บทที่ 157 แผนการซ่อมแซมหุ่นเชิดของคุณลุงคนแคระ
หลังจากตรวจสอบแต้มคะแนนเสร็จแล้ว จงเซินเดินตรงไปยังร้านตีเหล็ก
ร้านตีเหล็กระดับสองกว้างขวางกว่าระดับหนึ่งมาก
เป็นบ้านกึ่งเปิด มีเตาหลอม สระเย็น และแท่นตีเหล็ก มีครบทุกอย่างที่จำเป็น
อีกวันหนึ่งผ่านไปแล้ว เขาเตรียมไปดูผลการตีเหล็กของคุณลุงคนแคระ
คืนก่อนหน้านี้เขาได้ให้คุณลุงคนแคระวัสดุจำนวนมากจากเหมือง รวมถึงวัสดุจากสัตว์ที่วินเรสซาล่ามาล่าคืนสุดท้าย
วันนี้ไม่รู้ว่าคุณลุงคนแคระจะมีอะไรใหม่ ๆ ให้เขาประหลาดใจหรือไม่
ในใจของจงเซินลอยภาพของคุณลุงคนแคระที่กำลังหลั่งเหงื่อขณะตีเหล็กอย่างขยันขันแข็งขึ้นมา
เมื่อเดินถึงร้านตีเหล็ก เขาพบว่าตัวเองคิดมากเกินไป
คุณลุงคนแคระกำลังนอนกรนบนแท่นตีเหล็ก
ขวดเหล้าข้าง ๆ ว่างเปล่าแล้ว
ใบหน้าของเขาแดงกร่ำ เปิดเสื้อเผยให้เห็นหน้าอกที่มีขนมากมาย นอนหลับอย่างหวานชื่น
จงเซินรู้สึกพูดไม่ออก
เขาน่าจะเป็นคนที่สบายที่สุดในพื้นที่นี้แล้ว
แม้จะมีระดับสูงถึง 47 และมีความสามารถหายาก แต่กลับชอบดื่มเหล้า จนดูไม่ค่อยโดดเด่น
จงเซินยื่นมือเขย่าคุณลุงคนแคระ
“คุณลุง คนแคระคุณลุง!”
“ตื่นสิ!”
แต่คุณลุงคนแคระก็ยังไม่ขยับแม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเกายก้นอีกด้วย ดูไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลย
ในสภาพเมาค้างของคุณลุงคนแคระ คงถูกเกษตรกรจัดการได้ง่าย ๆ
จงเซินคิดไว ๆ แล้วหยิบขวดเหล้ารัมคุณภาพดีออกมา
เปิดจุกแล้ววางไว้ข้าง ๆ คนแคระ ส่ายไปมาให้กลิ่นหอมของเหล้าฟุ้งกระจาย
“กูดง!”
คุณลุงคนแคระกลืนน้ำลายในความฝัน
จมูกสูดกลิ่นเหล้าอย่างต่อเนื่อง
ลืมตาที่พร่ามัวขึ้นมาช้า ๆ
“เหล้า…”
“อืม? ท่านเจ้าแห่งดินแดน คุณมาที่นี่ได้ยังไง!”
คุณลุงคนแคระตามกลิ่นเหล้า เห็นจงเซิน
ทันใดนั้นก็ฟื้นจากอาการเมาไปมาก
เขาสามารถขี้เกียจลับ ๆ ได้ แต่ต่อหน้าจงเซินเขายังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
“วัสดุเมื่อวานนี้ตีเสร็จหรือยัง?”
จงเซินยิ้มเล็กน้อยและถามเบา ๆ
คุณลุงคนแคระถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ตบอกและชี้ไปที่มุมหลังร้านตีเหล็ก
“ตีเสร็จแล้ว ขาของสัตว์แมงมุมค่อนข้างดี แต่วัสดุอื่น ๆ ไม่ค่อยเหมาะสำหรับการตี”
“ตาของพวกมันและถุงพิษ อาจจะมีประโยชน์สำหรับนักปรุงยาและนักเล่นแร่แปรธาตุ”
คุณลุงคนแคระยักไหล่
จงเซินมองไปตามนิ้วที่ชี้ไป
มุมห้องมีดาบสิบกว่าด้ามวางอยู่ ทั้งหมดทำจากขาของสัตว์แมงมุม
แม้จำนวนไม่มาก แต่คุณภาพดี เป็นระดับเยี่ยมทั้งหมด
จงเซินเก็บอุปกรณ์ทั้งหมด
คุณลุงคนแคระจ้องขวดเหล้าที่เขาเพิ่งหยิบออกมา
เขาเดินไปที่คุณลุงคนแคระยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
“คุณลุง ผมเพิ่งได้ของดีมา สิ่งนี้ตีออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม แต่น่าเสียดายที่มันเสียหายแล้ว”
“อ้อ ดูเหมือนมันจะมีสัญลักษณ์ของค้อนเหล็กและประกายไฟด้วยนะ”
เมื่อคุณลุงคนแคระได้ยินเขาพูดแบบนี้ คิ้วก็กระตุกขึ้นทันที
“หืม? ค้อนเหล็ก...ประกายไฟ...?”
“นั่นไม่ใช่สัญลักษณ์ของเตาหลอมแห่งราชาภูเขาเก่าแก่หรอกหรือ!”
“ท่านเจ้าแห่งดินแดน ขอให้ผมดูหน่อยเถอะ!”
คุณลุงคนแคระตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น เมาไปเกือบหมดแล้ว
ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจสิ่งที่จงเซินพูดถึงมาก
จงเซินต้องการผลแบบนี้
เขายิ้มและส่ายหัว
“ที่นี่คงไม่พอ ไปข้างนอกร้านตีเหล็กดีกว่า”
พูดเสร็จเขาก็เดินออกจากร้านตีเหล็ก
ยืนอยู่หน้าประตูร้านตีเหล็ก
คุณลุงคนแคระก็ตามออกมา เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ
จงเซินโบกมือและหยิบหุ่นเชิดต่อสู้ขนาดใหญ่ออกมา
ร่างโลหะหนาแน่นเต็มไปด้วยความงามของพลัง
ในแสงจันทร์เหมือนประติมากรรม
คุณลุงคนแคระตกตะลึง
“นี่เป็นหุ่นเชิดต่อสู้ที่สร้างขึ้นเมื่อหมื่นกว่าปีก่อน ในช่วงที่เผ่าคนแคระของเราร่วมกับหลายเผ่าต่อสู้กับปีศาจมิติอื่น”
“ดูสัญลักษณ์นี้สิ นี่คือสัญลักษณ์เตาหลอมของราชาภูเขา!”
“ดูร่างกายที่แข็งแกร่งนี้ ส่วนประกอบที่ประณีตทั้งหมดใช้เทคนิคการตีเหล็กสัญลักษณ์”
“นี่เป็นเทคนิคการตีเหล็กสูงสุดของสมัยนั้น สามารถรวมพลังสัญลักษณ์เข้ากับวัสดุได้ ซึ่งวัสดุแบบนี้ถึงจะสามารถรับน้ำหนักได้มากขนาดนี้”
“นอกจากนี้ หุ่นเชิดนี้ควรใช้แกนพลังเวทชั้นสูงเป็นแหล่งพลังงาน”
“ส่วนควบคุมคำสั่งต่าง ๆ ของหุ่นเชิดนี้ก็ใช้ส่วนประกอบพลังเวท ประสานงานกันอย่างดี”
“แขนขาและข้อต่อต่าง ๆ รวมทั้งชิ้นส่วนทั้งหมด ได้รับการประกอบโดยวิศวกรก็อบลิน และมีวัสดุแปลกใหม่จากการเล่นแร่แปรธาตุด้วย”
“พวกตัวเล็ก ๆ สีเขียวที่มีฝีมือเท่านั้นที่สามารถประกอบสิ่งนี้ได้!”
“ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”
คุณลุงคนแคระชมไม่หยุด
กระโดดขึ้นลงรอบหุ่นเชิดต่อสู้ขนาดใหญ่
จงเซินเพิ่งเคยเห็นคุณลุงคนแคระสนใจสิ่งอื่นนอกจากเหล้า
ฟังเขาบรรยายอย่างไม่หยุดหย่อน อยากจะห้อยคอหุ่นเชิดนี้ไม่ยอมลง
“ที่แท้เป็นเช่นนี้! ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”
“ไม่รู้ว่าคุณลุงคนแคระสามารถซ่อมหุ่นเชิดนี้ได้หรือเปล่า?”
จงเซินชมเชยแล้วถามถึงจุดประสงค์ของตน
คุณลุงคนแคระปีนขึ้นไปบนไหล่ของหุ่นเชิดแล้ว ฟังคำพูดของจงเซินก็ชะงัก
“อืม…”
“นี่สิ…”
“ผมตรวจสอบแล้ว มันเสียหายตรงที่ควรเป็นส่วนควบคุมคำสั่งพลังเวทหายไป”
“ต้องหานักวิทยาศาสตร์พลังเวทขั้นสูงมาซ่อมแซม”
“ขาดชิ้นนี้ มันจะรับคำสั่งไม่ได้ อาจควบคุมไม่ได้”
คุณลุงคนแคระพูดอย่างหมดหนทาง
ที่เรียกว่ามีทักษะเฉพาะทาง
หุ่นเชิดต่อสู้แบบนี้เป็นผลผลิตจากสงครามใหญ่ รวบรวมปัญญาของหลายเผ่า
“อืม...ดูเหมือนต้องหานักวิทยาศาสตร์พลังเวทแล้ว”
จงเซินรู้สึกผิดหวัง คุณสมบัติ
ของหุ่นเชิดนี้ดีมาก
แต่น่าเสียดายที่เมื่อเปิดใช้งานจะโจมตีแบบไม่แยกแยะศัตรูหรือพวกเดียวกัน จนกว่าจะพลังงานหมด
“ตอนนี้หุ่นเชิดนี้เมื่อเปิดใช้งาน จะโจมตีแบบไม่แยกแยะ คุณมีวิธีแก้ไหม?”
จงเซินถามอีกครั้ง
คุณลุงคนแคระพยักหน้าอย่างจริงจัง
“ผมรู้เรื่องพลังเวทเพียงนิดหน่อย”
“ซ่อมไม่ได้ แต่ผมจะลองศึกษา อาจจะสามารถปรับปรุงได้ โดยใส่คริสตัลสื่อสารไว้ใกล้แกนพลังเวทเป็นสวิตช์ตัดการเชื่อมต่อ”
“ใช้หอคอยคริสตัลสื่อสารในพื้นที่เป็นจุดสั่งการ โทรไปที่คริสตัลสวิตช์นั้น สายจะถูกตัดเพื่อหยุดการทำงาน โทรอีกครั้งก็จะเปิดใช้งาน”
คุณลุงคนแคระเสนอแผน
จงเซินนึกภาพในใจ
เขาจะปล่อยหุ่นเชิดต่อสู้ไว้ในหมู่ศัตรู รอให้ศัตรูมารุมล้อม
แล้วเขาจะโทรไปที่คริสตัล ให้แกนพลังเวทเริ่มทำงาน
หุ่นเชิดต่อสู้จะทำลายล้างทุกสิ่ง!
แผนการซ่อมหุ่นเชิดของคุณลุงคนแคระฟังดูน่าทึ่ง
แต่ก็มีความเป็นไปได้สูง!