Chapter 246 : เล่นตามน้ำ – แกต่างหากคือคนที่จะตาย! (3)
พวกแกบอกให้พวกเรามาสนับสนุนแล้วคนของพวกแกหายหัวไปไหนกันหมดวะ?
หลายนาทีต่อมาเงาร่างจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากป่าใกล้ๆ หัวหน้ากลุ่มของพวกเขาคือโรเจอร์และมีคนตามเขามาอีก5คน
สภาพของพวกเขาแต่ละคนนั้นย่ำแย่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดและสภาพเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายเองก็สะบักสะบอมไม่มีชิ้นดี
“ในที่สุดพวกนายก็มาซักที...” โรเจอร์หัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงข่มขื่นและใบหน้าซีดขาว
“เกิดอะไรขึ้น?” เย่อู่ชิวถามด้วยความสับสน
“ไม่ใช่ว่าพวกนายควรจะต้องรอพวกเราอยู่ด้านนอกรึไง? แล้วทำไมถึงได้มีคนตายเยอะนัก?”
โรเจอร์หัวเราะขมขื่น “พวกเรารออยู่ข้างนอกนั่นแหละแต่มังกรพวกนั้นดูเหมือนจะได้กลิ่นของพวกเราเลยพากันถาโถมเข้าใส่อย่างไร้สาเหตุ พวกเราเลยถูกบีบให้ต้องสู้กลายๆ”
“เนื่องจากไม่ทันตั้งตัวตั้งแต่เริ่มต้นการต่อสู้ทำให้พวกเราเสียหายกันหนักมาก!” โรเจอร์ยกมือขึ้นปิดหน้าและปาดน้ำตาด้วยสีหน้าเศร้าสลดใจโดยที่ไม่มีใครดูออกเลยว่าเขาแสแสร้งหรือไม่
“มีมังกรอยู่เท่าไหร่กันแน่? พวกเราร่วมมือกันจัดการกับพวกมันได้ไหม?” เซี่ยงเทียนซิวถาม
โรเจอร์ปรายตามองเย่อู่ชิวกับคนอื่นๆและพบว่าพวกเขามีกันแค่สิบคนเท่านั้นเขาจึงส่ายหัวออกมาทันที “ไม่ไหวหรอกพวกเรามีคนน้อยเกินไป”
“มังกรในนั้นมีอยู่มากกว่าร้อยตัวและอย่างที่พวกนายรู้มังกรนั้นจำเป็นต้องใช้นักสู้ในระดับเดียวกันถึงสองคนจึงจะจัดการกับมันลงได้ ดังนั้นคร่าวๆแล้วก็คือพวกเราต้องใช้คนอย่างน้อยสองร้อยคน” โรเจอร์ถอนหายใจ
“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันจึงเรียกให้นักสู้ที่อยู่ใกล้ๆรีบมาที่นี่ยังไงล่ะ ไม่คิดเลยว่าจะมีแค่พวกนายไม่กี่คน” เอ่ยจบเขาก็สบถออกมาในใจ
เกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงได้มีคนมาแค่นี้
พวกระดับสูงในองค์กรของเขาได้ออกคำสั่งให้ลอบจู่โจมมาแล้วและบอกว่าจะต้องมีนักสู้ขอบเขตที่7อย่างน้อย500คนถูกฝังที่นี่และถ้าสังหารพวกนักสู้ขอบเขตที่8ไปได้บ้างก็จะยิ่งดี
แล้วการที่อีกฝ่ายมาแค่สิบคนมันหมายความว่ายังไง?
