บทที่ 98 ทีมก็อบลินน้อย

กลุ่มคนรีบเดินทางไปยังเหมืองทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือโดยไม่หยุดพัก

ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนจะมาถึงข้างนอกเหมือง

พวกเขาผูกม้าบนทุ่งหญ้าข้างซากปรักหักพังอีกครั้ง

ปาเจี้ยที่อยู่ใต้ระหว่างขาของจงเซิน "ฮึมฮึม" ไม่หยุด ดูเหมือนจะไม่ชอบใจที่กลับมายังสถานที่เดิม

เมื่อเปรียบเทียบกับโลกภายนอกที่น่าตื่นเต้น เหมืองนั้นมืดมนและปิดสนิทเกินไป

ทหารหมาป้าขึ้นบนซากปรักหักพังก่อน จงเซินขี่ปาเจี้ยอยู่กลางขบวน ด้านหลังเป็นกลุ่มนักเวทและนักธนูมาเปลที่เดินตามหลัง

เมื่อพวกเขามาถึงข้างนอกเหมือง พบว่าทางเข้าที่ถูกปิดไว้ครึ่งหนึ่งก่อนหน้านี้ถูกทำลายไปหมดแล้ว

เศษหินทั้งหมดกระจัดกระจายเข้ามาในทางเข้าเหมือง ชัดเจนว่านี่เป็นการทำลายจากภายนอก

ควันหนาในเหมืองสลายไปหมดแล้ว เหลือเพียงควันบางๆ ลอยออกมาเป็นครั้งคราว

ยืนอยู่ข้างนอกเหมือง ยังได้กลิ่นควันไฟลอยมา

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาสนใจคือร่องรอยการต่อสู้อย่างชัดเจนข้างนอกเหมือง

มีศพของนักรบสัตว์ใยแมงมุมถึงสี่ห้าร่างอยู่ใกล้กับทางเข้าเหมือง

ศพแต่ละร่างมีรอยบาดแผลมากมาย ถูกเสียบด้วยลูกธนูและหอกสั้นจำนวนมาก

ชัดเจนว่าที่นี่เคยเกิดการต่อสู้กันอย่างรุนแรง ศพของสัตว์ใยแมงมุมไม่ได้ถูกแยกส่วน น่าจะไม่ใช่ฝีมือของหัวหน้า อาจมีสัตว์ประหลาดอื่นปรากฏขึ้น

ท้ายที่สุด ควันหนาจากเหมืองก่อนหน้านี้สามารถเห็นได้ไกลเป็นสิบๆ ไมล์ในสภาพอากาศแจ่มใสแบบนี้

ทหารหมาป้าสำรวจรอบๆ ไม่ปล่อยให้มีร่องรอยใดๆ หลุดรอด

ฝ่ายชนะได้จัดการสนามรบไปแล้ว

แต่คอลบี้ยังพบชิ้นส่วนศพเล็กๆ ในช่องหิน

เป็นแขนสีเขียวเล็กๆ ผิวเป็นสีเขียวเข้ม ฝ่ามือเล็กกว่ามนุษย์เล็กน้อย

คอลบี้แสดงท่าทางเคร่งขรึม นำแขนสีเขียวนั้นมาหาจงเซิน

“ท่านครับ ผมพบชิ้นส่วนศพของก็อบลินสีเขียว…”

คอลบี้เคยถูกโจมตีโดยพวกก็อบลินในป่าเมื่อสองสามวันก่อน ทำให้เขาจำได้ชัดเจน

จงเซินขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ก็อบลิน…”

“ดูเหมือนว่าควันจากเหมืองจะดึงดูดความสนใจจากพวกก็อบลิน”

เขามองไปที่ศพของสัตว์ใยแมงมุม

“การต่อสู้เกิดขึ้นเมื่อไหร่? มีคนอื่นเข้ามาในเหมืองด้วยหรือไม่?”

