ตอนที่ 137 อยากอุ้มหลานเร็วๆ

เมื่อถูกคุณแม่ของ รุ่นน้อง เย่ จ้องมองมา ซู หนิงซวง หน้าแดงก่ำยิ่งไปกว่าเดิมอีก

“คุณป้า อย่าไปฟัง ซูซวน พูดเล่นเลยนะคะ เมื่อคืนเพราะฝนตก หนูเลยต้องพักที่บ้านของ รุ่นน้อง เย่ หนึ่งคืน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ”

ซู หนิงซวง รีบอธิบาย

“ใช่แล้ว เมื่อคืน ซูซวน ก็อยู่ด้วยค่ะ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ หนิงซวง พูด จ้าว ซูซวน ก็รีบพยักหน้ารับทันที :

“ใช่ค่ะ คุณป้า เมื่อคืนหนูก็อยู่ด้วย เมื่อกี้หนูแค่พูดล้อเล่นเท่านั้นเอง”

จ้าว ซูซวน ช่วยกลบเกลื่อนเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

เรื่องนี้ถ้าคุณป้าไม่รู้คงดีกว่า เพราะถ้าคุณป้ารู้แล้ว หนิงซวง คงโกรธมากจน ‘แค้นใจ’ คิดจะเอาคืนตัวเองภายหลัง แบบนี้คงไม่ดีแน่ๆ

“เป็นอย่างนี้เองนะเหรอ?”

แม่ของ เย่เฉิน พยักหน้า และไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมอีกต่อไป

แต่จริงๆ แล้ว.. สำหรับสิ่งที่ ซู หนิงซวง และจ้าว ซูซวน พูด เธอไม่เชื่อเลยสักนิด

และถ้ามันเป็นเรื่องจริง เธอจะยิ่งดีใจกว่าเสียอีก

แน่นอนว่าเธออยากอุ้มหลานเร็วๆ เหมือนกัน

ถ้าลูกชายได้แต่งงาน และมีลูกตั้งแต่ยังเรียนมหาวิทยาลัยก็คงดีไม่น้อย

เมื่อเห็นว่าคุณแม่ของ เย่เฉิน ไม่ได้ถามอะไรต่อไป ซู หนิงซวง ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

บรรยากาศค่อนข้างกระอักกระอ่วนอยู่ครู่หนึ่ง

โชคดีที่ เย่เฉิน ขับรถมาถึงพอดีในเวลานี้

ทุกคนขึ้นรถ

ถ้านั่งที่เบาะหลังทั้งหมดจะเบียดกันเกินไป สุดท้าย ซู หนิงซวง จึงนั่งที่เบาะหน้าข้างคนขับคู่กับ เย่เฉิน

แม่ของ เย่เฉิน กับจ้าว ซูซวน นั่งที่เบาะหลัง

ระหว่างทาง ซูซวน กับคุณแม่ของ รุ่นน้อง เย่ พูดคุยกันเสียงเบาๆ ราวกับกระซิบ

ซู หนิงซวง ที่นั่งข้างหน้ารู้สึกกังวลใจมาก ใครจะไปรู้ว่า ซูซวน จะพูดอะไร?

แม่ของ เย่เฉิน ทานข้าวมาก่อนหน้านี้แล้ว เย่เฉิน จึงขับรถพาแม่มาที่คฤหาสน์ของเขาโดยตรง

ก่อนหน้านี้ เย่เฉิน เคยบอกแม่ไปหลายครั้งทางโทรศัพท์ว่าเขาร่ำรวยขึ้นจากสกุลเงินดิจิทัล และไม่ใช่แค่รวยธรรมดาแต่รวยจนใช้เงินทั้งชีวิตก็ไม่หมด

เขาไม่เพียงแค่ซื้อคฤหาสน์เท่านั้น แต่ยังซื้อรถหรูอีกด้วย

ในระหว่างวิดีโอคอลก่อนหน้านี้ เย่เฉิน ก็เคยให้แม่ดูคฤหาสน์ของเขาไปแล้วมากกว่าหนึ่งครั้ง

