บทที่ 37 การจู่โจม!
บทที่ 37 การจู่โจม!
"รัศมีสำหรับเพิ่มความเร็ว?"
อู๋เทียนเบิกตากว้าง ความเร็วในการเคลื่อนที่เป็นสิ่งที่เขาค่อนข้างกังวลมาตลอด
ก่อนหน้านี้ ตอนไล่ล่าก็อบลินผู้นำ อู๋เทียนทำได้แค่ใช้ “พุ่งชนหมู่” เพื่อเข้าประชิด
แต่วิธีนี้มันตายตัวเกินไป ถ้าคล่องตัวหน่อยก็หลบได้
เขาถึงได้ไล่ตามเป็นไมล์กว่าจะฆ่าก็อบลินผู้นำตัวนั้นได้
ถ้าตอนนั้นเขามี “รัศมีแห่งลมกรด” นี้ ก็อบลินผู้นำตัวนั้นคงโดนเขาฆ่าตายตั้งแต่ร้อยเมตรแรกแล้ว!
"ไม่เลว!"
อู๋เทียนลองวิ่งดู
รัศมีนี้ไม่เหมือนบาเรีย ถือเป็นทักษะเสริมพลัง ดังนั้นเมื่อใช้กับตัวเอง จะเพิ่มความเร็วให้เขา 150 แต้ม
ทำให้ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขาเพิ่มขึ้นเกือบสามเท่า!
พอเปลี่ยนจากพุ่งชนที่เป็นเส้นตรงเป็นการวิ่งแล้ว อู๋เทียนก็สามารถกระโดดข้ามรั้ว ก้อนหิน หรือเนินเขาได้อย่างง่ายดาย ราวกับควบคุมสายลมกรดได้ดั่งใจ จะวิ่งแบบไหนก็ได้!
"อยากเปลี่ยนเส้นทางกะทันหันไปไหนก็ได้ตามใจ!"
อู๋เทียนเล่นอย่างตื่นเต้นอยู่พักหนึ่ง
จนกระทั่งหิว เขาก็หยุดพัก เริ่มหยิบแผงควบคุมและเครื่องดื่มออกมาจัดการกับอาหารมื้อนี้
หลังกินอาหารเสร็จ
เวลาก็ปาไปตีสามตีสี่แล้ว
อู๋เทียนนวดไหล่ นั่งดูแผนที่ ตัดสินใจนอนก่อน แล้วค่อยไปจัดการกับ “ชุมชนก็อบลิน” นั่น
เขาหาว เปิด "รัศมีแห่งลมกรด" แล้วพุ่งตรงไปยังหมู่บ้านกรีนอย่างรวดเร็ว
......
ขณะเดียวกัน
ที่ทางเข้าหมู่บ้านกรีน กำลังมีการต่อสู้ที่ดุเดือดเกิดขึ้น
ฝูงก็อบลินคำราม พุ่งเข้าใส่ป้อมปราการ
ด้านหลังรั้วหนาม บนป้อมยาม พลธนูของมนุษย์แต่ละคนกำลังง้างธนูยิง
ทหารรับจ้างยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูเหล็ก กำดาบและโล่อย่างตึงเครียด
ปัง! ปัง!
เสียงตะโกนโห่ร้องดังไม่หยุด
พวกก็อบลินระดับลูกสมุน ภายใต้การบีบบังคับของก็อบลินอัศวินด้านหลัง พวกมันเริ่มใช้ร่างของตัวเองพุ่งเข้าใส่ป้อมปราการชนิดแลกด้วยชีวิต!
ฉึก——!
ศพมากมายแขวนอยู่บนรั้วหนาม พอมากเข้า เนื้อกับหนามแหลมรวมกันก็กองเป็น “เนินศพ” ในที่สุด
"ไป! ปีนข้ามเนินศพแล้วกวาดล้างหมู่บ้านกรีนซะ!"
ด้านหลังกลุ่มก็อบลิน สคาร์ก็อบลินวีรบุรุษนั่งอยู่บนเก้าอี้
ข้างๆ มันมีก็อบลินพ่อมด 2 ตัว และก็อบลินผู้นำอีก 2 ตัวยืนประกบอยู่
"ขอรับ!"
เมื่อได้รับคำสั่ง
ก็อบลินผู้นำตัวหนึ่งและก็อบลินพ่อมดตัวหนึ่งพยักหน้า แล้วเดินไปทางหมู่บ้าน
"ฆ่า!"
เหล่าก็อบลินอัศวินพุ่งขึ้นไปบนเนินศพ บุกเข้าไปในหมู่บ้าน!
