บทที่ 162 เก็บไว้เป็นที่ระลึก
ปลอกดาบดารา หมื่นคมดาบ ดูดกลืนปีศาจ เมื่อหมอกขาวหนาแน่นจางหายไป เว่ยฉางเทียนยืนขึ้นจากศพหมาป่าที่แห้งเหี่ยว หยางลิ่วซือที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกตกตะลึงจนชาไปหมดแล้ว “ชวับ ชวับ ชวับ!” เขาแกว่งดาบฟันศพหมาป่าที่ไม่มีประโยชน์แล้วเป็นชิ้น ๆ และใช้พลังภายในกระแทกเนื้อที่หั่นแล้วเข้าไปในป่าทึบ เว่ยฉางเทียนห...