ดังนั้นแม้เธอจะมาที่นี่เป็นครั้งแรก แต่แม่ของ เย่เฉิน ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรมากนัก

เย่เฉิน พาแม่ของเขาเดินชมดูรอบๆ ต่อจากนั้นจึงขึ้นไปจัดเตรียมห้องนอนให้แม่

“เอ่อ ดึกมากแล้ว คุณป้า รุ่นน้อง เย่ หนูกลับบ้านก่อนนะคะ”

ตอนนั้น ซู หนิงซวง พูดขึ้น

แม้ว่าคุณแม่ของ รุ่นน้อง เย่ จะเป็นคนดี และเข้าถึงได้ง่ายก็ตาม แต่ยังไงก็เป็น ‘แม่สามี’ ในอนาคต เมื่อเผชิญหน้าเธอแบบนี้ เธอเองยังคงรู้สึกประหม่าอยู่ดี..

ซู หนิงซวง จึงรีบขอตัวลา

“คุณป้าคะ หนูจะมาเยี่ยมคุณป้าอีก..พรุ่งนี้นะคะ”

ซู หนิงซวง กล่าวเสริม ก่อนจะกลับบ้านไปคุยกับแม่ของเธอ

เธออยากจะถามคุณแม่ของเธอว่าเธอทำยังไงเมื่อต้องเจอกับคุณย่าในครั้งแรก

ซู หนิงซวง อยากได้คำแนะนำจากแม่ของเธอ และนำเอาประสบการณ์บางอย่างจากคุณแม่มาปรับใช้

“อ่า หนิงซวง คืนนี้อยู่ค้างที่นี่ก่อนเถอะ”

จ้าว ซูซวน พูดขึ้น โดยหวังว่า หนิงซวง จะพักค้างคืนที่นี่

“ไม่ดีกว่า”

ซู หนิงซวง ปฏิเสธอย่างสุภาพ เธอรู้สึกไม่สบายใจที่จะอยู่ต่อจริงๆ

“ก็ได้”

เมื่อเห็น ซู หนิงซวง พูดอย่างนั้น จ้าว ซูซวน ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไปอีก

“หนิงซวง พรุ่งนี้เจอกันนะ”

แม่ของ เย่เฉิน บอกลา ซู หนิงซวง

เธอยังเห็นว่า หนิงซวง ดูประหม่า ดังนั้นเธอจึงไม่กล่าวชักชวนให้ หนิงซวง อยู่ต่อ

“เสี่ยวเฉิน นี่มันก็ดึกแล้ว ลูกไปส่ง หนิงซวง กลับบ้านเถอะ”

แม่บอกกับ เย่เฉิน

ระหว่างทาง เสี่ยวเฉิน กับหนิงซวง อาจจะได้พูดคุยกันเรื่องส่วนตัวบ้าง

“ได้ครับ”

“พรุ่งนี้เจอกันนะคะ คุณป้า”

หลังจากบอกลาคุณแม่ของ เย่เฉิน แล้ว ซู หนิงซวง ก็ขึ้นรถของ เย่เฉิน

ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง เย่เฉิน ได้มาส่ง ซู หนิงซวง ถึงบ้านของเธอ

คราวนี้ เย่เฉิน ไม่ได้เข้าไปในบ้าน พอส่ง ซู หนิงซวง เสร็จเขาก็ขับรถกลับบ้านทันที

ซู หนิงซวง เดินเข้าไปในบ้านด้วยอาการเหม่อลอย ออกจะฟุ้งซ่านไม่น้อย

วันนี้เธอทำตัวไม่ค่อยดีนัก

ไม่รู้ว่าคุณแม่ของ รุ่นน้อง เย่ จะชอบเธอหรือเปล่า?

ไม่รู้ว่าคุณแม่ของ รุ่นน้อง เย่ จะมีความรู้สึกอย่างไรกับเธอ?

ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไร ซู หนิงซวง ยิ่งรู้สึกเป็นกังวลมากขึ้นเท่านั้น

“หนิงซวง เป็นอะไรไปลูก?”

คุณแม่ของ ซู หนิงซวง ที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นเห็นความผิดปกติของลูกสาวทันที ดังนั้นจึงถามออกมาอย่างอดไม่ได้

“คุณแม่คะ คือว่า…”

ซู หนิงซวง บอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้แม่ของเธอฟัง

“อย่างนี้เองเหรอ”

เมื่อฟังจบแล้ว คุณแม่ของ ซู หนิงซวง ก็อดขำไม่ได้จริงๆ

หลังจากนั้น คุณแม่ของ ซู หนิงซวง ก็เริ่มสอน ‘เคล็ดลับ’ การเข้ากับแม่สามีให้ลูกสาวฟัง

ซู หนิงซวง ตั้งใจจดจำทุกคำอย่างระมัดระวัง

อีกด้านหนึ่ง ..เมื่อกลับมาถึงบ้าน เย่เฉิน นึกถึงของที่เจ้าของร้านศาลาสมบัติมอบให้เขา ซึ่งตอนนี้มันยังคงอยู่ในรถ

เย่เฉิน หยิบเอากล่องผ้าใบเล็กๆ ขึ้นมา แล้วเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์

แต่ด้วยความสงสัย เย่เฉิน จึงเปิดกล่องผ้าใบเล็กๆ นั้น

ภายในกล่องมีกำไลหยกขาวมันแพะที่ประณีตมากซึ่งมันดูมีมูลค่าสูงมากเช่นกัน

พอดีแม่ของเขาอยู่บ้าน ดังนั้น เย่เฉิน จึงมอบกำไลหยกมันแพะชิ้นนี้ให้กับแม่ของเขา

เช้าวันรุ่งขึ้น ซู หนิงซวง มาเคาะประตูคฤหาสน์ของ เย่เฉิน ตั้งแต่เช้า

หลังจากได้รับการสั่งสอนจากคุณแม่ของเธอมาเมื่อคืน ซู หนิงซวง จึงมีความมั่นใจมากขึ้น และไม่กลัวมากนัก

ครั้งนี้ เธอเตรียมของขวัญมาหลายชิ้น ซึ่งทั้งหมดเป็นผลิตภัณฑ์บำรุงผิวอันล้ำค่า

เย่เฉิน เปิดประตูคฤหาสน์ ซู หนิงซวง ก็เดินเข้ามาพร้อมกับมอบของขวัญให้แม่ของ เย่เฉิน

แม่ของ เย่เฉิน ไม่อยากปฏิเสธจึงรับของไว้

ช่วงเช้า เนื่องจากบริษัท ต้าเซี่ย เรียล เอสเตท กรุ๊ป มีเอกสารที่ต้องลงนามโดยประธาน

เย่เฉิน จึงต้องขับรถออกไปชั่วคราว

แม่ของ เย่เฉิน, ซู หนิงซวง และจ้าว ซูซวน ยังคงคุยเล่นกันอยู่ในคฤหาสน์

กว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เฉิน กลับมาบ้าน เขารู้สึกประหลาดใจมากที่พบว่า :

ขณะที่เขาออกไปด้านนอกได้ไม่นานนัก.. แต่เวลานี้เขากลับพบว่า รุ่นพี่ ซู และแม่ ดูสนิทสนมกันมากอย่างกับแม่ลูก

สิ่งนี้ทำให้ เย่เฉิน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจริงๆ เขาไม่รู้ว่าช่วงที่เขาไม่อยู่พวกเธอคุยอะไรกันบ้าง

