไม่เคยอวดอ้างตัวเอง และไม่เคยยุยงให้ร้ายผู้อื่น

ดังนั้น ในเมื่อมีคนคิดร้ายกับหยางอี้อี้แบบนี้....

ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยมันไปแน่!

"หรือว่าลองถามดูดี..."  ดวงตาของอู๋เทียนเป็นประกาย

ถึงแม้หยางอี้อี้จะเป็นแค่พี่สาวบุญธรรม  ความสัมพันธ์ไม่ลึกซึ้ง แต่การดูแลเอาใจใส่กันในช่วงหลายวันที่ผ่านมา  ก็ทำให้เขายอมรับเธอจากใจจริงแล้ว!

ครู่ต่อมา หยางอี้อี้ก็เดินออกมา

"อาลิเซียกำลังเล่นคอมอยู่ในห้อง เสี่ยวเทียน เรามาคุยกันหน่อย" หยางอี้อี้เดินมานั่งข้างๆ อู๋เทียน

เธอสวมชุดเชิ้ตสีขาว เผยให้เห็นรูปร่างที่ได้สัดส่วนอย่างชัดเจน ผิวขาวเนียนละเอียดที่แวบเห็นจากเนินอก  ช่างเย้ายวนใจ

ไม่แปลกใจเลย… ที่เธอจะมีคนหมายปองมากมายขนาดนี้

"เสี่ยวเทียน พี่รู้ว่านายมีความลับ" หยางอี้อี้พูดด้วยสีหน้าจริงจัง "ในยุคสมัยนี้  ผู้โชคดีมีมากมาย ทุกคนอาจจะได้รับโอกาสที่ยิ่งใหญ่"

"ช่วงนี้นายดูมีลับลมคมใน ต้องมีความลับอะไรแน่ๆ พี่จะไม่ถามอะไรมาก"

"แต่เสี่ยวเทียน... นายต้องระวังตัวด้วยนะ! คนเรามีชีวิตเดียว!" หยางอี้อี้พูดเตือนด้วยความหวังดี

แต่ผมโหลดเซฟได้นี่นา! อู๋เทียนบ่นพึมพำในใจ แต่บนใบหน้ากลับพยักหน้ารับรู้

หลังจากที่หยางอี้อี้บ่นเสร็จ

อู๋เทียนก็ถามขึ้นว่า "พี่ครับ พอดีเมื่อกี้ผมเจอคนๆ นึง  พี่รู้จักเขามั้ย?"

"ใครเหรอ"

อู๋เทียนบรรยายลักษณะของชายหนุ่มร่างผอมบางหน้าตาเย็นชาให้ฟัง

หยางอี้อี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "น่าจะเป็นรุ่นพี่คนนึง  ก่อนหน้านี้พี่เคยเข้าร่วมทีมผจญภัย ทีมนั้นมีเขาอยู่ด้วย แต่เขานิสัยเจ้าเล่ห์ ชอบประจบสอพลอ พี่ไม่ค่อยสนิทด้วยเท่าไหร่  มีอะไรเหรอ?"

"เขาตายแล้วครับ เขาคิดจะแย่งชิงผู้มีพรสวรรค์พิเศษ  ผมเลยฆ่าเขา"  อู๋เทียนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"อ้อ ตายแล้วเหรอ" หยางอี้อี้พยักหน้า

หนึ่งวินาทีต่อมา

เธอเบิกตากว้าง แล้วหันกลับมาถามว่า "นายพูดว่าอะไรนะ?"

"ผมฆ่าเขาเองครับ"

"นาย... นายเลเวลเท่าไหร่แล้ว?"  หยางอี้อี้รู้สึกตัว รีบใช้ทักษะประเมินกับอู๋เทียนทันที

"นักบวช! เลเวล 10! "

"นะ... นายเลเวล 10 ได้ยังไง?" หยางอี้อี้รู้สึกมึนงงไปหมด

เธอกลายเป็นผู้ตื่นรู้มามากกว่าหนึ่งปี  ตอนนี้ยังแค่เลเวล 15 เอง!

แล้วอู๋เทียนพึ่งจะมาได้นานแค่ไหนกัน?

"ความลับครับ" อู๋เทียนยิ้มบาง ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง  แล้วเล่าเรื่องที่ชายหนุ่มร่างผอมบางหน้าตาเย็นชาพูดออกมาทั้งหมด

เมื่อได้ฟัง

หยางอี้อี้ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน แต่พอคิดดูดีๆ เธอก็วิเคราะห์ไม่ออกว่าใครกันแน่ที่กำลังหมายตาเธออยู่

เพราะ… เธอมีคนมาขายขนมจีบเยอะเหลือเกิน

ในบรรดาคนเหล่านั้น  ล้วนแล้วแต่เป็นคุณชายจากตระกูลใหญ่โต และเศรษฐีมีอันจะกินทั้งนั้น

"ใจเย็นๆ ในเมื่อเขาวางแผนร้ายกับพี่ งั้นเดี๋ยวมันก็ต้องเผยพิรุธออกมาแน่ๆ  เรารอดูไปก่อนก็แล้วกัน!"  อู๋เทียนเสนอความคิดเห็น

หยางอี้อี้ตั้งสติได้  ก็รู้สึกว่าที่อู๋เทียนพูดนั้นมีเหตุผล

"เจ้าเด็กหัวแหลม! ในหัวนายมีอะไรอยู่ ถึงได้สุขุมเยือกเย็นขนาดนี้?"  หยางอี้อี้กลอกตาไปมา  จู่ๆ ก็คว้ามือของอู๋เทียนแล้วลากเข้าหาตัวเอง

"เฮ้? พี่จะทำอะไรน่ะ?"

"วันนี้พี่สาวคนนี้จะสอนให้นายรู้จักว่า… น้องชายต้องทำตัวยังไง!"

"ถ้าพี่แกล้งผมอีก ผมจะสู้กลับแล้วนะ!  เฮ้ย! อย่าฉีกเสื้อผ้าผม!"

"ทำไม? หรือนายกล้าฉีกเสื้อผ้าพี่กลับรึไง!?"

......

ที่หน้าห้องนอน

อาลิเซียแอบมองออกมาจากประตู  ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่ภาพอันแสนอบอุ่นในห้องนั่งเล่น  ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างช้าๆ