ทหารรับจ้างที่รออยู่ข้างในโห่ร้องคำราม แล้วพุ่งเข้าใส่พวกมัน!
......
กลางดึก ลมแรงพัดพากลิ่นคาวเลือดลอยไปไกล
อู๋เทียนที่เพิ่งออกมาจากป่าทึบ และกำลังเดินอยู่บนถนน พอได้กลิ่นก็รู้ได้ทันทีว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
ตอนนี้เขาใกล้จะถึงหมู่บ้านกรีนแล้ว แต่ในอากาศทำไมถึงมีกลิ่นเลือดเข้มข้นขนาดนี้?
"แปลกแฮะ!"
อู๋เทียนลองสูดหายใจเข้าไปแรงๆอีกรอบ แต่แล้วสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป เพราะนึกเรื่องไม่ดีบางอย่างออก
"หรือว่าหมู่บ้านกรีนเกิดเรื่อง?"
"ไม่ได้การแล้ว!"
อู๋เทียนเปลี่ยนความคิดที่จะพักผ่อน รีบเร่งความเร็ว มุ่งหน้าตรงไปยังหมู่บ้านกรีน!
เดิมเขาก็มีการเพิ่มความเร็วจาก "รัศมีแห่งลมกรด" อยู่แล้ว ตอนนี้พอวิ่งสุดกำลัง ก็ยิ่งเร็วขึ้นไปอีก!
ไม่นาน
เขาก็มองเห็นหมู่บ้านกรีนอยู่ไกลๆ
จริงๆ แล้ว
ตอนกลางคืนมันมืดมาก ตามหลักแล้วไม่สามารถมองเห็นจากระยะไกลขนาดนี้หรอก
แต่ไกลออกไปมีแสงไฟลุกโชน ส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน!
เมื่อเห็นดังนั้น
หัวใจของอู๋เทียนก็เต้นแรง เขาลดความเร็วลง รีบเข้าไปซ่อนในป่าทึบอย่างระมัดระวัง มุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านกรีน
ไม่นาน
เขาก็พบหน้าผา พอปีนขึ้นไปก็เห็นภาพเบื้องหน้าหมู่บ้านได้ชัดเจน!
ก็อบลิน!
ก็อบลินจำนวนมหาศาล!
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"
สีหน้าของอู๋เทียนเปลี่ยนไป เขาสังเกตอย่างละเอียด
ในไม่ช้า เขาก็เห็นสคาร์และก็อบลินอีกสองตัวจากระยะไกล
"ทักษะประเมิน!"
......
【ก็อบลินวีรบุรุษ·สคาร์】
เลเวล: 5
ระดับ: วีรบุรุษ
ค่าพลังชีวิต: ???/???
ค่าพลังเวทย์: ???/???
ทักษะ: ???
คำอธิบาย: วีรบุรุษผู้แข็งแกร่งของชุมชนก็อบลิน
......
"มาจากชุมชนก็อบลินนี่เอง! ว่าแต่ไหงพวกมันถึงมาบุกหมู่บ้านกรีนเอาเวลานี้?"
อู๋เทียนตกใจ
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตระหนักได้ว่านี่เป็นโอกาสที่ดี
ตอนนี้เหล่าก็อบลินกำลังตั้งใจบุกหมู่บ้านกรีน ถ้าเขาแอบไปลอบโจมตีทีเผลอล่ะก็......
เมื่อคิดได้ดังนั้น อู๋เทียนก็มองไปรอบๆ แล้วเดินไปทางหน้าผาแห่งหนึ่ง
เพื่อป้องกันตัวเอง หมู่บ้านกรีนจึงเลือกสร้างในทำเลที่อยู่ระหว่างหุบเขา เข้าโจมตีได้ยาก และป้องกันง่าย
ดังนั้นต่อให้ก็อบลินจะมีจำนวนมาก ก็ยังไม่สามารถบุกทะลุแนวป้องกันได้ในเวลาอันสั้น
ส่วนหุบเขา
ก็มีภูมิประเทศที่ซับซ้อน และบังเอิญว่าเหนือหัวของก็อบลินวีรบุรุษเป็นหน้าผาแห่งนั้นพอดี!
......
"พอพวกมนุษย์วีรบุรุษนั่นกลับมา เห็นหมู่บ้านโดนพวกเรายึดไปแล้ว จะทำหน้ายังไงนะ?"
สคาร์แสยะยิ้ม ในหัวปรากฏภาพมนุษย์กรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง
มันชอบทรมานมนุษย์เป็นพิเศษ ชอบดูสีหน้าสิ้นหวังและเจ็บปวดของพวกมนุษย์มาก