จงเซินถามในใจ

บรรทัดคำแนะนำสีทองปรากฏขึ้นทันที

(เมื่อ 3 ชั่วโมง 27 นาทีที่แล้ว ควันจากเหมืองถูกพบโดยพวกก็อบลิน พวกมันส่งนักรบสองทีมสำรวจเหมือง เมื่อ 1 ชั่วโมง 3 นาทีที่แล้ว พวกมันเข้ามาในเหมือง ขณะนี้กำลังต่อสู้กับสัตว์ใยแมงมุมในห้องโถงเหมือง)

แน่นอนว่าควันที่ออกมาจากเหมืองดึงดูดผู้บุกรุกบางคน

จงเซินแยกชิ้นส่วนศพสัตว์ใยแมงมุมออก ได้วัตถุบางอย่างมา

จากนั้นเขากวักมือ นำกลุ่มคนเข้าไปในเหมือง

“จี้จี้จี้!”

“จี้ลี่กูลู่…”

“มาบูบาคา…”

พอเข้ามาในเหมือง ก็ได้ยินเสียงตะโกนจากลึกในทางเหมือง

ฟาเวสจุดไฟคบเพลิงและโยนลูกไฟเล็กๆ เพื่อจุดมัน

คราวนี้นักเวทบางคนพบว่าที่นี่มีเวทย์มนตร์ธรรมชาติหลงเหลืออยู่

ไอเซียเล็งไปที่มุมของผนังเหมืองแล้วยิงศรแสงศักดิ์สิทธิ์

ทันทีที่ศรแสงศักดิ์สิทธิ์จะโดนผนังเหมือง มีเงาปรากฏขึ้นพร้อมกับการสั่นสะเทือน

เป็นเครื่องหมายตาสีน้ำเงินเข้ม

เครื่องหมายตานั้นถูกศรแสงศักดิ์สิทธิ์ทำลายทันที

“ท่านครับ นั่นเป็นเวทย์มนตร์ด่านหน้าของก็อบลินซามัน”

“พวกมันน่าจะรู้ถึงการมาของพวกเราแล้ว”

ไอเซียรายงานเสียงเบา

แต่จงเซินโบกมือ

“ไม่เป็นไร เรารุกได้ถอยได้ รังสัตว์ใยแมงมุมไม่ง่ายที่จะถูกตีแตก พวกมันมีแค่สองทีม คงจะติดอยู่ในศึกหนักแล้ว”

“ไปกันเถอะ ไปดูกัน”

พูดจบก็เดินนำไปข้างหน้า สามนักเวทกับมาเปลเดินตามหลัง คอยเฝ้าระวังรอบๆ

พวกก็อบลินซามันเก่งเวทย์มนตร์ธรรมชาติ มักใช้กลอุบายที่คาดไม่ถึง

พื้นทางเดินเต็มไปด้วยเถ้าถ่าน ผนังเหมืองที่เคยมีใยแมงมุมหายไปหมด เหลือเพียงรอยไหม้ดำ

เสียงในห้องโถงเหม

ืองชัดเจนขึ้นตามการเข้าใกล้ของจงเซินและพวก

แสงไฟบางส่วนส่องมาจากปลายทางเหมือง

“ดูเหมือนว่าพวกมันจะสู้กันอย่างดุเดือด”

การที่สามารถสู้กับสัตว์ใยแมงมุมในเหมืองได้นานขนาดนี้ บ่งบอกว่าก็อบลินเหล่านี้มีพลังไม่น้อย

ทันใดนั้น เงาสองร่างพุ่งออกจากปลายทางเหมือง เล็งไปที่หัวของจงเซิน

“ฟิ้ว ฟิ้ว!”

“ท่านระวัง!”

มาเปลหรี่ตา ดึงธนูแล้วยิงออกไป

คนอื่นยังไม่ทันตอบสนอง จงเซินก็ยกโล่ขึ้นป้องกันตัวหลังจากมาเปลเตือน

เงาดำหนึ่งถูกธนูยิงพลาดทิศทาง อีกเงาหนึ่งพุ่งตรงมาที่จงเซิน

“ปัง!”