หัวใจของโรเจอร์เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
เป็นไปได้มากว่าแผนการของพวกเขาถูกเปิดเผยแล้ว
เย่อู่ชิวเอ่ยด้วยน้ำเสียงขอโทษขอโพย “ทีมของพวกเราบังเอิญกำลังกวาดล้างรังมังกรบินใกล้ๆนี่อยู่และอยู่ใกล้กับที่นี่ที่สุดดังนั้นจึงรีบมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“ฉันขอโทษด้วยจริงๆ ถ้าพวกเรารู้ก่อนว่าสถานการณ์ที่นี่มันตรึงเครียดพวกเราคงจะรอคนมากกว่านี้แล้ว”
โรเจอร์โบกมือ “ช่างมันเถอะไม่ใช่ความผิดของพวกนายหรอก”
เขากวาดตามองคนทั้งสสิบอย่างเงียบๆและจู่ๆก็รู้สึกว่าการที่สิบคนนี้ตายไปก็ไม่ใช่เรื่องแย่ซักเท่าไหร่
เพราะว่าคนทั้งสิบนั้นล้วนเป็นตัวตนมีชื่อในตารางจัดอันดับขอบเขตที่7กันทั้งนั้น
เย่อู่ชิว โล่วิญญาณและกระทั่งดาบพิษก็มา
ถ้าเขาสังหารเจ้าพวกนี้ได้ก็เทียบได้กลับการสังหารว่าที่ขอบเขตที่8หรือกระทั่งขอบเขตที่9เลยทีเดียว
ไม่นับว่าขาดทุน!
ยิ่งไปกว่านั้นการสังหารเจ้าพวกนี้ตอนนี้ก็ไม่ได้ส่งผลต่อคนของกองพลก่อสร้างที่กำลังมานักแต่หากไม่สังหารตอนนี้ก็ต้องรอจนกว่าคนพวกนั้นจะมา
ถ้ารอนายไปอะไรหลายๆอย่างอาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงก็ได้
โรเจอร์เข้าใจเรื่องนี้ดีจึงเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงซีเรียส “เอาแบบนี้เป็นไง พวกเราไปล่อพวกมังกรยักษ์พวกนั้นมาที่ขอบๆก่อนแล้วก็ล้อมพวกมันเอาไว้”
“จากการตรวจสอบของพวกเรามังกรไม่ได้อยู่รวมฝูงแต่กระจัดกระจายเป็นกลุ่มๆเหมือนกับเผ่าต่างๆ”
หลินเซวียนที่ฟังบทสนทนาอยู่ผ่านทางดาบพิษแค่นเสียงเยาะออกมา
โรเจอร์ผู้นี้ในที่สุดก็เผยไต๋ออกมาแล้ว
ดูเหมือนเจ้าโรเจอร์นั่นจะคิดได้ว่าการสังหารคนเหล่านี้ตอนนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายนัก ยังไงซะคนเหล่านี้ล้วนเป็นนักสู้เก่งกาจกังทั้งนั้นลงมือฆ่าไปหนึ่งก็ไม่ขาดทุน
ถ้าฆ่าได้สองคือกำไร
และถ้าฆ่าได้ทั้งหมดนั่นคือกำไรก้อนโต!
“ดี ถ้างั้นพวกนายนำทางไปเลยพวกเราจะตามเข้าไป” เย่อู่ชิวคิดอย่างระมัดระวังและพยักหน้ารับคำ
“ไม่ต้องห่วงพวกเราคุ้นเคยกับหุบเขาแห่งนี้ดี” โรเจอร์ตบหน้าอกตัวเองและเดินนำออกไป
เย่อู่ชิวหมายจะตามไปไม่ห่างหากแต่ดาบพิษกลับหยุดเธอเอาไว้เสียก่อน
“ฉันเป็นนักฆ่าดังนั้นการเคลื่อนไหวเลยเร็วกว่า ฉันจะตามหมอนั่นไปตรวจสอบเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้หลบหนีทันทีเข้าใจนะ” ดาบพิษเอ่ยเสียงเบา
โรเจอร์สบถออกมาในใจอีกครั้ง
ทำไมถึงผิดพลาดอีกแล้ว
นี่ฉันดูจู้จี้เกินไปรึไง? ฉันว่าฉันยังไม่ได้เผยอะไรออกไปเลยซักนิดนะ
เขาเกรงว่าถ้าเขาเผยท่าทีแปลกๆออกไปอาจทำให้เย่อู่ชิวกับคนอื่นๆระวังตัวและสงสัยเอาได้
“สมแล้วที่เป็นดาบพิษ ฉันได้ยินมานานแล้วว่านายนั้นแข็งแกร่งแต่ไม่คิดเลยว่าจะระวังตัวขนาดนี้ด้วย” โรเจอร์พยักหน้าเล็กน้อย
ในทางกลับกันเขาดูเหมือนจะค่อนข้างชื่นชมด้วยซ้ำ
“ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ” ดาบพิษพยักหน้า
“ตกลงถ้างั้นฉันจะนำทางเอง” โรเจอร์นำหน้าขณะที่ดาบพิษตามหลังเขาไป
ส่วนเย่อู่ชิวกับคนอื่นๆอีกเก้าคนรออยู่ด้านนอกหุบเขา
โรเจอร์แม้ผิวเผินจะยิ้มแต่ความคิดชั่วร้ายเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเขาแล้ว
นักสู้ขอบเขตที่8ขององค์กรผู้กู้โลก นินจาตระกูลทาเคดะจากทุ่งราบมหาสวรรค์ คาร์ดินัลจากภาคีอัศวินแห่งความจริงและนักสู้ขอบเขตที่7อีกนับร้อยนั้นกำลังซ่อนตัวอยู่ในหุบเขา
ตราบใดที่พวกเขาพาดาบพิษไปทางนั้นและหลุดรอดสายตาของเย่อู่ชิวกับคนอื่นๆไปได้ นักสู้ขอบเขตที่8สามคนก็จะลงมืออย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า
เขาการันตีได้เลยว่าดาบพิษไม่มีทางได้เอ่ยปากแม้แต่ประโยคเดียวก็ต้องตายทันที!