มื้อกลางวันตกลงว่าจะทานกันที่บ้าน แล้วตอนเย็นจะออกไปทานด้วยกันข้างนอก

เรื่องการทำอาหารจึงตกเป็นหน้าที่ของ เย่เฉิน ไปโดยปริยาย

ท้ายที่สุดแม่ของเขาเพิ่งมาถึง ดังนั้นจึงไม่ควรปล่อยให้แม่ทำอาหารด้วยตนเอง

ทุกคนชื่นชมฝีมือการทำอาหารของ เย่เฉิน มาก

หลังจากทานข้าวเสร็จก็ต้องเตรียมล้างจาน

ซู หนิงซวง ยืนขึ้น และอาสาเข้ามาช่วย

“หนิงซวง หนูมาพักเถอะ เรื่องล้างจานปล่อยให้ เสี่ยวเฉิน ทำเอาเอง”

แม่ของ เย่เฉิน พูดขึ้นไม่ทันที่ หนิงซวง จะเริ่มช่วย

“ถ้าพวกลูกแต่งงานกันในอนาคต งานบ้านทุกอย่างปล่อยให้ เสี่ยวเฉิน ทำไปเถอะ ถือว่าเป็นการฝึก ส่วนลูกได้มีเวลาพักผ่อน ดูแลร่างกายตัวเองให้ดีๆ อย่างเดียวก็พอแล้ว”

แม่ของ เย่เฉิน กล่าวเสริม

“คุณป้าคะ แบบนี้มันออกจะไม่ดี..”

ซู หนิงซวง พูดอย่างเขินอายเล็กน้อย

“ไม่มีอะไรไม่ดีหรอก นี่เป็นสิ่งที่ เสี่ยวเฉิน ควรทำ มาๆ ปล่อยให้เขาทำทุกอย่างไป”

แม่ของ เย่เฉิน พูดขึ้น

หลังจากนั้นแม่ของ เย่เฉิน ก็พา ซู หนิงซวง ไปนั่งพูดคุยกันในห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นฉากนี้ เย่เฉิน รู้สึกสงสัยมาก

ตกลงแล้ว.. เขาเป็นลูกชายของแม่ หรือรุ่นพี่ ซู เป็นลูกสาวของแม่กันแน่?

เหตุใดแม่ของเขาถึงได้ลำเอียงเข้าข้าง รุ่นพี่ ซู มากขนาดนี้?

..ช่างไม่ยุติธรรมเลย

แม่ไม่เห็นใจลูกชายตัวเองเลยสักนิด

แถมยังปล่อยให้ลูกชายต้องทำงานบ้านทุกอย่างด้วยตนเอง ..คนเดียว?

นี่…

เฮ้ออ…

ถึงแม้จะไม่เห็นด้วย แต่เพราะเป็นคำสั่งของแม่ เขาจะไปทำอะไรได้?

เย่เฉิน จึงต้องล้านจานไปคนเดียวอย่างเงียบๆ เท่านั้น

เมื่อ เย่เฉิน ล้างทำความสะอาดไปได้กว่าครึ่ง จ้าว ซูซวน ก็เดินเข้ามาในครัว

อย่างน้อยๆ เขาก็ยังมีพี่สาวที่ดี ที่เข้าใจเขา ..มาช่วยเขา

เย่เฉิน รู้สึกซาบซึ้งใจมาก

แต่ยังไม่ทันพูดอะไร จ้าว ซูซวน ก็หยิบผลไม้ออกจากตู้เย็นแล้วมาล้างเสียก่อน

หลังจากล้างเสร็จ จ้าว ซูซวน ก็นำผลไม้ใส่ถาด และยกถือออกไปข้างนอกโดยไม่แม้แต่เปลี่ยนสีหน้าของเธอเลย

นี่……

เย่เฉิน ถึงกับตะลึง เมื่อกี้.. เขาคิดไปเองจริงๆ นะเหรอ?

เพียงแต่พอเดินออกไปได้สองสามก้าว จ้าว ซูซวน ที่เหมือนจะสังเกตเห็นสายตาของ เย่เฉิน เธอจึงหันกลับมา

โอ้ ยังมีหักมุมอีก?

เย่เฉิน พลันมองด้วยสายตาคาดหวัง…