“ผุบ!”

แรงมหาศาลจากโล่ทำให้จงเซินเซไป แรงส่วนใหญ่ถูกหักล้าง

หอกดำแทงทะลุโล่ มาหยุดห่างจากตาจงเซินเพียงเซนติเมตรเดียว

【-85】

【บล็อค】

ความทนทานของโล่ลดลงหนึ่งในสิบ

บ่งบอกว่าโจมตีนี้มีพลังทำลายล้าง

และฝ่ายตรงข้ามซ่อนตัวได้ดี ยังไม่ปรากฏตัว

แต่ในมุมมองของจงเซิน เห็นเงาสองร่างสูงที่ปลายทางเหมือง ซ่อนอยู่ในช่องทางเดิน

“ฟาเวส ยิงลูกไฟเล็กไปข้างหน้า”

“ทาเซีย เรียกนักธนูวิญญาณ”

“ทหารหมาป้าทั้งหกคน โจมตีปลายทางเหมืองด้วยหอกสั้น!”

จงเซินลงจากปาเจี้ย การขี่ปาเจี้ยเป็นเป้าหมายใหญ่เกินไป เป็นเป้าสำหรับฝ่ายตรงข้าม

เขาดึงหอกดำออกจากโล่

หอกมีน้ำหนักมาก การที่สามารถโยนมันได้แรงขนาดนี้ต้องมีค่าพลังสูงมาก

【หอกดำหนัก】

【คุณภาพ: ปกติ】

【พลังทำลายจากการโยน: 40】

【หอกดำของนักรบก็อบลิน มีพลังทะลุทะลวงสูง】

จงเซินเก็บหอกไว้เงียบๆ

ฟาเวสเสร็จการร่าย

ลูกไฟเล็กๆ พุ่งไปทางปลายทางเหมือง ส่องแสงสว่างไปตามทางเดิน

ทหารหมาป้าหกคนเริ่มโจมตีด้วยหอกสั้น หอกพุ่งไปตามผนังเหมือง

เพียงแค่ผ่านทางเดินนี้ ก็จะถึงห้องโถงเหมือง

ทาเซียเรียกนักธนูโครงกระดูกสองตัว ไฟวิญญาณสีแดงในหัวกะโหลกเต้นไปมา ส่องแสงสีแดงบนผนังเหมือง

การโจมตีครั้งนี้ทำให้นักรบก็อบลินสองคนไม่กล้าโผล่หัว

สองคนนี้ดูเหมือนจะถ่วงเวลา

พวกมันไม่ได้โจมตีอย่างจริงจัง ดูเหมือนว่าการต่อสู้ในห้องโถงด้านหน้าจะเข้าสู่ช่วงรุนแรง!

ตอนนี้คือเวลาที่จงเซินจะนำทัพบุก!

คำบ่นของผู้แต่ง

ต้องย้ำอีกครั้งว่าข้อมูลที่ตัวเอกทราบและข้อมูลทั้งหมดที่ผู้อ่านเห็นไม่เหมือนกัน

ผู้อ่านบางคนชอบคิดว่าข้อมูลที่ปรากฏในมุมมองหลายๆ มุมคือข้อมูลที่ตัวเอกทราบ

แต่ที่จริงตัวเอกไม่รู้ข้อมูลนี้ แล้วก็หาว่าผมทำให้ตัวเอกดูโง่

มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระเหรอ?

ถึงแม้ว่าตัวเอกจะเป็นบุคคลหลัก แต่การอ่านคือการมองจากทุกมุม ตัวเอกในเรื่องเป็นเพียงหนึ่งในมุมมองหลัก จงเซินต้องได้รับข้อมูลผ่านกระบวนการที่ชัดเจน

ดังนั้น ผู้อ่านทราบข้อมูล ไม่ได้หมายความว่าจงเซินในเรื่องจะทราบข้อมูล

มันไม่ใช่เรื่องเดียวกัน