‘เป็นแบบนี้นี่เองสินะซ่อนตัวอยู่ในหุบเขานี่เอง...’ หลินเซวียนสัมผัสได้อย่างผ่านทางสกิล [ตรวจจับระดับสูง] ชัดเจนว่ามีคนมากมายหลบซ่อนตัวอยู่ในหุบเขา
ดูเหมือนอีกฝ่ายจะใช้ภาพมายาบางอย่างบดบังเอาไว้
“อยู่ข้างหน้านี่แหละตามมาเลยๆ” โรเจอร์ชี้นิ้วไปข้างหน้าและปากก็เอ่ยออกไป
ในเวลาเดียวกันเขาก็ย่อตัวลงและก้าวไปอย่างระมัดระวังจนหลินเซวียนอดลอบชื่นชมในใจไม่ได้
ในอดีตที่ได้พบพานกับอีกฝ่ายนั้นภาพจำของโรเจอร์ในความคิดของเขาคือเย่อหยิ่ง เย็นชาและจองหอง
แต่ตอนนี้การแสดงของโรเจอร์ผู้นี้กลับไร้ที่ติประดุจดาราชั้นนำ!
แน่นอนว่ายังด้อยกว่าเขาเล็กน้อย
ยังไงซะตัวเขาก็เป็นถึงสุดยอดนักแสดงที่สามารถเล่นได้ถึง6บทบาทที่แตกต่างกันมาเป็นเวลานานโดยไม่พลาดเลยซักครั้ง
“เดี๋ยวก่อนฉันสัมผัสได้ว่ามีอันตราย มังกรยักษ์น่าจะอยู่ใกล้ๆนี้” หลังจากดาบพิษกล่าวเช่นนั้นแล้วเขาก็เปิดใช้งานสกิล [อัสนีวาโย] และหมุนตัววิ่งหนีจากไปทันที
เมื่อโรเจอร์หันกลับมามองเขาก็ต้องอ้าปากค้าง “นาย...ฉัน...”
ปอดของโรเจอร์แทบจะระเบิดเป็นจุลย์
ดาบพิษวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวพอหันกลับมามองพบว่าโรเจอร์ยังคงยืนนิ่งอยู่เขาจึงรีบวิ่งมาดึงร่างของอีกฝ่ายไปด้วย “อย่ายืนนิ่งแบบนั้นแล้ววิ่งสิ! มังกรอยู่ในนั้นแน่ๆฉันสัมผัสได้!”
สีหน้าของโรเจอร์ที่ถูกดาบพิษทั้งดึงทั้งลากแข็งค้างขึ้นมา “นาย...นายสัมผัสได้ยังไง?”
“นายโง่รึเปล่าเนี่ย? ฉันเป็นนักฆ่านะดังนั้นย่อมต้องมีสกิลจำพวกตรวจสอบอยู่แล้ว เมื่อกี้สัมผัสได้เลยว่าอันตรายมากจริงๆ ถ้าพวกเรายังไปต่อฉันอาจจะไม่ตายแต่จอมเวทย?อย่างนายน่ะตายแน่นอน!” ดาบพิษวิ่งออกมาจนพ้นจากหุบเขาภายในชั่วลมหายใจเดียว เขาตบหน้าอกของตัวเองและเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหวาดผวา
โรเจอร์คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่งภายในใจ
เชี่ย! ฉันตายหัวแกสิ! แกต่างหากที่ต้องตาย!
ภายในหุบเขาเมื่อครู่นั้นทั้งอัศวิน นินจาของทาเคดะและนักสู้คนอื่นๆต่างรู้สึกหดหู่ใตเช่นเดียวกัน
พวกเขาชาร์จพลังรอและเตรียมจะลงมือแล้วแท้ๆแต่พริบตาถัดมา เฮ้ย...ไอ้หนูนั่นมันหนีไปแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อดูจากน้ำเสียงและการกระทำของเจ้าหนูนั่นชัดเจนเลยว่าเขาไม่ได้สัมผัสได้ว่ามีมนุษย์ซ่อนอยู่ในหุบเขา
เขากระทั่งคิดไปเองด้วยว่าเป็นมังกรยักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่ด้านใน
ถ้าอีกฝ่ายพบว่ามีการสุ่มโจมตีรออยู่ในหุบเขาจริงๆดาบพิษก็คงจะไม่ลากโรเจอร์ไปด้วยแบบนั้น
ทาเคดะพูดออกมาอย่างอดไม่อยู่ “ดาบพิษคนนี้ค่อนข้างมีศีลธรรมนะ...”
สีหน้าของอัศวินเย็นเยียบ “ยังไงก็ตามถึงแม้หมอนั่นจะมีศีลธรรมแต่ก็เป็นเขาไม่ใช่หรอที่ป่วนซะทุ่งราบมหาสวรรค์ของพวกนานอยู่กันไม่เป็นสุข”
ทาเคดะยิ้มออกมาอย่างอดไม่อยู่
ในตอนนั้นเขาค่อนข้างถูกใจดาบพิษมากจริงๆ เขากระทั่งส่งคำเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายโดยหวังว่าอีกฝ่ายจะเข้าร่วมกับฝ่ายของเทียนอวี้ ทาคุมิเลยด้วยซ้ำ
ตอนนี้พอมาลองคิดดูแล้วก็น่าขันเสียจริง
“รออีกหน่อยเถอะ การที่นักฆ่ามีสัมผัสที่เฉียบคมนั้นเป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ตราบใดที่โรเจอร์พาคนพวกนั้นเข้ามาได้ก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีกต่อไป สังหารทิ้งให้หมดด้วยวิธีการที่เร็วที่สุด” อัศวินเอ่ยเสียงเย็น
“เข้าใจแล้ว” ทาเคดะ ชิโนบุและคนอื่นๆพยักหน้า
ด้านนอกหุบเขา
โรเจอร์กระแอมออกมาเบาๆ “จริงแล้ว...ฉันคิดว่าสัมผัสของนายน่าจะมีปัญหานะ ยกตัวอย่างเช่นชั้นไม่เห็นสัมผัสได้ถึงอะไรเลย ไม่ใช่ว่านายตื่นตระหนกไปเองรึไง?”
ดาบพิษแค่นเสียง “ถ้าจอมเวทย์อย่างนายสัมผัสถึงอันตรายได้ถ้างั้นก็คงผิดปกติแล้วล่ะ”
โรเจอร์กำหมัดแน่นแต่ก็ทำได้เพียงเผยยิ้มกระอักกระอ่วน “...นั่นก็จริง”
“ถ้างั้น...พวกเราจะไม่เข้าไปหรอ?” เย่อู่ชิวกระแอมออกมาเบาๆและเอ่ยขัดกลางลำ
ดาบพิษส่ายหัวและจากนั้นก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“ฉันรู้นะว่านายคิดจะพาพวกเราเข้าไปตาย!”
พริบตาต่อมาเขาก็ระเบิดพลังออกมาโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง
คมมีดที่อาบไปด้วยพิษร้ายแรงจ้วงแทงเข้าใส่แผ่นหลังของโรเจอร์อย่างไร้ปรานี!
